30 Σεπτεμβρίου, 2023
«Euro-Memo 29th Annual Conference on Alternative Economic Policy in Europe»
«War, the climate catastrophe and the crisis of social reproduction: How should the EU cope with the polycrisis?»
(University of Naples ‘Parthenope’ 27 – 28 September 2023)
Εισήγηση με θέμα:
«Η μετάβαση σε ένα πολυπολικό κόσμο. Ο ρόλος της ΕΕ και η θέση της Ελλάδας»
Γιάννης Τόλιος, Δρ Οικονομικών, ερευνητής-συγγραφέας, Συντονιστής Μαρξιστικού Κέντρου Έρευνας «ΜΑΧΩΜΕ», στην Αθήνα
https://euromemo-eu.hel10.wp-cloud.dev/wp-content/uploads/2023/09/EuroMemo-Summit-2023,
Εισαγωγή
Τα φαινόμενα «απο-παγκοσμιοποίησης» και οι τάσεις «απο-δολαριοποίησης» έχουν ενταθεί την τελευταία δεκαετία. Η αυξανόμενη χρήση των οικονομικών κυρώσεων ως όπλου γεωπολιτικού και οικονομικού ανταγωνισμού εκ μέρους των ΗΠΑ, της ΕΕ και των στενών τους συμμάχων (G-7), σε βάρος κυρίως των χωρών BRICS και ιδιαίτερα της Ρωσίας με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, τροφοδοτούν γεωπολιτικές εντάσεις και δημιουργούν κινδύνους γενικότερης ανάφλεξης σε πλανητικό επίπεδο. Οι χώρες και οι λαοί της ΕΕ και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης μαζί της Ελλάδας, βιώνουν τις αρνητικές συνέπειες των εντεινόμενων γεωπολιτικών ανταγωνισμών και της αυξανόμενης υποταγής των ευρωπαϊκών ελίτ στις στρατηγικές επιλογές της κυρίαρχης ελίτ των ΗΠΑ, που επιδιώκουν διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους. Η ανάγκη μετάβασης σε ένα «πολυ-πολυπολικό κόσμο», με την εφαρμογή πολιτικής ισότιμης οικονομικής συνεργασίας μεταξύ χωρών, ειρηνικής επίλυσης των διαφορών με βάση το διεθνές δίκαιο και σεβασμό της αρχής της αμοιβαίας ασφάλειας, θα μπορούσαν να ανοίξουν ελπιδοφόρες προοπτικές για όλες τις χώρες και λαούς, ιδιαίτερα της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Ι) Τάσεις «απο-παγκοσμιοποίησης» και «απο-δολαριοποίησης» των οικονομιών
Η κυρίαρχη θέση του δολαρίου στον κόσμο σε όλη την μεταπολεμική περίοδο, ήταν προϊόν τόσο της «de jure» θεσμοθέτησης του ως βασικού αποθεματικού νομίσματος στη διεθνή διάσκεψη του Bretton Woods (1944),[1] όσο και της «de facto» δεσπόζουσας θέσης των ΗΠΑ στη διεθνή οικονομία και αντίστοιχα του δολαρίου στις διεθνείς χρηματοοικονομικές συναλλαγές. Μετά την κατάρρευση του συστήματος Bretton Woods (1971) και το πέρασμα στο σύστημα των «κυμαινόμενων ισοτιμιών», η ηγεμονική θέση του δολαρίου διατηρήθηκε, τόσο μέσω των «πετροδολαρίων» (πώληση πετρελαίου από ΟΠΕΚ σε δολάρια) όσο και της πολιτικής του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, καθώς και την προώθηση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου διαχείρισης και «νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης» του συστήματος, η οποία από μαρξιστική άποψη, αποτελεί κυρίαρχη ιμπεριαλιστική έκφραση του σύγχρονου μονοπωλιακού κεφαλαίου. Παράλληλα οι αλλαγές στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (αρχές δεκαετίας ’90), οδήγησαν σε κατάρρευση του «διπολισμού» και της ενίσχυσης της «μονοπολικής» και ηγεμονικής θέσης των ΗΠΑ και αντίστοιχα του δολαρίου στη διεθνή οικονομία.
«Euro-Memo 29th Annual Conference on Alternative Economic Policy in Europe»
«War, the climate catastrophe and the crisis of social reproduction: How should the EU cope with the polycrisis?»
(University of Naples ‘Parthenope’ 27 – 28 September 2023)
Εισήγηση με θέμα:
«Η μετάβαση σε ένα πολυπολικό κόσμο. Ο ρόλος της ΕΕ και η θέση της Ελλάδας»
Γιάννης Τόλιος, Δρ Οικονομικών, ερευνητής-συγγραφέας, Συντονιστής Μαρξιστικού Κέντρου Έρευνας «ΜΑΧΩΜΕ», στην Αθήνα
https://euromemo-eu.hel10.wp-cloud.dev/wp-content/uploads/2023/09/EuroMemo-Summit-2023,
Εισαγωγή
Τα φαινόμενα «απο-παγκοσμιοποίησης» και οι τάσεις «απο-δολαριοποίησης» έχουν ενταθεί την τελευταία δεκαετία. Η αυξανόμενη χρήση των οικονομικών κυρώσεων ως όπλου γεωπολιτικού και οικονομικού ανταγωνισμού εκ μέρους των ΗΠΑ, της ΕΕ και των στενών τους συμμάχων (G-7), σε βάρος κυρίως των χωρών BRICS και ιδιαίτερα της Ρωσίας με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, τροφοδοτούν γεωπολιτικές εντάσεις και δημιουργούν κινδύνους γενικότερης ανάφλεξης σε πλανητικό επίπεδο. Οι χώρες και οι λαοί της ΕΕ και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης μαζί της Ελλάδας, βιώνουν τις αρνητικές συνέπειες των εντεινόμενων γεωπολιτικών ανταγωνισμών και της αυξανόμενης υποταγής των ευρωπαϊκών ελίτ στις στρατηγικές επιλογές της κυρίαρχης ελίτ των ΗΠΑ, που επιδιώκουν διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους. Η ανάγκη μετάβασης σε ένα «πολυ-πολυπολικό κόσμο», με την εφαρμογή πολιτικής ισότιμης οικονομικής συνεργασίας μεταξύ χωρών, ειρηνικής επίλυσης των διαφορών με βάση το διεθνές δίκαιο και σεβασμό της αρχής της αμοιβαίας ασφάλειας, θα μπορούσαν να ανοίξουν ελπιδοφόρες προοπτικές για όλες τις χώρες και λαούς, ιδιαίτερα της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Ι) Τάσεις «απο-παγκοσμιοποίησης» και «απο-δολαριοποίησης» των οικονομιών
Η κυρίαρχη θέση του δολαρίου στον κόσμο σε όλη την μεταπολεμική περίοδο, ήταν προϊόν τόσο της «de jure» θεσμοθέτησης του ως βασικού αποθεματικού νομίσματος στη διεθνή διάσκεψη του Bretton Woods (1944),[1] όσο και της «de facto» δεσπόζουσας θέσης των ΗΠΑ στη διεθνή οικονομία και αντίστοιχα του δολαρίου στις διεθνείς χρηματοοικονομικές συναλλαγές. Μετά την κατάρρευση του συστήματος Bretton Woods (1971) και το πέρασμα στο σύστημα των «κυμαινόμενων ισοτιμιών», η ηγεμονική θέση του δολαρίου διατηρήθηκε, τόσο μέσω των «πετροδολαρίων» (πώληση πετρελαίου από ΟΠΕΚ σε δολάρια) όσο και της πολιτικής του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, καθώς και την προώθηση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου διαχείρισης και «νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης» του συστήματος, η οποία από μαρξιστική άποψη, αποτελεί κυρίαρχη ιμπεριαλιστική έκφραση του σύγχρονου μονοπωλιακού κεφαλαίου. Παράλληλα οι αλλαγές στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (αρχές δεκαετίας ’90), οδήγησαν σε κατάρρευση του «διπολισμού» και της ενίσχυσης της «μονοπολικής» και ηγεμονικής θέσης των ΗΠΑ και αντίστοιχα του δολαρίου στη διεθνή οικονομία.