Προεκλογικά

 

του Παντελή Οικονόμου Τετάρτη, 21 Ιουνίου 2023 Η αλήθεια είναι ότι στις εκλογές της Κυριακής 25ης Ιουνίου έχουμε την δυνατότητα επιλογής μεταξύ δεκάδων συνδυασμών. Και η «μαύρη αλήθεια» είναι ότι μόνον ένας από τους επικεφαλής των συνδυασμών αυτών προτείνεται (από τον εαυτό του) για Πρωθυπουργός. Αυτό συμβαίνει πρώτη φορά στα χρονικά της 3ης Ελληνικής Δημοκρατίας. Αυτός ο περιορισμός του δικαιώματος του εκλέγειν βέβαια δεν μας επιβλήθηκε από πραξικοπηματίες. Επιβλήθηκε από εκπροσώπους μας, με πράξεις και παραλείψεις τους. Αυτοί οι τελευταίοι, πράγματι, αντί να σκύψουν στα ημαρτημένα με σκοπό την διόρθωσή τους, έχουν επιδοθεί στην καταγγελία όλων των άλλων, σχεδόν για όλα. Αντί να τιμήσουν ευθύνες και αρμοδιότητες που ζήτησαν και τους ανατέθηκαν, προτιμούν να τις μεταθέτουν τελικά… στους ψηφοφόρους για παρελθούσες επιλογές τους! Η «ενοχοποίηση ψήφου», ως στυγνή μέθοδος ψηφοθηρίας, με τον πολλαπλασιαστή «μέσα ενημέρωσης» έχει ξεπεράσει κάθε όριο και έχει ακυρώσει, εδώ και καιρό, κάθε έννοια ισηγορίας.  Αυτή η δημοκρατική έκπτωση δεν σημαίνει ότι οι πρόσφατες επιλογές του ελληνικού λαού υπήρξαν ευτυχείς. Πολύ περισσότερο δεν επιτρέπουν την αισιόδοξη πρόβλεψη ότι αυτές της ερχόμενης Κυριακής προβλέπονται ευτυχέστερες ή τουλάχιστον ιαματικές. Υπογραμμίζει απλώς ότι στην αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, όποτε το πολιτικό σώμα αστοχεί, την ευθύνη της διόρθωσης έχουν οι εκπρόσωποι του. Και είναι ακριβώς αυτή η αποφυγή εκτέλεσης του καθήκοντος τους η οποία μας στέρησε ένα ακόμα δημοκρατικό δικαίωμα, αυτό της επιλογής Πρωθυπουργού.

Το ΔΗΚΕΑ για τις εκλογές

 Ένα σχεδόν  μήνα μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου, βρισκόμαστε μπροστά στις κάλπες των νέων εκλογών της 25 Ιουνίου .

Για το ΔΗ.Κ.Ε.Α. μπροστά στο πλήθος των ερωτημάτων που έχουν ανακύψει για τη διαφάνεια και τη γνησιότητα στην έκδοση των εκλογικών αποτελεσμάτων , υπάρχει ανάγκη επανεξέτασης του συστήματος εκλογικής καταμέτρησης ώστε να υπάρξουν εγγυήσεις φερεγγυότητας , αξιοπιστίας και αδιάβλητης διεξαγωγής των εκλογών.

Για παράδειγμα ένα σημαντικό ερώτημα, ανάμεσα στα πολλά άλλα ,  που προκύπτουν και το οποίο θέτει σε αμφισβήτηση τη γνησιότητα του εκλογικού αποτελέσματος είναι ο τρόπος δημοσίευσης τους.

Μέχρι το 2015 δημοσιεύονταν αναλυτικά τα αποτελέσματα ανά εκλογικό τμήμα. Αντιθέτως, από τότε μέχρι σήμερα, τα αποτελέσματα  δημοσιεύονται συγκεντρωτικά ανά δήμο, γεγονός που καθιστά ανέφικτο τον έλεγχο από τους πολίτες.

Το ΔΗ.Κ.Ε.Α. διαπιστώνει , κάτι το οποίο έχει αντικειμενική υπόσταση , ότι η  συμμετοχή στις εκλογές υπό τις  σημερινές συνθήκες  ενός πολιτικού φορέα , ιδιαίτερα νεοϊδρυθέντος , ο οποίος δεν έχει  εξαρτήσεις και δεν αποδέχεται  χορηγίες από τα ολιγαρχικά συμφέροντα έχει καταστεί ακόμα περισσότερο δυσχερής.

Η σφαγή στην Πύλο και τα αίτιά της (του Τάκη Φωτόπουλου)

 

• View Larger Image

ΣΧΟΛΙΟ

Η μαζική «σφαγή των αμνών» στα ανοιχτά της Πύλου ήλθε να χαλάσει την ατμόσφαιρα «πανηγυριού» που αποτελούν οι περιοδικές, εντελώς ανούσιες, γενικές εκλογές, οι οποίες βέβαια απλώς καθορίζουν ποιο συγκεκριμένο «πολιτικό ασκέρι» θα παριστάνει ότι διαχειρίζεται την εξουσία. Και αυτό γιατί την πραγματική πολιτική εξουσία ασκούν φυσικά, είτε άμεσα είτε έμμεσα, τα ντόπια και ξένα συμφέροντα που διαχειρίζονται την Οικονομία και συνακόλουθα την Πολιτεία. Δηλαδή, η Υπερεθνική Ελίτ¹ και οι ντόπιοι τοποτηρητές της που παριστάνουν τους πρωθυπουργούς, υπουργούς κλπ., και οι οποίοι απλά διεκπεραιώνουν της αποφάσεις της.

Στο πολιτικό σκηνικό που έχει επιβάλλει η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) στους λαούς, στη Νέα Διεθνή Τάξη της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης (ΝΔΤ), υπάρχει φυσικά η πρόβλεψη –στο πλαίσιο της άσκησης της πολιτικής εξουσίας από την Υπερεθνική Ελίτ και τους κατά τόπους τοποτηρητές της– και για γενικές εκλογές σε τακτά χρονικά διαστήματα. Οι εκλογές αυτές, από τη μια μεριά στοχεύουν να δημιουργούν τη ψευδαίσθηση στο «πόπολο» μιας δήθεν πραγματικής πολιτικής επιλογής, ενώ από την άλλη να εξοστρακίζουν (επιφανειακά βέβαια) την κατηγορία της αποκλειστικής διαχείρισης της εξουσίας από μία ελίτ.

Ο Ν. Χριστοδουλίδης κατευνάζει το τουρκικό θηρίο ακόμα και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!

 

του Σάββα Ιακωβίδη

Ο Ν. Χριστοδουλίδης ψα
λμωδεί επίμονα ότι, με την πρωτοβουλία του για εμπλοκή της Ευρώπης (που οι Τούρκοι απορρίπτουν), θα… σπάσει το αδιέξοδο και θα επιστρέψουμε έξι χρόνια πίσω, για να ξαναρχίσουμε «από εκεί που μείναμε». Δεν ακούει τις ανατριχιαστικές ιαχές του Τούρκου σφαγέα, που βροντοφωνάζει ότι απαιτεί να τουρκέψει και να καταπιεί όλη την Κύπρο; Αυτόν τον εφιάλτη, ο Ν. Χριστοδουλίδης νομίζει ότι θα τον ανακόψει με τη τουρκοδιζωνική; Μάλλον είναι πάρα πολύ επικίνδυνα αλλού νυχτωμένος…

ΟΠρόεδρος Χριστοδουλίδης επιβεβαιώνει ότι είναι πολύ πιο επικίνδυνος πολιτικά από τους προκατόχους του. Προσκλήθηκε και μίλησε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ο Ν. Χριστοδουλίδης είναι ο Πρόεδρος μιας κατακτημένης και διαρκώς απειλούμενης από την Τουρκία χώρας-μέλους της ΕΕ. Η Κυπριακή Δημοκρατία εδώ και σχεδόν 50 χρόνια στενάζει υπό την τουρκική κατοχή, τον εποικισμό, την εθνοκάθαρση, την προμελετημένη δημογραφική αλλοίωση, την ισλαμοποίηση και την επαπειλούμενη τουρκοποίηση.

Προεκλογικά… στοιχήματα

 

Κυριακή κοντή γιορτή. Ούτως ή άλλως, η 26η Ιουνίου, η επόμενη μέρα, θα είναι μια μέρα δύσκολων αποφάσεων για όλους...

 

• ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ*

Δεδομένου ότι η πρωτιά- και με διαφορά από τον επόμενο- της ΝΔ δεν αμφισβητείται, το ενδιαφέρον των εκλογών της 25ης Ιουνίου στρέφεται στα  ποσοστά των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Δεδομένου επίσης ότι δεν γνωρίζω τα εσώτερα των σχηματισμών που βρίσκονται στα Δεξιά της ΝΔ, αδυνατώ να περιγράψω την τελική “διάταξη” Βελόπουλου- “Νίκης”- Εμφιετζόγλου- και ίσως, “Σπαρτιατών” λόγω Κασιδιάρη.(το αφήνω στα χέρια ειδικότερων που ασχολούνται με αυτόν τον “Χώρο”). ¨Ετσι, Θα περιοριστώ σε αυτά που θεωρώ ότι γνωρίζω καλύτερα. Θα περιγράψω δηλαδή τι συμβαίνει σε αυτό που παλαιότερα λεγόταν “προοδευτικός Χώρος”. (Τον αναφέρω χάριν συντομίας- δεν ισχύει επί της ουσίας- από την στιγμή που ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς πέρασε ανοιχτά στον δικαιωματισμό και στον ατομισμό/ατομικές ελευθερίες, υιοθέτησε δηλαδή την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης) Παρά το γεγονός ότι αυτός ο “προοδευτικός χώρος” κινείται ενάντια στην αναγκαία για επιβίωση κάθε Χώρας ΕΘΝΙΚΗΣ-ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ.

Φαίνεται πως υπάρχει ένα ποσοστό ψηφοφόρων αριστερών και κεντροαριστερών σημαντικό-, πάνω από πέντε μονάδες-, και το οποίο μοιράζεται ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, την Πλεύση Ελευθερίας και το ΜΕΡΑ25 του Βαρουφάκη.

Όπως το Φόρεϊν Όφις έβλεπε τον Κληρίδη…

 

Δεν ήταν τυχαίο που το Φόρεϊν Όφις στις 16 Αυγούστου 1974, ταυτόχρονα με την απόφασή του ότι η λύση του Κυπριακού θα ήταν η βρετανο-τουρκική Δικοινοτική, Διζωνική Ομοσπονδία, επέλεξε τον Γλαύκο Κληρίδη για την προώθηση και αποδοχή της ΔΔΟ από την ελληνική πλευρά. Είχαν ήδη προετοιμάσει το έδαφος προκαταβολικά…

της Φανούλας Αργυρού

Στις 4 Ιουνίου 2023 ο δικηγόρος κ. Λουκής Γ. Λουκαΐδης δημοσίευσε στον «Φιλελεύθερο» το άρθρο «Το Κυπριακό όπως το έβλεπε ο Κληρίδης» και αναφέρθηκε σε μια συνέντευξη του μ. Γλαύκου Κληρίδη στον Παύλο Μυλωνά, που την θεώρησε ιδιαίτερα αποκαλυπτική. «Η Τουρκία δεν πρόκειται να μας δώσει οτιδήποτε εφόσον δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν είναι ούτε φαίνεται στο προβλεπτό μέλλον να γίνει… Όμως εμείς πρέπει να συνεχίσουμε τις συνομιλίες, διότι αλλιώς θα μας αποδοθεί η ευθύνη διεθνώς για την αποτυχία τους και κατ’ επέκτασιν για τη μη λύση του Κυπριακού», είπε ο Κληρίδης.

Περίμενε, έγραψε, να μάθει τι εισηγείτο ο Γλ. Κληρίδης ενόψει αυτού του τείχους που εξήγησε, αλλά δεν πρόσθεσε οτιδήποτε για τη μετέπειτα περίοδο για να ξεφύγουμε από τον αργό θάνατο του κυπριακού πληθυσμού, ιδιαίτερα των Ελληνοκυπρίων.

Ο κ. Λουκαΐδης δεν ανέφερε πότε ακριβώς πάρθηκε η συνέντευξη. Αλλά δεν έχει πλέον σημασία. Η Ιστορία έχει ήδη απαντήσει στην απορία του κ. Λ. Λουκαΐδη για τον ρόλο του μ. Γλ. Κληρίδη μέσα από τα επίσημα βρετανικά έγγραφα.

Δεν ήταν τυχαίο που το Φόρεϊν Όφις στις 16 Αυγούστου 1974, ταυτόχρονα με την απόφασή του ότι η λύση του Κυπριακού θα ήταν (και μέχρι σήμερα επιμένει ότι είναι) η βρετανο-τουρκική Δικοινοτική, Διζωνική Ομοσπονδία, επέλεξε τον Γλαύκο Κληρίδη για την προώθηση και αποδοχή της ΔΔΟ από την ελληνική πλευρά. Είχαν ήδη προετοιμάσει το έδαφος προκαταβολικά…

19 Ιουλίου 1974: Μυστική συνάντηση Βρετανού πρέσβη Peter Ramsbotham και Γλ. Κληρίδη

Μία άκρως μυστική και αστραπιαία επαφή με τον Γλαύκο Κληρίδη είχε στις 19.7.1974, στη Λευκωσία, παραμονές της πρώτης τουρκικής εισβολής, ο Βρετανός πρέσβης στην Ουάσιγκτον, Peter Ramsbotham. Τα πρακτικά της συνάντησης κατά την αποδέσμευση των εγγράφων για το 1974 με απόφαση στις 10.1.2006 κρατήθηκαν απόρρητα γι’ ακόμη δέκα χρόνια. Αποδεσμεύθηκαν στις 30.12.2014, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Γλ. Κληρίδη (15.11.2013).

Ρωσία : Ελεύθεροι περίπου 32000 πρώην κρατούμενοι αφού πολέμησαν στην Ουκρανά

 

Δεκάδες χιλιάδες ρώσοι πρώην κρατούμενοι που πολέμησαν στην Ουκρανία επέστρεψαν ελεύθεροι στη Ρωσία αφού εκπλήρωσαν τους όρους του συμβολαίου τους.

Περίπου 32.000 άνδρες οι οποίοι στρατολογήθηκαν από φυλακές της Ρωσίας για να πολεμήσουν στη σύρραξη στην Ουκρανία επέστρεψαν στη χώρα τους, γνωστοποίησε χθες Κυριακή ο επικεφαλής της ρωσικής ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας Βάγκνερ, ο Γεβγκένι Πριγκόζιν (φωτογραφία αρχείου, επάνω, από Press service of «Concord» via Reuters).

Εκφράζουν ανησυχία

Εκπλήρωσαν τους όρους των συμβολαίων που υπέγραψαν κι αναπτύχθηκαν σε μάχες, διευκρίνισε.

Οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολλές γυναίκες εκφράζουν ανησυχία για το γεγονός πως χιλιάδες κακοποιοί, ανάμεσά τους καταδικασμένοι για φόνους και άλλα βίαια εγκλήματα, έλαβαν χάρες και επανεντάσσονται στη ρωσική κοινωνία πρόωρα.

Η Συμπόρευσημας με το ‘’ΜΕΡΑ 25+συμμαχια για την ρήξη’’στα ΝΗΣΙΑ μας.

 

TOY Νίκου Μυλωνά  

Α.Τα πολιτικά γεγονότα στην Βουλή και στην κοινωνία όλη την περίοδο 2019-23 πιστοποιούν ότι η παρουσία του ΜΕΡΑ 25 στην Εθνική αντιπροσωπεία είναι και αναγκαία και αναντικατάστατη. Ηταν και είναι η συνεπής δύναμη που θέτει τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα μας υπό το πρίσμα της καθολικής εξάρτησης της χώρας μας από την μνημονιακή συνθήκη και την ΝΑΤΟΙΚΟ καταναγκασμό, προβάλλοντας εναλλακτικές θεωρήσεις και μεταρρυθμίσεις.

Η ένταξη μου στην τελευταία ανοικτή θέση του ψηφοδελτίου του ΜΕΡΑ-ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ  στην Δωδεκάνησο είναι  τιμητικήκαι σημαίνει στήριξη για την είσοδο στην Βουλήκαι διαθεσιμότητα με πολιτικούς φίλους να δουλέψουμε για την ανασύνταξη τοπικού κινήματος  αλλαγής στην κατεύθυνση της Αριστεράς και της Οικολογίας που έχουμε ανάγκη γιατί:

 

Β.Είναι που πρέπει να αλλάξει το δυσμενές εκλογικό αποτέλεσμα στην Δωδεκάνησο της 21.05.23 που έφερε για πρώτη φορά στην πολιτική μας ιστορία την Ν.Δ. πρώτη δύναμη με 50% στα 12-νησα!και πιστοποίησετην μεγάλη αποδοχή του μνημονικού μοντέλου ανάπτυξης στα νησιά μαςαφού ομνημονιακός 3-κοματισμός ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ κέρδισετο78% των ψηφοφόρων.

 

Γ.Είναι τα ανησυχητικά μηνύματα μείωσης της αμυντικήςθωράκισης των νησιών μας και η σιωπηλή δρομολόγηση επικίνδυνων υποχωρητικών διαδικασιών που γίνονται χωρίς οι βουλευτέςνησιών μας να ενημερώνουν και να διατυπώνουνδεσμεύσεις.

 

Ψήφισμα στήριξης στην Κλαδική Απεργία της 15ης Ιουνίου στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση

 

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής

Λόντου 6, Εξάρχεια – Αθήνα | 2103820537 & 6980182255 | sylyp_vivliou@yahoo.gr

 Η απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία στον κλάδο της έρευνας είναι καθεστώς· αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που οδήγησε πριν δύο χρόνια στη δημιουργία του Πανελλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στην Έρευνα και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.  Οι μεταδιδάκτορες και υποψήφιοι διδάκτορες που βρίσκονται σε αυτή τη συνθήκη, αποτελούν τον κορμό του κλάδου της έρευνας στην χώρα μας. Τα υπουργεία και οι διοικήσεις των πανεπιστημίων μιλούν περήφανα για τη δουλειά τους, όταν βγαίνουν οι λίστες κατάταξης ή όταν κερδίζουμε κάποιο βραβείο. Όμως, δεν είναι ποτέ εκεί να στηρίξουν στην καθημερινότητα, παρά το γεγονός ότι είναι αυτοί που φέρνουν εκατομμύρια κάθε χρόνο από διεθνή προγράμματα και την έρευνά τους. Αν σταματήσουν να δουλεύουν, τα πανεπιστήμια θα καταρρεύσουν.

Δύο παραδείγματα του εργασιακού μεσαίωνα που επικρατεί στον Κλάδο:

Γενοκτονία από το Αζερμπαϊτζαν

 

του Κώστα Μαυρίδη

«Τον Ιανουάριο αυτού του έτους, είχαμε μια εκτενή συζήτηση σε αυτήν την ολομέλεια (του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου) σχετικά με τον αποκλεισμό του διαδρόμου Λατσίν από το Αζερμπαϊτζάν, στο οποίο θέλω να επικεντρωθώ. Όπως γνωρίζετε, 120.000 γηγενείς Αρμένιοι στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, συμπεριλαμβανομένων 30.000 παιδιών, αποκλείστηκαν από τους Αζέρους και παραμένουν χωρίς φάρμακα και χωρίς τρόφιμα. Μετά από αυτό, είχαμε τη δεσμευτική απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου που απαιτεί από το Αζερμπαϊτζάν να λάβει όλα τα μέτρα που έχει στη διάθεσή του για να διασφαλίσει την ανεμπόδιστη κυκλοφορία των προσώπων και ούτω καθεξής.

Και τι έχει κάνει το Αζερμπαϊτζάν από τότε; Τίποτα! Και εδώ, είναι τα ερωτήματά μου προς εσάς:

Αντιλαμβανόμενος τον ρόλο σας, θεωρείτε σήμερα το Αζερμπαϊτζάν αξιόπιστο εταίρο;

Δεύτερο ερώτημα, πολύ συγκεκριμένο: Αν τα γεγονότα που σας περιέγραψα πιο πάνω είναι σωστά -αν όμως διαφωνείτε, ενημερώστε μας-, σημαίνει ότι το Αζερμπαϊτζάν διαπράττει έγκλημα, όπως η εθνοκάθαρση. Ναι ή όχι;

Τέλος, θεωρείτε ότι η αντίδραση της ΕΕ μέχρι τώρα είναι ανάλογη του εγκλήματος που βρίσκεται σε εξέλιξη;»

Στην απάντησή του ο κ. Μπορέλ έκανε γενικόλογες αναφορές για περιορισμένες δυνατότητες της ΕΕ, αποφεύγοντας να απαντήσει στα συγκεκριμένα ερωτήματα του Κύπριου Ευρωβουλευτή.

Γραφείο Τύπου Ευρωβουλευτή

14.06.2023

 

 

Αριστερή παρακμή 2.0

του Γιώργου Παπαϊωάννου 

Βλέποντας πώς πολιτεύονται οι οργανισμοί της Αριστεράς σε αυτή τη δεύτερη προεκλογική περίοδο, καταλαβαίνει κανείς ότι όχι απλώς δεν έχει βγει κανένα συμπέρασμα για το τι έγινε στις πρώτες κάλπες, αλλά κάτι παραπάνω. Σαν να έχει βαλθεί ο χώρος αυτός να παρουσιάσει σε ακόμα πιο αναβαθμισμένες εκδόσεις τα χαρακτηριστικά που οδήγησαν στα πρόσφατα αποτελέσματα.

Καταρχάς, το μόνο μήνυμα που εκπέμπεται από τους περισσότερους είναι να μπει ένα κοινοβουλευτικό φρένο στην παντοδυναμία της Ν.Δ. και του Μητσοτάκη. Αυτό εκ πρώτης άποψης φαίνεται λογικό, αλλά όταν δεν συνοδεύεται από οποιοδήποτε προγραμματικό στοιχείο, από οτιδήποτε που να εμπνέει πραγματικά τους ανθρώπους για να πάνε διαφορετικά τα πράγματα, τότε όχι μόνο δεν αρκεί αλλά και λειτουργεί ανάποδα, αφού καταγράφεται ως μια απλώς αρνητική στάση.

Έπειτα, αρχίζει το «ψηστήρι». Ποιος θα κόψει περισσότερο από τη δεξιά παντοκρατορία; Τα κόμματα που είναι οριακά να μπουν στη Βουλή παρουσιάζουν σαν πιο χρήσιμη την ψήφο σε αυτά, γιατί μπαίνοντας έστω και οριακά θα αποσπάσουν αμέσως καμιά δεκαριά έδρες. Τα πιο «εξασφαλισμένα» ζητούν να μην ψηφιστεί κάτι που ίσως βρεθεί εκτός, ή να μειωθεί η διαφορά πρώτου-δεύτερου.

Η συζήτηση αυτή εμπεριέχει βέβαια αρκετές αφαιρέσεις. Για παράδειγμα, ο στόχος να μην έχει η Ν.Δ. 180 έδρες και έτσι να μην μπορέσει να κάνει συνταγματική αναθεώρηση με 151 στην επόμενη Βουλή, πέρα από το γεγονός ότι προεξοφλεί ήδη μια μακροχρόνια ήττα, «ξεχνά» και κάτι άλλο. Ότι οι 180 έτσι κι αλλιώς θα μαζευτούν μαζί με το ΠΑΣΟΚ που, για παράδειγμα, έχει δηλώσει ότι το άρθρο 16 είναι «ταμπού» με το οποίο πρέπει να ξεμπερδεύουμε.

O Μητσοτάκης θέλει την παντοδυναμία του – Ο Ανδρουλάκης συμφωνεί;

 

Αν έδρασε όπως έδρασε αυτή η κυβέρνηση παρά τις εκλογές, εύκολα φανταζόμαστε τι θα πράξει αν επιδοκιμαστεί για τα έργα της στις εκλογές.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
12 Ιουνίου 2023

Η στρατηγική του Κυριάκου Μητσοτάκη (και των Αμερικανών συμβούλων του) είναι σαφής. Θέλει αυτοδύναμη και παντοδύναμη τη Δεξιά και, με τα παρόντα εκλογικά και πολιτικά δεδομένα (επιπλέον, και με τον σχεδόν πλήρη έλεγχο στα μέσα ενημέρωσης και την απουσία οργανωμένης στη βάση Αριστεράς) θα το πετύχει, έστω και προκαλώντας τρίτη εκλογή.

Η σημερινή Νέα Δημοκρατία έχει πολύ μικρή σχέση με το τι αντιπροσώπευσε αυτό το κόμμα στο παρελθόν. Εκφράζει ένα είδος καθεστωτικής «αντι-μεταπολίτευσης», κινείται σε κατεύθυνση συχνά εντελώς αντίστροφη προς το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Κρινόμενη στη βάση όχι των δικών μας αντιλήψεων και προτιμήσεων, αλλά των πεπραγμένων της, είναι μακράν η χειρότερη κυβέρνηση, τουλάχιστο μετά τη μεταπολίτευση του 1974, αν όχι και πιο πριν, για όσους δεν θέλουν για διάφορους λόγους να βάζουν το κεφάλι τους στην άμμο.

Η τυχόν επικράτησή της (και πολύ περισσότερο με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο κόμμα και με ενισχυμένη πλειοψηφία στη Βουλή) θα αποτελέσει μείζονα ηθική ήττα του Ελληνισμού, γιατί θα επιβραβεύσει άμεσα μια σειρά από πολύ μεγάλα σκάνδαλα. Σε καμιά δυτική χώρα δεν θα επιβίωνε πάνω από 15 μέρες μια κυβέρνηση αν αποκαλυπτόταν ότι παρακολουθούσε τους πάντες. Μια νίκη της ΝΔ θα θέσει σε κίνδυνο όσα δημοκρατικά δικαιώματα έχουν επιβιώσει στη χώρα και, μαζί τους, την όποια εθνική και κοινωνική συνοχή έχει απομείνει (δεν είναι ασφαλώς τυχαία ούτε η δήλωση Γεωργιάδη περί 180 βουλευτών για να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα, ούτε και οι απειλές στελεχών της ΝΔ να κλείσουν τα «φιλορωσικά σάιτ» μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου). Θα προκαλέσει πολύ μεγάλη, ανεπανόρθωτη ζημιά στη ζωή εκατομμυρίων συμπολιτών μας. Θα σημάνει την απώλεια της τελευταίας ίσως πιθανότητας μιας έστω και μικρής οικονομικής και κοινωνικής ανάταξης της χώρας με τα κονδύλια της Ε.Ε. και θα δώσει τη χαριστική βολή στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Θα ολοκληρώσει την ήδη πολύ προχωρημένη παράδοση της Ελλάδας στην εγχώρια και ιδίως ξένη ολιγαρχία και στις ξένες δυνάμεις που μας διαφεντεύουν.

Η «Νίκη», η ΝΔ και η πολιτική μυωπία

 

June 7, 202

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
6 Ιουνίου 2023

Πριν από τις πρώτες εκλογές το Μαξίμου ευνόησε την εμφάνιση της «Νίκης» προφανώς γιατί νόμιζε ότι έτσι θα κόψει ψήφους από τον Βελόπουλο.

Οι εγκέφαλοι του κυβερνώντος κόμματος μοιάζουν οργανικά ανίκανοι να αντιληφθούν ότι ο «ριζοσπαστισμός» πλατιών κοινωνικών στρωμάτων υπάρχει για αντικειμενικούς λόγους, είτε όταν εκδηλώθηκε προς τα αριστερά πριν μερικά χρόνια, είτε όταν κατευθύνεται περισσότερο προς τα δεξιά όπως σήμερα. Και δεν μπορεί να μειωθεί με διάφορα «κόλπα», όσο οι πολιτικές που τον τροφοδοτούν παραμένουν αναλλοίωτες.

Δεν μπορούν να το αντιληφθούν γιατί δεν θέλουν να αντιληφθούν τα αποτελέσματα των πολιτικών τους, αλλά και γιατί, όπως και όλο το πολιτικό προσωπικό, έχουν (και θέλουν να έχουν) μηδαμινή επαφή με τους από κάτω, με τον όγκο της κοινωνίας, ζουν στον τεχνητό παράδεισο της μεγαλοαστικής και μέρους της μεσοαστικής τάξης της χώρας, η νοοτροπία της οποίας δεν έχει καμία σχέση με την α’ ή β’ ιδεολογία που τυχόν ευαγγελίζεται, αλλά καθορίζεται κυρίως από την τσέπη τους που ευημερεί, εν μέσω γενικής εθνικής διάλυσης. (Άλλωστε τι χρεία μαρτύρων έχουμε. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός τα είπε όλα λέγοντας ότι γνωρίζει πως υπάρχουν και άνθρωποι που ζουν από τον μισθό τους!).

Ο ριζοσπαστισμός αυτός αντανακλά περισσότερο τη συσσωρευμένη, υπόκωφη οργή και απελπισία της κοινωνίας προς και από το κατεστημένο και τους συστημικούς εκφραστές του, και λιγότερο ιδεολογική προσχώρηση προς τις α’ ή β’ αριστερές ή δεξιές ιδέες, χωρίς φυσικά να πέσουμε στην ανάποδη παγίδα και να μηδενίσουμε εντελώς τη σημασία των διαφορών ριζοσπαστικής αριστεράς και άκρας δεξιάς. Αν εκφράζεται σήμερα περισσότερο προς τα δεξιά οφείλεται περισσότερο στις πολύ μεγάλες αποτυχίες της αριστεράς σε όλες τις εκδοχές της. Το ίδιο συνέβη και στο κλασικό άλλωστε παράδειγμα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, στην προπολεμική Γερμανία, τηρουμένων ασφαλώς των αναλογιών.

Αφού είδαν ότι το τέχνασμα δεν πέτυχε, με τον Βελόπουλο να μπαίνει στη Βουλή και τη «Νίκη» να πλησιάζει το κατώφλι, οι εγκέφαλοι έβαλαν μπροστά την επόμενη κομπίνα, διαδίδοντας ότι οι Ρώσοι είναι πίσω από τη «Νίκη».

Πρόκειται για ακόμα μεγαλύτερη ανοησία. Όχι μόνο γιατί η χώρα έχει βρωμίσει από την αμερικανική και άλλες δυτικές και όχι βέβαια από τη ρώσικη επιρροή. Αλλά και γιατί οι Ρώσοι είναι πολύ περισσότερο δημοφιλείς στον ελληνικό λαό από όσο πιστεύουν στη ΝΔ, η οποία φαίνεται να έχει πιστέψει τελικά την ίδια τη δική της – εισαγόμενη – προπαγάνδα σχετικά με την Ουκρανία και τη Ρωσία!

Έτσι, οι νέες κατηγορίες κατά της «Νίκης» κινδυνεύουν μάλλον να βοηθήσουν παρά να βλάψουν αυτό το κόμμα!

Πηγή: kosmodromio.gr

Ποιος Έλλην Κύπριος θα ικανοποιήσει τελικά τον Κενάν Εβρέν; Πάγιες θέσεις Τούρκων και πάγιες υποταγές δικών μας…

 

http://www.eleftheria.co.uk/pdf/61202381414Eleftheria_1164.pdf   σελ 14  1.6.23

 

της Φανούλας Αργυρού 

«Στόχος της εισβολής  ήταν η δημιουργία μιας ομοσπονδίας στην Κύπρο. Η επιχείρηση ήταν επιτυχής, όμως η δημιουργία της ομοσπονδίας στο τραπέζι ακόμα δεν έγινε κατορθωτή. Ο στόχος αυτός παραμένει απραγματοποίητος»

Στρατηγός Κενάν Εβρέν και πρώην Πρωθυπουργός της Τουρκίας («Σημερινή» 12 Φεβρουαρίου 1990)

 

Στο άρθρο του ο αγαπητός Δρ. Γιάννος Χαραλαμπίδης στην «Σημερινή» 28.5.2023, «Τα βήματα της μετεκλογικής Τουρκίας και οι σκυταλοδρόμοι της αποτυχίας» έγραψε μεταξύ άλλων με υπότιτλο την «κυριαρχική ισότητα»:

«…Οι Κεμαλιστές, τους οποίους ουκ ολίγοι εμφανίζουν ως εναλλακτική και δη καλύτερη πολιτική επιλογή από αυτήν του Ερντογάν, είναι στην ουσία οι δάσκαλοί του και στο Κυπριακό και στα Ελλαδοτουρκικά. Εάν ανατρέξει κάποιος στην ιστορία, θα διαπιστώσει ότι, αυτά τα οποία θεωρεί σήμερα ο Ερντογάν ως πολιτειακή μορφή λύσης στο Κυπριακό, είχαν τεθεί επισήμως τον Φεβρουάριο του 1974 από τον Μπουλέντ Ετζεβίτ ως βάση των διακοινοτικών συνομιλιών. Ενώ τότε η βάση διευθέτησης του προβλήματος ήταν το ενιαίο κράτος και δη τα «13 σημεία» που είχε εισηγηθεί ο Μακάριος το 1963, σε κάθε φάση των συνομιλιών η Τουρκία επιδίωκε την ενσωμάτωση τέτοιων πολιτειακών στοιχείων, ώστε να περνά η λύση προς την ομοσπονδία, την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, σύμπασα η πολιτική ηγεσία των Αθηνών και της Λευκωσίας θεωρούσε, τότε, ως διχοτόμηση. Τι είπε, λοιπόν, ο Ετζεβίτ τον Φεβρουάριο του 1974; Διευκρίνισε ότι το Κυπριακό θα επιλυθεί στη λογική της ομοσπονδίας με κυριαρχική ισότητα. Η τουρκική αξίωση προκάλεσε την οργή του Μακαρίου, ο οποίος διέκοψε τις συνομιλίες…»

Ας θυμίσουμε λοιπόντουλάχιστον τους νεότερους,  προσθέτοντας στα όσα ιστορικά έγραψε ο  Δρ. Χαραλαμπίδη, για ακόμα μια φοράγια τις πάγιες τουρκικές θέσεις αφενός και τις δουλόφρονα προς βρετανούς και Τούρκους απαράδεκτες αμφιταλαντεύσεις και υποχωρήσεις των δικών μας αφετέρου, που μας έσυραν στη σημερινή κατάντια…

Νεο-οθωμανισμός και εγχώριες νεο-φαντασιώσεις

 Tου Κώστα Μαυρίδη

Μετά την πρόσφατη επικράτηση του νεο-σουλτάνου στην Τουρκία, είναι ενδιαφέρον να εξετάσουμε τη σημερινή στάση εκείνων των «ειδικών», που εξαρχής, πριν από 20 περίπου χρόνια, πίστωναν τον Ερντογάν ως δήθεν ισλαμοδημοκράτη, με θετική προσέγγιση στα ανθρώπινα δικαιώματα και το Διεθνές Δίκαιο, κάτι για το οποίο διαψεύστηκαν πλήρως. Ο πλέον γνωστός εκπρόσωπος αυτής της αποτυχημένης πολιτικής προσέγγισης υπήρξε το «ΕΛΙΑΜΕΠ», ίδρυμα εξωτερικής πολιτικής στην Αθήνα, με χρηματοδότηση και από εξωτερικό, με επιρροή σε Αθήνα και Λευκωσία και υπέρμετρη προβολή στα ΜΜΕ. Γενικότερα, το «ΕΛΙΑΜΕΠ» είναι ο κατ’ εξοχήν διαχρονικός κήρυκας της κατευναστικής πολιτικής απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό. Μετά από 20 χρόνια διαψεύσεων, διερωτόμαστε αν επαναπροσδιόρισαν έστω κάποιες απόψεις τους.

Κατά γενική ομολογία, ο τουρκικός επεκτατισμός επεδίωκε ένα ελεγχόμενο θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, που θα οδηγούσε Τουρκία και Ελλάδα σε «διμερή διάλογο» και θα πολιτικοποιούσε τις τουρκικές παρανομίες και διεκδικήσεις μέσω «αμοιβαίων υποχωρήσεων». Ως γνωστό, η Τουρκία επιχειρεί στρατιωτικά εναντίον ενός δυσανάλογα πιο αδύναμου θύματος, έχοντας έτσι διασφαλισμένο το αποτέλεσμα (Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Κουρδιστάν, Κύπρος 1974). Όταν κατέστη φανερό το ενδεχόμενο μιας γενικής πολεμικής σύρραξης με ασύμμετρη ανταπόδοση από μια εξοπλισμένη κι έτοιμη Ελλάδα και πιθανότερη έκβαση την τουρκική αποτυχία, που θα επέφερε μοιραίες εξελίξεις εντός Τουρκίας, όπως την ανατροπή του καθεστώτος μέχρι και διατάραξη στη συνοχή της χώρας, ο επεκτατισμός «αναστάληκε».

ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΑ στην γειτονιά μας - και η ανάγκη εγρήγορσης

 

Toυ Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

 -Στην γειτονική Τουρκία, η επανεκλογή Ερντογάν, παράλληλα με την ενίσχυση στην τουρκική βουλή κομμάτων εθνικιστικών και Ισλαμικών, δεν προμηνύει κάτι θετικό για την Πατρίδα μας. Πέραν των άλλων, ο πολύς Ερντογάν "προσευχήθηκε" συμβολικά για την νοίκι του στην Αγιά Σοφιά.Στην Πόλη, που για αυτούς εδώ και αιώνες, είναι ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΗ εξ ού και τα ετήσια πανηγύρια κάθε 29η Μαίου, ημερομήνια Άλωσης της Κωνσταντινούπολης.

 Στα δικά μας: η ατζέντα της τούρκικης πλευράς έχει διευρυνθεί, συμπεριλαμβάνει από την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου μέχρι συνδιαχείρηση των θαλάσσιων ζωνών.

Ένα από τα βασικά θέματα διαπραγμάτευσης της Δύσης (ΗΠΑ) με την Η Τουρκία θίγει ελληνικά στρατηγικά συμφέροντα που άπτονται της κυριαρχίας της χώρας μας.

Ευθύνη των Κυβερνήσεων Ελλάδας-Κύπρου για Αναβίωση του ΔΕΑΧ

 

του Φοίβου Κλόκκαρη *

Η Κυπριακή Δημοκρατία(ΚΔ) τελεί επί μισό αιώνα σε κατάσταση ημικατοχής στο Βόρειο τμήμα της, το οποίο η Τουρκία μετά την στρατιωτική εισβολή του 1974, τουρκοποίησε/ισλαμoποίησε με τη βίαιη εκρίζωση του Ελληνικού πληθυσμού που αποτελούσε την συντριπτική πλειοψηφία του και με την εμφύτευση Τούρκων εποίκων που μετέφερε παράνομα από την Τουρκία. Μεγάλη ευθύνη για την καταστροφή του 1974 φέρουν και οι Ελληνικέςκυβερνήσεις εκείνης της περιόδου.Η Ελληνική δικτατορική κυβέρνηση πραγματοποίησε εγκληματικό πραξικόπημα προς ανατροπή τηςκυβέρνησης της ΚΔ, που έδωσε την αφορμή της Τουρκικής εισβολής, και δεν εκπλήρωσε την υποχρέωση της να αποστείλει  τις προβλεπόμενες από το Σχέδιο Αμύνης Κύπρου(ΣΑΚ) «ΑΦΡΟΔΙΤΗ» Ελλαδικές αεροναυτικές δυνάμεις, που είχαν συγκεκριμένη αποστολή να παρεμποδίσουν την Τουρκική απόβαση στην Κύπρο.Ήταν μία προδοτική πράξη, που συνέβαλε στην επιτυχία της Τουρκικής εισβολήςκαι στη μεγαλύτερη συμφορά τού Κυπριακού Ελληνισμού, οι συνέπειες τη οποίας μας ακολουθούν μέχρι σήμερα.Κατά την δεύτερη φάση της εισβολής, όταν η Τουρκία διαμέλισε την Κύπρο, η Ελληνική κυβέρνηση, που αντικατέστησε την δικτατορική, δεν εκπλήρωσε την υποχρέωση της, ως χώρα εγγυήτρια τής εδαφικής ακεραιότητας τής ΚΔ,με την δικαιολογία ότι <<η Κύπρος κείται μακράν».Η Τουρκία μετά την κατάληψη του βορείου τμήματος της Κύπρου συνέχισε  τις επιθετικές δράσεις της κατά τηςΚΔ .Στρατηγικός στόχος της, όπως διαμορφώθηκε από τη δεκαετία του 1950 (εκθέσεις ΝιχάτΕρίμ, σχέδιο επανάκτησης Κύπρου) είναι ο έλεγχος όλης της Κύπρου.

Η ΚΔ λόγω μικρού μεγέθους  δεν έχει την δυνατότητα να εξισορροπήσει με τους εσωτερικούς συντελεστές ισχύος της, την στρατιωτική υπεροχή της Τουρκίας, που διατηρεί στη Κύπρο ένα εκτεταμένο στρατιωτικό προγεφύρωμα ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων κατοχής, επιπέδου Σώματος Στρατού, με σύγχρονο επιθετικό οπλισμό και προωθημένη διάταξη κατά των ελεύθερων περιοχών της Κύπρου.