H Zωή Κωνσταντοπούλου για το χρέος

«Όταν ξεκινούσαμε τη διαδικασία της Επιτροπής ένας νέος παιδί φοιτητής, ο Σταύρος Παπαϊωάννου, που τον γνώρισα εδώ μέσα ως έναν άνθρωπο που συμμετείχε στο κίνημα για το λογιστικό έλεγχο του χρέους και που τον κάλεσα να δουλέψει μαζί μου στην προεδρία της Βουλής, έκανε μια συγκλονιστική αφήγηση. 

»Περιέγραψε το δημόσιο χρέος και την κατάσταση των λαών που εκβιάζονται από το χρέος ως την κατάσταση κάποιου που ξυπνά και βρίσκεται στη μέση του πουθενά. Είναι σκοτάδι, είναι στο πέλαγος, σε μια βάρκα με κουπιά, δεν ξέρει πως βρέθηκε εκεί, ούτε γιατί, το μόνο ξέρει είναι ότι πρέπει να κάνει κουπί. Και είπε ο Σταύρος ‘τι άλλο είναι αυτό από δουλεία’. Αναφέρθηκε στα παιδιά αυτής της χώρας που γεννιούνται χωρίς να έχουν επιβαρύνει το δημόσιο προϋπολογισμό και με την πρώτη τους αναπνοή  καλούνται να πληρώσουν 32.000 ευρώ το καθένα. Κάθε μωρό είναι χρεωμένο με 32.000 ευρώ...... 

,,,,,Σήμερα, λυπάμαι που το λέω, αλλά κάθε μωρό αυτής της χώρας είναι χρεωμένο με 40.000 ευρώ γιατί με την εξουσιοδότηση υπογραφής του τρίτου μνημονίου η χώρα μας φορτώθηκε με άλλα 86 δις ευρώ σε δάνεια. 40.000 ευρώ για ένα μωρό δεν μπορεί να είναι δικαιοσύνη και δικαιούμαστε και υποχρεούμαστε να προστατεύσουμε και αυτά τα παιδιά και τις επόμενες γενιές και την αλήθεια και τη δημοκρατία». 

Πολιτικός ο όρκος του Τσίπρα....

ΓΚΡΕΓΚΟΡ ΓΚΙΖΙ: "ΕΞΥΠΝΑ ΨΗΦΙΣΕ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ"

Αυτοί οι ανεκδιήγητοι Αριστεροί του γερμανικού Die Linke, σε επαναφέρουν  βάναυσα στη διάκριση μεταξύ Γερμανών και «Γερμαναράδων» - μια διάκριση που έχει αναδειχθεί μόνο στον παρόντα ιστότοπο, από ό,τι υποθέτω…..

Οι Γερμανοί είναι οι καλοί, οι επικριτές της εγχώριας αφασίας, του ενδημικού επιθετικού πνεύματος μιας  χώρας που ο Στάλιν στη Διάσκεψη  της Γιάλτας ήθελε να  σφαγιάσει σε 50 τουλάχιστον τεμάχια – γιατί και τα 49 πίστευε ότι μπορούσαν να αποβούν επικίνδυνα για την ειρήνη….Από την άλλη πλευρά οι γερμαναράδες είναι οι αφασιακοί και ναρκισευόμενοι Γερμανοί που τα θέλουν όλα δικά τους, γιατί κατά βάθος εκτρέφουν την ψύχωση του περιούσιου λαού.

Ενώ η θέση του γερμανικού Die Linke  επί των επανορθώσεων προς την Ελλάδα παραμένει ακόμη ομιχλώδης  – βοηθούσης της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ που χρησιμοποίησε συστηματικά ιδεολογικούς σιγαστήρες επί του ζητήματος- η άποψή του Die Linke  όσον αφορά τη λογική των μνημονίων παραμένει επίσης άγνωστη. Από το 2011  ,  την εποχή που ο στομφώδης/ παπάρας  Τσουκαλάς (καύχημα της ανανεωτικής αριστεράς !) συζητούσε με τον Σημίτη, τον ΓΑΠ και τον Κον Μπεντίτ (άλλο κατά συνθήκη ψεύδος!) έως σήμερα, με την  οικονομική και κοινωνική καταβύθιση της χώρας, ελάχιστα υπήρξαν τα δείγματα γραφής των Γερμανών Αριστερών όσον αφορά την καταδίκη των σχέσεων επιτροπείας και οικονομικής καταδυνάστευσης των λαών,  μέσω των γνωστών μνημονιακών μεθόδων….

Τούτων δοθέντων είναι επόμενο η πολιτική βλακεία τους να πηγαίνει σύννεφο, κατά πως δείχνει η περίπτωση του  Γκρέγκορ Γκίζι.  ΓΣΧ

Αυτοί σου ταιριάζουν

Βρήκες αυτούς που σου ταιριάζουν . Βρήκες αυτούς που σε διευκολύνουν στον τακτικό ελιγμό κοινωνικοπολιτικής περικύκλωσης των λαϊκών μαζών, εκ δεξιών και εξ "αριστερών" : Αυτούς που Λεβέντικα προθυμοποιούνται  να σε στηρίξουν, για να φέρεις σε πέρας το έργο που σου ανέθεσε η Μέρκελ. Αυτόν  που θα διαβουλεύεται  μαζί σου στο Υπουργικό Συμβούλιο, έχοντας προηγουμένως μπουγελώσει τις αξίες  της ανοχής και του αντιρατσισμού. Που  πριν λίγο καιρό μαχόταν   την ίδια την Αριστερά – όχι από μια σκοπιά Ελευθεριακή και Αμεσοδημοκρατική,  αλλά με καθαρά δεξιό και  ρατσιστικό σκεπτικό. Με πνεύμα εχθρικό  προς την ερωτική επιθυμία .

Ο Νίκος Αλέφαντος σχολιάζει το εκλογικό αποτέλεσμα

Toυ Γιάγκου Ράπτη

Γιατί μας την έκανες έτσι ρε Νίκο Αλέφαντε;

Εσύ, η μεγάλη τυπάρα των ελληνικών μίντια, γέρων αλλά μουτσούνα περιωπής, του επιπέδου Ζαμπέτα, εσύ δεν έλεγες τον Δεκέμβρη του 13, ούτε δυο χρόνια πριν, ότι « ο Τσίπρας ….. λέει ότι θα πάει να διαπραγματευτεί καλύτερα. Άσε τα παραμύθια και εσύ, μας τα ΄παν κι άλλοι. Με αυτήν την πολιτική και μέσα στο ευρώ, μόλις θα βγεις πρωθυπουργός και πας την άλλη μέρα να συναντήσεις τη Μέρκελ, θα σου πει "καλώς τα παιδιά! Καλώς τα παιδιά, καλώς τα"! Για εμένα ο Αλαβάνος λέει την αλήθεια»

http://oikologein.blogspot.gr/2013/12/blog-post_1453.html

Και τώρα που δηλώνεις  θαυμαστής του Τσίπρα, τι άλλαξε ρε Νίκο Αλέφαντε; Και μ’ αυτά τα ποδοσφαιρικά «ισοδύναμα» που λες (« ο Τσίπρας ένα είδος Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Μεϊμαράκης «λαγός του Παναθηναϊκού),  μήπως νομίζεις ότι  θα αποφύγουμε το piasokolarium;

Γιατί ρε δε σεβάστηκες το σεβασμό που σου είχαμε, γιατί δε κράτησες  απόσταση από την εξουσία έτσι ώστε να μη δώσεις σε κανένα την υποψία ότι τη γλείφεις;

Crazy Greeks...

Ένα από τα πιο παλαιά περιοδικά στις ΗΠΑ, το «The Nation» κάνει μια συνολική ανάλυση-αποτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων στην Ελλάδα με την αμερικανική λογική των κερδών και των ζημιών που προκύπτουν από αυτές.

Το εύλογο συμπέρασμα του περιοδικού είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταφέρει να τερματίσει τη λιτότητα, ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας τραγικός ήρωας και οι Έλληνες ψηφοφόροι θα πρέπει να σκεφτούν αν τελικά τρελάθηκαν. Το σχετικό άρθρο θυμίζει όλα τα προηγούμενα επεισόδια που έφεραν για πρώτη φορά τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία: τον έντονα αντιμνημονιακό λόγο, τις επίπονες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, το δημοψήφισμα, τις κλειστές τράπεζες και τελικά το συμβιβασμό που έφερε το τρίτο Μνημόνιο.

Διερωτάται το περιοδικό: «Έχασαν τα μυαλά τους οι Έλληνες; Τρελάθηκαν; Μπερδεύτηκαν; Τι ακριβώς συνέβη και ψήφισαν ξανά τον Τσίπρα;»

Welldone φράου Μέρκελ

της Δέσποινας Σπανούδη

.........Η Αριστερά πνέει τα λοίσθια. Οι εναπομείνασες δυνάμεις εξακολουθούν να είναι διασπασμένες και παρά την αγωνιστικότητα και την συνέπεια τους, εξακολουθούν να αποπνέουν αγκυλώσεις, παραγοντισμό, ηγεμονισμό και χαμηλή επικοινωνία με την δρώσα κοινωνία. Το κυριότερο πρόβλημα όμως προέρχεται από το χάσμα που άνοιξε ο αυτοακυρωμένος και ανανήψας ΣΥΡΙΖΑ. Με ιστορικές αναλογίες,θα ζήσουμε ημέρες ανάλογες με την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, που παρέσυρε στην ανυποληψία και την κρίση ακόμη και όσες  δυνάμεις και ρεύματα αμφισβητούσαν το σοβιετικό μοντέλο........

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Το εκλογικό πραξικόπημα της 20ης Σεπτεμβρίου

Η νέα κυβέρνηση διορίστηκε τον Αύγουστο αλλά οι εκλογές έγιναν τον Σεπτέμβριο - Πώς έβαλαν πλάτη τα κόμματα για να γίνει Αποικία η Ελλάδα.

Της Κατερίνας Γκαράνη και της Μαρίας Τσολακίδη

Η σοβαρότητα της είδησης για τον διορισμένο Ολλανδό πρωθυπουργό της Ελλάδας με τους 20 διορισμένους υπουργούς που θα αναλάβουν την διοίκηση της Γενικής Γραμματείας Εσόδων, του Δημοσιονομικού Συμβουλίου και των Υπουργείων είναι σημαντικότατη μόνο και μόνο που έρχεται από τη Μεγάλη Βρετανία. Η συγκεκριμένη χώρα έχει αποδείξει από το 2010 μέσω πολιτικών φωνών και μέσω αρθρογραφικών κειμένων ότι γνωρίζει νωρίτερα αυτό που πρόκειται να γίνει στην πρώην αποικία της και νυν αποικία της Ε.Ε.


Οι αποικιοκράτες ξέρουν από αποικίες

Από την εποχή της υπογραφής του Μνημονίου 1 η Βρετανία ήταν αυτή που μέσω του φιλελεύθερου ευρωβουλευτή Νάιτζελ Φάρατζ πρώτη αποκάλυψε ότι η Ελλάδα θα καταστεί ένα ευρωπαϊκό προτεκτοράτο και η δημοκρατία θα καταλυθεί.
Ο Δήμαρχος του Λονδίνου, Μπόρις Τζόνσον ήταν ο δεύτερος που με άρθρο του ενημέρωσε τους Έλληνες ότι το Ινστιτούτο Ανάπτυξης το οποίο αρπάζει όλη την δημόσια περιουσία της Ελλάδας θα είναι αποκλειστικά στα χέρια της Γερμανίας, αφού ο Σόιμπλε είναι ο επικεφαλής του εν λόγω Ινστιτούτου. Μάλιστα σε εκείνο το άρθρο είχε καλέσει τους Έλληνες να θυμηθούν τους αρχαίους Έλληνες και να σταματήσουν την καταπάτηση της εθνικής τους κυριαρχίας από ένα υπογεγραμμένο κουρελόχαρτο, δηλαδή το Μνημόνιο 3.

Στην Ελλάδα υπάρχει μόνο το Σπήλαιο του Πλάτωνα, σκάβουμε το τούνελ, για να δούμε φώς στο τούνελ

του Σπύρου Στάλια*

.....Αυτό που γίνεται στη Χώρα και την Ευρώπη είναι πέραν της επιστήμης και της εμπειρίας. Είναι ένα αποτυχημένο εν τη γενέσει του, πείραμα σωτηρίας του χρηματιστικού κεφαλαίου εις βάρος του παραγωγικού κεφαλαίου και της εργασίας.......

Αυτό που ζει η Χώρα μας και οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια, και οι Λαοί της Ευρώπης, εικονογραφείται δραματικά μέσα από την αλληγορία του Σπηλαίου του Πλάτωνα. Αυτό το έξοχο κείμενο εκθέτει με την συμπυκνωμένη του διήγηση ένα όραμα για την πρόοδο του κόσμου και την ανύψωση του ανθρώπου

Με σύγχρονους όρους το Σπήλαιο του Πλάτωνα μπορεί κάποιος να το φανταστεί σαν μια αίθουσα κινηματογράφου. Μπροστά η μεγάλη οθόνη, στην μέση καθίσματα, πίσω η μηχανή προβολής. Τα φώτα σβήνουν και η ταινία αρχίζει να παίζει.

Για δυο ώρες οι θεατές ξεχνούν την πραγματική τους ζωή και συμμετέχουν σε αυτό που παίζεται στην οθόνη. Λογική, συναισθήματα, αισθητική, βούληση όλα πια συναρτούνται με το θέαμα. Για δυο ώρες όλοι ζούμε μια άλλη ζωή που δεν είναι δική μας. Προσωρινά γίνεται δική μας. Ευτυχώς για όλους η ταινία τελειώνει, καλή ή κακή, και επανερχόμαστε στην κανονική ζωή αλλά με αισθήματα ακόμα επηρεασμένα από την ταινία, που βαθμιαία θα εξατμιστούν στη συζήτηση μετά, πίνοντας καμία μπύρα και τρώγοντας σουβλάκι.

Ίσως μείνει μια ανάμνηση.

Η προσπάθεια μου αυτή, να περιγράψω το Σπήλαιο, κινδυνεύει να με κάνει να ξεχάσω την δραματοποίηση που θέλησε να δώσει ο Πλάτων με την αλληγορία του Σπηλαίου

Η Ζωή έχει ανατροπές...

Άκουσα ανθρώπους να παρακαλούν το Γιαραμπή να βγει πρώτος  ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί μόνο έτσι θα επωμισθεί τις ευθύνες του νέου μνημονιακού ψεκάσματος και θα  φανεί το ρεκόρ Γκίνες ψευδολογίας που κατέχει...Τώρα ακούω κάποιον να δηλώνει ευχαριστημένος από την αποτυχία της ΛΑΕ να μπει στη Βουλή, γιατί αυτή η αποτυχία θα  δώσει χρόνο στο σημερινό άθροισμα προσωπικοτήτων να γίνει κανονικός πολιτικός σχηματισμός....Και οι δυο αυτοί "ντετερμινισμοί" (- ο κόσμος να πάρει χαμπάρι τον ΣΥΡΙΖΑ  και οι προσωπικότητες της ΛΑΕ να ενορχηστρωθούν σε ένα συνεκτικό πολιτικό σχέδιο -) μου φαίνονται παρακινδυνευμένοι. Όμως  βλέπω σαν απολύτως βέβαιο το  ότι η ΛΑΕ "χρωστάει"  στον μεγάλο αντιμνημονιακό μαραθώνιο   ένα καινούριο ύφος :  Η ΛΑΕ  πρέπει να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά μιας ανοιχτής και πολύχρωμης -πολυτασικής  κομπανίας, που σκορπάει αλήθειες και έμπνευση  γύρω της. Η μάχη κατά της κοινοτοπίας και της πλήξης πρέπει να γίνει οργανικό στοιχείο της πολιτικής της.  Γ.ΣΧ 

ΜΗΝΑΣ  ΓΡΗΓΟΡΑΤΟΣ :

Είναι άγρια η χαρά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, των ΜΜΕ των ολιγαρχών, του Βερολίνου και των Βρυξελλών, από το γεγονός πως η Λαϊκή Ενότητα δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή. Αν όλοι αυτοί χαίρονται για το γεγονός πως η Λαϊκή Ενότητα δεν μπήκε στη Βουλή, οι πολίτες μάλλον δεν θα πρέπει να χαίρονται ιδιαίτερα.

Κι όμως, καλύτερα που δεν μπήκε στην Βουλή η Λαϊκή Ενότητα. Αν είχε μπει στην Βουλή, θα έχανε πολύτιμο χρόνο από τις προετοιμασίες που πρέπει να κάνει για να γίνει ένα κανονικό κόμμα, και όχι ένα άθροισμα προσωπικοτήτων· ο ένας μήνας δεν ήταν αρκετός για να συμβεί αυτό.

Επίσης, η Λαϊκή Ενότητα θα έχει τον χρόνο να δει τα λάθη που έκανε, να αντιληφθεί πως χρειάζεται ένα ξεκάθαρο μήνυμα -και όχι να επαναλαμβάνει τις ανοησίες του ΣΥΡΙΖΑ που κατέρρευσαν- και να σκεφτεί ξανά την εκλογική συνεργασία σε ένα κοινό μέτωπο με άλλα κόμματα.

Είναι πολύ θετικό που η Λαϊκή Ενότητα δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή. Είναι πολύ σημαντικό αυτή η Βουλή να μην έχει καθόλου ελπίδα μέσα. Να είναι μια Βουλή της απελπισίας. Γιατί αυτό είναι αυτή η Βουλή: μια Βουλή ήττας και απελπισίας. Και προδοσίας.  Πρέπει οι πολίτες να μην παίρνουν αέρα από πουθενά. Να είναι όλα μαύρα στη Βουλή. Αυτό θα γιγαντώσει τις αντιδράσεις των πολιτών και θα φουντώσει το κίνημα. Χωρίς μισόλογα πια.

Παρατηρώ τη λύσσα κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου -και μετά τις εκλογές- και βλέπω για μια ακόμα φορά το μίσος αυτού που προσκύνησε για αυτόν που δεν προσκύνησε.

Eυρωπαϊκή διαταγή και τα σκυλιά δεμένα

Προ ημερών ο Πρόεδρος του Ευρωπαίκού Μηχανισμού Σταθερότητας  (ESM)  Κλάους Ρέγκλιγκ δήλωνε στον Σλοβενικό τύπο ότι οι εκλογές στην Ελλάδα δεν σημαίνουν και πολλά, από τη στιγμή που το 80%  των βουλευτών της χώρας έχει υπερψηφίσει το Γ Μνημόνιο….

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/09/blog-post_86.html

Αντίθετα ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς φαίνεται να δίνει σημασία στην όλη υπόθεση, αφού ασχολείται με  την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να ανανεώσει τον κυβερνητικό συνασπισμό με τους Ανεξάρτητους Έλληνες – ένα κόμμα ακροδεξιό και λαϊκιστικό, κατά την άποψή του…ΚΑΙ ο πρώτος ΚΑΙ ο δεύτερος δικαιούνται να έχουν άποψη ως Ευρωπαϊοι πολίτες, όμως στο βαθμό που εμφανίζονται ως κάτοχοι αξιωμάτων διαπράττουν κατάχρηση εξουσίας.  Επομένως : Σε κάθε  πολίτη στοιχειώδους IQ , οι λεγάμενοι απλώς «καρφώνονται» και εν ταυτώ «καρφώνουν» την ίδια την ΕΕ ως κατοχική δύναμη.

Πλάκα πάντως είχε η απάντηση των ΑΝΕΛ στον κ. Σουλτς, αποτελούμενη εκ δυο σκελών : Το πρώτο ήταν το «αντίκαρφο»  περί του ότι  παίρνει  το  «κατιτις» από τις «αμυντικές» βιομηχανίες. Διόλου απίθανο, θα πω εγώ, αλλά αυτό το «αμυντικές» τι το ήθελαν; Τη στιγμή που η ΕΕ επιδίδεται σε σωρεία ενόπλων παρεμβάσεων , τη στιγμή που δεν είναι φρούριο αλλά κανονικό ορμητήριο, με κορυφαία την περίπτωση της Συρίας και μάλιστα με την   άμεση απειλή  αεροπορικών επιδρομών  από τη Γαλλία !

Το δεύτερο σκέλος αφορά την διαμαρτυρία των ΑΝΕΛ για την επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας μας – εδώ απλώς σκάς στα γέλια, εν όψει εκδιδόμενης  και εντόνως   διαμαρτυρόμενης γυναικός για την κατάλυση της παρθενίας της…

Κατά τα άλλα, εμείς το χαβά μας, αλλά ο νομπελίστας

Τζόζεφ Στίγκλιτς υποστηρίζει ότι το πρόβλημα δεν λύθηκε, αλλά με το τρίτο μνημόνιο  μεταφέρεται στο μέλλον.  Διαβεβαίωνε  ο Κέυνς :  «Μακροχρόνια όλοι είμαστε νεκροί» . Και ο  Λουδοβίκος ΙΕ : «Μετά από εμένα το χάος».

Η τρέχουσα γενιά καλείται απλώς να συναινέσει  για ό,τι γίνεται, εν αναμονή της μεταθανάτιας Β Παρουσίας της Κόλασης !

Κατά τα άλλα ο  Αμερικανός οικονομολόγος  «επέκρινε για μια ακόμη φορά την πολιτική λιτότητας που επιβάλει η Γερμανία στην Ελλάδα και την ευρωζώνη, λέγοντας ότι «η Γερμανία ευθύνεται για το χάος».

Κρίμα το Νόμπελ κύριε Στίγκλις…. Έμαθες τόσα και τόσα, κι ακόμη δεν κατάλαβες ότι η Γερμανία δεν κάνει πολιτική εξυγίανσης, αλλά  επιχειρήσεις οικονομικού πολέμου…

Λαϊκή Ενότητα : H ήττα σαν ευκαιρία

Από τον ιστότοπο της Κοινωνικής Αριστεράς

Η συντριβή της "Λαϊκής Ενότητας" στις εκλογές είναι ένα σαφές μήνυμα απέναντι στην ανεπάρκεια του κεντρικού ηγετικού πολιτικού της πυρήνα.

Η προσωρινή ηγεσία της ΛΑΕ διαμορφωμένη κατά βάση από τις παραδοσιακές κοινοβουλευτικές πρακτικές του πάλαι ποτέ ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε πολύ λίγη στο να καταλάβει τα ακριβή κοινωνικά δεδομένα.

Αντιμετώπισε κατ’ αρχήν με χιουμοριστικά αυτοαναφορικά εφηβικά σποτάκια [1], [2]μια δραματική πραγματικά κοινωνική και πολιτική κατάσταση, ενισχύοντας έτσι χωρίς να έχει συνείδηση  (κι αυτό είναι το χειρότερο) την στρατηγική των κυρίαρχων δυνάμεων που επένδυαν στην αποδόμηση της ηγεσίας της ΛΑΕ ως περίπου μισότρελης και πάντως σίγουρα εκτός πραγματικότητας.

Στο υποτιθέμενο οικονομικό πρόγραμμα, αυτό στο οποίο φρόντιζε να επικεντρώνει (ενώ όφειλε να γνωρίζει την αληθινή δυσκολία να είναι πειστική) ήταν η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και όχι η επαρκής αποκάλυψη για τον πολιτικό και όχι νομισματικό χαρακτήρα της ευροζώνης.

Στην δε, κεντρική υποτίθεται, αντιμνημονιακή αντιπαράθεση υποτίμησε την αναλυτική και με επιχειρήματα αποκάλυψη αυτών που όλοι συγκάλυπταν, δηλαδή τις άμεσες συνέπειες του 3ου Μνημονίου και των ψεμάτων του συστήματος Τσίπρα καθώς και το γεγονός πως ο Τσίπρας αντιπροσωπεύει πλέον προνομιακά τον αμερικανικό παράγοντα στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Αντί γι’ αυτό είδαμε σποτάκια με την Ελλάδα - Εργοστάσιο [3] μια αφηρημένη διεκδίκηση του ΟΧΙ και μια αμήχανη κεντρική προεκλογική συγκέντρωση (μικρογραφία και λυπηρό deja vu των μεγάλων συγκεντρώσεων του ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο σημείο).

Ο Γιώργος Τσίπρας και ολίγη φιλοσοφία

Συμφωνώ απόλυτα με τον κ. Γιώργο Τσίπρα (ξάδελφο του Αλέξη Τσίπρα) ως προς το ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβρη  μετά από όσα προηγήθηκαν,  ήταν πολύ μεγαλύτερη της νίκης του Γενάρη :  Δεν είναι το ίδιο να σε ψηφίζουν ως  επίδοξο ελευθερωτή και στη συνέχεια να σε ψηφίζουν ως αριστερό δεσμοφύλακα . Δεν είναι το ίδιο να σε κρίνουν  με βάση τα ακόμη μεγαλύτερα αίσχη που θα μπορούσες να διαπράξεις αντί των αισχών που διέπραξες. Συμφωνώ ακόμη με τον κ. Τσίπρα  όσον αφορά την πρόθεση αποπομπής του μνημονιακού άγους από το πολιτικό λεξιλόγιο του κόμματός του  :  Είναι λογικό όταν κάποιοι δεν μπορούν να είναι ενάρετοι, να καταργούν την έννοια της αμαρτίας. 
Όσον αφορά τα υπόλοιπα, παραβιάζει  μάλλον ανοιχτές θύρες  εισάγοντας μια σειρά από ταυτολογίες εκεί που έχει να κάνει με εξισώσεις προς επίλυση : 
Ο "κόσμος που ορίζει τι είναι ηθικό, τι επιτρεπτό", είναι παραπομπή της Ηθικής  στην αβάσταχτη ελαφρότητα του λαϊκισμού . Ο κόσμος τον οποίο θέλει να ικανοποιήσει  ο Τσίπρας είναι διακριτός εναντι των "ηττημένων" - εντός εισαγωγικών παρακαλώ, γιατί θέλει να θέσει σε  αμφισβήτηση  ακόμη και την  επίφοβη  νοημοσύνη των τελευταίων.

Εγώ πάντως δεν ανήκω στους κατά φαντασίαν ηττημένους , αλλά στους ηττημένους άνευ εισαγωγικών. Είμαι ηττημένος, είμαι υπερήφανος, και ουδόλως πτοούμαι από την αμπελοφιλοσοφία
Γιάννης Σχίζας
Υποψήφιος στη ΛΑΕ  

Το χειρότερο κοινοβούλιο από την εποχή του εμφυλίου

του  Δημήτρη Καζάκη 

........Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά.....

. Οδυσσέας Ελύτης.

Τα χθεσινά εκλογικά αποτελέσματα "αναβάθμισαν" το κοινοβούλιο από μνημονιακό σε ολοκληρωτικά κατοχικό. Κι ο λόγος είναι απλός. Δεν υπάρχει πλέον κανένα πολιτικο κόμμα στη σύνθεση της νέας Βουλής, που να θέτει - έστω και για το θεαθήναι - ζήτημα εθνικής κυριαρχίας, πραξικοπηματικής κατάλυσης του Συντάγματος, ή έστω ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τον ελληνικό λαό.

Όλα τα κόμματα της νέας Βουλής - μηδενός εξαιρουμένου - αποδέχονται την κατάλυση της κρατικής υπόστασης της Ελλάδας και την άσκηση κατοχής από τους Θεσμούς της ευρωζώνης. Ούτε που νοιάζονται για το αν τηρείται έστω και στο ελάχιστο η συνταγματική τάξη στη χώρα, αν υφίσταται έστω και στοιχειωδώς κράτος δικαίου για τους πολίτες. Το μόνο δίκαιο που αναγνωρίζουν, είναι το δίκαιο του δυνάστη, του ισχυρού, δηλαδή των επιτελείων της ευρωζώνης.

Σκεφτείτε κατάντια. Οι μόνες δυνάμεις που στο νέο κοινοβούλιο καλούνται να υπερασπιστούν τη συνταγματική έννομη τάξη από τη χούντα των μνημονίων, είναι η ΧΑ και το ΚΚΕ. Δηλαδή δυο κόμματα που δεν δίνουν την ελάχιστη σημασία στην κατοχύρωση συλλογικών και ατοιμικών δικαιωμάτων.

Γέλια και γελοιότητες

Έχετε δει κάτι έργα στα οποία ένας μεγαλοπαράγων  βάζει τα γέλια σε μια μάζωξη,  οπότε και ο περίγυρός του μη αμφισβητώντας την αίσθηση χιούμορ του «Μεγάλου» γελάει κι αυτός σαν να εκτελεί παράγγελμα, μέχρι που ο «Μεγάλος» φρενάρει το γέλιο του;

Έχετε δει ανθρώπους να κολακεύουν ευθέως την εξουσία και όταν δεν μπορούν να το κάνουν ευθέως το κάνουν πλαγίως, γελοιοποιώντας  τους αντιπάλους της;

Αν δεν έχετε δει τέτοια φαινόμενα, ετοιμαστείτε να τα δείτε.

Προς το παρόν  διαβάζω  :   

Σε ένα καυστικό σχόλιο για τον Αντώνη Σαμαρά προχώρησε ο Αλέξης Τσίπρας, συνομιλώντας με τους δημοσιογράφους μετά την οριστικοποίηση των εκλογικών αποτελεσμάτων….ο Αλέξης Τσίπρας είπε πως "η Νέα Δημοκρατία και ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης τα πήγαν πολύ καλά στις εκλογές της Κυριακής", ρίχνοντας την σπόντα: «Καλύτερα από τον Σαμαρά…».

Πω πω, σωπάστε ρε !  Πω πω, κάηκε ο δυστυχής Σαμαράς !

Ήττα, να φαν κι οι «κότες»

Πέρυσι τέτοιο καιρό, ο  καθιερωμένος λόγος του Τσίπρα ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης κατέληγε στη διατύπωση ενός προγράμματος που είχε καθαρά αναδιανεμητικό χαρακτήρα, που δεν εμπεριείχε ούτε συλλαβή παραγωγικής ανασυγκρότησης. Και όμως, το Συριζαϊκό πλήρωμα  θεώρησε αυτό τον λόγο ως κάτι ισοδύναμο με την επί του Όρους Ομιλία  και για κάμποσο καιρό παρέπεμπε  και ξαναπαρέπεμπε σ’ αυτόν με θρησκευτική ευλάβεια.

Η ηγετική ομάδα έταζε την κατάργηση των μνημονίων, φαντασίωνε  μέχρι και την ανάπλαση της υπαρκτής Ευρώπης, εξόντωνε τα απομεινάρια της ελληνικής ρευστότητας μέχρι τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, έκανε  το δημοψήφισμα και σχεδόν άμεσα  ξέκανε το αποτέλεσμά του .

Και όμως, ενώ όλα αυτά θα έπρεπε να συνεπιφέρουν αυστηρή πολιτική κύρωση, ο λαός σαν μ@λάκας προέβη σε  ένα είδος οιονεί πολιτικής αυτοκτονίας.

Οι θεσιθήρες του ΣΥΡΙΖΑ αναθάρρησαν, ενώ κάποιοι  καραηλίθιοι  (από αυτούς που τους  κούρεψαν  τα λεφτά το 2011) περιορίστηκαν να τα βάλουν με τον «αρχιερέα της διαπλοκής » κ. Προβόπουλο. Περί Τσίπρα ουδείς λόγος !

Έλεγε  ο Έριχ Φρομ, ότι σε ένα σύνολο,  υγιής συμπεριφορά δεν είναι  κατ΄ανάγκη η πλειοψηφική συμπεριφορά. Αυτό είναι σωστό, όμως είναι ελάχιστα παρήγορο  όταν συμβαίνει να συν-καθορίζεσαι με  ένα τρομοκρατημένο και εθελόδουλο σύνολο..  Στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορείς να πεις τίποτε περισσότερο : Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων. Ή κάτι πιο κακέντρεχές, π.χ. «Εδώ πληρώνονται όλα – ΕΝΦΙΑ και αριστερά χαράτσια» . Ή  να απολαμβάνεις  την εκδικητική ιδέα – κάπως σαν  Κόμης Μοντεχρήστος του 21^ου αιώνα –  ότι μια ημέρα των ημερών θα   εξηγείς σε κάποιους  πόσο ηλίθια και μικρόψυχα συμπεριφέρθηκαν. Πόσο βλακώδες  ήταν το κήρυγμα της αποχής , στο οποίο ηλιθιωδέστατα επιδόθηκαν.

Αυτό το διάστημα θα πούμε πολλά για την παταγώδη αποτυχία της ΛΑΕ. Θα προτάξω όμως, ως εισαγωγή στο κυρίως θέμα , το ότι η  ΛΑΕ ήταν και συμπεριφέρθηκε όχι σαν η μεγάλη, δημοκρατική, αντιαποικιακή, πατριωτική δύναμη, με απεύθυνση στη συντριπτική  πλειοψηφία του ελληνικού λαού,  σε ισότιμο διάλογο με όλους τους φιλότιμους πολίτες που με πόνο ψυχής παρακολουθούν τη διάλυση της χώρας, αλλά σαν μια  πιο συνετή ΑΝΤΑΡΣΥΑ . Όσον αφορά εμάς,  που κατανοήσαμε  αυτή την περιδίνιση  στην αριστερή μαύρη τρύπα,  κάναμε αρκετά, αλλά όχι τόσα όσα χρειάζονταν.

Είμαι υπερήφανος για τη συμμετοχή μου στον προεκλογικό αγώνα και αηδιασμένος με τους  πολιτικούς γαιοσκώληκες που έχουν αναλάβει  τα περαιτέρω, μετά το βαρύ  γερμανικό πυροβολικό .

Γιάννης Σχίζας

Υποψήφιος της ΛΑΕ στην Α Αθηνών

  

  

Ανδρέας Εμπειρίκος : Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια

Ιδεολογικές παλιατζούρες

Η θολούρα και η  σουρεαλιστική απροσδιοριστία  ήταν πάντοτε στοιχείο της συμβατικής πολιτικής. Από την μεταπολίτευση και μετά, έχουν εκφωνηθεί κεντρικά συνθήματα επί κεντρικών συνθημάτων, σε κοινότητες, σε δήμους, σε κομματικές αναμετρήσεις, σε περιφέρειες,  που δεν έλεγαν τίποτα. Που συνιστούσαν ένα πίνακα τάχαμου μοντέρνο, με χρώματα και γραμμές ερριμένες ατάκτως στον καμβά, ενώ η κοινωνία χρειαζόταν εικόνες της τρέχουσας κατάστασης. Ενώ η κοινωνία χρειαζόταν τομές, ανατομίες, αποκαλύψεις του βάθους των παθογενειών , και όχι σαχλαμαροειδείς γενικότητες.

Όμως ήταν το κακό το ριζικό μας να ξανασυναντηθούμε με τέτοιες γενικότητες   του τύπου ΞΕΜΠΕΡΔΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΙΟ – ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΡΙΟ.  Γιατί  «η άνοδος της ασημαντότητας» - που έλεγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης – συνεπιφέρει αλλαγή του ήθους και του ύφους πολλών και διαφόρων. Γιατί η  άνοδος της ασημαντότητας – λέω εγώ -  επικουρείται από αυτούς που δεν ήταν ασήμαντοι αλλά προσχώρησαν  σ’ αυτή, υιοθετώντας ένα νέο, Τσιπρανδρεϊκό στυλ.

Να πούμε τί μετά από όλα αυτά; Να πούμε ότι «το μέλλον ανήκει στα σκουπίδια» - κατά πως πεσιμιστικά διακήρυσσε  σε ένα μανιφέστο του ο ριζοσπάστης ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος;

Όχι βέβαια ! Καλύτερο είναι να  πετάξουμε τα «σκουπίδια» και να κρατήσουμε το μέλλον !

To AKEΠ και η Ένωση Κεντρώων

Τόσα και τόσα χρόνια, το ΑΚΕΠ στηρίχθηκε πρωτίστως στην αφισοκόλληση. Επί παντός του επιστητού , θα έλεγα, και πάντα  από μια ιδιότυπη αριστερή σκοπιά. Μια φορά, σε κάποια μαζική εκδήλωση, έτυχε να συναντήσω και μια εκπρόσωπό του, που ήταν ιδιαίτερα λιγόλογη στην απεύθυνσή της προς το κοινό. Και ενώ όλα αυτά μου είχαν καλλιεργήσει μια υποψία «αριστερού σούργελου», συνέβη κάτι καταπληκτικό, κάτι σαν ένα τρίποντο στην εκπνοή αγώνα μπάσκετ  που επιτεύχθηκε με  την πιο απόμακρη βολή,  από τη μια μπασκέτα την άλλη : Το ΑΚΕΠ συντάχθηκε με τη ΛΑΕ, επιστρατεύοντας το πιο εύστοχο και λιγόλογο και στοχαστικό σύνθημα από όσα  εκφωνήθηκαν  σε αυτή τη προεκλογική μάχη :  ΤΟ ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ  !   Σύνθημα που ήταν  απόφανση του Περικλή στον μεγαλειώδη ΕΠΙΤΑΦΕΙΟ του, προς τιμήν των  Αθηναίων νεκρών του πρώτου έτους του Πελοποννησιακού  πολέμου, και που  σήμαινε «ευτυχείς είναι οι ελεύθεροι» - άρα η δυστυχία ταιριάζει στους σκλάβους….

Το κείμενο «Η ριζοσπαστική Πολιτική Οικολογία στη φάση του «Αριστερού» μνημονίου» (30.8.15)

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/08/blog-post_32.html

κατέληγε επίσης σε  μια αναφορά στο πνεύμα του Περικλέους υπενθυμίζοντας  το γνωμικό «Άνδρες γαρ πόλις", όμως η επιλογή του ΑΚΕΠ πραγματικά «δεν παιζόταν», από την άποψη της επικοινωνιακής ευστοχίας.

Στον αντίποδα όλων αυτών ήλθε ο αναβαπτισμένος κύριος Βασίλης Λεβέντης, κατευθείαν από τη σφαίρα του πολιτικού παράδοξου και της υπερκομματικής πρόγκας. Ήλθε εντυπωσιακά στο προσκήνιο, πολυπροωθήθηκε  τηλεοπτικώς και πολυπροβλήθηκε, παρά τις επιδόσεις που είχε στο παρελθόν .

Σιγανό «Ποτάμι» ο Λεβέντης, "χαμηλών τόνων",  όμως  απεδείχθη λαλίστατος και φιλόφρων έναντι της κυρίας Μέρκελ «που μας έσωσε»,  με συνέπεια να εισάγει μια μεγάλη πολιτική καινοτομία στη ζωή της χώρας : Δηλαδή να « εφαρμόζει την πολιτική ομοιοπαθητική, για την θεραπεία της πολιτικής υποτέλειας δια της μεγαλύτερης υποτέλειας !»

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/09/blog-post_61.html

H drakouna, η περιρρέουσα και το 2004

Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «Κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα.
Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών.
Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της.

ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (7 Απριλίου 2004)

Σχολιάζοντας ένα κείμενο του Θ. Φωτίου που συνέκρινε την «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» του 2004 με αυτήν του σήμερα, η γνωστή και μη εξαιρετέα Δρακούνα (drakouna.blogspot.com.cy), θεώρησε πρέπον να «βάλει τα πράγματα στη θέση τους».

«Σόρυ, αλλά το 2004, οι υποστηρικτές του ΟΧΙ έννεν απλώς ένα «λάθος» που έκαναν, αλλά οργανωμένη, μελετημένη και αδρά χρηματοδοτούμενη καμπάνια», γράφει η γνωστή blogger (κάπως έτσι λέγεται) θέλοντας να διαλαλήσει πως η περιρρέουσα του 2015, δηλαδή η περιρρέουσα που καλλιεργείται από τους υποστηρικτές της διά-λυσης δεν είναι οργανωμένη, μελετημένη και αδρά χρηματοδοτούμενη καμπάνια. Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται, λέει ο σοφός λαός.

Τέλος πάντων. Ας δούμε τι σημειώνει η Δρακούνα, προσπαθώντας να υποστηρίξει την άποψη ότι επί σχεδίου Ανάν, η περιρρέουσα ήταν χρηματοδοτούμενη και, με λίγα λόγια, αισχρή, ενώ τώρα είναι «αγνή».

1.    «το 2004 είχαμε την Εκκλησία να χρηματοδοτεί απροκάλυπτα την εκστρατεία του ΟΧΙ. Θυμάστε τα leaflets μέσα στις εκκλησίες κάθε Κυριακή και τις εγκυκλίους του Αρχιεπισκόπου προς τους παπάδες να προσαρμόσουν ανάλογα το κύρηγμα τους? Θυμάστε τα διαφημιστικά leaflets στις εφημερίδες που παραπλανούσαν και εκφόβιζαν την κάθε κοτζιάκαρη? Δεν έχουμε όλα αυτά τώρα διότι η Εκκλησία επάττισε και ούτε τους υπαλλήλους της δεν έχει να πληρώσει, in fact ποντάρει να λυθεί το Κυπριακό για να πάρει πίσω την περιουσία της (το 2004 δεν ήταν σίγουρη αν θα την έπαιρνε πίσω, hence o πόλεμος)».

Τίποτε δεν πάει χαμένο !

Ο αγώνας μας ήταν άνισος, αλλά ωραίος. Από όσα υπέπεσαν στην αντίληψή μου, νομίζω ότι αποφύγαμε τις προεκλογικές ασάφειες και τα παλαιοκομματικά ήξεις-αφήξεις, που «κοσμούσαν» το λόγο των φιλομνημονιακών  αντιπάλων μας… Αποφύγαμε τις «εμπροσθοστραφείς» παπάρες του ΣΥΡΙΖΑ και κρατήσαμε τη μπάλα στο γήπεδο της κοινωνικής ανέχειας. Και όπου  μπορέσαμε,  κάναμε  βαθιές μπαλιές  προς την εστία της  βλακοποταγής (=βλακεία + υποταγή) !

 Οι αντίπαλοί μας αυτή τη φορά δεν μπόρεσαν να  περάσουν άκριτα και αναντίρρητα τις θεωρήσεις περί δραχμής ως μαύρης κατάρας και του ευρώ ως επί γης παραδείσου : Ακόμη και η περίφημη σφυγμομέτρηση περί της προτίμησης του ευρώ από το 70% του εκλογικού σώματος, διασκεδάστηκε από  το αντεπιχείρημα της δηλωμένης   βούλησης του εκλογικού σώματος του 62% υπέρ του ΟΧΙ.

Θα μας χρειαστεί δύναμη για το μέλλον, θα μας χρειαστεί ένα  plan b στον καθένα μας, θα μας χρειαστεί «να κόψουμε δρόμο» , που είπε ο συν-πατριώτης Γιώργος Παπαγιαννόπουλος (short cut, το λένε στην αεροπορία..) εννοώντας αντισυμβατικές αλλά επικοινωνιακά πειστικές  πολιτικές….

Κυρίως και προπάντων θα μας χρειαστεί έμπνευση,  και η έμπνευση έχει σχέση με την ποίηση. Ιδού οι στίχοι του Μανώλη Ρασούλη, που μελοποίησε ο Μάνος Λοϊζος και που  τόσο εύστοχα ανασύρθηκαν στο προσκήνιο από την ΛΑΕ Λακωνίας :

Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.

Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή
τ' όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".

Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία
στους δρόμους σκεφτικός
μα χθες μες στην πορεία

περνούσες γελαστός.

Όσκαρ Λαφονταίν

'Χαιρετίζω όλους τους Έλληνες που συνεχίζουν τον αγώνα ενάντια στη δικτατορία της Τρόικα και στην καταστροφή της Δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους. Χαιρετίζω ιδιαίτερα τον φίλο μου Μανώλη Γλέζο που έχει αφιερώσει όλη του τη ζωή στον αγώνα για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία.

Όταν το 60% και πλέον του ελληνικού λαού είπε στο δημοψήφισμα «ΟΧΙ» στη συνέχιση του εξευτελισμού και της λεηλασίας της Ελλάδας αυτό αποτέλεσε ένα σημάδι ελπίδαςγια τον καθένα που θέλει μια ελεύθερη κοινωνικά δίκαιη και δημοκρατική Ευρώπη. Και αυτός ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί.

Θέλω να χαιρετίσω όλους και όλες εσάς και σας καλώ να εμπνευστείτε από τα λόγια του Γερμανού ποιητή Μπερτολτ Μπρέχτ : " Αυτός που αγωνίζεται μπορεί και να χάσει αλλά αυτός που δεν αγωνίζεται έχει ήδη ηττηθεί».

Όσκαρ Λαφονταίν

Η ΝΕΑ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ - ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Του ΤΖΑΚ ΡΑΣΜΟΥΣ

Στην Ευρώπη εμφανίζεται μία νέα μορφή αποικιοκρατίας. Όχι αυτής που επιτυγχανόταν με μια στρατιωτική κατάληψη ή κατοχή, όπως τον 19ο αιώνα, ούτε και οικονομικής, αυτής που επεξεργάστηκαν οι ΗΠΑ την περίοδο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι δαπάνες της απευθείας διοίκησης και της στρατιωτικής κατοχής αντικαταστάθηκαν από πολιτικές αποφάσεις: η διοίκηση πραγματοποιείτο από την υπάκουη τοπική ελίτ, η οποία διένειμε τον τοπικό πλούτο με βάση τα συμφέροντα των αποικιοκρατών.

Η αποικιοκρατία του 21ου αιώνα είναι αποικιοκρατία, που λειτουργεί μέσω της μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων. Είναι η καταλήστευση μιας χώρας από τους διοικούντες το κράτος, οι οποίοι είναι απευθείας διορισμένοι από τους αποικιοκράτες, ώστε να κατευθύνουν τις διαδικασίες επιτόπου, με αντάλλαγμα τη μεταφορά στην αποικούμενη χώρα ορισμένων κεφαλαίων.

Αυτή η νέα μορφή αποικιοκρατίας εξασφαλίζεται μέσω του μηχανισμού δανειοδότησης και υπάρχει την παρούσα στιγμή στην Ελλάδα και στην Ουκρανία.

Πίσω από την πρόσοψη της πρόσφατης ελληνικής συμφωνίας για το χρέος κρύβονται τα πρακτικά συμφέροντα των Ευρωπαίων τραπεζιτών και των θεσμών τους: την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ), τα οποία σύντομα θα διοικούν απευθείας τις οικονομικές πράξεις σύμφωνα με το Μνημόνιο Κατανόησης που υπογράφτηκε στις 14 Αυγούστου 2015 από την Ελλάδα και την «Τρόικα». Το Μνημόνιο καθιερώνει την απευθείας διοίκηση με διάφορους τρόπους. Στην περίπτωση της Ουκρανίας αυτό γίνεται με πιο ευθύ τρόπο. Το Δεκέμβριο του 2014 οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι τραπεζίτες τοποθετήθηκαν στην ηγεσία της χώρας ως Υπουργοί Οικονομικών και Οικονομίας της Ουκρανίας. Και συνεχίζουν να διοικούν μέχρι σήμερα.

Ο Βαρουφάκης ψηφίζει ΛΑΕ

Γιάννης Βαρουφάκης :

«Οι εκλογές της Κυριακής έχουν διττό σκοπό:

• την ακύρωση του γενναίου ΟΧΙ που είπε το 62% των Ελλήνων (υπό καθεστώς μιντιακής τρομολαγνείας και κλειστών τραπεζών) σε αδιέξοδα, ταπεινωτικά, παράλογα Μνημονιακά προγράμματα.

• τη νομιμοποίηση της Συνθηκολόγησης που ακολούθησε με την υπογραφή του αδιέξοδου, ταπεινωτικού, παράλογου 3ου Μνημονίου.

Το 3ο Μνημόνιο είναι απολύτως μη βιώσιμο και, το χειρότερο, στερεί την οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση (όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι) τα εργαλεία για να προβεί στην ρήξη με την ολιγαρχία και την αυτοτροφοδοτούμενη κρίση (βλ. διατήρηση στόχων πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% επί του ΑΕΠ για το 2018 και μετά, κατάργηση ΣΔΟΕ και υπαγωγή του στην υπό την τρόικα ΓΓΔΕ, δημιουργία ταμείου δημόσιας περιουσίας που θα ελέγχεται -ακριβώς όπως το ΤΧΣ- από το Euro Working Group, εδάφιο στο ψηφισμένο από την Βουλή Μνημόνιο με το οποίο δεσμεύεται η κυβέρνηση να συμφωνεί για το κάθε τι με τους θεσμούς– χωρίς να υπάρχει ανάλογη δέσμευση των θεσμών να συμφωνούν με την ελληνική κυβέρνηση κλπ κλπ).

Για αυτό τον λόγο είναι σημαντικό να ενισχυθούν κόμματα (πλην της μισανθρωπικής και κρυφο-συστημικής Χρυσής Αυγής) τα οποία απορρίπτουν την λογική που θεωρεί δεδομένο πως η Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας περνά μέσα από την «βέλτιστη» εφαρμογή του 3ου Μνημονίου. Δεδομένης της αποδοχής από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ του Δόγματος Παπακωνσταντίνου (το οποίο από το 2010 παράσχει την μόνιμη αιτιολόγηση της αποδοχής των Μνημονίων), σε όσους εξακολουθούμε να θεωρούμε το εν λόγω Δόγμα άκρως προβληματικό (και την συνεχιζόμενη για 6η χρονιά εφαρμογή του, ως  καταστροφική για τον τόπο και την κοινωνία) απομένουν οι εξής επιλογές: το ΚΚΕ, η Λαϊκή Ενότητα, ή κόμματα που δεν ελπίζουν στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Όσο για την προσωπική μου στάση, και δεδομένου ότι ψηφίζω στην Β’ Αθηνών, θα στηρίξω με την ψήφο μου δύο ανθρώπους που, στη διάρκεια της κυβερνητικής μας συνεργασίας (και ανεξάρτητα με τις όποιες διαφωνίες μας) με εντυπωσίασαν με το ήθος τους, την εργατικότητα τους και, ιδιαίτερα, με την συνέπεια με την οποία στάθηκαν όρθιοι απέναντι στις σειρήνες της διαφθοράς και στην απεμπόληση εθνικής κυριαρχίας επί των υπουργείων μας:  την Νάντια Βαλαβάνη και τον Κώστα Ήσυχο.»

ΣΥΡΙΖΑ

Του Γιάννη Ποταμίτη

…….O ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύει το κόλπο της αφασικής ασάφειας, για να κοροϊδέψει όσο περισσότερους γίνεται να τον ψηφίσουν αντανακλαστικά…...

Πώς σας φάνηκε, η "πρώτη φορά αριστερά"; Σας άρεσε; Από τα 1000 πράγματα που καλείται να κάνει μια κυβέρνηση στους πρώτους επτά μήνες, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λάθος τα 999. Κι όταν έκανε σωστό το τελευταίο (υπέγραψε όπως όπως ό,τι του 'δωσαν για να μην ανατιναχτεί το σύμπαν), διαλύθηκε. Πολλοί από τους συντρόφους είναι έξαλλοι που δεν έκανε λάθος και το 1000ό.

Τα μαθήματα από αυτό το δραματικό επτάμηνο τα γράφω αναλυτικότερα αλλού, και είναι σημαντικά. Ας πούμε, αυτό το επτάμηνο είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε το G.O.B. Bluth της πολιτικής, το Γιάνη Βαρουφάκη. Δε θα ήταν οι ζωές μας φτωχότερες αν δεν τον είχαμε γνωρίσει; Βεβαίως, και τώρα που τον γνωρίσαμε, οι ζωές μας φτωχότερες έγιναν, με άλλο, τραγικότερο τρόπο. Αλλά δεν ήταν ο μόνος. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου; Ο κομμουνιστής Παναγιώτης Λαφαζάνης στο ρόλο του "υπουργού παραγωγικής ανασυγκρότησης" χώρας του 21ου αιώνα; Όλοι αυτοί και πολλοί εφάμιλλοι ακόμη ήταν προσωπικές επιλογές του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα πριν από διακόσιες μέρες μόλις. Κανένας από αυτούς δεν είναι στο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, και πίσω τους αφήσαν συντρίμια και ένα βουητό στ' αυτιά από το treble του ξεκατινιάσματος. Από τότε που ο Καλιγούλας διόρισε το άλογό του Ύπατο της Ρώμης έχουνε να γίνουν τόσο πετυχημένες επιλογές πολιτικών στελεχών, θαρρώ. Τα αποτελεσματα τα νιώσαμε έντονα όλοι μαζί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε τη χώρα για επτά μήνες και η επίδρασή του πάνω της ήταν σα την επίδραση της χλωρίνης στους λεκέδες.