ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΤΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΤΡΙΔΑ

"Αυτό που κινδυνεύει είναι η ελευθερία. Το κλίμα πάει καλά"...Ειπώθηκε κι αυτό πρόσφατα από τον "περίεργο" κ.Πρόεδρο της Τσεχικής Δημοκρατίας, στην παρουσίαση του βιβλίου του "Μπλε και όχι πράσινος πλανήτης".Ο κ.Βάτσλαβ Κλάους , με τον οποίο ασχοληθήκαμε στο 2ο τεύχος του περιοδικού ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ,παραμένει διεθνώς ο μόνος ηγέτης κράτους που δεν είναι απλώς σκεπτικιστής αλλά αμφισβητεί "μετωπικά" τη θεωρία του θερμοκηπίου, υποστηρίζει ότι η υπαρκτή αναπτυξιακή διαδικασία είναι υπερ το δέον πράσινη (!) και ότι η υπαρκτή οικονομική κρίση οφείλεται στην έλλειψη και όχι στην υπερχορήγηση καπιταλισμού...

Και ενώ η χώρα του κ. Προέδρου δηλώνει υπερβάλλοντα ζήλο για την εγκατάσταση αμερικανικής πυραυλικής "ασπίδας" - με άρρητο μεν αλλά προφανή στόχο την περικύκλωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας - ο Βάτσλαβ Κλάους ήλθε πρόσφατα να δηλώσει ότι οι ευρωπαϊκές εκλογές δεν είναι απαραίτητες ! Ο Κλάους υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει ευρωπαϊκός λαός αλλά Πολωνοί, Γάλλοι, Γερμανοί,κλπ., την ίδια στιγμή όμως η χώρα του συνεχίζει να προεδρεύει στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαμορφώνοντας ένα πολιτικό "κιτς" ιστορικών διαστάσεων...

Αυτή η Ευρώπη, των ατάκτως ερριμμένων εξουσιών και των ιδιοτελών παραγόντων , που βλέπουν τον ευρωπαϊκό χώρο ως ενιαίο πεδίο θηραμάτων παρά ως χώρο διαμόρφωσης μιας νέας συλλογικότητας και αλληλεγγύης, είναι η μεγάλη επιτυχία της αμερικανικής ηγεμονίας. Στις αρχές της δεκαετίας του 90, στους χώρους των Ευρωπαίων Πρασίνων και όχι μόνο, η προβληματική σχετικά με το δίλημμα "διεύρυνση ή εμβάθυνση" είχε σημαντική απήχηση και η συζήτηση αποκτούσε προοδευτικά κάποιο βάθος. Όμως στη συνέχεια επικράτησε ή ασύντακτη διεύρυνση κατά τις υποδείξεις του αμερικανικού παράγοντα και η Ευρώπη - παρά τη μετονομασία της σε ΕΕ("Ευρωπαϊκή Ένωση"), παρέμεινε ουσιαστικά ΕΟΚ (Κοινή Αγορά) .

Πολλοί , μεταξύ των οποίων και οι Πράσινοι της Ευρώπης, φέρουν σοβαρότατες ευθύνες για το ότι δεν έβαλαν στην πρώτη γραμμή της πολιτικής τους την καταγγελία της αμερικανικής διπλωματίας, γιατί ενέδωσαν στις πιέσεις για την άτακτη και άνευ όρων ευρωπαϊκή διεύρυνση - ενδεχομένως για να μην θεωρηθούν οπαδοί της πολιτικής των "αποκλεισμών" και της "Ευρώπης φρουρίου"....Κι ακόμη φέρουν ευθύνες γιατί αποδέχθηκαν τις διαλυτικές συμπεριφορές ευρωπαϊκών κρατών σε διάφορες πολιτικές συγκυρίες , ενώ την ίδια στιγμή η πολιτική τους ατζέντα καταλαμβανόταν από μικροζητήματα .

Πολλοί ελέγχονται για πράξεις, πολλοί ελέγχονται για παραλείψεις. Αυτοί που δεν είπαν ποτέ ΟΧΙ και που επικαλούντο τις πλειοψηφικές δυνάμεις για να δικαιολογήσουν την παθητική τους προσαρμογή , δεν μπορούν να καλύπτονται πίσω από αβλαβείς γενικότητες για να συγχωρηθούν τα ιδεολογικοπολιτικά τους ελλείμματα.