H παρεμβολή των όγκων δύο κτιρίων της οδού Αρεοπαγίτου μεταξύ του νέου Μουσείου της Ακρόπολης και της ίδιας της Ακρόπολης, προκάλεσε την απόφαση της κατεδάφισής τους από το Υπουργείο Πολιτισμού. Οι αντιδράσεις που επακολούθησαν ήταν μεγάλες και είχαν σαν αποτέλεσμα την αναστολή της απόφασης, όμως το πρόβλημα της "διαμεσολάβησης" των δύο κτιριακών όγκων παρέμεινε και απαιτούσε λύση. Και ενώ η χώρα θα μπορούσε σε μεγάλο βαθμό να κηρυχθεί κατεδαφιστέα (!)λόγω των αυθαίρετων ή κιτσοειδών κατασκευών, στο παρελθόν δεν είχαν λείψει οι περιπτώσεις κατεδαφίσεων ποιοτικών και ιστορικών κτισμάτων, πράγμα που έκανε επιφυλακτικούς τους υπεύθυνους των πολιτικών αποφάσεων αλλά και τους μελετητές του αστικού χώρου .
Μέσα σε αυτό το κλίμα των δισταγμών το ηλεκτρονικό περιοδικό Greekarchitects συνέλαβε την ιδέα της διατήρησης αλλά και μεταμόρφωσης των όγκων- που διαμεσολαβούν μεταξύ Μουσείου και Ακρόπολης - με στόχο την ενίσχυση της "εικονικής συνοχής" και αρμονίας του συνολικού αρχαιολογικού τοπίου. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία έδωσε έμπνευση για τη κατάθεση μεγάλου αριθμού προτάσεων και είναι αναμφίβολα "πιλοτική" για τη διαχείριση του αστικού χώρου. Ταυτόχρονα όμως αποδεικνύει ότι μέσα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον μαζικών βανδαλισμών όπως αυτών του περασμένου Δεκέμβρη ή μεμονωμένων βανδαλισμών όπως αυτών που ασκούνται στις επιφάνειες των τοίχων και στις πινακίδες, , υπάρχουν και κάποιοι που αναπτύσσουν δημιουργικό έργο. Έργο που συχνά φαίνεται "Σισύφειο" ή που αντιμετωπίζεται αδιάφορα από την πολιτική του αγοραίου "ριζοσπαστισμού", πλην όμως συνιστά ένα θήλακα αισθητικής ποιότητας .
Η ομορφιά ακόμη και όταν δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο (Ντοστογιέφσκυ), μπορεί τουλάχιστον να σώσει κάποιες γωνιές της Αθήνας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου