Του Σάββα Ιακωβίδη
Η τρίτη τουρκική εισβολή στη Συρία προσφέρεται, έστω και τώρα, για εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων και διδαγμάτων για την Αθήνα και τη Λευκωσία.
Η τρίτη τουρκική εισβολή στη Συρία προσφέρεται, έστω και τώρα, για εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων και διδαγμάτων για την Αθήνα και τη Λευκωσία.
Η Τουρκία επιβεβαίωσε ξανά και για πολλοστή φορά ότι είναι ένα επιθετικό, κατακτητικό και αναθεωρητικό κράτος, το οποίο εκμεταλλεύεται και αξιοποιεί αδίστακτα συγκυρίες, κενά ισχύος, συμφέροντα, συγκρούσεις και εγγενείς αδυναμίες του διεθνούς άναρχου συστήματος για να προωθήσει, να διεκδικήσει και να επιβάλει ό,τι θεωρεί ως εθνικά της συμφέροντα.
Ο Τούρκος Πρόεδρος δεν έχει αποκρύψει ποτέ τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του να αναδείξει την Τουρκία μέχρι το 2023 (100ή επέτειο από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας) ως περιφερειακή και μεγάλη δύναμη. Υλοποιώντας τις φαντασιώσεις του προκατόχου του, Τουργκούτ Οζάλ και τις υποδείξεις του πάλαι ποτέ μέντορα και νυν αντιπάλου του, Νταβούτογλου, ο Ερντογάν επιδιώκει, πρώτον, να υπερκεράσει σε δόξα τον ιδρυτή της χώρας, Ατατούρκ. Δεύτερον, να ανασυστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία διά της επανάκτησης εδαφών που άλλοτε ήσαν υπό οθωμανική κατοχή.
Δεν είναι τυχαίο ότι, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ (24.9.2019), ο Ερντογάν επέδειξε χάρτες της περιοχής της Μέσης Ανατολής και ειδικά της λεγόμενης ζώνης ασφαλείας, την οποία επιχειρεί να επιβάλει στη ΒΑ Συρία, σε περιοχές κατά πλειοψηφία με κουρδικό πληθυσμό.
• Δεν είναι τυχαία, εξάλλου, η κυκλοφορία στο διαδίκτυο χάρτη των λεγόμενων «Ηνωμένων Πολιτειών της Τουρκίας» (!!), στις οποίες περιλαμβάνονται όλες σχεδόν οι τουρκογενείς χώρες της περιοχής όπως και η Ουγγαρία, η Δυτ. Θράκη, το μισό Αιγαίο και, φυσικά, ολόκληρη η Κύπρος.
Τέλος δεν είναι καθόλου τυχαία η αναφορά στη λεγόμενη «Γαλάζια Πατρίδα» (μετά την «Πράσινη Πατρίδα», την Κύπρο) έκτασης 482.000 τ. χλμ θαλάσσης, από τη Μαύρη Θάλασσα, στο Αιγαίο μέχρι και την Αν. Μεσόγειο (και η περισσότερη κυπριακή ΑΟΖ), την οποία η Τουρκία θεωρεί ότι είναι δική της. Στη ΒΑ Συρία η Τουρκία δεν επιδιώκει, όπως ψευδέστατα ισχυρίζεται, να σχηματίσει και να ελέγξει μια λεγόμενη «ζώνη ασφαλείας», δήθεν για να προστατεύεται από Κούρδους «τρομοκράτες», όπως τους αποκαλεί.
• Στη ΒΑ Συρία η Τουρκία εισέβαλε για να κατακτήσει νέο συριακό έδαφος, το οποίο δεν θα επιστρέψει. Σε αυτό, σύμφωνα με δηλώσεις του σουλτάνου Ερντογάν και του Τούρκου ΥπΕξ, Νταβούτογλου, η Άγκυρα επιμένει να εγκαταστήσει 1-2 εκ. αραβόφωνο πληθυσμό, με ξεκάθαρο στόχο: Να αλλοιώσει υπέρ της, την κατά πλειοψηφία κουρδική δημογραφική σύνθεση της περιοχής.
