του Λάζαρου Μαύρου
Β Ε Β Α Ι Ο Ν είναι ότι, μέχρι το βράδυ της Κυριακής 27.10.1940, ο τότε Ελληνισμός, παρ’ όλα τα κουσούρια του, δεν είχε «ηγέτες» που ν’ αποδέχονται κάποια… εκ περιτροπής ιταλική προεδρία. Ούτε και κόμματα υποταγμένα σε… κάποιου είδους χαλαρή ή μη διζωνική ομοσπονδία, εν επαναπροσεγγίσει με τους Ναζιστές και Φασίστες Κατακτητές και τους εν Ελλάδι συνεργάτες τους, για… αποκεντρωμένες πολιτειακές αρμοδιότητες και αποτελεσματικό διαμοιρασμό κρατικών εξουσιών!!!
- Δικτατορίσκος μεν, θλιβερός από 4ης Αυγούστου 1936 έως 27ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιωάννης Μεταξάς. Αντέταξε όμως πριν το χάραμα της Δευτέρας 28ης Οκτ. 1940, το γιγαντιαίο ΟΧΙ του Ελληνισμού, γίγαντας του έθνους αίφνης γενόμενος.
- Κι έσπευσε από τις φυλακές στεντορείως, υπέρ της απόφασης Μεταξά για το ΟΧΙ, και ο διωκόμενος από το καθεστώς Μεταξά κομμουνιστής Νίκος Ζαχαριάδης, ηγέτης του ΚΚΕ.
- Και εκείνο το ΟΧΙ το εκτόξευσαν εμπράκτως από 05.30 στην Πίνδο οι κάννες του 51 Συντάγματος του Κωνσταντίνου Δαβάκη. Και της 8ης Μεραρχίας του Κατσιμήτρου στην Ήπειρο.
- ΕΧΟΝΤΑΣ μαζί τους την ομόθυμη θέληση και την πανηγυρική ολόψυχη βούληση όλου του λαού και σύμπαντος του έθνους, συστρατευόμενο, να πολεμήσει μέχρι και της τελευταίας ραννίδος αίματος, για της πατρίδας τη λευτεριά και την εθνική αξιοπρέπεια. Των όπου γης Ελλήνων που έσπευδαν να καταταγούν Εθελοντές στον Ελληνικό Στρατό.
Τ Η Ν ΔΕΥΤΕΡΑ 28η Οκτωβρίου 1940, στην αγγλοκρατούμενη από το 1878 Κύπρο, της 10ετούς ήδη στυγνής ανθελληνικής Παλμεροκρατίας και των εξοντωτικών φυλακίσεων παντός γαλανόλευκου, που είχε επιβληθεί από τους Βρετανούς Αποικιοκράτες μετά την Εξέγερσή μας των Οκτωβριανών του 1931, ο κυπριακός Ελληνισμός έβγαλε από τα κρυμμένα μπαούλα του τις Γαλανόλευκες ελληνικές μας σημαίες και ξεχείλισε, με κωδωνοκρουσίες, τους δρόμους πόλεων και χωρίων. Και οι χιλιάδες των πατεράδων μας, έσπευσαν να γραφτούν Εθελοντές στους καταλόγους του τοποτηρητή Αρχιεπισκόπου Λεοντίου, αδημονώντας να καταταγούν στον Ελληνικό Στρατό.
Α Π Ο ΤΗ ΧΑΛΚΗ, το μικρό νησάκι μεταξύ Ρόδου και Τήλου, στα ιταλο-κρατούμενα από το 1911 Δωδεκάνησά μας, καταγόταν ο πρώτος ηρωικός αξιωματικός που θυσιάστηκε μαχόμενος στο έπος της Πίνδου: Ο υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος, διοικητής λόχου στο 51 Σύνταγμα του Αποσπάσματος Πίνδου, του ηρωικού συνταγματάρχη Δαβάκη. Ο Διάκος έπεσε εξορμώντας με τυφέκιο, μπροστά από τους άνδρες του, στην τρίτη προσπάθεια κατάληψης του καταληφθέντος από τους Ιταλούς εισβολείς, υψώματος Τσούκα της Πίνδου, την Παρασκευή 1η Νοεμβρίου 1940, 4η μέρα του πολέμου. (Άγγελου Τερζάκη «Ελληνική Εποποιία 1940-1941» σελ. 72)…
- ΚΑΙ ΚΑΘ’ ΟΛΗ τη διάρκεια της τριπλής Γερμανο-Ιταλο-Βουλγαρικής Κατοχής 1941-1945, η λαογέννητη και αυτογενής Εθνική Αντίσταση επέμεινε στο ένοπλο ΟΧΙ. Με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τον ΕΔΕΣ και πλήθος αντιστασιακές οργανώσεις. Μαζί και το εν Αθήναις Εθνικόν Επαναστατικόν Κομιτάτον των Κυπρίων ηρωομαρτύρων Ροδίωνος και Μιλτιάδη Γεωργιάδη.
Σ Ι Ε Ρ Ι Φ Η Σ Βαρνάβας του Ελευθερίου εξ Αμμοχώστου, πτυχιούχος ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών, εθελοντής πολεμιστής στο 39 Σύνταγμα Ευζώνων, έπεσε (1ος Κύπριος) μαχόμενος στη νικηφόρα αντεπίθεση κατά των Ιταλών εισβολέων στο Τεπελένι της Βορείου Ηπείρου. 2ος, ο Λιασίδης Λουκάς του Χαραλάμπους εξ Αμμοχώστου, φοιτητής ιατρικής στην Αθήνα, εθελοντής επίσης στο 39 ΣΕ, τραυματίστηκε κρίσιμα στο Τεπελένι κι εξέπνευσε σε νοσοκομείο της Αθήνας. 3ος, ο Γεωργιάδης Ροδίων του Προκοπίου εκ Λεμεσού, πτυχιούχος ιστορίας και αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κι ο αδελφός του, 4ος, ο Μιλτιάδης, πτυχιούχος Σιβιτανιδείου Σχολής, εθελοντές πολεμιστές του 39 ΣΕ, ο Ροδίων προαχθείς σε δεκανέα επ’ ανδραγαθία στο πεδίο της μάχης κατά των Ιταλών εισβολέων, στελέχη κατόπιν της Εθνικής Αντίστασης, συνελήφθησαν απ’ την Γκεστάπο, καταδικάστηκαν από Γερμανικό Στρατοδικείο, μεταφέρθηκαν στις ναζιστικές φυλακές του Βρανδεμβούργου όπου ο Ροδίων εξέπνευσε 16.10.1944 κι ο Μιλτιάδης κατέστη για πάντα αγνοούμενος. 5ος, ο Δρουσιώτης Ανδρέας του Αργυρού εκ Λεμεσού, επίσης πτυχιούχος, εθελοντής πολεμιστής του 39 ΣΕ, αργότερα αντάρτης του ΕΛΑΣ, θυσιάστηκε πολεμώντας το 1944 στην Πιερία…
ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΝΤΕ στον πρώτο κατάλογο των 46 Κυπρίων, εκ των οποίων οι 30 φοιτητές, στην Αθήνα, που την επαύριον της 28ης Οκτωβρίου 1940 έσπευσαν εθελοντές στον Ελληνικό Στρατό και πολέμησαν τους Ιταλούς στη Β. Ήπειρο. Πλήθος στοιχεία, στο βιβλίο «Έπος και Μαρτύριο - Οι Κύπριοι Ήρωες του Αλβανικού Έπους και της Εθνικής Αντίστασης - Ροδίων και Μιλτιάδης Γεωργιάδης», του Γεωργίου Ν. Χατζηκωστή.
- Ο ιστορικός Πέτρος Παπαπολυβίου υπολογίζει τους Κυπρίους εθελοντές του ΕΣ στον πόλεμο του 1940-41 σε 200 τουλάχιστον.
- Στις 25.11.1940 ο εξ Αμμοχώστου γόνος μεγάλης οικογένειας, μετέπειτα προσωπικός φίλος των Γιώργου Σεφέρη και Οδυσσέα Ελύτη, Ευάγγελος Λούη Λουΐζος, «πήρε ταξί και ζήτησε από τον εμβρόντητο οδηγό να τον οδηγήσει αμέσως στο βορειοηπειρωτικό μέτωπο» όπου κατετάγη εθελοντής. Ο ίδιος, όπως και πολλοί άλλοι Κύπριοι εθελοντές, ήσαν τέκνα επίσης εθελοντών πολεμιστών του ΕΣ στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13, της Κρητικής Επανάστασης και του ελλαδο-τουρκικού πολέμου του 1897.
- Είκοσι περίπου χιλιάδες Κύπριοι εθελοντές πολέμησαν κατά του Ναζισμού και του Φασισμού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τάφοι 600 Κυπρίων πεσόντων βρίσκονται σε 49 κοιμητήρια 18 διαφορετικών χωρών. Πρώτ’ απ’ όλα και πάνω απ’ όλα: «Για της Ελλάδας μας τη λευτεριά», όπως στιχούργησε ο Τεύκρος Ανθίας, σε μουσική των Ελλήνων πολεμιστών του 1912- 13, στον ύμνο των Ακελιστών εθελοντών, όταν, από 16.6.1943 αποφάσισαν και κατατάγηκαν στο βρετανικό «Κυπριακό Σύνταγμα», για να λάβουν μέρος στον πόλεμο.
Ε Π Ε Ι Δ Η: «Η 28η Οκτωβρίου 1940 είναι και θα είναι η μεγαλυτέρα ημέρα της ελληνικής ιστορίας. Όλαι αι ημέραι της ελληνικής ιστορίας είχον ηρωισμούς, θάρρος και λογικήν. Λογικήν αυτή η ημέρα δεν είχε. Όταν αντήχησαν το πρωί αι σειρήνες, οι Έλληνες όλοι επίστευσαν βαθύτατα ότι εκαλούντο να αποθάνουν. Και δεν είμεθα όλοι μέχρι της παραμονής της ημέρας αυτής ούτε ήρωες, ούτε φανατικοί πατριώται. Μέτριοι άνθρωποι, φρόνιμοι, της φαμίλιας και της δουλειάς, όχι το σπίτι, τα παιδιά και τους εαυτούς μας, αλλ’ ούτε το περιεχόμενο της τσέπης μας δεν είμεθα πρόθυμοι να πετάξωμεν εις τον έρανον της Πατρίδος. Και παρουσιάσθη ο έρανος του αίματος, το αξέχαστο εκείνο πρωΐ. Και η Ελλάς αμέσως χωρίς λογαριασμούς, χωρίς σκέψιν, άνοιξε όλες τις φλέβες της. Ήταν αγών υπέρ της Πατρίδος. Αυτήν ηγάπησαν έξαφνα, με οργήν και πάθος, αριστεροί, δεξιοί, αστοί και κομμουνισταί, εθνικόφρονες και αναρχικοί: την ΕΛΛΑΔΑ», καθώς έγραψε ο Γ. Α. Βλάχος της τότε «Καθημερινής» των Αθηνών («Μαρτυρίες 40-41», Κ. Ν. Χατζηπατέρας – Μ. Φαφαλιού, εκδόσεις Κέδρος 1982 σελ. 41).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου