του Γιώργου ΔΕΛΑΣΤΙΚ , από το ΕΘΝΟΣ
Ψυχρότητα - για να χρησιμοποιήσουμε μια διπλωματική έκφραση- χαρακτηρίζει το τελευταίο διάστημα τις σχέσεις Γαλλίας - Γερμανίας. Για να είμαστε ειλικρινείς, αν στεκόμασταν μόνο στα γεγονότα, θα μιλούσαμε ευθέως για αρχή ρήξης ανάμεσα στο Παρίσι και το Βερολίνο. Οταν όμως στον έναν πόλο μιας σύγκρουσης βρίσκονται Γάλλοι -πόσω μάλλον Γάλλοι σοσιαλιστές!- πρέπει να αποφεύγονται οι δραματικές εκφράσεις γιατί οι πολιτικές κωλοτούμπες βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Για την ώρα, πάντως, και πέρα από γενικότητες, οι γαλλογερμανικές σχέσεις βρίσκονται στο χειρότερο σημείο τους εδώ και μισόν αιώνα τουλάχιστον. Αιτία η πολιτική λιτότητας που επιβάλλει η Γερμανία σε όλες τις χώρες της ΕΕ.
Η αντιπαράθεση ξεκίνησε από τον ίδιο τον σοσιαλιστή πρόεδρο της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ. Ενώ έχει υποταχθεί πλήρως στην πολιτική της καγκελαρίου, Ανγκελα Μέρκελ, ο Ολάντ πρόβαλε τη θεωρία της «φιλικής έντασης» με το Βερολίνο προκειμένου να χαλαρώσει την πίεση που ασκούσαν πάνω του οι σύντροφοί του.
Ο σοσιαλιστής πρόεδρος του γαλλικού Κοινοβουλίου Κλοντ Μπαρτολόν κλιμάκωσε την υποβόσκουσα σύγκρουση. «Ο Ολάντ κάνει λόγο για ''φιλική ένταση''. Για μένα είναι ένταση σκέτη και αν χρειαστεί, αντιπαράθεση!», δήλωσε ο Μπαρτολόν σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ».
Ο σοσιαλιστής πρόεδρος της εθνοσυνέλευσης περιγράφει με μελανά χρώματα το μέλλον. «Η Γαλλία πρέπει να μπορέσει να αντιπαλέψει την αντίληψη της ευρωπαϊκής Δεξιάς, γιατί αυτή οδηγεί στο να πληρώσουμε πολύ βαρύ δημοκρατικό αντίτιμο», λέει και συνεχίζει: «Μόνη της η λιτότητα μπορεί να καταδικάσει την όμορφη ιδέα της Ευρώπης αντί να τη σώσει... Αυτό που εγώ φοβάμαι είναι μια ευρωπαϊκή 21η Απριλίου 2002» υπογραμμίζει, αναφερόμενος στις γαλλικές προεδρικές εκλογές, κατά τις οποίες ο φασίστας Ζαν - Μαρί Λεπέν είχε περάσει στον δεύτερο γύρο.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας διοχέτευσε στα μέσα ενημέρωσης προσχέδιο εισήγησης στην εθνική του συνδιάσκεψη που προβλέπεται για τις 16 Ιουνίου. Προκλήθηκε πανευρωπαϊκός σάλος. «Γαλλική μπηχτή εκθέτει το ρήγμα στην ΕΕ για τη λιτότητα», ήταν π.χ. ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» για το θέμα. «Το κόμμα του Ολάντ κατηγορεί τη Μέρκελ για εγωισμό», ήταν την ίδια μέρα ο κεντρικός τίτλος της γερμανικής «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».
«Εγωιστική αδιαλλαξία» απέδιδε στη Μέρκελ το ντοκουμέντο των Γάλλων σοσιαλιστών, καλώντας σε «δημοκρατική αναμέτρηση» με τη Δεξιά στην Ευρώπη. Οι Γερμανοί ταράχτηκαν. Η κυβέρνηση κάλεσε τους διπλωμάτες της σε σύσκεψη. Ο σύμβουλος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της καγκελαρίου, ο Νικολάους Μάγιερ - Λάντρουτ, τους ανακοίνωσε ότι το Παρίσι δεν έχει καμία διάθεση να συμφωνήσει σε οτιδήποτε με το Βερολίνο μέχρι τις εκλογές στη Γερμανία, τον Σεπτέμβριο. Οι Γάλλοι ελπίζουν να μπορούν να συνεννοηθούν καλύτερα με τη νέα κυβέρνηση, αν συμμετέχουν οι σοσιαλδημοκράτες ως υποτελείς εταίροι της Μέρκελ.
Γερμανόδουλη η Δεξιά και της Γαλλίας. «Θανάσιμο κίνδυνο (!)» αποκάλεσε την αναμέτρηση με τη Γερμανία ο πρώην δεξιός πρωθυπουργός Αλέν Ζιπέ. «Η Γαλλία είναι πλήρως απομονωμένη» διαπίστωσε πανικόβλητος. «Πρέπει να συγκρουστούμε με τους αντιευρωπαϊστές», πρόσθεσε.
Η δεξιά πτέρυγα των σοσιαλιστών τάχθηκε στο πλευρό της Δεξιάς. «Ανεύθυνες, δημαγωγικές και βλαπτικές» χαρακτήρισε ο σοσιαλιστής υπουργός Εσωτερικών, Μανουέλ Βαλς, τις θέσεις του σοσιαλιστή προέδρου της Βουλής, Κλοντ Μπαρτολόν. Η εμφύλια σύρραξη άρχισε.
