ΜΠΑΤΕ ΣΚΥΛΟΙ ΑΛΕΣΤΕ …

 

Μια φορά κι έναν καιρό η αυτάρκεια σε σιτηρά είχε αναχθεί σε μεγάλο εθνικό στόχο, όμως στη συνέχεια ο στόχος υπερ-ξεπεράστηκε με αποτέλεσμα πολλά ελληνικά άλευρα να είναι σουξέ στις διεθνείς αγορές….Και όμως, σε αυτή τη συγκυρία, με τη κρισιμότητα που έχει το ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο της χώρας, ανοίγει ο δρόμος για να βαφτίζονται κάποια εισαγόμενα άλευρα ως ελληνικά ώστε να μπορούν   κάποιοι κύριοι, αποστασιοποιημένοι ιδεολογικώς από τις νοτιοευρωπαϊκές κομπίνες (εμένα μου λες !) , να τα πουλάνε ευκολότερα και να κερδίζουν....

Η υπόθεση ήλθε στην επιφάνεια ύστερα από καταγγελία του Συλλόγου Εργαζομένων ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ και από ρεπορτάζ  του Πέτρου Αλεξανδρή στο AGRONEWS στις 04.12.2012, σύμφωνα με το οποίο : Το εμπορικό λογότυπο ΑΛΕΥΡΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ (το άκρως ελκυστικό για τους Έλληνες πατριώτες και όλους γενικά τους υπεύθυνους και συνειδητούς καταναλωτές)  μπορεί, σύμφωνα με πρόσφατη ρύθμιση,  να  τίθεται σε άλευρα οποιασδήποτε προέλευσης, αρκεί η άλεση και συσκευασία τους να γίνεται στην Ελλάδα !!!!!

Η ρύθμιση αυτή οδηγεί σε μια πρωτοφανή παραπλάνηση του καταναλωτή και σε μια γενικότερη δυσπιστία έναντι των προϊόντων που αυτοπροσδιορίζονται ως ελληνικά. Η καταγγελία του συγκεκριμένου Συλλόγου  διεκδικεί για λογαριασμό του δημόσιου τομέα την επιστημονική διαμόρφωση προτύπων για τα διάφορα προϊόντα  και καλεί     «…. τις ενώσεις καταναλωτών, τους έλληνες αγρότες- παραγωγούς, τους εργαζόμενους, να βάλουν τέλος στην ασυδοσία. Να σταματήσουν εδώ και τώρα το «Μπάτε σκύλοι αλέσετε κι αλεστικά μη δώσετε».  

Ακολουθεί το υπέροχο αν και ελαφρώς στρυφνό κείμενο των εργαζομένων στην ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ – σφόδρα καταγγελτικό της αθλιότητας κάποιων που «…..είναι  ικανοί, πολύ περισσότερο αφού έχουν και τις ευλογίες και τις πλάτες της ελληνικής πολιτείας, να βαφτίσουν ελληνικό ακόμα και χώμα από τον πλανήτη Άρη…..»

Ο Παπανδρέου στο σκαμνί….

Την ποινική δίωξη του Παπανδρέου-Τσολάκογλου ζητά ο τ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Κόκκινος, σε ένα (σιτεμένο αλλά πάντα χρηστικό) κείμενό του,  που δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΑΞΙΑ και αναδημοσιεύεται στο ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ. 

Κρατάω ορισμένα στοιχεία του άρθρου, έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε : Γιατί μέσα σε αυτό τον καταιγισμό  καταστάσεων που αντιμετωπίζουμε, ενεδρεύει πάντοτε ο κίνδυνος να παραγνωρίσουμε το ότι ανεξαρτήτως των «ύστερων»  προδοσιών και λαθών, ο Παπανδρέου –Τσολάκογλου ήταν αυτός που άνοιξε την κερκόπορτα του Μνημονίου…. 

Γράφει ο κ.Κόκκινος :   

«…..αποκαλύφθηκε πρόσφατα σε βιβλίο του πρώην υπουργού των Οικονομικών της Γερμανίας, κ. Steinmayer, ότι είχε ενημερώσει (τον Παπανδρέου)απολύτως για τα οικονομικά της Ελλάδος και ο κ. Παπανδρέου τού απήντησε ότι θα σκεφθεί αν θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία.
Εξάλλου, ο κ. Αλμούνια εδήλωσε ότι πολύ προ των εκλογών(του 2009), είχε ενημερώσει τους αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων της Ελλάδος για την οικονομική της θέση. Το αυτό δήλωσε και ο κ. Προβόπουλος,  των μηνιαίων εκθέσεων του οποίου ηδύνατο να λαμβάνει, και ελάμβανε, γνώση ο κ. Παπανδρέου. Πέραν τούτων, ο τελευταίος, σε συνέντευξή του προς τον κ. Κούλογλου, προ των εκλογών, είχε πει ότι όποια χώρα κατέφυγε στο ΔΝΤ καταστράφηκε και ο λαός της εξαθλιώθηκε. Όμως από πρόσφατη συνέντευξη του πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ, κ. Στρος-Καν, έγινε παγκοσμίως γνωστό ότι ο κ. Παπανδρέου, προ των εκλογών, συζητούσε μαζί του υπογείως, για το πώς θα υπαχθεί η Ελλάδα στο ΔΝΤ…..»

Σημειώνει επίσης ο κ. Κόκκινος :

« (Ο Παπανδρέου) δεν εξήγησε έως τώρα, γιατί δεν δέχθηκε το δάνειο 20 δισ. ευρώ, που του προσφέρθηκαν επιπλέον των 7 δισ. που έλαβε η χώρα, με χαμηλό επιτόκιο. Από όλα αυτά προκύπτει κραυγαλέα η προσωπική ποινική ευθύνη του..."  

Όλο το άρθρο

Οικοκεντροαριστεροδεξιά…..

«Δεξιά στροφή με αποδέκτη τη "νέα κεντροαριστερά"» - είναι ο τίτλος άρθρου στην ΑΥΓΗ της 11.12.12, από τον  Μάκη Κοψίδη, μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πρασίνων :  Ο οποίος σημειώνει ότι η  κατάσταση και μετά το πρόσφατο συνέδριο των ΟΠ στη Λαμία (7-9 Δεκεμβρίου) παραμένει ρευστή, ενώ ένα νέο συνέδριο θα αποφασίσει επί του ιδεολογικού ζητήματος  οριστικά μετά έξη μήνες….

Δεν ξέρω τι μπορούν να αποφασίσουν ή να ανατρέψουν ή να μετασχηματίσουν οι ΟΠ, μετά 6 ή 16 μήνες…Το σίγουρο όμως είναι ότι η στάση τους δοκιμάστηκε στη μεγάλη υπόθεση του Μνημονίου και της αποικιοποίησης της χώρας, και αποδείχτηκε σκάρτη : Ο επαμφοτερίζων λόγος τους και η προσχηματική ουδετερότητά τους, δήθεν κατά την ιδεολογική ντιρεκτίβα «ούτε δεξιά –ούτε αριστερά», είχε ως συνέπεια μια πολιτική αναχωρητισμού, που αδυνατούσε και αρνιόταν να δώσει απάντηση στα μεγάλα προβλήματα της χώρας και της Ευρώπης. Τοις Κον Μπεντίτ ρήμασιν πειθόμενοι, με το σύμπλεγμα του πολιτικά υιοθετημένου  που επιστράτευε κάθε λίγο και λιγάκι τον κηδεμόνα του για την άντληση κύρους, οι ΟΠ κάθε άλλο παρά δημιούργησαν ένα πνεύμα αυτόνομης πολιτικής οικολογίας. Σε τελική ανάλυση απέτυχαν να διευρύνουν την απήχηση ορισμένων πολιτικών θεωρημάτων – οικολογικοποίηση της οικονομίας, αποανάπτυξη, οικολογική λιτότητα, νέου τύπου κατανάλωση, προστασία του αστικού και φυσικού περιβάλλοντος – γιατί στην κρίσιμη ώρα  υποβάθμισαν τον καταγγελτικό τους λόγο σε ψιθύρους, εν όψει πιθανών κυβερνητικών ανταλλαγμάτων. Και από πάνω σε όλα αυτά, συνταυτίστηκαν με τον προσχηματικό εκσυγχρονισμό και τα ηθικοπλαστικά  εφευρήματα των ιστρουχτόρων του χρηματιστικού κεφαλαίου, αποσυνδεόμενοι από τη λογική της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης .

 Κατά τη γνώμη μου, ευθύνη γι αυτή την πορεία των ΟΠ είχε και η  Αριστερά – που αντί να τους υποβάλλει έγκαιρα και σταθερά σε σοβαρή  κριτική,  περιοριζόταν σε διάφορα πολιτικά καλοπιάσματα…

Όλο το άρθρο του Κοψίδη

Ύποπτη η επίθεση εναντίον του Καμμένου….…..

Δεν γνωρίζω  το ποιόν της εσωκομματικής συμπεριφοράς   του Πάνου Καμμένου.   Ούτε έχω κάποια «απόρρητη»  πληροφορία για τις σχέσεις του με την ομάδα των βουλευτών , που φαίνονται να αποστασιοποιούνται από τους «Ανεξάρτητους Έλληνες». Για τις δυο παραπάνω περιπτώσεις  ο λόγος ανήκει στους ειδήμονες , αν και πολύ συχνά ο ρόλος αυτός αναλαμβάνεται από τους  υποδυόμενους τον ρόλο του «καλώς πληροφορημένου παράγοντα» - προφανώς επί σκοπώ πωλήσεως μούρης….

 

Όμως αν κρίνω απλά και μόνο από τις επικεφαλίδες των εξελίξεων και από το γενικό πολιτικό περιβάλλον της χώρας,  η επίθεση εναντίον του Πάνου Καμμένου  είναι ύποπτη.  Και τούτο  όχι απλά και μόνο λόγω των ισχυρισμών του Καμμένου περί υποψήφιων χορηγών του κόμματός του, με υπεράνω όλων τους χρυσοδάκτυλους  της Χαλκιδικής – κατά πως είπε στον Νίκο Χατζηνικολάου και επανέλαβε σήμερα το πρωϊ (12.12.12) στον Γιώργο Παπαδάκη του ΑΝΤΕΝΝΑ : Είναι κυρίως και προπάντων ύποπτη μέσα σε  μια συγκυρία κατάρρευσης ή  αποδυνάμωσης του τρικομματισμού, όπου οι κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες  των 150+1 εξασφαλίζονται   με χίλια ζόρια, όπου υπάρχουν καθημερινά «κρούσματα» πολιτικών στελεχών που αναγνωρίζουν το ναυάγιο της  εγχώριας τρόϊκας και αποστασιοποιούνται… Μια  συγκυρία όπου η απόγνωση θεριεύει  και όπου  η χώρα οδηγείται σούμπιτη στην κατάσταση της εσαεί υποτελούς ευρωπεριφέρειας…. 

Βρίσκω καθαρά γελοίες τις επιθέσεις εναντίον Καμμένου λόγω των  θέσεών του περί  του δολλαρίου ως μέσου αποτίμησης των εθνικών κοιτασμάτων  υδρογονανθράκων και πετρελαίου – που μπορεί να είναι εύστοχες  ή άστοχες, αλλά δεν δικαιολογούν καμιά μείζονα σύγκρουση.   

Και αναρωτιέμαι, έχοντας κρατήσει στη μνήμη μου, λόγου χάρη ,  την ιερή αγανάκτηση  του κ.Τέρενς Κουϊκ εναντίον του μνημονίου και των λακέδων του, από το τηλεοπτικό βήμα του ΚΟΝΤΡΑ και όχι μόνο ,   :  Είναι δυνατόν  να έχει εξατμισθεί αυτή η αγανάκτηση τόσο ώστε να οδηγηθούν άνθρωποι  νοήμονες και με δηλωμένη αντιμνημονιακή  άποψη , σε μια  κίνηση ζωοδότησης του ζόμπυ που ακούει στο όνομα «Δεξιά», «Κεντροδεξιά» ή ο,τιδήποτε παρεμφερές; 

Η κυβέρνηση κλείνει τα σμυριδωρυχεία Νάξου…

Οι βολές αυτού του ιστότοπου εναντίον των χρυσωρυχείων, δεν σημαίνουν  ότι είμαστε γενικά  εναντίον της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της χώρας :  Είμαστε εναντίον της αποικιοκρατικής λεηλασίας,  εναντίον της περιβαλλοντικής καταστροφής, εναντίον της χρήσης τοξικών στοιχείων σε ευαίσθητες περιοχές , εναντίον των ανέκκλητων και αναντίστρεπτων παρεμβάσεων στη φύση, εναντίον των επί γης σεληνιακών τοπίων, εναντίον των εργασιοκτόνων επενδύσεων που εμφανίζονται ως παραγωγοί απασχόλησης….

Του λόγου το αληθές αποδεικνύει η διαμαρτυρία 5 προσωπικοτήτων του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ (Μανώλης Γλέζος – Βουλευτής Επικρατείας, Νίκος Συρμαλένιος – Βουλευτής Κυκλάδων,Απόστολος Αλεξόπουλος – Βουλευτής Β’ Αθήνας, Καθηγητής Υδρογεωλογίας,Γιάννης Πρωτονοτάριος – Καθηγητής ΕΜΠ,Παύλος Χρυσαφίδης- Περιφερειακός Σύμβουλος Νοτίου Αιγαίου)  για την υπόθεση των σμυριδωρυχείων της Νάξου….

Λένε οι 5 :

 «Με μια διάταξη σε σχέδιο νόμου του ΥΠΕΚΑ….. εγκρίνεται η πώληση της σμύριδας Νάξου σε οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, το ύψος της τιμής ανά τόνο, η διεξαγωγή μειοδοτικού διαγωνισμού για τη μεταφορά της, αλλά και η αναστολή λειτουργίας των Σμυριδωρυχείων Νάξου από την 1η Ιανουαρίου 2015. Εκτός των παραπάνω, αναφέρεται ρητώς ότι το εργατικό δικαίωμα των σμυριδεργατών για τα έτη 2013 και 2014 θα εξαρτηθεί από την ποσότητα της σμύριδας που θα πωληθεί…»

Η φωτογραφία είναι από τη Βικιπαίδεια.   Όλο το κείμενο των 5

Έργα και Ημερίδες της ΔΗΜΑΡ…..

 Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα χρόνια κοσκινάει…Στη δεκαετία του 80 η ένταση των καταγγελιών για την ατμοσφαιρική  ρύπανση στο λεκανοπέδιο της Αθήνας , αντί της λήψης συγκεκριμένων μέτρων επέφερε κυβερνητικές εξαγγελίες  περί νέων μελετών ! Η κοινωνία υπέφερε και η ποιότητα ζωής έπεφτε ραγδαία, όμως οι κυβερνητικοί παράγοντες και οι περιβαλλοντικοί παρατρεχάμενοί τους συνέχιζαν απτόητοι να μελετούν εξονυχιστικά  ένα ζήτημα,  το οποίο είχε επαρκέστατα διερευνηθεί, όσον αφορά τις βασικές του πλευρές …

Σήμερα η ΔΗΜΑΡ  επιχειρεί μια νέα συζήτηση   πάνω σε ένα ήδη πολυσυζητημένο θέμα, όταν αυτό που απουσιάζει είναι μια έντιμη και «ευθεία» απόφανση, σχετικά με τις εργασίες εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική. Το προϊόν  της διαβούλευσης - ΔΗΜΑΡιτών και άλλων προοδευτικών δυνάμεων -  δεν περιήλθε  (ακόμη..)εις γνώση μου, όμως το κείμενο της πρόσκλησης αποπνέει μια διάθεση αποδοχής των περιβαλλοντικά τετελεσμένων, ύστερα μάλιστα  από την γνωστή απόφαση του ΣτΕ που άνοιγε το πράσινο φως για τις προκαταρκτικές εργασίες της επένδυσης και  πρωτίστως  για την αποψίλωση του δάσους των Σκουριών…Ήταν η περίπτωση εκείνη που θύμιζε έντονα τον Λιούϊς Κάρολ στην «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», όπου η βασίλισσα έδινε την εντολή : «κόψτε του το κεφάλι και μετά δικάστε τον »!

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/08/blog-post_6.htmlΗ

 H Ημερίδα της ΔΗΜΑΡ προκάλεσε την έντονη αντίδραση του « Μετώπου αγώνα ενάντια στα μεταλλεία σε Κρούσσια-Πάικο του Κιλκίς», που σε  επιστολή του προς το κυβερνητικό κόμμα έθεσε το ζήτημα της αριστερής και δημοκρατικής ταυτότητας, πέραν της γνωστής και πολλαπλώς κατατεθειμένης άποψης των περιβαλλοντικών κινημάτων : Ότι βιασμός με βαζελίνη δεν παύει να είναι βιασμός….

Λέει το «Μέτωπο» των πολιτών :

«χωρίς καμιά διάθεση ειρωνείας αναρωτιόμαστε προς τι η σημερινή δραστηριοποίηση της ΔΗΜΑΡ – από πού πηγάζει η ανάγκη των στελεχών της ΔΗΜΑΡ για περαιτέρω διαβούλευση επί του θέματος; Είναι δυνατόν να υφίσταται μόλις σήμερα ανάγκη πληροφόρησης ή μήπως ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης;»

Ακολουθεί η  επιστολή του Μετώπου προς τα κεντρικά γραφεία ΔΗΜΑΡ, ενώ στο τέλος κατατίθεται αυτούσιο το κείμενο της πρόσκλησης για τη διαβούλευση της ΔΗΜΑΡ στις 4.12.12

Για ένα νέο θεσμικό τοπίο στα ΜΜΕ

 Σε εκδήλωση που διοργάνωσε στις 4.12.12  η «Πρωτοβουλία για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Κοινωνίας», με ομιλητές τους Αριστείδη Μανωλάκο,  Πάνο Δημητρόπουλο και Κώστα Στρατηλάτη ( Πανεπιστήμιο Λευκωσίας) ο τελευταίος είχε την ευκαιρία να αναφερθεί στο «τοπίο των ΜΜΕ» με τον (ευτραφή….) υπότιτλο :

Από τον John Perry Barlow στον Θεόδωρο Πάγκαλο: Η ρύθμιση του διαδικτύου γενικά και το ειδικό πρόβλημα της ανωνυμίας στα blogs ως (μη υπαρκτό) ζήτημα δημόσιας πολιτικής στη χώρα μας

Ερωτά ο Κ. Στρατηλάτης : «…..με δεδομένο .. ότι, υπό τις σημερινές ασφυκτικές συνθήκες (οικονομικές αλλά και πολιτικές), το διαδίκτυο αποτελεί τη μόνη επικοινωνιακή διέξοδο για όσους δεν συμμερίζονται το μνημονιακό μονόδρομο και τους πολιτικούς καθωσπρεπισμούς του, έχει πραγματικά κανένα νόημα να επιχειρήσει κανείς να «ρυθμίσει» το ζήτημα της ανωνυμίας στα blogs;»

Έτσι, ενώ ο ίδιος αναλυτής αναφέρει ότι « σήμερα γίνεται ευρέως δεκτό ότι το διαδίκτυο μπορεί να αποτελέσει πεδίο άσκησης δημόσιας ρυθμιστικής πολιτικής»,

από την άλλη πλευρά θεωρεί ότι «…..η ρύθμιση του διαδικτύου αποτελεί ένα πολύ σοβαρό θέμα για να αφεθεί σε μία τόσο επικίνδυνη συγκυρία, όσο αυτή στη χώρα μας σήμερα…..»

Η απόφανση αυτή είναι πολύ σημαντική και ενισχύεται από μια μεγάλη έρευνα του οργανισμού Open Net Initiative (ONI), που

αποκάλυψε τον Ιανουάριο του 2010 ότι πάνω από σαράντα κράτη παγκοσμίως «φιλτράρουν» τη δραστηριότητα των επισκεπτών του διαδικτύου και περίπου το ένα τρίτο των χρηστών του τελευταίου ελέγχονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από διάφορες κυβερνήσεις

Όλο το άρθρο του Κ. Στρατηλάτη

Τότε δάνειζαν,τώρα πλειστηριάζουν…

 

Υποθέτω ότι όλοι θυμόμαστε την εποχή που οι τράπεζες «την έπεφταν» στον καθένα, για να του προτείνουν να συνομολογήσει ένα οποιοδήποτε δάνειο : Που θα μπορούσε να είναι οικιστικό,  σπουδαστικό, καταναλωτικό, εξοχικής κατοικίας, αυτοκινητο-δάνειο, διακοπο-δάνειο, ακόμη και ταβερνο-δάνειο….Και τώρα που ήλθαν τα πράγματα όπως ήλθαν , τώρα που οι αρχιερείς του πιστωτικού εκμαυλισμού παίρνουν πρώτη προτεραιότητα στα εγχειρήματα «σωτηρίας», οι βολές των τροϊκανών πλήττουν ιδιαίτερα αυτούς  που δανείστηκαν για να αποκτήσουν  σπίτι …Η «μεταχρονολόγηση» της αρχής των πλειστηριασμών ακινήτων, από το τέλος του 12 στο τέλος του 13, δεν μετριάζει το βάρος εναντίον  των οφειλετών, που πάλεψαν για να φύγουν από το νοίκι μέχρι να διαπιστώσουν ότι το νοίκι έγινε επαχθέστερο… Γράφει σε ένα άρθρο( «Σώστε την πρώτη κατοικία! Όχι μόνο τις τράπεζες») που δημοσιεύεται στην εφημερίδα  Hellenic Mail η Μαρία Γ. Σιαφάκα :

«….. πρέπει .. η κυβέρνηση να αποτιμήσει τα δάνεια σύμφωνα με την τρέχουσα τιμή των κατοικιών και με αυτό τον τρόπο να επιμηκύνει το δανεισμό από σαράντα έως εξήντα χρόνια για να μπορούν οι άνθρωποι να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους με δόσεις που θα αντιστοιχούν στις πραγματικές τους οικονομικές δυνατότητες»..

Σχετικά δες και http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/11/blog-post_1482.html

Όλο το άρθρο της Σιαφάκα

Ο χρόνος μας είναι το χρήμα τους

Τα μίντια μιλάνε για τη ρύθμιση του Υπουργείου Ανάπτυξης, σύμφωνα με την οποία τα εμπορικά καταστήματα θα λειτουργούν έξι Κυριακές το χρόνο. Την ίδια στιγμή ο Υφυπουργός κ. Αθανάσιος Σκορδάς αποφασίζει και διατάσσει - για την επερχόμενη  εορταστική περίοδο -  ότι τα καταστήματα  θα λειτουργήσουν δύο Κυριακές  (στις 23 και 30 Δεκεμβρίου) και όχι μόνο στις 23 του μήνα, όπως είχε αρχικά ανακοινωθεί….Η υπόθεση φαίνεται πως υλοποιεί το «όραμα» του περιφερειάρχη κ. Σγουρού, που πριν ακόμη αναλάβει τα καθήκοντά του (Δεκέμβριος 2010) είχε ζητήσει μια δεύτερη Κυριακή ανοιχτή για τα καταστήματα -  «φυσικά» χωρίς τη παραμικρότατη διαβούλευση με τους μισθωτούς …..

Και να ήταν μόνο αυτά …Σε ολόκληρη τη χώρα, επί μνημονίων αλλά και τη περίοδο που προηγήθηκε, εντείνεται η επίθεση εναντίον του υπαρκτού ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων. Ενώ η ανεργία και η υποαπασχόληση αυξάνονται, η κανονική απασχόληση τείνει να εξελιχθεί σε «υπεραπασχόληση», μέσα από υπερωρίες απλήρωτες ή εξηντάωρα  που κάνουν να ωχριούν ακόμη κι εκείνα τα παλιά 48ωρα που ζήσαμε ως κορωνίδα κατακτήσεων του εργατικού κινήματος : 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ύπνος, 8 ώρες ανάπαυση…

Οι  απασχολούμενοι  υπεραπασχολούνται ,   οι υποαπασχολούμενοι  «σκοτώνουν» το χρόνο τους σε αναζήτηση εμβαλλωματικών λύσεων, οι δε  “αναπασχόλητοι” μένουν με το χρόνο «στο χέρι» -  δηλαδή  με έναν τύποις ελεύθερο χρόνο ,  τοξινωμένο από τις στερήσεις του παρόντος και την αβεβαιότητα του μέλλοντος. Στο χώρο των εμπορικών καταστημάτων η αύξηση του χρόνου λειτουργίας  υποτίθεται ότι βελτιώνει την ευχέρεια  των καταναλωτικών επιλογών, όμως από την άλλη πλευρά  αυξάνει το κόστος κυκλοφορίας των εμπορευμάτων και ενισχύει μια μη παραγωγική διάρθρωση. Κι ακόμη, κάτι πιο γενικό, που αφορά όχι μόνο τη συγκεκριμένη περίπτωση :  Η μείωση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων συμβάλλει   στην υποχώρηση  της βιομηχανίας αναψυχής, στην μείωση του εγχώριου τουρισμού, του εκδρομισμού, της επαφής με την ύπαιθρο.

Οι θεωρητικοί  του  Σοσιαλιστικού κινήματος  θεωρούσαν τον ελεύθερο χρόνο μέτρο του κοινωνικού πλούτου – όμως αυτή η διατύπωση αντιμετωπίσθηκε  περισσότερο ως υπογράμμιση μιας αξίας παρά ως δήλωση ενός εύρους  δυνατοτήτων. Ελάχιστα έγινε κατανοητό ότι ο ελεύθερος χρόνος  -   ως βάση  μιας ιδιοπαραγωγής αξιών που δεν συνεκτιμώνται  στο ΑΕΠ αλλά για τούτο το λόγο δεν παύουν να έχουν ωφελιμότητα  -   είναι χρόνος δημιουργικός, είναι πλούτος. Ο ελεύθερος χρόνος που μετασχηματίζεται σε εθελοντισμό, σε καλλιτεχνική δραστηριότητα, σε μικροκαλλιέργειες, σε κατασκευές, σε πολιτική κουλτούρα και παρέμβαση, είναι πολύτιμος  και διακριτός από τον αφασιακό χρόνο  της παθητικής κατανάλωσης – με την οποία ερωτοτροπεί   το σύστημα.

Είναι φανερό ότι το πάνε λάου-λάου, ότι προϊδεάζουν τους εργαζόμενους για το «χειροτερότερο» που θέλουν στη θέση του χειρότερου, ότι  στοχεύουν   στην  επαναφορά του 19^ου εντός του 21^ου αιώνα. Και  η ολική εξάλειψη  της Κυριακής-  αργίας βρίσκεται στο ανομολόγητο δρομολόγιό τους… 

Η υποψηφιότητα Λιλλήκα στη Κύπρο και το Μνημόνιο

Ο Γιώργος Λιλλήκας, ανεξάρτητος υποψήφιος για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποστασιοποιημένος από όλους εκείνους τους «ελιγμούς» και τις «παραχωρήσεις καλής θέλησης» του καθεστώτος Χριστόφια, που είχαν σαν αποτέλεσμα τον παραμερισμό της διεθνούς νομιμότητας από τη διαδικασία επίλυσης του κυπριακού, έρχεται πλέον αντιμέτωπος με την υπόθεση του  κυπριακού Μνημονίου . Διαβάζω την ανακοίνωση του «κεντρικού εκλογικού επιτελείου» του Λιλλήκα  και μπαίνω σε σκέψεις από τον σχετικά ουδέτερο και «πληροφοριακό» χαρακτήρα που έχει η αναφορά στο κυπριακό μνημόνιο…..

 

« Θα ήθελα να ενημερώσω τους πολίτες ότι το Εκλογικό μας Επιτελείο έχει μεταφράσει στα ελληνικά τις πρόνοιες του Μνημονίου Συναντίληψης το οποίο συμφώνησε η κυβέρνηση με την Τρόικα και το έχουμε αναρτήσει πριν από λίγο στην ιστοσελίδα μας, www.lillikas.com, μαζί με το αυτούσιο αγγλικό κείμενο που είχε διαρρεύσει τις προηγούμενες μέρες. 

Η μετάφραση έγινε με τη βοήθεια οικονομολόγων και εμπειρογνωμόνων του Επιτελείου μας σε απλή και κατανοητή γλώσσα και καλώ όλους τους πολίτες να το μελετήσουν προσεκτικά, ώστε να γνωρίζουν ποιοι είναι οι όροι και οι πρόνοιες του Μνημονίου και πως αυτό θα επηρεάσει τις ζωές των πολιτών για πάρα πολλά χρόνια»…..

Εγώ τουλάχιστον από το παραπάνω κείμενο δεν βγάζω άποψη, αλλά απλή κατάθεση δεδομένων, ενώ όλα τα πράγματα δείχνουν ότι στη Κύπρο το κλίμα είναι βαρύ  και η υποψία μιας επανάληψης της ελλαδικής ιστορίας πλανάται παντού… 

Γράφει ο  ΛΑΖΑΡΟΣ ΜΑΥΡΟΣ σε σχετικό ρεπορτάζ για την κατάσταση των πνευμάτων στην κυπριακή Βουλή :  

«Χ Θ Ε Σ ΠΕΜΠΤΗ , έξι μηνός Δεκεμβρίου, σωτηρίου έτους 2012, από έκτης μέχρι και εβδόμης εσπερινής ώρας Κύπρου, η εν Λευκωσία συνεδριάζουσα Ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάτω από το δίλημμα «Ή Χρεοκοπία - Ή Μνημόνιο», αποφάσισε την έναρξη υπαγωγής του κυπριακού κράτους υπό την κυριαρχία της Τρόικας. Με τους όρους και τις διαδικασίες της κατεπείγουσας ψήφισης σε νόμους των εγκεκριμένων από την Τρόικα κειμένων των νομοσχεδίων, που η κυβέρνηση Χριστόφια - ΑΚΕΛ απέστειλε στη νομοθετική εξουσία:

Τ Ρ Ι Α ΗΣΑΝ τα εναρκτήρια της Τροϊκοκρατίας νομοθετήματα, οικονομικού περιεχομένου: Περί μειώσεων μισθών και συντάξεων το ένα, περί φόρου προστιθέμενης αξίας το άλλο και φόρου κατανάλωσης το τρίτο.

ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΑΙΟΛΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ…..

Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στο δικτυακό τόπο perivallonsyriza, o  Τέλης Τύμπας γράφει κυρίως  για τη διαδικασία και λιγότερο για το «προϊόν» που παράγουν  τα μεγάλα αιολικά πάρκα, ιδιαίτερα σε περιοχές με έντονο εδαφικό  ανάγλυφο …Να το ξαναπούμε λοιπόν, για να το εμπεδώσουν οι άνθρωποι καλής θέλησης, που πλευρίζονται  από τις χαζοχαρούμενες παραστάσεις της αιολικής βιομηχανίας, με τις ανεμογεννήτριες να εμφανίζονται σε «πλευρικά πλάνα», σα να έχουν εμφυτευθεί στο χώρο από τον ουρανό :  Τα βιομηχανικά αιολικά πάρκα (ΒΑΠΕ) είναι το τέλος της φύσης , όπως τη γνωρίσαμε και τη βιώσαμε. Είναι μια φρανκεσταϊνική παραμόρφωση του χώρου, και επειδή η μορφή συνδέεται με τη λειτουργία (στην αρχιτεκτονική και όχι μόνο…), αυτή η παραμόρφωση συνεπιφέρει την υποβάθμιση έως κατάλυση της «περιβαλλοντικής» λειτουργικότητας  του χώρου…. Είναι μια επιδρομή  εναντίον  της φύσης, μια έφοδος εναντίον του αισθητικού κεφαλαίου της χώρας.  Είναι ένα νεωτερίζον  καρακιτσαριό, καταναλώσιμο και υπερασπίσιμο  μόνο από μικρόνοες.

Ορθότατα ο Τύμπας σημειώνει την εναλλακτική λύση που συνίσταται στη  «μεγάλης κλίμακας  χρήση μικρών διατάξεων» , δηλαδή στις «……. μικρές, ανοιχτές και απλές αιολικές  διατάξεις που θα λειτουργούν ασύγχρονα, πολύ μικρότερου επομένως κόστους και ελεγχόμενης τοπικά τεχνογνωσίας, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μαζικά για αφαλάτωση, άντληση, διάθεση και θέρμανση νερού….»

Κι ακόμη ορθώς σημειώνει ότι  

«Οι ανεμογεννήτριες μεγάλης κλίμακας είναι εγκιβωτισμένες κατασκευές με αδιαφανείς μηχανισμούς που δεν προσαρμόζονται και δεν τροποποιούνται στη χρήση, ούτε και επιδιορθώνονται τοπικά.[1]

Τα αιολικά πάρκα με τις μεγάλες ανεμογεννήτριες δεν συνδυάζονται με έρευνα σε τοπικές πολυτεχνικές κοινότητες, δεν δημιουργούν ποιοτικές θέσεις εργασίας στους προορισμούς εγκατάστασης. Οι ανεμογεννήτριες αυτές είναι πανάκριβες και επιβαρύνονται και με απρόβλεπτα μεγάλο κόστος εγκατάστασης όταν εγκαθίστανται σε βουνά (πόσο μάλλον σε βουνά νησιών) αντί σε πεδιάδες της Βόρειας Ευρώπης. Και χαρακτηρίζονται από ένα ακόμη πιο απρόβλεπτα μεγάλο κόστος απεγκατάστασης μετά από ένα σχετικά σύντομο κύκλο ζωής….»

Όλο το άρθρο του Τύμπα

Μετά είκοσι έτη – υπό Μπαλάφα, ουχί υπό Αλεξάνδρου Δουμά….

Ο Αλέξανδρος  Δουμάς  ο Πρεσβύτερος έγραψε το «Μετά είκοσι έτη» ως συνέχεια του μυθιστορήματος  «Οι τρεις σωματοφύλακες»-  οι οποίοι εν τέλει έγιναν τέσσερεις μετά την προσθήκη του Ντ’ Αρντανιάν… Ο Γιάννης Μπαλάφας  γράφει κάτι ανάλογο (« 20 χρόνια χρειάστηκαν») αναφερόμενος στο εγχείρημα του Συνασπισμού,  που   ξεκίνησε  κι αυτός πριν είκοσι  έτη ,  για να προσθέσει όμως στους αρχικούς  τρεις (τρεις κι ο κούκος ,ή 3% + κάτι, τότε που «έπαιζε»  η εκπροσώπηση στη Βουλή….) άλλους   χίλιους δεκατρείς , χτυπημένους από τα μνημόνια και αποφασισμένους να τα αντιπαλαίψουν…

Η πορεία από το Συνασπισμό στον ΣΥΡΙΖΑ και παραπέρα στον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ είναι μια πορεία ποσοτικής συσσώρευσης, που δεν μπορεί παρά να έχει ως έσχατη κατάληξη το   ποιοτικό άλμα σε ένα νέο πολιτικό μόρφωμα : Σύμφωνα πάντα με τον πιο διάσημο νόμο της Διαλεκτικής.

Το θέμα όμως είναι πως βλέπει την υπόθεση ο Μπαλάφας, του οποίου το βιβλίο παρουσιάζεται στις 7.12.12, στο Σινέ Κεραμεικός, Κεραμεικού 58, ώρα 7μμ, με ομιλητές τους  Αλέξη Τσίπρα, Νίκο Κωνσταντόπουλο, Σία Αναγνωστοπούλου, και συντονιστή τον Νίκο Κιάο.

Για το βιβλίο του λέει ο συγγραφέας :

«…… είναι το χρονικό του εγχειρήματος του Συνασπισμού που ξεκίνησε τα χρόνια 1991-1992. Όταν σε συνθήκες κατάρρευσης ενός ολόκληρου συστήματος ιδεών και αξιών, αγωνιστές της Αριστεράς ενός πλατιού φάσματος προελεύσεων αποφάσισαν να συνδιαμορφώσουν ένα σύγχρονο πολιτικό φορέα που να υπερβαίνει τόσο τον τριτοδιεθνιστικό κομμουνισμό όσο και τη σοσιαλδημοκρατία. Με την ελευθερία και την ισότητα χαραγμένες στις σημαίες του και στην αξιακή του ταυτότητα. Ήταν μια επιλογή μακράς πνοής, μια επιλογή αδιαπραγμάτευτη. Το εγχείρημα ήταν δύσκολο, πρωτότυπο και –ίσως γι΄αυτό – ελκυστικό.
Το «20 χρόνια χρειάστηκαν» παρακολουθεί την εικοσάχρονη πορεία του Συνασπισμού, από το 1992 μέχρι το 2012. Μια πορεία που σημαδεύτηκε από πολλές δοκιμασίες, συγκρούσεις και αμφισβητήσεις. Που πέρασε από τη συγκρότηση της συμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ, για να φτάσει στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ και στη σημερινή του ανάδειξη σε πρωταγωνιστή της πολιτικής ζωής του τόπου. Με μόνιμο το ενδιαφέρον για τα κοινωνικά δρώμενα, με σταθερό στόχο να σπάσει ο φαύλος κύκλος της δικομματικής εναλλαγής, με όραμα πάντα τη δημοκρατική-σοσιαλιστική αναγέννηση…..»

Χ. Καφαντάρη : Οι συνειδήσεις επανακαθορίζονται με βάση το «είναι»……

Οι επί της ουσίας παρεμβάσεις   στη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ το διήμερο 1 και 2 Δεκεμβρίου ήταν πολλές, με σημαντικά στοιχεία  ριζοσπαστικής πολιτικής και καινοτόμων ιδεών.  Ορισμένες τέτοιες ιδέες επιλέγω από την ομιλία της βουλευτίνας και δραστήριας  ακτιβίστριας στα ζητήματα του περιβάλλοντος, Χαράς Καφαντάρη : Με προεξάρχουσα  την σημαντικότερη όλων, που αφορά τη συγκρότηση αντιμνημονιακού- αντινεοφιλελεύθερου μετώπου.

Είπε η Καφαντάρη:

Η πολιτική .. που μας έφερε σε αυτή τη θέση επιβεβαιώνεται καθημερινά, όπως  η ευρωπαϊκή διάσταση της κρίσης ,η μη βιωσιμότητα του χρέους, καθώς και η ανάγκη συγκρότησης του αντιμνημονιακού- αντινεοφιλελεύθερου μετώπου.  

.........Οι συνειδήσεις πλέον επανακαθορίζονται και διαμορφώνονται με βάση το είναι και όχι με ιδεολογήματα του παρελθόντος και ιστορικές καταβολές. 

.........σημαντικό εργαλείο για την επίτευξη του πολιτικού μας στόχου είναι ..η καταξίωση της δημοκρατικής συμμετοχής όλων των συντρόφων, ανεξάρτητα από τάσεις και συνιστώσες, η δικτύωση των τμημάτων και η από κοινού επεξεργασία θέσεων, πέρα από ιδεοληψίες και κομματικά κεκτημένα. 

….η δική μας εναλλακτική αντιπρόταση για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών … περνάει μέσα από την οικολογική ανασυγκρότηση όλης της παραγωγικής διαδικασίας.


 

ΥΓ. Εν όψει, έργο της Μάριον Ιγγλέση

Όλη η ομιλία της Καφαντάρη στη Συνδιάσκεψη

Περί της ομιλίας Τσίπρα στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

 

 

Tο μέγεθος μιας ομιλίας  όπως αυτή του Αλέξη Τσίπρα  της 30^ης Νοεμβρίου, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας -  έστω και αν ήταν  το 1/8^ο των ομιλιών-μαμούθ  που εκφωνούσε παλιά ο Φιντέλ Κάστρο στην Αβάνα(!) ή η μισή  από εκείνη που εκφωνήθηκε από τον ίδιο  στη Θεσσαλονίκη το Σεπτέμβριο, στη Διεθνή Έκθεση -   δημιουργεί  πάντοτε τον  κίνδυνο της απόσπασης της προσοχής του κοινού  από τα πιο ευρηματικά   και «φαντασιογόνα»  στοιχεία του  συνολικού μηνύματος….Εξ ου και η σημασία της ανθολόγησης των   κρίσιμων θέσεων :  Που αναμένεται να  γίνουν κρισιμότερες  έως κρισιμότατες στην επόμενη περίοδο, όταν η  προβλεπόμενη  κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ θα έχει να κάνει με τις  πλέον  αντιδραστικές δυνάμεις , η δε  χώρα δεν θα μπορεί να επαφίεται για τη σωτηρία της στην όποια αριστερίστικη πλειοδοσία….. 

Ο Τσίπρας υπογραμμίζει ιδιαίτερα το στοιχείο της παραγωγής ενός νέου πολιτικού οργανισμού, τιμά κατά σειράν τον ΣΥΝ και  τον ΣΥΡΙΖΑ ως εξελικτικούς κρίκους,  όμως δεν προσβλέπει στην  αναπαλαίωση ή  στην  ανακαίνιση. Η θέση του είναι σαφής : 

Σήμερα βάζουμε τις βάσεις για ένα νέο πολιτικό οργανισμό.
Σήμερα συναντιούνται οι κοινωνικές ανάγκες με ένα νέο πολιτικό υποκείμενο, με ένα νέο πολιτικό
ριζοσπαστικό πρόγραμμα.

 

Οι «προδιαγραφές» που βάζει για το νέο μόρφωμα είναι αξιολογότατες :

 

Δεν θέλουμε ένα κόμμα που με έφοδο θα καταλάβει το κράτος.
Θέλουμε την ιδεολογική ηγεμονία στο λαό.

 

Θέλουμε ένα φορέα πραγματικό «συλλογικό διανοούμενο»..... 

 

Κάποτε κατηγορούσαν την αριστερά για προσήλωση σε δόγματα.
Σήμερα οι δογματικοί είναι απέναντί μας.....

Δεν αντιγράφουμε κομματικά μοντέλα, ούτε καν τα δικά μας.

 

 δεν έχουμε κανένα λόγο να μειώσουμε τον ριζοσπαστισμό μας, χάριν ενός
αδιέξοδου εκλογικισμού, ή μιας αποπολιτικοποιημένης ταυτότητας.
Και τους το λέμε για να το εμπεδώσουν. Δεν θα γίνουμε σαν και αυτούς.....

 

το επόμενο μεγάλο βήμα : Για το νέο κόμμα της αριστεράς και των δημοκρατικών δυνάμεων.
Για το νέο κόμμα του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα.

 

Για να μη ζήσουν την κόλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μία χώρα-αποικία χρέους, που θα
ξεπληρώνουν οι τρεις επόμενες γενιές. 

Ολόκληρη η ομιλία του  Τσίπρα, στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας:

Μια Συνέντευξη(Σαμαράς) και ένας σχολιασμός της Μ.Νεγρεπόντη Δεληβάνη…

  

Εν αρχή ην το αυτονόητο… Γράφει η κυρία Νεγρεπόντη Δεληβάνη με αφορμή τη συνέντευξη Σαμαρά μετά το τρομερό επίτευγμα(!) της εκταμίευσης (!)της τελευταίας δόσης… 

 

«Οικονομία, που βρίσκεται σε τόσο βαθιά ύφεση και που περιμένει με βεβαιότητα ακόμη μεγαλύτερη, σε καμιά περίπτωση, με καμιά δύναμη δεν μπορεί να ελπίζει σε ανάπτυξη. Και, όμως, οι αρμόδιοι ομιλούν περί επερχόμενης ανάπτυξης στον ελληνικό  κρανίου τόπο!»… 

…… «Είναι δυνατόν να μην είναι απολύτως ξεκάθαρο, στους πάντες,  ότι  ακριβώς τα μέτρα  της τρόικας ήταν αυτά που  κατέστρεψαν την Ελλάδα;…."

 

«…….δέχομαι συνεχή ερωτήματα, που σχετίζονται με τους μνημονιακούς οικονομολόγους της τρικομματικής κυβέρνησης: «μα, καλά,  δεν έχουν επαρκείς γνώσεις οι οικονομολόγοι αυτοί»; Ή  «Δεν καταλαβαίνουν  τι γίνεται»; Και απαντώ: ουδείς θέτει σε αμφισβήτηση τις όποιες γνώσεις αυτών των μνημονιακών οικονομολόγων. Όμως, το πρόβλημα  δεν είναι οι γνώσεις τους, αλλά το γεγονός  ότι ουδείς τις χρειάζεται, και ουδείς ασχολείται μ’ αυτές. Πράγματι - και δεν νομίζω να υπάρχει αντίρρηση-  ο ρόλος που η τρόικα απαιτεί απ’ αυτούς, είναι η  απλή και πιστή εκτέλεση των εντολών της…..» 

Όλο το κείμενο της Δεληβάνη  

Το περιβάλλον της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ….

 

Σε ένα καλλιτεχνικό μανιφέστο  της δεκαετίας του 80, ο Θεσσαλονικιός λογοτέχνης  Ντίνος Χριστιανόπουλος  προφήτευε  ότι το «μέλλον ανήκει στα σκουπίδια» , αναφερόμενος στις   ευοίωνες προοπτικές    των κάθε είδους  μεγαλοπαραγόντων … Τελικά το πλήρωμα του χρόνου ήλθε για να τον επαληθεύσει, και μάλιστα (κατά ένα παράδοξο τρόπο…)  να τον επαληθεύσει  διπλά : Γιατί πέρα από την  σκουπιδοποίηση της   πολιτικής υπό καθεστώς μνημονίου ,και η  τροϊκανή πολιτική επί των αποβλήτων  αποδείχθηκε «υπόθεση του μέλλοντος» και  μεγάλη  μπίζνα ….…

Τα σκουπίδια διακρίνονται  σε συλλέξιμα (=επιδεκτικά συλλογής) και μη συλλέξιμα – ήγουν μη κερδοφόρα. Μια  περαιτέρω υποδιαίρεση των  μη συλλέξιμων σκουπιδιών οδηγεί  στη διάκριση μεταξύ    περιστασιακών τοιούτων    και  χρονίων…

Κάποια από τα χρόνια σκουπίδια χαρακτηρίζονται ειδεχθή και μοιάζουν με εγκλήματα, που  έχουν ειδικά χαρακτηριστικά και τελούνται υπό ειδικές συνθήκες . Και τέτοια ειδεχθή σκουπίδια είναι αυτά της παραλίας του Φαλήρου, ούτε 50 μέτρα από το όντως εντυπωσιακό και ποιοτικό στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Πολλοί από τους θαμώνες του Σταδίου κατά την τριήμερη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ θα πάθαιναν οικολογικό σοκ , εάν δεν ήταν τόσο απασχολημένοι να «ζυμώνουν» - ή έστω να καταναλώνουν κάτι λουκάνικα σε προβληματικές φρατζολοσυνθέσεις, πολύ κοντύτερα στην εστία του κακού κι από αυτά τα 50 μέτρα…

Τράβηξα κάτι φωτογραφίες του παραλιακού «σκουπιδοχώρου» (κατά πως λένε κυβερνοχώρος, ταβερνοχώρος βλάχικων Βάρης κλπ) που δεν ξέρω αν βγήκαν της προκοπής. Ομολογώ πάντως ότι  αν και φιλόζωος   ενοχλήθηκα από την ακοινώνητη στάση ενός ποντικού, που περιφερόταν σε ένα ενδιαίτημα μπουκαλιών, σακουλών, ξύλων, σάπιων τροφίμων, πεταμένων βρωμόρουχων, ξεχειλωμένων τσαντών, σπασμένων γιαλιών. Τον  είχα στο πλάνο μου, όμως αυτός  μια στιγμή   πριν από το «κλικ» εξαφανίστηκε. Η  σχετική  αποδυνάμωση της αποδεικτικής μαρτυρίας του πλάνου ως εκ της αποχώρησης του ποντικού έφερε για μια στιγμή το μυαλό μου στον  Γουώλτ Ντίσνεϋ, που ηρωοποίησε το συγκεκριμένο είδος με το γνωστό Μίκυ Μάους και τους συν αυτώ. .  Οπότε δεν  παρέλειψα  να σιχτιρίσω τη κατάσταση  ψιθυρίζοντας (μη με ακούσει κανένας και χάσω τη θέση του αριστίνδην διαλεγμένου οικολόγου  στη Προσωρινή Κεντρική Επιτροπή ) : «Γαμώ τη βιοποικιλότητα»….

ΥΓ. Σχεδιάζω να ρωτήσω τον σύντροφο Μπαλτά, που ως προεδρεύων της συνδιάσκεψης είπε  σε μια φάση να επιτραπεί το κάπνισμα εντός της αιθούσης του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας : Τι εννοούσε ακριβώς; Μήπως αναφερόταν σε τίποτε  τσιγάρα από καπνά χωρίς λιπάσματα και φυτοφάρμακα, που δεν τα ξέρουμε;  Και τούτο γιατί είμαι πεισμένος για την οικολογική ορθότητά του…..