Η συζήτηση έχει ήδη ξεκινήσει και αποδίδει καρπούς. Έστω κι
αν διεξάγεται με παλιούς όρους : Ο
ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ, δυνατός όσο ποτέ άλλοτε, διαχειριστής μιας πρωτοφανούς
πολιτικής πίστωσης, με «δανεικά» όπως είπαμε http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/06/blog-post_2730.html
που προφανώς θέλει να τα κάνει «αγύριστα». Και απέναντί του είναι οι δυνάμεις
των περιβαλλοντικών κινημάτων, που προφανώς ενδιαφέρονται να δράσουν σε ένα νέο
πλαίσιο με νέους, ευνοϊκότερους όρους .
Διαβάζω σε ένα κείμενο της Μυρτώς Μπολότα:
«….
όσοι βρεθήκαμε και βρισκόμαστε τόσο στην θεματική (ομάδα περιβάλλοντος του
ΣΥΡΙΖΑ) όσο και σε κοινές πρωτοβουλίες, πρέπει και μπορούμε να συμβάλλουμε
ως ομάδα δράσης, διεκδίκησης, διαμόρφωσης θέσεων και προτάσεων, υλοποίησης
πρακτικών και επικοινωνίας με τα περιβαλλοντικά κινήματα».
Σωστή η άποψη, χωρίς αμφιβολία. Μόνο που υπάρχει και η
σωστότερη : Δηλαδή η πρόσκληση για μια επαναπροσέγγιση και αξιολόγηση θέσεων, εντός
και εκτός του στενά περιβαλλοντικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Μόνο που έχει τρομερή ιδεολογική σημασία η διερεύνηση της
έννοιας «οικολογικοποίηση της παραγωγής» - που πέρασε και μέσα σε μια
προεκλογική ατάκα του Αλέξη Τσίπρα - όπως
επίσης η αποσαφήνιση της έννοιας «Οικολογικοποίηση της κατανάλωσης» , την οποία
αρκετοί ενδεχομένως εξέλαβαν ως
κατανάλωση αλανιάρικων κοτόπουλων και ψωμιού ολικής άλεσης, παραγνωρίζοντας το ευρύτερο νόημά της όσον
αφορά τη χρήση του αστικού χώρου, των μεταφορικών μέσων, της υπαίθρου,
κλπ.
Το
σωστό να λέγεται, αλλά και το σωστότερο επίσης : Ότι η Πολιτική Οικολογία,
ως σύνθεση και υπέρβαση των περιβαλλοντικών κινημάτων, δεν είναι απλά και μόνο ένα «οικόπεδο» στα πλαίσια ενός ευρύτερου
χώρου, αλλά και ένας τρόπος θέασης των
πραγμάτων, ένα «πρίσμα». Και σαν τέτοιο θα μπορούσε να προκαλεί επανεξετάσεις
και αναθεωρήσεις, ιδιαίτερα σε μια εποχή κυριαρχίας των λογιστών, όπως η
σημερινή. Μέσα στο ρεύμα του μαχόμενου λαού και της μαχόμενης διανόησης, χωρίς τους
σνομπισμούς και τις ανίερες συμμαχίες που
δοκιμάστηκαν και απέτυχαν στην περίπτωση των Οικολόγων Πρασίνων, η Πολιτική
Οικολογία θα μπορούσε να κρατήσει όρθια θέματα όπως η « Ολιστική Οικονομολογία»
(versus οικονομισμός) ή η «Οικολογική λιτότητα» (versus ισοπεδωτική
και δολοφονική λιτότητα των Μνημονίων…).Η Πολιτική Οικολογία θα μπορούσε να
εισηγηθεί ποιοτικές μετατροπές των
παραγωγικών δυνάμεων και αντίστοιχες δομές παραγωγικών σχέσεων, διαμορφώνοντας έναν κανονικό οδικό χάρτη προς το σοσιαλιστικό
μετασχηματισμό.
Αυτά επί του
παρόντος. Να μην χάσουμε πάντως τη συνάντηση που προτείνει η Μυρτώ - την
Παρασκευή 22 Ιουνίου, στις 6.00 μ.μ., στο αυτοδιαχειριζόμενο «κηπάκι της
Τσαμαδού» (οικόπεδο διαμορφωμένο σε χώρο πρασίνου απέναντι από το Στέκι
Μεταναστών, Τσαμαδού 13, Εξαρχεια)…
