Η ριζοσπαστική οικολογία θα έπρεπε να είναι στο πλευρό της ειρήνης, της απάλειψης καταστάσεων όπως η τουρκική κατοχή της βόρειας Κύπρου, της επίλυσης του κυπριακού με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, της αντιμετώπισης των Σλαυομακεδόνων επιθετιστών, της καταδίκης του casus belli που ορθώνει χώρα –υποψήφια στην ΕΕ έναντι της δικής μας. Η ριζοσπαστική οικολογία θα έπρεπε να πρωτοστατεί στα μεγάλα θέματα της εποχής, που είναι η υπόθεση ενός δημοκρατικού ευρωσυντάγματος , που είναι η ανεξαρτησία και αυθυπαρξία της ΕΕ σε σχέση με τις ΗΠΑ, που είναι η πολιτική συνοχή της ΕΕ και η σχέση της με τον αναπτυσσόμενο και τρίτο κόσμο.
Όταν οι «Οικολόγοι Πράσινοι» εξηγούν τις θέσεις τους για τα «εθνικά θέματα»(ανακοίνωση 27.5.2009) αφήνουν αρκετά ζητήματα έξω, πάνω στα οποία έχουν επανειλημένα υποστεί κριτική. Όταν ο επικεφαλής στο ευρωψηφοδέλτιο κηρύσσεται «άσχετος» με την εκπροσώπηση του κόμματος το 2006 (οπότε εξέφραζε τις φιλοσκοπιανές του θέσεις ) ή «ανανήψας» όσον αφορά τις απόψεις του 1990 για την εγκατάσταση των Ποντίων στη Θράκη, κάτι πραγματικά συμβαίνει.: Είναι κάτι αντίστοιχο με τον Κον Μπεντίτ και την ηγεσία των Πρασίνων, που προπηλάκιζαν τους Ελληνοκύπριους αξιώνοντας την ψήφιση του αποικιακού σχεδίου Ανάν. Που κατήγγελαν την Ελλάδα ως «ταραχοποιό χώρα» στη Βαλκανική (Δεκέμβριος 2006)με αφορμή την υπόθεση των Σκοπίων, που επιτίθονταν στον Ιρλανδικό λαό πρό και μετά το δημοψήφισμα για τη συνθήκη της Λισαβώνας.
Με άλλα λόγια : Η βάση απευθύνει στη κοινή γνώμη «ακίνδυνες» ιδέες γενικής αποδοχής, για ταρατσόκηπους, για προστασία των αδέσποτων ζώων, για ποδηλατοπορείες στα σύνορα . Η δε κορυφή παίζει τα παιχνίδια της με τη Νέα Τάξη, κάνει το «καλό παιδί» στα πολιτικά σαλόνια των Βρυξελλών, πριμοδοτείται από συγκεκριμένα εκδοτικά και άλλα συμφέροντα, παρουσιάζει αυτο-αγιο-βιογραφίες και προαλείφεται ως βολικός «εταίρος» των κατεστημένων πολιτικών δυνάμεων.
Αυτή η διπρόσωπη οικολογία της (ψηφο)αρπαχτής πρέπει να αποδοκιμαστεί στις εκλογές της 7ης Ιουνίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΧΙΖΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου