Κύπρος : Επετειακή ομιλία Δήμου Πάφου στις 27 Οκτωβρίου 2016

                

                                                                                        του Άντη Ροδίτη

Η 28η Οκτωβρίου 2016, είναι η 75η επέτειος του μεγάλου ΟΧΙ στη βία και την υποδούλωση, που αντέταξε η Ελλάδα το 1940, των τότε 7 εκατομμυρίων, απέναντι στην Ιταλία των 44 εκατομμυρίων.

Μετά την απόκρουση της πρώτης ιταλικής επίθεσης και την κατάληψη θέσεων του ιταλικού στρατού από τον ελληνικό στρατό, ο Μουσολίνι σχεδίασε μια δεύτερη, μεγαλύτερη επίθεση, για ν’ ανατρέψει την εις βάρος του έκβαση του πολέμου. Η γενική αναλογία ήταν 25 ιταλικές μεραρχίες έναντι 5  ελληνικών. Κεντρικό σημείο της ελληνικής άμυνας ήταν το ύψωμα 731. Απέναντι ακριβώς, σε απόσταση ασφαλείας, εγκατέστησε το παρατηρητήριό του ο ίδιος ο Μουσολίνι.  Κάτι σαν Ξέρξης στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Η ιταλική, ανοιξιάτικη, εαρινή αντεπίθεση, με την επονομασία «επιχείρηση πριμαβέρα» άρχισε την αυγή της 9ης  Μαρτίου 1941, υπό την προσωπική επίβλεψη του Ντούτσε.

48 ώρες αργότερα, το απόγευμα της 10ης Μαρτίου 1941, ο υποστράτηγος Γεώργιος Μπάκος εξέδωσε την ακόλουθη διαταγή:

«Πολεμιστάς Ι Μεραρχίας. Προ του ακαμάτου ηρωισμού σας εθραύσθησαν από της χθες άπασαι αι απεγνωσμέναι εχθρικαί προσπάθειαι. Προ των χαλυβδίνων γραμμών σας συνετρίβησαν κατά το διήμερο χρονικόν διάστημα τρεις νωπαί μεραρχίαι. Είμαι υπερήφανος διότι ηγούμαι τοιούτων ηρώων. Η πατρίς σεμνύνεται δι’ αυτούς. Η παρούσα να φθάση μέχρι του τελευταίου οπλίτου της μεραρχίας».

Οι ηρωικές επιθέσεις των Ιταλών στρατιωτών σε μέτωπο 6 χιλιομέτρων  συνεχίσθηκαν. Μέχρι τις 12 Μαρτίου οι απώλειές τους ήταν 12.000 νεκροί κι άλλες πολλές χιλιάδες τραυματίες και αιχμάλωτοι.

Μετά από ανάπαυλα μιας μέρας, στις 18 Μαρτίου, η ιταλική μεραρχία Σιένα με υποστήριξη 4 αρμάτων επιτίθεται ξανά στο ύψωμα 731 και το πατά για πρώτη φορά. Αλλά όχι για πολύ. Αμέσως μια ελληνική εφεδρική διμοιρία υπό τον έφεδρο Ανθυπολοχαγό Τζάθα, αντεπιτίθεται. Την ακολουθεί ο 9ος Λόχος με επικεφαλής τον Υπολοχαγό Λαυρεντίδη και τον επιλοχία Ζήκο. Οι γενναίοι Ιταλοί αποδεκατίζονται και υποχωρούν ξανά, φεύγοντας τελεσίδικα.

Άλλες ιταλικές δυνάμεις, που δοκίμασαν να διεισδύσουν μέσα από το διπλανό φαράγγι και να κυκλώσουν το ύψωμα 731 έγιναν αντιληπτές και αποδεκατίσθηκαν. Λέγεται ότι κανένα άλλο σημείο στον κόσμο δεν δέχθηκε ποτέ τόσες οβίδες, τόσα βλήματα όλμων, τόσες χιλιάδες σφαίρες όσο το ύψωμα 731.

Στις 22 Μαρτίου οι εισβολείς έστειλαν έναν ιερέα που διέσχισε το πεδίο της μάχης με λευκή σημαία με αίτημα την εκεχειρία, για να μπορέσουν οι Ιταλοί να θάψουν τους νεκρούς τους. Ο ιερέας από το θέαμα των νεκρών και των σκορπισμένων μελών κατέρρευσε στα χέρια των Ελλήνων μαχητών ψιθυρίζοντας: Terribile… Teribile… τρομερό… !

Για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου

                                          

                                                                    του Βασίλη Ασημακόπουλου

          «...Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση που είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιαύτη και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς. Τρεμπιέν (πολύ καλά) λέγει κι αναχώρησε ο ναύαρχος (ο Ντερνύς- Δεριγνύ)».

                                                       

                                               Γιάννης Μακρυγιάννης-Απομνημονεύματα

            Επανέρχεται κατά καιρούς τα τελευταία 20-25 χρόνια μια συζήτηση υπό τη μορφή του ακόλουθου ερωτήματος. Γιατί εορτάζουμε την 28^η Οκτωβρίου και την 25^η Μαρτίου ως εθνικές εορτές, καθώς δεν σηματοδοτούν τη νίκη ή έστω το νικηφόρο τέλος ενός πολέμου ή μιας επανάστασης, αλλά την έναρξη. Το ερώτημα δεν είναι τυχαίο, ούτε αποϊδεολογικοποιημένο. Κρύβεται πίσω του μια προσπάθεια εξορθολογισμού- εξευρωπαϊσμού της αποτίμησης της ιστορικής διαδικασίας στον τόπο μας στα δυτικά πλαίσια, μια μορφή οριενταλισμού που στοχεύει (ακούσια ή εκούσια είναι δευτερεύουσας σημασίας) στην ακύρωση ουσιαστικά εκείνου που ο Νίκος Σβορώνος, προσδιόρισε ως αντιστασιακό χαρακτήρα του ελληνικού έθνους με όρους ιστορικοϋλιστικούς (Σβορώνος Ν., Επισκόπηση Νεοελληνικής Ιστορίας, εκδ. Θεμέλιο, 2007). Δηλαδή ενός εθνούς ή αργότερα ενός εθνικού κοινωνικού σχηματισμού που διαμορφώνεται στην εξέλιξή του και την πάλη του ως κυρίαρχος-κυριαρχούμενος. Η συγκυρία που γεννιούνται ανάλογοι προβληματισμού δεν είναι τυχαία. Ούτε οι ιδεολογικές μορφές  πάλης είναι πλήρως ανεξάρτητες από τις υλικές, αλλά σχετικά αυτόνομες τουλάχιστον για όσες και όσους επιμένουν να κινούνται και να ερμηνεύουν την ιστορική εξέλιξη μέσα από ένα μαρξιστικό πλαίσιο αναφοράς.

Ertopen και η ελευθερία της έκφρασης

του Γιώργου Σταματόπουλου
Πήγαν λοιπόν απροειδοποίητα στο κτίριο που στεγάζεται η Ertopen και αφαίρεσαν τα μηχανήματα ώστε να μη γίνονται εκπομπές - πλέον ο σταθμός συνεχίζει μεν να λειτουργεί αλλά μόνο στο διαδίκτυο.
Τέτοιες ενέργειες δυσφημίζουν τη δημοκρατία, μια και αφαιρούν το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης κατά απροκάλυπτο τρόπο. Ποιοι τις τολμάνε; Γιατί; Φοβούνται την απρόσκοπτη διακίνηση ιδεών; Θεωρούν ότι κινδυνεύουν από τις ιδέες;
Φαίνεται σαν μερικοί να θέλουν να φιμώσουν κάθε ελεύθερη φωνή που αποκαλύπτει τη νέα «φιλοσοφία» των κυβερνώντων ή που ασκεί δριμεία κριτική στην αντικοινωνική πολιτική τους.
Αυτό, όμως, είναι επικίνδυνο διότι οδηγεί στη λογική του αποκλεισμού, που με τη σειρά της ανοίγει τον δρόμο σε ολοκληρωτικού τύπου νοοτροπία. Δεν κάνουν κακό οι αντίθετες φωνές ούτε βεβαίως η κριτική, αντιθέτως συντελούν στην ανταλλαγή απόψεων, διευρύνουν τον πολιτικό διάλογο και δοξάζουν την πολιτιστική πολυπλοκότητα. Μόνο έτσι λειτουργεί η πολιτική ως τέχνη, όχι με φίμωση, τρομοκράτηση, απειλές, εκβιασμούς και λοιπά.
Αυτοί που λατρεύουν τα φίμωτρα όφειλαν να γνωρίζουν ότι μόνο δυσαρέσκεια προκαλούν, όχι στους φιμωμένους, αλλά σε αυτούς που παρακολουθούν άναυδοι (όσοι τελοσπάντων είναι αυτοί - είναι, όμως, ο κοινός νους) τη σκύλευση των δημοκρατικών ιδεών.

Ένας Οκτώβρης για όλες τις εποχές

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 27.10.2016

Η  ταινία του Φρεντ Τσίνεμαν υπό τον τίτλο «Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές» είχε σαν θέμα το «όχι» του Άγγλου Τόμας Μορ , νομικού,  πολιτικού και εμπνευστή του όρου «ουτοπία»,  απέναντι στην αξίωση του Βασιλιά Ερρίκου Η να πάρει διαζύγιο και να ξαναπαντρευτεί, παρά τις ντιρεκτίβες της Καθολικής Εκκλησίας….Η ταινία με  το ιστορικά συγκεκριμένο  ΟΧΙ πήρε ένα όσκαρ, πράγμα που  σε βάζει σε σκέψεις για τον αριθμό των όσκαρ που θα χρειάζονταν για να βραβεύσουν το ελληνικό ΟΧΙ του Οκτωβρίου  του 1940….

Αυτό το ρεσιτάλ της  ελληνικής αποκοτιάς με την αντίσταση στον υπ’ αριθμόν «ένα» μπράβο του ναζιστικού  ολοκληρωτισμού, με τον ιστορικό ενθουσιασμό των μαζών μπροστά σε μια σύγκρουση που θα είχε αναπόφευκτα νεκρούς και ανάπηρους, με σκηνικό μια Ευρώπη πλήρως υποταγμένη ή «εξουδετερωμένη» μπροστά στις δυνάμεις του Άξονα, έβαζε πάντοτε το ερώτημα για το κατά πόσο οι Έλληνες του 1940 χρειάζονταν μια εντυπωσιακή νίκη για να ανακάμψουν από το μεγάλο τραύμα της μικρασιατικής πανωλεθρίας …

Η Φολκσβάγκεν διαλύει το μύθο της γερμανικής τήρησης αξιών….

Πολλοί και διάφοροι , συνήθως γερμανοτραφείς, συνήθιζαν να τονίζουν  την εμμονή των Γερμανών στην τήρηση των νόμων και των θεσμών, όμως τα πράγματα απέδειξαν ότι στη συγκεκριμένη χώρα απλώς διαδραματίζονται μεγάλες κομπίνες έναντι των μικρών αλλαχού….Η περίπτωση των αυτοκινήτων ήταν χαρακτηριστική μιας μεγα-εξαπάτησης των αρχών και του ευρύτερου κοινού, που δεν μπορούσε να επισημανθεί παρά μόνο από άλλες κρατικές αρχές – στην προκειμένη περίπτωση αμερικανικές.
Σχετικά δες την ανάρτηση της ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ στις 28 Οκτωβρίου 2015 : «Η φολκσβάγκεν έκανε λάθος στο λογισμικό»
http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/10/h.html   
Ένα χρόνο μετά , Αμερικανικό δικαστήριο ενέκρινε τον συμβιβασμό της Γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας με τις αρμόδιες αρχές και τους ιδιοκτήτες 475.000 οχημάτων ντίζελ που μόλυναν εν αγνοία τους το περιβάλλον λόγω της χειραγώγησης του συστήματος εκπομπής ρύπων.
Η Volkswagen ανακοίνωσε ότι θα αρχίσει να «αγοράζει» τα πειραγμένα αυτοκίνητα της από τα μέσα Νοεμβρίου. 
Ο συμβιβασμός προβλέπει ότι η Volkswagen θα καταβάλει 10,033 δισ. δολάρια για να αγοράσει πίσω τα αυτοκίνητα και για να αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες τους, ενώ θα δαπανήσει άλλα 4,7 δισ. για να αντιμετωπίσει τις εκπομπές ρύπων και να προωθήσει άλλα προγράμματα «καθαρών» αυτοκινήτων.  

Iταλική απειλή για veto στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό....

Σημείωση Οικονικής : Το σχέδιο μετεγκατάστασης των προσφύγων είναι η δευτερογενής είσπραξη των μεγάλων παγκοσμιοποιητικών κέντρων. Με την μετεγκατάσταση δημιουργούν ένα νέο και πάμφθηνο εργατικό δυναμικό με μηδαμινά προνοιακά δικαιώματα, έτοιμο να "μειοδοτήσει" έναντι της γηγενούς εργασίας -  ενώ προηγουμένως έχουν λεηλατήσει ή ανοίξει το δρόμο για τη λεηλασία των χωρών της περιφέρειας.....

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ :
Την ανησυχία στην Ε.Ε. που έχει προκαλέσει η απειλή του Ιταλού πρωθυπουργού για βέτο στον προϋπολογισμό, αν δεν λάβει βοήθεια για το προσφυγικό μεταφέρει ο ευρωπαϊκός Τύπος.
Βασικοί αποδέκτες της απειλής, οι Ουγγαρία, Πολωνία και Σλοβακία για την πολιτική που ακολουθούν στο μεταναστευτικό και την άρνησή τους να δεχθούν πρόσφυγες στο έδαφός τους.
Οι επιθεωρήσεις Eurobserver και Politico αναφέρουν ότι το τελεσίγραφο Ρέντσι έχει προκαλέσει αναταράξεις στην Ε.Ε.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός έχει καταστήσει σαφές πως προτίθεται να ασκήσει βέτο στον προϋπολογισμό για το 2017, αν δε λάβει περισσότερη βοήθεια στο μεταναστευτικό, αλλά και αν κράτη-μέλη όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία δεν φανούν αρκετά αλληλέγγυα, αποφασίζοντας να δεχθούν περισσότερους αιτούντες ασύλου από αυτούς που βρίσκονται στην Ελλάδα και την Ιταλία.

Δήλωση του Π. Λαφαζάνη για την φίμωση της ErtOpen

"Tην ώρα που η κυβέρνηση μοιράζει τις τηλεοπτικές άδειες σε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ο δήθεν «αγώνας» της ενάντια στη διαπλοκή εξαντλείται στη φίμωση μιας από τις λίγες ελεύθερες αντιμνημονιακές φωνές στο χώρο της ενημέρωσης.

Η κυβερνητική φίμωση της ErtOpen ξεσκεπάζει πλήρως την ψευδεπίγραφη αντιδιαπλεκόμενη πολιτική της κυβέρνησης και καθιστά την κυβέρνηση ένοχη και υπόλογη μιας σκληρής μνημονιακής δικτατορίας και ενός νέου μνημονιακού ολοκληρωτισμού που έχει επιβληθεί στα Μέσα Ενημέρωσης.

Ο αυταρχισμός, ο ολοκληρωτισμός, η φίμωση και η νέα μνημονιακή «μαυρίλα» στα Μέσα Ενημέρωσης δεν θα περάσουν.

Η ErtOpen δεν πρόκειται ούτε να φιμωθεί ούτε να κλείσει.

Το κυβερνητικό πραξικόπημα δεν θα περάσει».

ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΣΤΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΤΟΠΕΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΤΗΝ ΦΙΜΩΣΟΥΝ !

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Αγία Παρασκευή 24/10/2016

Την ώρα που όλη η Ελλάδα, η Βουλή και το ΣτΕ κυριαρχείται από το νέο μαύρο στα κανάλια, αυτή η ώρα επιλέχτηκε από καρεκλοκένταυρους, εγκάθετους, αντιδημοκράτες, εχθρούς της πολυφωνίας και της ελευθεροτυπίας να ρίξουν μαύρο και στην ΕΡΤΟΠΕΝ.

Για τρίτη φορά μέσα σε ένα χρόνο που προσπαθούν με την κατάσχεση των μηχανημάτων εκπομπής να μας φιμώσουν. Η πρώτη φορά ήταν στις 23/9/15 με τις προσαγωγές και του προεδρείου της ΠΟΣΠΕΡΤ, η δεύτερη 3 μήνες μετά και η τρίτη τώρα, σήμερα το πρωί στις 9 περίπου που εισέβαλαν η ΕΕΤΤ και η αστυνομία στις εγκαταστάσεις μας στην Πάρνηθα και αφαίρεσαν τα μηχανήματα εκπομπής.

Απαιτούμε ΕΔΩ και ΤΩΡΑ να μας επιστραφεί ΟΛΟΣ ο εκδικητικά κατασχεμένος εξοπλισμός.

Καταδικάζουμε και εγκαλούμε όλους αυτούς τους νοσηρούς εγκεφάλους που κρύβονται πίσω από τέτοιες στοχευμένες και εκδικητικές ενέργειες, που για χάρη των αφεντικών, θέλουν να κλείσουν όποια φωνή δεν ελέγχουν.

Όλοι γνωρίζουν ότι στο ραδιόφωνο δυο αποφάσεις του Δ΄ τμήματος του ΣτΕ και της ολομέλειας του, έχουν κρίνει τελεσίδικα ότι κανένας ραδιοφωνικός σταθμός δε λειτουργεί σε νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας, πόσο μάλλον όταν η κυβέρνηση και ο ίδιος ο υπουργός επικρατείας πρόσφατα εγκαινίασε τη λειτουργία ραδιοφωνικού σταθμού στη Θεσσαλονίκη του ΑΠΕ-ΜΠΕ αν και εκεί υπήρχαν δυο δημόσιοι Ρ/Σ σταθμοί της ΕΡΤ.

Η ΕΡΤΟΠΕΝ ο σταθμός της ελεύθερης έκφρασης που αναμεταδίδεται και από άλλους σταθμούς στα FM στην περιφέρεια θα συνεχίσει να λειτουργεί στο διαδίκτυο και θα προσπαθήσουμε άμεσα να ξαναεκπέμψουμε στο λεκανοπέδιο και πάλι μέσω των FM.

Ποια ενότητα – ποιών με ποιους;

Συμπεραίνει  ο Αλέκος Καλύβης, σε ένα άρθρο-επισκόπηση του Β Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ :

«Είναι εξαιρετικά αναγκαίο και επείγον να υπάρξει μια ενωτική ανασύνταξη του πολιτικού χώρου της ανατρεπτικής αριστεράς ώστε να καταξιωθεί ως μια υπολογίσιμη δύναμη για το μέλλον».

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2016/10/blog-post_76.html

Συμφωνώ πολύ με  κάθε  ενωτική(και αγωνιστική) ανασύνταξη , διαφωνώ σφόδρα με τα υπόλοιπα :

-        Η αναφορά στην «ανατρεπτική αριστερά» δηλώνει την ύπαρξη μιας μη ανατρεπτικής μεν, πλην αριστεράς. Ο διαχωρισμός αυτός είναι πλέον για πέταμα:  Η πολιτική βιοποικιλότητα έχει  περιοριστεί, αφενός στην  Αριστερά που μάχεται εναντίον των νεοαποικιακών επιλογών της παγκοσμιοποίησης,   αφετέρου στην  εικονική ή τάχαμου αριστερά. Οπότε το λαϊκό κίνημα καλείται  να ξεχωρίσει  τους χρήστες των συμβόλων και κατορθωμάτων του παρελθόντος από αυτούς που επιμένουν να εμπνέονται από  αυτά τα σύμβολα και  κατορθώματα.

-        Η «ανατρεπτική αριστερά που θα καταξιωθεί στο μέλλον ως υπολογίσιμη πολιτική δύναμη» είναι καθαρός αστεϊσμός ! Εμένα μου θυμίζει ομάδα της Δ Εθνικής που οραματίζεται άνοδο στα ρετιρέ της Τσάμπιονς Ληγκ, ενώ διακυβεύεται και αυτή  η ύπαρξη του εθνικού πρωταθλήματος !

-         Εκείνοι που υποκαθιστούν τον αγώνα για την τρέχουσα  σωτηρία της χώρας με την ρεκλάμα  μιας χιλιαστικής εξέλιξης   σοσιαλιστικού τύπου, αγνοούν ότι  τα αμέσως επόμενα χρόνια μπορεί να προκύψει - στη θέση της σημερινής τραυματισμένης πατρίδας-  ένα άθλιο κουφάρι !

-         Κρατήστε εσείς τη προοπτική σας. Εμείς κρατάμε την έκκληση σε όλες τις πατριωτικές  και δημοκρατικές δυνάμεις, για μια αποφασιστική εθνική ενότητα. Δεν διαγράφουμε  όποιες συλλογικότητες σφυρηλατούνται μέσα στην  ευρύτερη, εθνική συλλογικότητα, όμως προτάσσουμε την τελευταία  έναντι όλων.

-        Εν αρχή ην ο Λαός :  Το λαϊκό κίνημα προέχει της αριστεράς, εκτός και εντός εισαγωγικών. Για την οποία κατά τα άλλα ισχύουν οι στίχοι του Γιάγκου Ράπτη :

«Αυτή η «αριστερά» να πάει να γ@μηθεί- το θέμα είναι η χώρα να σωθεί»

Γιάννης Σχίζας

Το εθνικό νόμισμα, υπό προϋποθέσεις, ο δρόμος για τη σωτηρία της χώρας μας

Της ΜΑΡΙΑΣ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ 

(Από την παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Τόλιου «Η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα»)  

Δέχθηκα ευχαρίστως να παρουσιάσω το νέο βιβλίο του Γιάννη Τόλιου, καθώς αυτό ανήκει, αν μπορώ έτσι να το πω, στην κατηγορία των βιβλίων/σκαπανέων. Αυτών, δηλαδή, που ανοίγουν διεξόδους στη ζούγκλα, αλλά και αυτών που θεωρούνται από την άρχουσα τάξη της πατρίδας μας, ότι κινούνται δήθεν στην ημιπαρανομία, στη μαφία, στην εξυπηρέτηση σκοτεινών ιδιοτελών συμφερόντων και αναφορές σε ανάλογες φαιδρότητες. Τον τελευταίο καιρό, η προϊούσα εξαθλίωση ολοένα και μεγαλύτερου τμήματος του ελληνικού λαού φαίνεται να έχει οδηγήσει σε σημαντική αναθεώρηση αυτών των ανοησιών, χάρη στη σταδιακή συνειδητοποίηση της θλιβερής μας πραγματικότητας: ότι, δηλαδή, αν υπάρχει ακόμη οδός σωτηρίας στο ελληνικό δράμα, αυτή είναι μονόδρομος και είναι η επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα.  

Το βιβλίο που σήμερα παρουσιάζεται έχει ορίσει ορθολογικούς στόχους, τους οποίους εξυπηρετεί στην εντέλεια, και ο τρόπος που αναλύονται τα επί μέρους προβλήματα εμφανίζει πολλές αρετές. Ο κυρίαρχος, βέβαια, στόχος του ανά χείρας βιβλίου είναι η ανατροπή αυτής της οικτρής κινδυνολογίας, που έχει σφιχταγκαλιάσει και απειλεί να στραγγαλίσει τον ελληνικό λαό: ότι δήθεν η επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα θα είναι καταστροφή, καθώς δεν θα έχουμε να φάμε και θα πεθαίνουμε από το κρύο και την έλλειψη βασικών φαρμάκων. Με την προσφυγή, λοιπόν, σε επίσημα στοιχεία και εκθέσεις ο Γιάννης Τόλιος αποδεικνύει την πλήρη ανεδαφικότητα αυτών των απειλών, που ωστόσο έχουν κατακτήσει το μέσο Έλληνα χάρη κυρίως στη συνδρομή και των ΜΜΕ.    

Εξυπακούεται, φυσικά, ότι αυτή η δημιουργία πανικού γύρω από το εθνικό μας νόμισμα δεν οφείλεται σε άγνοια ή ακόμη και στο φόβο του άγνωστου, καθώς θα ήμασταν η πρώτη χώρα εξόδου από την Ευρωζώνη. Αντιθέτως αποτελεί ενσυνείδητη προσπάθεια εξυπηρέτησης των συμφερόντων των εταίρων/δανειστών.

Ρέντσι : «Προέχει η σταθερότητα των παιδιών μας, όχι των τεχνοκρατών»

Σημείωση ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Ο Ρέντσι είναι από τους ελάχιστους Ευρωπαίους πολιτικούς που θεωρούν την μετανάστευση «πρόβλημα προς επίλυση» και  που αναφέρονται στην ανάπτυξη των  αφρικανικών κρατών ως αντίδοτο στην εξαγωγή αθλιότητας προς τη Δύση: Αθλιότητας  που καταβυθίζει μισθούς και προνοιακά δικαιώματα ενώ ταυτόχρονα πυροδοτεί εθνοτικά μίση… http://www.kathimerini.gr/857067/article/epikairothta/kosmos/rentsi-synergasia-me-thn-afrikh-gia-to-metanasteytiko

Ο ίδιος πολιτικός  καταγγέλλει τους  «νάρθηκες» στη διαμόρφωση των προϋπολογισμών, που εν πολλοίς οφείλονται και στην απουσία αλληλεγγύης από τις κεντροευρωπαϊκές χώρες….

Τηρώντας τη στάση που κράτησε και στο τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ο Ιταλός πρωθυπουργός λέει «όχι» στην πολιτική λιτότητας και υπεραμύνεται του κειμένου κρατικού προϋπολογισμού που η χώρα του απέστειλε στις Βρυξέλλες.

Η Ρώμη θέλει να μην υπολογιστούν οι δαπάνες για την ανοικοδόμηση, μετά τον σεισμό της 24ης Αυγούστου, όπως και τα έξοδα για το προσφυγικό, στη σχέση ελλείμματος - ΑΕΠ. Θεωρεί, δηλαδή, ότι τα κονδύλια αυτά συνδέονται με έκτακτα συμβάντα και δεν πρέπει να ενταχθούν από την Ευρώπη στα πάγια έξοδα του ιταλικού κράτους.

Ο Βερναρδάκης αποκαλεί τον πρόεδρο των Παραολυμπιονικών «φασιστάκι της πλάκας»

Σάλο έχει προκαλέσει ανάρτηση του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών, Χριστόφορου Βερναρδάκη στο Facebook, στην οποία χαρακτηρίζει τον Πρόεδρο των Ολυμπιονικών με Αναπηρία, Σίμο Παλτσανιτίδη... «φασιστάκι της πλάκας».
Αφορμή στάθηκε σχόλιο του κ. Παλτσανιτίδη σε προηγούμενο post του αναπληρωτή υπουργού, κάτι που προαφανώς δεν άρεσε στον κ. Βερναρδάκη. Στην απάντησή του επιδόθηκε σε μία άνευ προηγουμένου επίθεση προς τον κ. Παλτσανιτίδη, αποκαλώντας μεταξύ άλλων και «ρατσιστοειδή τύπο», αγνωώντας προφανώς την σποδαία αθλητική του πορεία αλλά και ότι υπήρξε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Χίου μέχρι τον Ιούλιο του 2015...
Το σχόλιο Παλτσανίδη και η αντίδραση Βερναρδάκη:

Σημειώνεται ότι ο Σίμος Πλατσανιτίης είναι μεταξύ άλλων, πρόεδρος των ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΩΝ με αναπηρία, από το 2001 έως το 2004 και από το 2006 μέχρι και σήμερα, έχει βραβευθεί το 2001 με το χρυσό μετάλλιο της Βουλής των Ελλήνων, το 2000 στη Παραολυμπιάδα του ΣίδνεΪ κατέκτησε χάλκινο μετάλλιο στη Δισκοβολία με νέο Πανελλήνιο και ατομικό ρεκόρ 30,80 μ, έχοντας καταγράψει πλούσια πορεία στην αθλητική και δημόσια ζωή του τόπου.

Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ : Η Αριστερά και η κοινωνία ήταν αλλού

του ΑΛΕΚΟΥ ΚΑΛΥΒΗ*  

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε χωρίς πολλές εκπλήξεις ,με την επισφράγιση της απόλυτης κυριαρχίας του Α.Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας ,τόσο στο επίπεδο των πολιτικών θέσεων όσο και στο επίπεδο των συσχετισμών.

Δυστυχώς το 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ μόνο ως καταστατική πράξη επικύρωσης και διεύρυνσης της δεξιάς στροφής του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτιμηθεί.

Το συνέδριο έκλεισε την πόρτα μάλλον οριστικά ακόμη και στις ελάχιστες δειλές αμφισβητήσεις που διατυπώθηκαν κατά την διάρκεια του. Η κοινωνία, τα βάσανά της και οι αγωνίες της ελάχιστα επηρέασαν την συζήτηση.

Επιβεβαιώθηκε η εικόνα ότι πρόκειται για ένα αρχηγικό κόμμα,υποβαθμισμένης πολιτικής λειτουργίας, που βρίσκεται σε πια αδιάκοπη πορεία σοσιαλδημοκρατικοποίησης,με πολιτικό σχέδιο εντός των μνημονίων,χωρίς κανένα αριστερό αποτύπωμα.  

-Ο Αλέξης Τσίπρας προσδιόρισε από την αρχή του συνεδρίου τα επίδικα της συζήτησης. Έθεσε,μάλιστα, με ρητορικό τρόπο,στο άνοιγμα του συνεδρίου ,τέσσερα κρίσιμα ερωτήματα υπαρξιακού χαρακτήρα για την Αριστερά .Όμως οι απαντήσεις που έδωσε δεν ήταν από την οπτική της Αριστεράς.

Αξίζει ,πάντως, ο σχολιασμός πάνω σε αυτά τα ερωτήματα και στις απαντήσεις που έδωσε.:

πρώτο: Έχει νόημα η αριστερά να επιλέγει, να διεκδικεί τη διακυβέρνηση σε μη ευνοϊκές συνθήκες και ιδιαίτερα σε συνθήκες χρεοκοπίας και δημοσιονομικής ασφυξίας;   

Η καταφατική απάντηση σε αυτό το ερώτημα από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ συνοδεύτηκε από επίθεση απέναντι στους συντρόφους που έφυγαν από το ΣΥΡΙΖΑ με τον ισχυρισμό ,ότι αγνοούν τον συσχετισμό δυνάμεων,ότι δεν ασκούν πολιτική αλλά ιδεολογική ζύμωση,

Σκουριές : Το Σαν Σαλβαδόρ, η Βαλωνία και οι yes men της εδώ Μπανανίας...

τoυ Νίκου Αναστασιάδη 

«Δεν μπορούμε να σταματήσουμε την Eldorado γιατί αν το κάνουμε θα μας σύρει στα δικαστήρια και θα πρέπει να πληρώσουμε αποζημίωση».

Όσοι συμμετέχουν στον αγώνα κατά της εξόρυξης χρυσού θα έχουν ακούσει κατά κόρον αυτή τη φράση από τότε που εκλέχτηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (πιο πριν ακούγανε τη φράση «25 ψηφίζετε, 26 τα μεταλλεία κλείνουν»). Φράση η οποία χρησιμοποιήθηκε για να πείσει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, πρέπει να περιμένουμε, κτλ. Ας δούμε όμως πόσο αυτό το «δεν υπάρχει άλλη λύση» ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Ελ Σαλβαδόρ, 2008

Λόγω των εξορυκτικών δραστηριοτήτων μολύνονται τα νερά της επαρχίας Σαν Σεμπαστιάν, προκαλώντας κρίση έλλειψης νερού. Η κυβέρνηση του (δεξιού) τότε προέδρου, Αντόνιο Σάγκα, αποφασίζει να σταματήσει κάθε αδειοδότηση που να αφορά εξορυκτικά σχέδια.

Για όσους λένε διαρκώς ότι είμαστε πολύ μικροί για να κάνουμε οτιδήποτε, ενημερώνουμε ότι το Σαλβαδόρ είναι πιο μικρή χώρα από την Ελλάδα.

Η εξορυκτική εταιρία Pacific Rim (που στη συνέχεια αγοράστηκε από την καναδική Oceana Gold) καταφεύγει στα διεθνή δικαστήρια διαιτησίας, γνωστά ως ISDS (Investor-State dispute settlement / Επίλυση διαφορών μεταξύ κράτους και επενδυτή). Ζητάει σαν αποζημίωση για τα «χαμένα κέρδη» της, από την κυβέρνηση του Σαν Σαλβαδόρ, 300 εκατ. δολάρια, περίπου όσο ο μισός ετήσιος προϋπολογισμός της χώρας για την παιδεία.

Ουάσιγκτον, 2016

Στην έδρα του δικαστηρίου διαiτησίας της Παγκόσμιας Τράπεζας ανακοινώνεται η δικαίωση της κυβέρνησης του Σαν Σαλβαδόρ, με το σκεπτικό ότι η Pacific Rim δεν πληρούσε όλους τους νόμους για να προχωρήσει.

Μάλιστα, η τωρινή ιδιοκτήτρια της Pacific Rim, η Oceana Gold αναγκάζεται να πληρώσει 8 εκατ. δολάρια σαν αποζημίωση για τα δικαστικά έξοδα που αναγκάστηκε να κάνει η κυβέρνηση του Σαν Σαλβαδόρ.

Γαυγίζουν λοιπόν οι πολυεθνικές αλλά δεν κερδίζουν πάντα!

Κύπρος :Όσοι αναμένουν σουλτανική "καλή θέληση"...

του Γιάννου Χαραλαμπίδη
από το sigmalive , Κύπρος

Οι συνομιλητές στο Κυπριακό μάλλον οδεύουν προς Ελβετία. Αυτό αποφάσισε ο εγκάθετος… «συμπρόεδρος» Ακιντζί και αυτό αποδέχτηκε ο διεθνώς αναγνωρισμένος -ακόμα…- Ν. Αναστασιάδης. Γιατί μεταβαίνουν στο εξωτερικό για να συζητήσουν μία από τις κρισιμότερες πτυχές του Κυπριακού, το εδαφικό; Διότι, κατά τη γελοιωδέστατη δικαιολογία του υποτελούς της τουρκικής κατοχής, στην Κύπρο γίνονται… διαρροές, ενώ, αν μεταβούν στο εξωτερικό, αυτές θα αποφευχθούν. Αντιπαρερχόμαστε το ηλίθιον του πράγματος, αλλ’ επισημαίνουμε την αποδοχή του από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Το εδαφικό συναρτάται προς το περιουσιακό και προς την ασφάλεια, τις εγγυήσεις και τους εποίκους.
Στα θέματα αυτά φαίνεται πως οι λεγόμενες συγκλίσεις και η δήθεν πρόοδος, που σχεδόν καθημερινά και τυμπανοκρουστικά προανήγγελλε ο Ν. Αναστασιάδης, ευνοούν περισσότερο τους Τούρκους. Ο Πρόεδρος παραδέχθηκε και ο ΥπΕξ της Ελλάδος επαύξησε ότι, μέχρι σήμερα, οι Τούρκοι εισπράττουν από τις συνομιλίες, ενώ οι Έλληνες αναμένουν ακόμα…

Τελεσίγραφο» των Ιταλών προς την Ε.Ε.

Σημείωση Οικονικής : Τα ελλείμματα στον προϋπολογισμό μιας χώρας είναι αντιμετωπίσιμα  υπό συνθήκες εθνικού νομίσματος, προφανώς με την θέση σε κυκλοφορία νέου χρήματος. Το νέο χρήμα δεν σημαίνει οπωσδήποτε πληθωρισμό – αν υποθέσουμε ότι αυτός ο τελευταίος είναι το απόλυτο «κακό» : Το νέο χρήμα μπορεί αφενός να κινείται με μικρότερη ταχύτητα σε συνθήκες οικονομικής σταθερότητας, αφετέρου δε μπορεί να συμβάλλει στη παραγωγή νέων προϊόντων και σε ανάλογο βαθμό να αφήνει αδιατάρακτες τις σχέσεις προσφοράς και ζήτησης στην αγορά…Όταν η ΕΕ έρχεται σε ρήξη με την Ιταλία για το ζήτημα του προϋπολογισμού, εμμέσως πλην σαφώς δηλώνει ότι δεν την νοιάζει η σταθερότητα της συγκεκριμένης χώρας αλλά η υπερκυριαρχία της παγκοσμιοποιημένης γραφειοκρατίας των Βρυξελλών….

Η ΕΙΔΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ :

 «Η Ευρώπη πρέπει να διαλέξει: ή θα μας επιτρέψει να αυξήσουμε το έλλειμμα μας ή θα μας αναγκάσει να ακολουθήσουμε το «Ουγγρικό μοντέλο» που θα σημάνει καταστροφή για την Ενωση» διαμήνυσε σήμερα ο υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας Πιέρ Κάρλο Πάντοαν, αναφερόμενος στις αυξημένες κρατικές δαπάνες λόγω του πρόσφατου σεισμού, αλλά και του προσφυγικού. 

Η μεγάλη ανατροπή με την ψήφιση του νόμου για την κοινωνική -αλληλεγγυα οικονομία

του Δημήτρη Μιχαηλίδη*

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ :  Υπό τις μνημονιακές-νεοαποικιακές συνθήκες, οποιαδήποτε θέσμιση τελεί  υπό την αίρεση της υποταγής και της υπερφορολόγησης από την πραγματική εξουσία του τόπου, που είναι η εξουσία των "δανειστών"...Αυτό γειώνει τη συζήτηση και προσγειώνει τους νουνεχείς υποστηρικτές του "τρίτου τομέα" : Τίποτε δεν μπορεί να γίνει μακροπρόθεσμα, αν δεν εξουδετερωθεί ο βραχνάς της ελληνικής κοινωνίας...

ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ :Μέχρι την τελευταία στιγμή που η συζήτηση βρισκόταν στην ολομέλεια της βουλής το μεσημέρι της 20^ης Οκτωβρίου το επίμαχο άρθρο 3 για τους φορείς της κοινωνικής οικονομίας, δεν διαχώριζε τις κοινωνικές και συνεταιριστικές επιχειρήσεις από τις κρατικές επιχειρήσεις  του δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα.

Μια τέτοια διατύπωση στην ουσία ακύρωνε κάθε άλλη προοδευτική διάταξη του νόμου σε σχέση με το παρελθόν αφού, οι δημόσιες και δημοτικές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να παρουσιάζονται κατά το δοκούν και ως επιχειρήσεις του τρίτου τομέα για να απορροφούν τους ειδικούς πόρους για την κοινωνική οικονομία από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτή εξάλλου ήταν η πρακτική  μέχρι τώρα με μικρά περιθώρια χρηματοδότησης αυθεντικών κοινωνικών επιχειρήσεων και κοινωνικών συνεταιρισμών.

Μια κατάσταση που ευνοούσε ένα αδιαφανές σύστημα χρηματοδότησης σε  μικρό ποσοστό διαπλεκόμενων με την εξουσία ΜΚΟ.

Να σκεφθεί κανείς ότι από τις 10.000 περίπου οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών και κοινωνικούς συνεταιρισμούς που είναι θεωρητικά δικαιούχοι να διαγωνιστούν στην διεκδίκηση πόρων δεν είναι παραπάνω από 100-150 αυτές που είχαν διαρκώς πρόσβαση στους πόρους αυτούς.

Η τροποποίηση του άρθρου 3 έστω την τελευταία στιγμή αλλάζει άρδην τα δεδομένα καθώς  η τροποποίηση ορίζει πλέον σαφώς ότι:

Άγνωστο παραμένει ακόμα το μέλλον των Προστατευόμενων Περιοχών

Του Στέφανου Σταμέλλου*

......Εντύπωση μας κάνει η «σιγή ιχθύος» των βουλευτών. Απευθυνθήκαμε τόσο στον Γιώργο Δημαρά, ως βουλευτή των Οικολόγων Πράσινων στον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στους τέσσερεις κυβερνητικούς βουλευτές στη Φθιώτιδα. Κανείς δεν μας απάντησε.......

Άγνωστο παραμένει ακόμα το μέλλον των Προστατευόμενων Περιοχών και των Φορέων Διαχείρισης, καθώς ακόμη δεν έχει καθοριστεί το σύστημα διοίκησης. Για την ακρίβεια, είναι όλα στα αέρα∙ και βρισκόμαστε δύο μήνες πριν το τέλος του χρόνου και την εκπνοή της προηγούμενης απόφασης/προσωρινής λύσης για τους Φορείς Διαχείρισης. Ο αναμενόμενος ανασχηματισμός της κυβέρνησης, που μπορεί να επηρεάσει και το ΥΠΕΝ, θα βρει, φοβούμαστε, το νέο υπουργικό σχήμα απροετοίμαστο για ο,τιδήποτε…

«…Κύριε Βουλευτά, θίγετε ένα ζήτημα καυτό. Η Ελλάδα, μία χώρα που το φυσικό της κεφάλαιο είναι μείζον για την οικονομική της ανάπτυξη, είναι πράγματι η μόνη χώρα στην οποία ουδέποτε δόθηκε έστω και ένα ευρώ ακριβώς γι’ αυτό το φυσικό κεφάλαιο. Είμαστε μια χώρα ίσως με την υψηλότερη βιοποικιλότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν δώσαμε ούτε ένα ευρώ γι’ αυτή τη βιοποικιλότητα. Και θυμίζω τη ρήση του Επίτροπου, κ. Βέλα, ο οποίος είπε ότι η προστασία της βιοποικιλότητας δεν είναι κόστος, είναι επένδυση.

Ρωσσοκυπριακές σχέσεις και μια εκδήλωση...

του Άντη Ροδίτη 

Έγινε την περασμένη Τρίτη 18.10.2016 στο Πανεπιστήμιο Κύπρου παρουσίαση του βιβλίου Russia-Cyprus Relations: A pragmatic idealist perspective, του αναπληρωτή καθηγητή Κώστα Μελακοπίδη, στο Κτίριο 7, αίθουσα 010, ώρα 18.00.

Χαιρετισμό έκανε ο πρύτανης Κων/νος Χριστοφίδης και παρουσίασαν το βιβλίο οι καθηγητές Κων/νος Μ. Κων/νου και Δρ Γιώργος Κέντας.

Για το γεγονός πληροφορήθηκα από τον αρχιτέκτονα και αρθογράφο του «Φιλελευθέρου» Δρ Χάρη Φεραίο, ο οποίος μου είπε ότι άκουσε για τη συγκέντρωση στο πρωινό πρόγραμμα του Λάζαρου Μαύρου, όπου ακούστηκαν τα πολλά και συνήθη για την πάντοτε φιλική και βοηθητική για την Κύπρο στάση της; Ρωσίας, προ-Σοβιετικής, Σοβιετικής ή αυτής που είναι σήμερα. Ήθελε να έρθει κι ο ίδιος να υποβάλει κάποιες απορίες (δεν τα κατάφερε τελικά) αλλά του υποσχέθηκα ότι θα πήγαινα εγώ και θα τον ενημέρωνα. Αυτό το σημείωμα αυτό τον σκοπό έχει και επί τη ευκαιρία ενημερώνω κι άλλους, αν ενδιαφέρονται.

Στην είσοδο γνωρίστηκα με τον Μελακοπίδη ο οποίος αστειευόμενος είπε ότι είχε τρακ που θα αντιμετώπιζε το κοινό και, αστειευόμενος (περίπου) κι εγώ του είπα καλά έκανε που ανησυχούσε γιατί επρόκειτο να τον δυσκολέψω εγώ με κάποιες απορίες μου. Τότε, πάντα στ’ αστεία, μου είπε: «Α, τότε δεν θα πάρετε μεζεδάκι στο τέλος»! Οπότε (είπαμε, πάντα στ’ αστεία – στην Κύπρο όλοι αστείοι είμαστε) του είπα «Μα τότε θα είμαι πολύ προσεκτικός»!

Ο Πάπας, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ,,,και το συχωροχάρτι !

του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ   
 

«Βάλατε πλάτη να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ», «Είστε συνυπεύθυνοι», «Κάντε πρώτα γενναία αυτοκριτική… και βλέπουμε», είναι οι μονότονες σχεδόν απαντήσεις των στελεχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους μαζικούς και κοινωνικούς χώρους, όπου και όταν, παρατάξεις τις οποίες στηρίζει η ΛΑΕ, κάνουν προτάσεις για μετωπική συμπόρευση.

Ακόμη και τμήμα του κόσμου της ΛΑΕ έχει ενσωματώσει σε τέτοιο βαθμό την απογοήτευση που την έχει μετατρέψει σε ενοχικό σύνδρομο και αμυντική, απολογητική στάση.

1. Η αντίληψη περί «πλάτης» όμως μακρά απέχει από μια διαλεκτική αντίληψη της πραγματικότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν σχεδόν «καταδικασμένος» να βγει στη κυβέρνηση.

Αν δούμε τις δημοσκοπήσεις , το φθινόπωρο του 2011,πριν ο ΣΥΡΙΖΑ ρίξει το σύνθημα της «αριστερής κυβέρνησης» θα παρατηρήσουμε , για παράδειγμα, ότι το ΚΚΕ είχε φτάσει στο 14%, ποσοστό υπερδιπλάσιο του-τότε-ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ(που είχε ποσοστά πιο κάτω και από το ΛΑΟΣ).

Το κοινωνικό υποκείμενο, ιδιαίτερα μετά τη περίοδο των «παρελάσεων» της 28ης Οκτωβρίου του 2011, (όπου στη Θεσσαλονίκη αμφισβητήθηκε ακόμη και το «ιερό και όσιο» πρόσωπο του Προέδρου και η κρίση του αστικού πολιτικού σκηνικού είχε φτάσει στο ζενίθ), αναζητούσε λύση σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο.  

2. Και η αναζήτηση αυτή δεν είχε σχέση με «ρεφορμιστικές αυταπάτες» ,αλλά με την –στην ίδια τη Πράξη κατακτημένη- διαπίστωση, ότι 2 χρόνια σκληρών αγώνων στο πεζοδρόμιο, δεν αρκούσαν για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών. Ο λαός, ιδιαίτερα τα στρώματα της εργατικής τάξης, απαιτούσαν πολιτική αλλαγή.

Τι έκαναν την ίδια περίοδο τα πολιτικά υποκείμενα της πέραν του ΣΥΡΙΖΑ αριστεράς; Απέναντι στον «υπαρκτό ρεαλισμό» του νεοφιλελευθερισμού, αντιπαρέθεταν , αντί για μια ρεαλιστική, εναλλακτική λύση, τον «ρεαλισμό»(;) είτε της αντικαπιταλιστικής εξέγερσης είτε της (απροσδιόριστης και διφορούμενης) λαϊκής εξουσίας; Δίνοντας ουσιαστικά «χώρο» στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να επιβάλει το εξ ίσου ουτοπικό σενάριο της διεξόδου εντός ευρωζώνης.

Συγκέντρωση συνταξιούχων στο ΤΙΤΑΝΙΑ, 3 Νοεμβρίου

 

     Σε ανακοίνωσή της η "Ανώτατη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδας" (ΑΓΣΣΕ)  καταφέρεται  εναντίον της πολιτικής "... όλων των μέχρι σήμερα Κυβερνήσεων", αν και κάποια από αυτές θα άξιζε πολύ μεγαλύτερο μερίδιο μομφής...

     Και συνεχίζει η ανακοίνωση : 

"Είναι απόλυτα σαφές και συγκεκριμένο ότι το αύριο δεν μπορεί να μας εγγυηθεί πάρα μόνον τον «κόφτη» και όχι, βέβαια, τις προϋποθέσεις αξιοπρεπούς διαβίωσής μας και αποκατάστασης των αδικιών.

     Η τακτική είναι γνωστή και δεδομένη: συμπάθεια και κατανόηση όταν τα κόμματα είναι στην αντιπολίτευση, για τους συνταξιούχους και αυστηρότητα, με ξεχωριστή μονομέρεια, υπακούοντας στις απαιτήσεις των Βρυξελλών, όταν γίνουν κυβέρνηση.

     Είναι γεγονός, ότι, οι όποιες προσπάθειές μας μέχρι σήμερα, δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν σχεδόν καμία ανάσχεση στις κυβερνητικές επιλογές. Τα προβλήματα, όχι μόνο παραμένουν, αλλά και διευρύνονται. Οι ενέργειές μας, είτε συνολικά είτε ατομικά, όπως συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες, άλλης μορφής κινητοποιήσεις, Δελτία Τύπου ή καταγγελίες, τυχόν συνεννοήσεις με εκπροσώπους των εκάστοτε κυβερνήσεων και επικεφαλής φορέων, ημερίδες ή προσφυγές στη Δικαιοσύνη κ.λπ στην ουσία παραμένουν χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα: αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα που οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε!  

     Ωστόσο, η διαπίστωση αυτή δεν μπορεί και δεν πρέπει ούτε να μας αποθαρρύνει, ούτε βέβαια να μας κάμψει ηθικά.