Συριακό ψευδοκράτος
Η Τουρκία υλοποιεί την ήδη δοκιμασμένη στο συριακό σαντζάκιο της Αλεξανδρέττας και στην Κύπρο, συνταγή για μεθοδευμένη δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού της υπό τουρκική κατοχή ΒΑ Συρίας. Μετά την πρώτη και δεύτερη τουρκική εισβολή (2016, 2017) η Τουρκία κατέλαβε έκταση 2000 τ. χλμ. στη ΒΔ Συρία. Ας θυμηθούμε: Ο Ενρτογάν είχε διαβεβαιώσει ότι σε ένα μήνα, το πολύ, ο τουρκικός κατοχικός στρατός θα αποχωρούσε. Ακόμα είναι εκεί, αμετακίνητος και έκτισε ήδη υποδομές οιονεί συριακού ψευδοκράτους.
Το επιβεβαίωσε ο Τούρκος ΥπΕξ, Τσαβούσογλου. Σε άρθρο του στους New York Times (13.10.2019), παραδέχτηκε:
«Έχουμε θεσπίσει δημόσιες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων σχολείων για πάνω από 230.000 μαθητές. Έξι νοσοκομεία με 55 ασθενοφόρα απασχολούν πάνω από 2.000 άτομα προσωπικό, συριακό και τουρκικό, σε απελευθερωμένες περιοχές στη βορειοδυτική Συρία. Κατασκευάστηκαν εγκαταστάσεις για αθλητισμό και αναψυχή, συμπεριλαμβανομένου ενός γηπέδου ποδοσφαίρου. Οι επιχειρήσεις αναστηλώθηκαν και άνοιξε μια πύλη στα σύνορα για να διευκολύνει το εμπόριο. Η γεωργία και η κτηνοτροφία άρχισαν να λαμβάνουν υλική υποστήριξη».
Αναξιόπιστες Ην. Πολιτείες
Τι παρατηρείται μετά την τρίτη τουρκική εισβολή, ύστερα από την ανόητη και πολλαπλώς ολέθρια απόφαση του ακαταλόγιστου, πλέον, Αμερικανού Προέδρου να ανάψει το πράσινο φως στον υπερφίαλο Ερντογάν;
Πρώτον, το Διεθνές Δίκαιο, η Χάρτα των Ην.Εθνών και οι αρχές και αξίες της ΕΕ ποδοπατήθηκαν, εξευτελίστηκαν και γελοιοποιήθηκαν από έναν αδίστακτο εισβολέα, τον Ερντογάν.
Δεύτερον, η όση απέμεινε αξιοπιστία στον παγκόσμιο ηγεμόνα, τις Ην. Πολιτείες, καταρρακώθηκε και κατερειπώθηκε από τις πρωτοφανείς πολιτικές ανοησίες του προέδρου Τραμπ και την προδοσία των Κούρδων, οι οποίοι πρόσφεραν εκατόμβες νεκρών και τραυματιών στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους.
• Τρίτον, ο Ρώσος Πρόεδρος, Πούτιν, επιβεβαιώνει ξανά ότι είναι μεγάλος και ικανός, προπάντων αξιόπιστος παίκτης στη Σκακιέρα της Μέσης Ανατολής και στις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις. Η πενθήμερη εκεχειρία μεταξύ του τουρκικού στρατού και των Κούρδων ήταν δική του δουλειά, απλώς οι ΗΠΑ και η Άγκυρα συναίνεσαν.
Η ισχύς είναι το δίκαιο
Τέταρτον, οι κατεσπαρμένοι σε τέσσερις χώρες (Τουρκία, Συρία, Ιράκ, Ιράν) Κούρδοι είδαν ξανά το όνειρό τους για δημιουργία κουρδικού κράτους, να συντρίβεται κάτω από τις ερπύστριες των τουρκικών αρμάτων και τους πυραύλους των τουρκικών drones. Δεν πρόκειται να έχουν κράτος αν δεν αποκτήσουν ισχυρή ηγεσία, η οποία να τους ενώσει και να συνάψει συμμαχίες συμφερόντων, οι οποίες πιθανόν να τους βοηθήσουν σε αυτό το στόχο τους.
Πέμπτον, διαφάνηκε ξανά η εγγενής αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αρθρώσει λόγο, να ασκήσει πολιτική και να υλοποιήσει στρατηγική στην πιο ταραγμένη περιοχή του κόσμου. Έμεινε μόνο στα λόγια, στις υποδείξεις και σε μεμονωμένες αντιδράσεις κρατών-μελών, τα οποία διέκοψαν την παροχή οπλισμού στον Τούρκο σφαγέα.
• Έκτον, επιβεβαιώθηκαν ξανά και τραγικά οι Θουκυδίδης, Σουν Τζου, λόρδος Πάλμερστον, Ντε Γκωλλ, Κίσιντζερ και άλλοι ρεαλιστές στοχαστές ότι, δυστυχώς, «η ισχύς είναι το δίκαιο».
Έβδομον, η Τουρκία προετοιμαζόταν για την τρίτη εισβολή στη ΒΑ Συρία εδώ και 3-4 χρόνια. Έτσι, αξιοποίησε τις παρούσες συγκυρίες και ειδικά το εμφανές κενό εξουσίας και σοβαρότητας στην Ουάσινγκτον, όπως ακριβώς έκανε και το 1974, με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Εθνικιστικός παροξυσμός
Είναι εμφανές ότι η τουρκική εισβολή στη Συρία αφορά και επηρεάζει αμεσότατα την Ελλάδα και την Κύπρο. Πέραν των πιο πάνω διαπιστώσεων, Αθήνα και Λευκωσία καλούνται να αναλύσουν τα εξής και να εξαγάγουν τα σωστά συμπεράσματα:
Η τουρκική εισβολή έχει προκαλέσει έναν απίστευτο εθνικιστικό παροξυσμό στις τουρκικές μάζες, που ενθυμίζει εκείνον κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Η κατάκτηση νέου τμήματος της συριακής επικράτειας ενισχύει πολλαπλώς την εικόνα ενός Ερντογάν ο οποίος είναι ασυγκράτητος πλέον στις νεο-Οθωμανικές ονειρώξεις του. Ουσιαστικά δεν έχει κανένα κόστος για την εισβολή, κατοχή στη ΒΑ Συρία και την εθνοκάθαρση των Κούρδων.
Οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι, για τελείως διαφορετικά συμφέροντα και υπολογισμούς, απέτρεψαν σκληρό ψήφισμα του ΣΑ του ΟΗΕ, το οποίο κατέθεσαν πέντε κράτη-μέλη της ΕΕ. Όπως οι Τούρκοι έπραξαν και στην Κύπρο το 1974, ο στρατός τους δεν σέβεται την εκεχειρία, προωθείται και επιτίθεται κατά των Κούρδων, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η Τουρκία χρησιμοποίησε εναντίον τους χημικά όπλα.
Πολεμική βιομηχανία
Μετά την άνοδό του στην εξουσία, το 2003, ο Ερντογάν πήρε, μεταξύ άλλων, δύο σημαντικές αποφάσεις.
Πρώτον, κάλεσε να επιστρέψουν στην πατρίδα και εργοδότησε τα πιο λαμπρά τουρκικά επιστημονικά μυαλά.
• Δεύτερον, έκτισε πολεμική βιομηχανία η οποία καλύπτει το 80% και πλέον των αναγκών του τουρκικού στρατού, του δεύτερου σε μέγεθος, στο ΝΑΤΟ. Η τουρκική βιομηχανία όπλων από καιρό έχει και εξαγωγικό προσανατολισμό όπως και συμπαραγωγή όπλων (όπως η συμμετοχή της στην παραγωγή των αμερικανικών F-35, η οποία διακόπηκε μετά την αγορά των ρωσικών πυραύλων S-400).
Τρίτον, ο Ερντογάν, αγνόησε πλήρως και παραβίασε, εξευτέλισε και πρόσβαλε κάθε έννοια δικαίου, ανθρωπισμού και ηθικής και υλοποιεί τη ρήση του Θουκυδίδη, στον περιώνυμο διάλογο των Μηλίων με τους Αθηναίους.
Ότι, δηλ. «στις ανθρώπινες σχέσεις, τα νομικά επιχειρήματα έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη και ότι, αντίθετα, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του» (Θουκυδίδης, 5.89.1).
Η Ελλάδα και η Κύπρος
Είναι εμφανές ότι η Τουρκία φαίνεται να παίρνει όσα ληστρικά και αρπακτικά απαιτεί στη Συρία. Ποιος θα την εμποδίσει; Οι μεν ΗΠΑ δεν έχουν καμία επιρροή στον ασυγκράτητο σουλτάνο. Η δε Ρωσία απλώς τον χαϊδεύει υποδεικνύοντάς του να συγκρατηθεί επειδή τον χρησιμοποιεί ως Δούρειο Ίππο κατά της Δύσης και του ΝΑΤΟ. Και είναι πλέον σίγουρο ότι, με την αίγλη του «νικητή» στη Συρία, ο Ερντογάν θα καταστεί ακόμα πιο επιθετικός πρώτα στην Κύπρο και στην ΑΟΖ της και, ύστερα, στο Αιγαίο.
Πώς αντιδρά η Αθήνα; Με δηλώσεις του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού, του υπουργού Εξωτερικών και του υπουργού Άμυνας, στέλνεται πρώτον, το μήνυμα ότι πέρασε η εποχή των κανονιοφόρων και ότι στον 21ο αιώνα ισχύει το Διεθνές Δίκαιο.
Δεύτερον, η Αθήνα δίνει την εντύπωση ότι, από τουρκοφοβία, θέλει να καλύπτεται πίσω από μιαν ανίκανη Ευρώπη να αντιδράσει αποτελεσματικά στην τουρκική επιθετικότητα.
Τρίτον, η Ελλάδα διακηρύσσει ότι επιδιώκει σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία, με την ελπίδα ότι θα ενταχθεί στο σύγχρονο κόσμο, αλλά και διατρανώνει ότι δεν θα επιτρέψει προσβολή κατά των εθνικών συμφερόντων.
Η Λευκωσία κατέφυγε στην ΕΕ και πέτυχε αναίρεση του γκριζαρίσματος της κυπριακής ΑΟΖ, που η Βρετανία επιχείρησε τους τελευταίους μήνες. Για πρώτη φορά την περ. Παρασκευή, (18.10.2019), η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, στο πλαίσιο των Συμπερασμάτων που εξέδωσε, αναφέρει:
• «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προσυπογράφει επίσης τα συμπεράσματα του Συμβουλίου της 14ης Οκτωβρίου 2019 σχετικά με τις παράνομες γεωτρήσεις της Τουρκίας στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου και επιβεβαιώνει την αλληλεγγύη της προς την Κύπρο».
Η διαφοροποίηση στο κοινοτικό λεκτικό αφορά στην ουσία του ζητήματος, καθώς πλέον αναγνωρίζεται από την Ε.Ε. ομόφωνα, ότι οι έκνομες ενέργειες της Τουρκίας έγιναν σε θαλάσσια περιοχή που ανήκει στην κυπριακή ΑΟΖ και όχι, γενικά και αόριστα, «στην Αν. Μεσόγειο».
Ενεργοποίηση του Δόγματος ΕΑΧ
Τα πιο πάνω δεν θα ληφθούν υπόψη από την κατοχική Τουρκία, έστω και αν προαναγγέλλονται στοχευμένα μέτρα εναντίον της. Είναι εκτίμηση και πεποίθηση πολλών αναλυτών και του γράφοντος ότι, μετά τη Συρία, η Τουρκία θα επιχειρήσει χτύπημα στην Κύπρο και στην ΑΟΖ ως του αδύνατου και εύκολου κρίκου.
Οι καθημερινές εκκλήσεις της Λευκωσίας για συνομιλίες στη βάση της τουρκοφρενούς αγγλοτουρκικής διζωνικής δεν συγκινούν τον Ερντογάν ο οποίος επανειλημμένα ξεκαθάρισε τους στόχους του κατά της Κύπρου.
Με ποια μέσα, ποιες δυνατότητες, κυρίως ποια στρατιωτική ισχύ η Κύπρος – και η Ελλάδα – μπορούν να αντισταθούν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Πέραν των όποιων «στοχευμένων μέτρων», Αθήνα και Λευκωσία οφείλουν να πράξουν τα αυτονόητα.
Πρώτον, να διαμηνύσουν στην Τουρκία ότι δεν μπορεί να ενταχθεί στην ΕΕ, όσο κατέχει 37% της κυπριακής επικράτειας, αλλάζει τη δημογραφική σύνθεση των κατεχομένων και παραβιάζει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα ενώ συνεχίζει ατιμώρητα να παραβιάζει και να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο.
Δεύτερον, να ενεργοποιήσουν ξανά το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Αυτό επιβάλλεται να γίνει τάχιστα, ιδιαίτερα μετά την τουρκική εισβολή στη Συρία και την αλλαγή ισοζυγίων δυνάμεων στην περιοχή.
• Η συμμετοχή δύο ελληνικών F-16 σε άσκηση της Εθνικής Φρουράς τότε θα έχει αξία και σημασία αν ενταχθεί στην ισχυροποίηση της ελληνικής στρατιωτικής παρουσίας στην Κύπρο. Εξάλλου, η Ελλάδα ακόμα είναι εγγυήτρια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τρίτον, ενίσχυση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και της Ε.Φ. με νέα οπλικά συστήματα, τα οποία μπορεί να κατασκευάζονται από τα Ελληνικά Αμυντικά
Συστήματα (ΕΑΣ) ή και αγορές από φιλικές χώρες (ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ, κτλ).
Τέταρτον, αλλαγή στρατηγικής και τερματισμού της επιδίωξης της αγγλοτουρκοδιζωνικής ομοσπονδίας, η οποία θα οδηγήσει αφεύκτως στην προτεκτορατοποίηση και τουρκοποίηση της Κύπρου, διά της υπογραφής μας.
• Πέμπτον, στόχος της Αθήνας και της Λευκωσίας δεν είναι η στρατιωτικοποίηση μιας κρίσης στις σχέσεις με την Τουρκία αλλ΄ η αξιόπιστη αποτροπή. Αυτή προϋποθέτει και απαιτεί ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις
Στις 7 Απριλίου 2019, δέκα ανώτατοι απόστρατοι Έλληνες αξιωματικοί έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για την ασφάλεια της Ελλάδος. Με άρθρο τους στην «Καθημερινή», υποστήριξαν:
«Δυστυχώς οι δυνατότητες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων την τελευταία 15ετία βρίσκονται σε συνεχή διολίσθηση, η οποία διαρκώς επιταχύνεται κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσεως. Αποτέλεσμα αυτού είναι η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας να μεταβάλλεται σταθερά υπέρ της δεύτερης. Η υποχώρηση της σχετικής μαχητικής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων μπορεί να οδηγήσει σε εθνικές απώλειες». Πρόσθεσαν:
• «Απαιτείται ιδιαίτερα υψηλή ετοιμότητα και αποτελεσματικότητα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς η πρωτοβουλία της πρώτης ενέργειας αφήνεται στον αντίπαλο. Για την επιτυχία της αποτροπής, πρέπει εκείνος να έχει πεισθεί είτε ότι η όποια επιθετική του ενέργεια δεν έχει τύχη ή ότι ακόμη και σε περίπτωση που την αποτολμήσει, θα πληρώσει βαρύ τίμημα και θα τον οδηγήσει στην αποτυχία του τελικού του στόχου».
Και κατέληξαν με το καίριο και σημαντικό:
• «Ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις κάνουν τη χώρα ευυπόληπτη στους φίλους και σεβαστή στους αντιπάλους».
Η πρόσφατη απόκτηση από την Ε.Φ. σερβικών πυροβόλων είναι μία ενέργεια προς την ορθή κατεύθυνση. Δεν αρκεί. Η κοινή γνώμη κατά συντριπτική πλειοψηφία, όπως κατέδειξε πρόσφατη δημοσκόπηση της «Σημερινής», απαιτεί τα δισεκατομμύρια που εισπράχτηκαν για την αμυντική θωράκιση να διατεθούν για την ενίσχυση της Ε.Φ.
Αναθεώρηση αμυντικής πολιτικής
Ο Φοίβος Κλόκκαρης, αντιστράτηγος ε.α., σε άρθρο του με τίτλο: «Η τουρκική στρατηγική στην Κύπρο» (11.5.2019), υποστήριξε:
«Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη περίοδο μεγέθυνσης της τουρκικής απειλής κατά του Ελληνισμού στο Αιγαίο και την Κύπρο, η άμυνα της οποίας είναι αποδυναμωμένη. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη στρατηγικής αντίληψης για την ασφάλεια και συγκεκριμένα της υποτίμησης δύο βασικών παραγόντων. Της τουρκικής στρατηγικής (που έχει ως αμετακίνητο στόχο τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου) και της σημασίας του παράγοντα της στρατιωτικής ισχύος.
• »Είναι επείγουσα ανάγκη, η αναθεώρηση από την Κυβέρνηση της αμυντικής πολιτικής της ΚΔ, με τη συνδρομή όλων των κομμάτων και φορέων, σε μια πανεθνική προσπάθεια αναγκαία για την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού, που διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο από την τουρκική επιθετικότητα, που εκδηλώνεται σε μια περίοδο ραγδαίων γεωπολιτικών εξελίξεων και ανακατατάξεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, με επίκεντρο τη σύγκρουση συμφερόντων, ιδιαίτερα στα θέματα ενέργειας και ασφάλειας, με την εμπλοκή και των μεγάλων δυνάμεων.
»Η αμυντική πολιτική της ΚΔ να επικεντρωθεί: (1) Στην ενίσχυση της ΕΦ, δηλαδή της δυνατότητας αυτοάμυνάς της. (2) Στην προσπάθεια αναζωογόνησης του δόγματος του ΕΑΧ Κύπρου – Ελλάδας, και, (3) Στην προσπάθεια να μετατρέψει τις στρατηγικές συνεργασίες της με γειτονικές και άλλες χώρες σε αμυντικές συμμαχίες, στη βάση κοινών συμφερόντων, ιδιαίτερα στα θέματα ενέργειας-ασφάλειας, αλλά και κοινής συνεισφοράς στα θέματα ασφάλειας, που προϋποθέτει ενίσχυση της ΕΦ στην ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα».
Υπό το φως των πιο πάνω, η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται ξανά ενώπιον ενός σκληρού διλήμματος: Ισχυρή αποτροπή, με ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις και αμυντικές συμμαχίες και αντίσταση κατά των τουρκικών επεκτατικών και κατακτητικών σχεδιασμών και μεθοδεύσεων ή παράδοση και υποταγή στις απαιτήσεις του σουλτάνου.
Αθήνα και Λευκωσία πρέπει, επιτέλους, να έχουν κατανοήσει ότι στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής τους και στη διεκδίκηση των εθνικών συμφερόντων, το Διεθνές Δίκαιο και η επίκληση πανανθρώπινων αξιών και αρχών δεν είναι αρκετά για να στομώσουν, να εξουδετερώσουν και να αποτρέψουν την αρπακτικότητα της Τουρκίας. Χρειάζεται και η ρομφαία Ενόπλων Δυνάμεων.
ΠΗΓΗ SIGMALIVE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου