Γράφει ο Κώστας Λάμπος
www.classlessdemocracy.blogspot.com,
Με ιδιαίτερη χαρά διαβάζω τον τελευταίο καιρό άρθρα και αναλύσεις για το πράσινο
υδρογόνο που τάχα θα απελευθερώσει
την Ευρώπη από την ρωσική ενεργειακή εξάρτηση, με προφανή σκοπό την ενεργειακή
υποταγή της Ευρώπης στην αμερικανική εξάρτηση, προκειμένου να διευκολυνθούν οι
Ενωμένες Πολιτείες Αμερικής στον ανταγωνισμό τους με την Κίνα και τη Ρωσία για
την παγκόσμια ηγεμονία, που δεν υπόσχεται προφανώς ανεξαρτησία, αλλά σιδερένια υποταγή των υπόλοιπων χωρών του
πλανήτη στον ένα και μοναδικό ηγεμόνα.
Αυτό όμως σημαίνει ότι τα συμφέροντα του 1%, που εξουσιάζει το 99% του πληθυσμού της ανθρωπότητας, χρησιμοποιεί
καταχρηστικά[1], για την διαιώνιση
της των κοινωνικών ανισοτήτων, της καταπιεστικής εξουσίας και των καταστροφικών
πολέμων, τα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας που η
ανθρωπότητα δημιούργησε για έναν καλύτερο κόσμο, για έναν κόσμο της κοινωνικής ισότητας, της
αμοιβαίας συνεργασίας, της προόδου και της παγκόσμιας ειρήνης.
Διερωτώμαι, όμως, γιατί έπρεπε η παγκόσμια οικονομία να φτάσει στα πρόθυρα μιας βαθιάς, μακροχρόνιας και ελεγχόμενης από τους επίδοξους παγκόσμιους ηγεμόνες καταστροφικής ύφεσης, για να γίνεται δημόσιος λόγος για τις τεράστιες δυνατότητες της υδρογονοενέργειας να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε έναν καλύτερο κόσμο; Γιατί αλήθεια τόση σιωπή και παραπλάνηση των κοινωνιών σχετικά με τις δυνατότητες των καινούργιων κατακτήσεων σχετικά με την επικοινωνία, την ενέργεια, το διαδίκτυο, την τρισδιάστατη εκτύπωση, την νανοτεχνολογία, την βιοτεχνολογία, την ρομποτική και πολλών άλλων κοινωνικοαπελευθερωτικών επιστημονικοτεχνικών επιτευγμάτων που μπορούν να αλλάξουν την φιλοσοφία και τον τρόπο της κοινωνικής συμβίωσης;
Γιατί αλήθεια όσοι γνώριζαν και όφειλαν να γνωρίζουν, αποσιώπησαν κάτι τόσο σημαντικό που ήταν ήδη γνωστό εδώ και δεκαετίες, από τους αγώνες πρωτοπόρων επιστημόνων, κάποιοι από τους οποίους πλήρωσαν με την ζωή τους κάνοντας επιστήμη για την κοινωνία και όχι για την εξουσία του κεφαλαίου;Το βιβλίο με τον τίτλο ΠΟΙΟΣ
ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΥΔΡΟΓΟΝΟ κυκλοφόρησε το 2012[2][2], δέκα
σχεδόν χρόνια μετά το βιβλίο του Τζέρεμυ Ρίφκιν, Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ,
που αποκάλυψε τις διαστάσεις και τη λύση του παγκόσμιου ενεργειακού
προβλήματος, αλλά όλοι οι καθ’ οιονδήποτε τρόπο αρμόδιοι, όπως πανεπιστήμια,
επιστημονικοί φορείς, κόμματα, κυβερνήσεις, τύπος κ.λπ. κ.λπ., εκώφευσαν,
προφανώς καθ' υπαγόρευση όσων κερδοσκοπούν από τα πανάκριβα, ρυπογόνα και
αντιαναπτυξιακά ορυκτά καύσιμα και σχεδίαζαν την παγκόσμια ηγεμονία με
προγραμματισμένους και συνεπώς ελεγχόμενους θερμούς και οικονομικούς πολέμους.
Το χειρότερο μάλιστα είναι πως οι
υποτιθέμενοι σχετικοί με το επιστημονικό πεδίο της υδρογονοενέργειας, όπως
καθηγητάδες και ‘ερευνητές’ που ροκανίζουν, ως αντάλλαγμα για την σιωπή τους,
μεγάλα ποσά για σχετικά ερευνητικά προγράμματα
λοιδόρησαν, με τη σιωπή
τους, με διαρροές και
συκοφαντίες τόσο του υδρογόνου, όσο και
όσων έγραφαν σχετικά με το υδρογόνο, σε βαθμό που περνούσαν στον τύπο απόψεις
αντεπιστημονικές και κακόβουλες και
παραπλανούσαν την κοινωνία συσκοτίζοντας
το ενεργειακό πρόβλημα και τις λύσεις του.
Μάλιστα το φαινόμενο των παπαγάλων που αναπαρήγαγαν ανακρίβειες, μύθους και
ψέματα σχετικά με την αλήθεια για το υδρογόνο είχε πάρει τέτοιες διαστάσεις που
ακόμα και άσχετοι ‘γνώριζαν’ πως το
υδρογόνο δεν ήταν μόνο ασύμφορο αλλά και επικίνδυνο, γεγονός που έδωσε χρόνο
στο κεφάλαιο να αρπάξει την ευκαιρία από την κοινωνία/ανθρωπότητα και να
δεσμεύσει το υδρογόνο για τα δικά του συμφέροντα. Τι λένε αλήθεια, σήμερα, όλες αυτές οι ντουντούκες της στρεβλής γνώσης ή /και της κομματικής
προπαγάνδας του κεφαλαίου, που όλος ο κόσμος άρχισε αναγκαστικά να μιλάει για
το υδρογόνο, ως τη λυτρωτική ενεργειακή απελευθέρωση της ανθρωπότητας;
Σήμερα που η παγκόσμια οικονομία κινδυνεύει να καταρρεύσει, αναγκάζεται το
κεφάλαιο να ‘ανακαλύψει το υδρογόνο’, αφού πρώτα φρόντισε, με την αποξένωση,
της βασικής πρώτης ύλης παραγωγής υδρογονοενέργειας, του νερού από ελεύθερο
κοινωνικό αγαθό σε κατοχυρωμένο, με νόμους και τίτλους ευρεσιτεχνίας, εμπόρευμα
για να αποκλείσουν τους καταναλωτές και
τις κοινωνίες από την ιδιοπαραγωγή υδρογονοενέργειας[3].
Όμως και αυτό όχι για την κατάργηση των ορυκτών καυσίμων, χωρίς τα οποία δεν
μπορεί να επιβιώσει ο καπιταλισμός, αλλά
προκειμένου να αναλάβει και πάλι το κεφάλαιο την παραγωγή και διανομή
της ηλεκτρικής ενέργειας στα πλαίσια ενός νέου συγκεντρωτικού συστήματος
ενέργειας και μάλιστα όχι για την αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων, αλλά για
την συμπλήρωση της ενέργειας που χάνεται εξαιτίας της απομόνωσης της Ρωσίας, με
ενέργεια από ΑΠΕ και κύρια από το υδρογόνο.
Ποιος όμως μπορεί, σήμερα, να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε και ποιος μπορεί να
δεχτεί πως, αν δεν υπάρξει άμεση ακυρωτική παρέμβαση των δυνάμεων της Εργασίας,
της Επιστήμης και του Πολιτισμού, θα πάει χαμένη για την κοινωνία/ανθρωπότητα η
μεγάλη ευκαιρία για το πέρασμα σε έναν καλύτερο κόσμο, από αυτόν της
καπιταλιστικής βαρβαρότητας;
Εκτιμώ ότι ο ρόλος του Τύπου, έντυπου και ηλεκτρονικού, δεν πρέπει να
περιορίζεται μόνο σε ανακοινώσεις, αλλά στην τρέχουσα συγκυρία να αναλύει σε
βάθος θέματα, προβλήματα και γεγονότα με
τρόπο κριτικό και ενημερωτικό που θα διαμορφώνει συνειδητούς, ενημερωμένους και
υπεύθυνους, πολίτες, ικανούς να
διαμορφώσουν συνθήκες κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης στη μορφή της άμεσης
δημοκρατίας που θα αρθρώνεται από το τοπικό, στο περιφερειακό και από εκεί στο
εθνικό μέχρι το οικουμενικό επίπεδο, για
να μπορεί να σπάσει οριστικά και αμετάκλητα τον φαύλο κύκλο της καταπιεστικής
εξουσίας του ηγεμονικού κεφαλαίου.
Οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού οφείλουν να
αντιδράσουν άμεσα και αποφασιστικά στα
σχέδια της ‘Μεγάλης Επανεκκίνησης’ του κεφαλαίου για τη νέα υποδούλωσή τους και κατά συνέπεια της
κοινωνίας/ανθρωπότητας που οδηγεί στον
νέο ψηφιακό Μεσαίωνα και να μετακινηθούν από τη θέση του αντικειμένου του
κεφαλαίου στην θέση του υποκειμένου της ιστορίας, για να ανοίξει ο δρόμος προς
μια κοινωνία της ενεργειακής και της κοινωνικής ισότητας, της ευημερίας, της
ελευθερίας και της ειρήνης.
__________
Πηγή: https://classlessdemocracy.blogspot.com/2022/11/16.html,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου