Στις 9.2.2010 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος και του Δικτύου Οργανώσεων Αιγαίου, σχετικά με την υπόθεση του Νομοσχεδίου των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Ακούστηκαν πολλά και διάφορα , κάποια ενδιαφέροντα και κάποια εκτός του κυρίου θέματος. Στην πρώτη κατηγορία ανήκε αναμφίβολα η ομιλία του κ.Αλέξανδρου Μαβή, εκπροσώπου του Δικτύου Οργανώσεων Αιγαίου. Ο ΑΜ έδωσε μια συνοπτική αλλά εμπεριστατωμένη εικόνα των προβλημάτων που παρουσιάζει η αιολική ενέργεια και ιδιαίτερα οι χερσαίες εγκαταστάσεις των αιολικών σταθμών – κατ’ ευφημισμόν «πάρκων».Οι ενδιαφερόμενοι για το ζήτημα, θα περίμεναν βέβαια και μια εξήγηση γιατί η παραπάνω πρωτοβουλία δεν συνταυτίστηκε ή έστω δεν συντονίστηκε με την πρόσφατη πρωτοβουλία της Ορνιθολογικής Εταιρείας για το Ν/Σ περί ΑΠΕ, που προσυπογράφηκε από 172 οργανώσεις. Και τούτο γιατί μια ενδεχόμενη διαφοροποίηση των δύο πρωτοβουλιών, δεν θα αναιρούσε (από ό,τι υποθέτω) την κοινή τους συστράτευση για μια πολιτική χωροθέτησης των ΑΠΕ - στη θέση του προβλεπομένου «μπάχαλου» επί της ελληνικής φύσης . Αντίθετα η διαφωνία θα έδινε την ευκαιρία για μια «εποικοδομητική » αντιπαράθεση , που θα ανέβαζε.τη γνώση και το επίπεδο όλων μας.
Έχοντας την πεποίθηση ότι τα επιχειρήματα κατά της αιολικής ασυδοσίας είναι ό,τι πολύτιμο διαθέτει το κοινωνικό κίνημα και επομένως πρέπει να είναι επιμελημένα και εμπεριστατωμένα, ο υποφαινόμενος ζήτησε την απόσυρση του άστοχου επιχειρήματος περί του ότι οι αιολικές εγκαταστάσεις προξενούν προβλήματα στο σύστημα εποπτίας του εναέριου χώρου με ραντάρ. Όμως από αυτή τη σκοπιά της ποιότητας των επιχειρημάτων, θα μπορούσε να πει πολύ περισσότερα σχετικά με από τις θέσεις του κ. Δεκλερή , τόσο σχετικά με την ορθότητά τους όσο και σχετικά με την επιλογή του χωροχρόνου της διατύπωσής τους..
Ο κ. Δεκλερής εκφράστηκε απαξιωτικά έως χλευαστικά για την «Πράσινη Ανάπτυξη» που ευαγγελίσθηκε στην προεκλογική περίοδο το κυβερνών κόμμα, χωρίς τουλάχιστον να περιορισθεί στην συγκεκριμένη αναντιστοιχία του Ν/Σ περί ΑΠΕ με το πνεύμα της «πράσινης ανάπτυξης», και προφανώς χωρίς να έχει διαθέσιμο εκείνο το μέγεθος του χρόνου (π.χ. 1-2 έτη) που θα του επέτρεπε πιο «ώριμα» να κάνει μια γενικευτική κριτική. Αποκάλεσε «μπαρούφα» τη θεωρία του θερμοκηπίου, που υποστηρίζεται από τα εμπειρικά δεδομένα και από τη μεγάλη πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας, ανοίγοντας ένα μεγάλο ζήτημα που δεν θα μπορούσε να χωρέσει στα όρια όχι μιας αλλά χιλιάδων εκδηλώσεων του είδους της 9.2.2010 . Επέμεινε στις ιδιόμορφες αντιλήψεις του περί πρωτοκαθεδρίας της δικαστικής εξουσίας και ειδικά του Συμβουλίου της Επικρατείας στο σημερινό σύστημα διάκρισης των εξουσιών, θέτοντας ακόμη και τον «κυρίαρχο»(βάσει του Συντάγματος) λαό υπό «δικαστική επιτροπεία».
Ουσιαστικά το πνεύμα αυτό καταλήγει στην υποκατάσταση του κοινωνικού κινήματος και στην «μονοκαλλιέργεια» δικανικών επιχειρημάτων, με τελική συνέπεια την εξάρτηση από τις αποφάσεις «πεφωτισμένων» δικαστικών σωμάτων. Ακόμη δε χειρότερα, αρθρώνεται με ένα φαινόμενο «Λεγκαλιστικής αυταπάτης» , που θεωρεί ότι η παραγωγή νόμων και δικαστικών αποφάσεων μπορεί να περιφρουρήσει αποτελεσματικά το περιβάλλον. Ο οιοσδήποτε ενδιαφερόμενος ήθελε να μάθει κάτι περισσότερο από το σοφό και διαχρονικής ισχύος γνωμικό του Σουρή ( «Δεν έχουμε ανάγκη νέων νόμων αλλά την ψήφιση ενός νόμου που να προβλέπει την τήρηση των υπαρχόντων νόμων !»), θα μπορούσε άνετα να προσφύγει στον δικτυακό τόπο nomosphysis.org., που εν πολλοίς οργανώθηκε από τον αείμνηστο Γιώργο Παπαδημητρίου. Δικτυακό τόπο που εμπεριέχει αρκετά κείμενα και γνώμες με θέμα την απόκλιση της υπαρκτης νομιμότητας από την πραγματική κατάσταση και διαχείριση του περιβάλλοντος.
Με δεδομένο ότι ο λαός έχει σε τελευταία ανάλυση «το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής που του αξίζει» - θα λέγαμε τροποποιώντας σχετικό χεγκελιανό γνωμικό – ο αγώνας εναντίον της αιολικής ασυδοσίας περνάει από την προώθηση της λαϊκής παρέμβασης και από την αναβάθμιση των αισθητικών και περιβαλλοντικών κριτηρίων της κοινωνίας. . Αυτό σημαίνει διαρκή δράση σε όλα τα κοινωνικά fora και ιδιαίτερη αντίδραση σε κάποιες σοφιστείες που υποστηρίζουν τον «ρελατιβισμό» της αισθητικής , για να σπρώξουν τα αιολικά συμφέροντα από τα Μετέωρα (!) έως τα βουνά του λεκανοπεδίου Αττικής. Κυρίως όμως και προπάντων σημαίνει επιχειρήματα ποιοτικά και εμπεριστατωμένα, απαλλαγμένα «ξένων προσμίξεων», αποσυνδεδεμένα από επισφαλείς και ελιτίστικες αντιλήψεις που μόνο ζημιά μπορούν να προκαλέσουν στην κοινωνική συστράτευση... ...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΧΙΖΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου