Δύο προτάσεις για το μεταναστευτικό – προσφυγικό

 

Με ενιαίο ή ομόσπονδο κράτος θα αντιμετωπίσουμε το μεταναστευτικό – προσφυγικό

Νίκος Περιστιάνης

Φαίνεται να παραγνωρίζουμε πως οι κύριες πτυχές αυτού του προβλήματος, όπως και πολλών άλλων, σχετίζονται με το άλυτο Κυπριακό και τις κακές σχέσεις με την άλλη πλευρά. Ούτως ή άλλως, μπορούμε να προτείνουμε λύσεις στο θέμα του μεταναστευτικού / προσφυγικού, που να αποτελέσουν βήματα συνεργασίας και βελτίωσης των σχέσεων με την άλλη πλευρά, έτσι που να αναβιώσουμε το ενδιαφέρον για μια μόνιμη λύση

Το θέμα των προσφύγων έχει πλέον αναχθεί σε μείζον εθνικό θέμα για την Κύπρο. Αλλά, δυστυχώς, δεν αντιμετωπίζουμε το ζήτημα με την απαραίτητη ψυχραιμία: από καιρό ενσπείρουμε τον φόβο στους πολίτες για το κακό που μας βρήκε (καλλιεργώντας έτσι τον πανικό και έμμεσα την ισλαμοφοβία και τον ρατσισμό), ενώ πιο πρόσφατα καταλήξαμε στις απειλές κατά των εταίρων μας της Ε.Ε. – πως αν δεν μας βοηθήσουν αρκετά, θα ανοίξουμε τις πύλες να ξεχυθούν οι πρόσφυγες στα πλούσια κράτη της Ένωσης, ως τιμωρία. Ακριβώς αυτά που καταγγέλλουμε σαν εκβιαστικές και βάρβαρες συμπεριφορές της Τουρκίας του Ερντογάν.

Ταυτόχρονα φαίνεται να παραγνωρίζουμε πως οι κύριες πτυχές αυτού του προβλήματος, όπως και πολλών άλλων, σχετίζονται με το άλυτο Κυπριακό και τις κακές σχέσεις με την άλλη πλευρά. Ούτως ή άλλως, μπορούμε να προτείνουμε λύσεις στο θέμα του μεταναστευτικού / προσφυγικού, που να αποτελέσουν βήματα συνεργασίας και βελτίωσης των σχέσεων με την άλλη πλευρά, έτσι που να αναβιώσουμε το ενδιαφέρον για μια μόνιμη λύση.Τονίζουμε και πάλι, πως, βοηθώντας τους Τ/κ, θα βοηθούσαμε και τον εαυτό μας, αφού με τη δημιουργία των Κέντρων Φιλοξενίας και των σχετικών υπηρεσιών θα συγκρατούνταν αρκετοί αιτητές ασύλου στις κατεχόμενες περιοχές και δεν θα συνέχιζε ο κατακλυσμός της πλευράς μας. Επίσης, εκεί που χρειαζόταν, θα μπορούσε από τα κατεχόμενα να γίνονταν αποδεκτές κάποιες επιστροφές στην Τουρκία.

Ενεργειακές ελλείψεις παραλύουν την τουρκική βιομηχανία

 

του Κάριν Σεντς (ARD)

Προβλήματα προκαλεί στην τουρκική βιομηχανία η διακοπή των εισαγωγών φυσικού αερίου από το Ιράν. Ένα ακόμη πλήγμα για την οικονομική πολιτική του Ερντογάν.

    

Εργοστάσιο της αυτοκινητοβιομηχανίας Ford στην πόλη Κοτσαελί της Τουρκίας

Το 2021 ήταν μια καλή χρονιά για την τουρκική αυτοκινητοβιομηχανία και κυρίως για τους προμηθευτές της. Ο κλάδος επωφελείται από το γεγονός ότι λόγω πανδημίας οι μεγάλοι κατασκευαστές δεν διακινδυνεύουν πλέον πολλές παραγγελίες σε μακρινές χώρες της Ασίας, αλλά συχνά προτιμούν τη γειτονική Τουρκία. Όπως λέει ο Άλμπερτ Σαϊντάμ, πρόεδρος του τουρκικού συνδέσμου προμηθευτών της αυτοκινητοβιομηχανίας, «η Τουρκία αποτελεί πλέον εναλλακτική λύση, αν όχι και πρώτη επιλογή. Φάνηκε αυτό στην αύξηση των εξαγωγών τα προηγούμενα χρόνια, για εμάς ήταν ένα χαρμόσυνο γεγονός».

Ωστόσο, τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας ακυρώνουν την εορταστική διάθεση. Το Ιράν ανακοίνωσε ότι, λόγω «τεχνικών προβλημάτων» διακόπτει την παροχή φυσικού αερίου προς την γειτονική Τουρκία για δέκα ημέρες. Η τουρκική κυβέρνηση αναγκάστηκε να περιορίσει την κατανάλωση αερίου και ηλεκτρικού ρεύματος στις βιομηχανικές περιοχές της χώρας, ενώ επικοινώνησε με τις μεγάλες βιομηχανίες, αναζητώντας λύσεις. Όπως δηλώνει στην κρατική τηλεόραση ο υπουργός Ενέργειας Φατίχ Ντονμέζ «πολλές επιχειρήσεις προτιμούν να κάνουν διάλειμμα, για λίγες ημέρες, για να επανέλθουν αργότερα.

Ο Κιλιντσάρογλου, που βαφτίζει τουρκικά τα νησιά μας, βραβεύει τον ΓΑΠ!

 

Ο Γ.Παπανδρέου, χωρίς αιδώ και χωρίς δισταγμό, αποδέχθηκε να λάβει στις 15.1.2022 δια χειρός Κιλιντσάρογλου, αρχηγού των Κεμαλιστών στην Τουρκία (ρεμπουμπλικανικό κόμμα-αξιωματική αντιπολίτευση), το “Διεθνές Βραβείο Φιλίας και Ειρήνης” του Δήμου Τσανκάγια, ένα βραβείο του οποίου το όνομα ουδεμία σχέση έχει με τα πολεμικά και επεκτατικά έργα της Τουρκίας, τα οποία ασμένως και με φανατισμό στηρίζει ο ηγέτης των Κεμαλιστών στη γείτονα.

Με τον τρόπο αυτό ο ΓΑΠ στέλνει για άλλη μια φορά ένα διεθνές μήνυμα “καλλωπισμού” της επιθετικής και επίβουλης στρατηγικής της Τουρκίας, το οποίο αξιοποιούν οι φίλοι της τελευταίας στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

Το δυστύχημα είναι ότι αντί να υπάρξει γενική κατακραυγή στη χώρα μας, μαζική, αυστηρή καταδίκη και γενικό ξεφώνημα στον ΓΑΠ για την συγκεκριμένη στάση του, η οποία συνεχίζει την απαράδεκτη επιζήμια πολιτική που ακολούθησε ως πρωθυπουργός και ΥΠΕΞ και την οποίαν προωθεί με όλους τους τρόπους και τώρα, επικρατεί σιωπή, ενώ ενδομύχως τόσο το ΚΙΝΑΛ του κ. Ανδρουλάκη όσο και η κυβέρνηση μαζί και ο ΣΥΡΙΖΑ και όλο το πολιτικό κατεστημένο της χώρας συμφωνούν κατά βάθος με την κίνηση ΓΑΠ, άσχετο αν φοβούμενοι τα αισθήματα του ελληνικού λαού, δεν μπορούν να τον χειροκροτήσουν.

Και μη χειρότερα, αν και φοβούμεθα ότι τα χειρότερα ακολουθούν!

ΠΗΓΗ  ΙΣΚΡΑ

Mαθήματα από την ενέργεια στην Ανατ. Μεσόγειο

 του Κώστα Μαυρίδη*

Τις τελευταίες εβδομάδες, γράφτηκαν πολλά ανακριβή για την ενέργεια στην Αν. Μεσόγειο, κυρίως από όσους δεν επιθυμούν την αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου βάσει του Διεθνούς  Δικαίου του ΟΗΕ για τη Θάλασσα (είναι και Δίκαιο της ΕΕ) και όσους θέλουν να ικανοποιηθεί πρώτα … η Τουρκία! Ξεκαθαρίζουμε λοιπόν ότι το Συμβούλιο με πρόσφατη απόφασή του (τέλη 2021) επιβεβαίωσε  την διατήρηση δύο έργων για την Κύπρο (του καλωδίου EuroAsia Interconnector και του αγωγού East Med) στον κατάλογο «Έργων Κοινού Ενδιαφέροντος» για την ΕΕ.

 

Τις προάλλες, η Ευρωπ. Επιτροπή ανακοίνωσε χρηματοδότηση του EuroAsia Interconnector με €657 εκατομμύρια (με επιπλέον €100 εκατομμύρια από το Σχέδιο Ανάκαμψης της Κύπρου) για διασύνδεση των  ηλεκτρικών δικτύων Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας μέσω υποθαλάσσιου καλωδίου, με σκοπό να τερματιστεί η ενεργειακή απομόνωση της Κύπρου. Έτσι, μια μεθοδική και σκληρή εργασία διάρκειας πέραν των δέκα χρόνων οδήγησε στο σημερινό στάδιο επιτυχίας ενός τέτοιου μεγαλεπήβολου έργου υποδομής με αναμενόμενα σημαντικά οφέλη για την οικονομία, την κοινωνία και το περιβάλλον. Παρεμπιπτόντως, στην κατανομή των χρηματοδοτήσεων από την Επιτροπή, για άλλη μια φορά τα Βαλτικά κράτη έλαβαν σημαντικό μερίδιο, ενώ χρηματοδοτήθηκε και έργο που αφορά φυσικό αέριο (Βουλγαρία).  

Ουκρανικό: Εν μέσω διαφωνιών, στις 7 Φεβρουαρίου το ραντεβού Μπάιντεν – Σολτς στον Λευκό Οίκο

 

skal

ΗΠΑ – Γερμανία διαφωνούν για το Ουκρανικό

Στις 7 Φεβρουαρίου θα μεταβεί ο Καγκελάριος Όλαφ Σολτς στην Ουάσιγκτον, έπειτα από πρόσκληση του Προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, σύμφωνα με την εφημερίδα BILD, η οποία επικαλείται κυβερνητικές πηγές στο Βερολίνο.

Σύμφωνα με το περιοδικό Der Spiegel του προηγούμενου Σαββάτου, ο κ. Μπάιντεν είχε προσκαλέσει ήδη νωρίτερα τον κ. Σολτς, ο τελευταίος ωστόσο είχε επικαλεστεί «ανειλημμένες υποχρεώσεις», κυρίως λόγω της αδυναμίας του κυβερνητικού συνασπισμού να καταλήξει σε συμφωνία σε ό,τι αφορά την Ουκρανία. Σήμερα η BILD αναφέρει ότι οι δύο πλευρές προσπαθούσαν εδώ και μέρες να βρουν την κατάλληλη ημερομηνία. Από την πλευρά της Καγκελαρίας είχε πάντως γίνει σαφές ότι το ραντεβού στον Λευκό Οίκο θα έπρεπε να προηγηθεί της επίσκεψης του Καγκελάριου στο Κρεμλίνο.

Η συνάντηση των δύο ηγετών, εν μέσω της κρίσης στην Ουκρανία, αναμένεται δύσκολη, καθώς, παρά τις αμερικανικές πιέσεις,το Βερολίνο απορρίπτει το αίτημα για παράδοση όπλων στην Ουκρανία, ενώ εμφανίζεται επιφυλακτικό και σε ό,τι αφορά την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία. Ένα ακόμη αγκάθι στις γερμανοαμερικανικές σχέσεις αφορά τον γερμανορωσικό αγωγό Nord Stream 2 στη λειτουργία του οποίου αντιτίθενται οι ΗΠΑ.

Στην ημερήσια διάταξη της συνάντησης εκτιμάται ότι θα βρίσκονται ακόμη θέματα εξοπλισμών, αλλά και η πολιτική για το κλίμα.

Πηγή: ΑΜΠΕ

"Η σκιά της διχοτόμησης πλανάται πάνω από την Λιβύη"

 

του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου* 

 Με την αναβολή των εκλογών στη Λιβύη της 24ης Δεκεμβρίου 2021 προέκυψε ένα εφιαλτικό σενάριο για τη Μεσόγειο γενικά και για την Λιβύη ειδικότερα: τη διχοτόμηση της Λιβύης με την Τριπολίτιδα (δυτικά) στα χέρια της Τουρκίας και του Κατάρ, την Κυρηναϊκή (ανατολικά) στα χέρια του άξονα Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, Αιγύπτου και Ρωσίας, και το Φεζάν (νότια) στο έλεος των γεγονότων. Για τους δυτικούς διπλωμάτες και τους Λιβύους «πολιτικούς δεινόσαυρους» είναι ταμπού, σχεδόν βλασφημία. Ποτέ δεν αναφέρθηκε ανοιχτά, δεν ειπώθηκε ποτέ δημόσια στα αμέτρητα (και πόσο χρήσιμα άραγε;) διεθνή συνέδρια για τη λιβυκή κρίση, Σήμερα η διαίρεση της πρώην Τζαμαχίρια του Μουαμάρ Καντάφι δεν είναι μια απλή υπόθεση: είναι μια οδυνηρή πραγματικότητα. Το να το αρνηθείς σημαίνει να θάψεις το κεφάλι σου στην άμμο. Αλλά ίσως δεν είναι ακόμα πολύ αργά για να το αλλάξει αυτό. Το 2022 αντί να είναι μια χρονιά Αναγέννησης μπορεί να γίνει μια χρονιά διχοτόμησης.

 -Οι ευθύνες των Ηνωμένων Εθνών

 Είναι προφανές ότι το σχέδιο των Ηνωμένων Εθνών να φέρουν νέους ενοποιημένους θεσμούς στη Λιβύη απέτυχε παταγωδώς. Ο πρώην απεσταλμένος του ΟΗΕ, Jan Kubis, εγκατέλειψε το πλοίο πριν ακόμη βυθιστεί, παραιτούμενος από το αξίωμα του στις 17 Νοεμβρίου. Η αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στη Λιβύη (Unsmil) δεν έχει ηγεσία και πρόκειται να λήξει η θητεία της. Η διπλωμάτη των ΗΠΑ Στέφανι Γουίλιαμς, πρώην νούμερο δύο του πρώην απεσταλμένου του ΟΗΕ Ghassan Salame, στάλθηκε πίσω στην Τρίπολη από το "Γυάλινο Παλάτι" του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη,σε ρόλο συμβούλου του γενικού γραμματέα: ένα τέχνασμα στην ουσία για να παρακάμψει το ρωσικό βέτο (πιθανώς και το κινέζικο) στο Συμβούλιο Ασφαλείας και να σώσει ότι μπορεί να σωθεί στη φάση της μετεκλογικής αναβολής. Μέχρι σήμερα, ωστόσο, ο πολιτικός «οδικός χάρτης» που βασίζεται στις πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές «τρεις ράγες» φαίνεται να είναι έντονα προβληματικός και η Williams από μόνη της (και με αδύναμη εντολή) δεν αρκεί για να εγγυηθεί τις εκλογές.

-Αγώνας για εξουσία

 Η νέα ημερομηνία για τη διοργάνωση της ψηφοφορίας, η 24η Ιανουαρίου, ήταν ακόμη μια κοροϊδία: Δεν υπήρχαν ούτε υπάρχουν πολιτικές, τεχνικές και προϋποθέσεις ασφαλείας για να προκηρυχθούν «ελεύθερες, διαφανείς και δίκαιες» εκλογές που να μπορούν πραγματικά να ενώσουν τη χώρα. Στην καλύτερη περίπτωση, οι εκλογές θα μπορούσαν να γίνουν τον Ιούνιο. Εν τω μεταξύ, οι Λίβυοι πολιτικοί, που ορίζονται ως «απειλούμενοι δεινόσαυροι» από την ίδια την Williams, μπορούν να χρησιμοποιήσουν την αναβολή προς όφελός τους. Ο Abdul Hamid Ddeibah, ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, δεν έχει καμία πρόθεση να παραιτηθεί από την έδρα του. Λίγη σημασία έχει αν ο επιχειρηματίας από τη Μισράτα είχε δεσμευτεί να μην θέσει υποψηφιότητα και να παραιτηθεί τον Δεκέμβριο: είναι σαφώς μπροστά στις δημοσκοπήσεις, οι κύριες πολιτοφυλακές της Τριπολίτιδας στο πλευρό του.

Δεν είναι λύση η μεγάλη παραίτηση

 του Βασίλη Σιώκη*

ΠΠερνώντας σε μια μετά-κόβιντ εποχή, η νέα πραγματικότητα ή η περιβόητη κανονικότητα συνοδεύεται από συνταρακτικές αλλαγές που πλέον δεν αχνοφαίνονται απλά στο πλάνο. Αλλαγές που έχουν ήδη ξεκινήσει, προγραμματισμένες να βρουν έδαφος στις πιθανά επερχόμενες κρίσεις (οικονομία, οικολογία, ενέργεια, γεωπολιτική), ακολουθώντας τα πρότυπα της απερχόμενης (ίσως προσωρινά) υγειονομικής κρίσης. Στο πλαίσιο αυτό, η καταστρατήγηση και ο ανελέητος βομβαρδισμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων οδηγεί σε μια πιο άνιση μάχη και ένα δυστοπικό μέλλον. Οι δικτατορικού τύπου «υποχρεωτικότητες» (βλέπε: εγκλεισμός, απαγόρευση κυκλοφορίας, εμβολιασμός κ.λπ.), που επιβλήθηκαν στο όνομα της υπεράσπισης της Υγείας, χωρίς καμία συζήτηση αλλά ούτε και ουσιαστική αντίδραση, σημαδεύουν την ελευθερία των ανθρώπων και ειδικότερα την ελευθερία σκέψης του νου.

Η εύκολη και αβίαστη προσαρμογή των ανθρώπων, δύο χρόνια πριν, μπροστά στην «μεγάλη» απειλή του ιού, αποτελεί τον ορίζοντα αυτής της νέας πραγματικότητας. Πρώτος στόχος δεν ήταν άλλος από την εξάπλωση διάχυτου και έντονου φόβου στην κοινωνία και στους ανθρώπους, οι οποίοι ανήμποροι στέκονταν μπροστά σε μια τηλεόραση, βλέποντας συνεχώς «αριθμούς» και ακούγοντας τρομογόνους επιστημονικούς όρους. Δεύτερος στόχος, η καταστολή των ατόμων, όντας και λειτουργώντας σαν μια μάζα, τα οποία έπρεπε να ακολουθούν αβίαστα, χωρίς αντίσταση, τους νέους κανόνες, όπως ένας υπολογιστής, για να συνεχίσουν να έχουν την ελευθερία τους, όπως τους υποσχέθηκαν.

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΤΣΕΣΟΝ ΚΑΙ Η «ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ» ΕΝΩΣΗ.

 

 του Άντη Ροδίτη

Μου ζήτησαν να διαβάσω ένα άρθρο του πρώην Επιτρόπου Διοικήσεως κ. Νίκου Χρ. Χαραλάμπους με τίτλο ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΤΣΕΣΟΝ ΚΑΙ Η ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ «ΕΝΩΣΗ», που δημοσιεύτηκε στον «Φιλελεύθερο» στις 23. 8. 2014. Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο εδώ: Τα σχέδια Άτσεσον και η πραξικοπηματική «Ένωση» (nicoscharalambous.org)

 

Θα σχολιάσω τα λάθη, τις αδυναμίες, τις παραλείψεις και τα κενά που τελικά διαστρεβλώνουν την ιστορική αλήθεια, όπως εμφανίζονται μέσα στο άρθρο. "Ο Acheson", γράφει ο κ. Χαραλάμπους, "ήταν αναγκασμένος" να τροποποιεί συνεχώς τις προτάσεις του στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων (Ιούλιος-Αύγουστος 1964). Δεν λέει όμως γιατί ήταν "αναγκασμένος". Ποιος "ανάγκαζε" τον Acheson ; Δεν είναι σημαντική πληροφορία να το ξέρουμε για να καταλάβουμε περισσότερα για την τακτική του; Ο ίδιος ο κ. Χαραλάμπους ξέρει; κι αν δεν ξέρει γιατί το γράφει κι αν ξέρει γιατί δεν το λέει; Είναι σίγουρο πάντως, συνεχίζει, ότι η Τουρκία ουδέποτε δέχτηκε κάτι που δεν θα σήμαινε διχοτόμηση της Κύπρου. Σωστό. Αλλά γιατί δεν σημειώνει ότι ούτε και η Ελλάδα δέχτηκε ποτέ κάτι που να διχοτομεί την Κύπρο; Διότι ισχυρίζεται το αντίθετο, που δεν ισχύει βέβαια επειδή δεν τεκμηριώνεται με έγγραφα. Ο αναγνώστης διαισθάνεται αμέσως την προκατάληψη που διακατέχει τον πρώην Επίτροπο Διοικήσεως της Κ.Δ. εναντίον της Ελλάδας και του Γεωργίου Παπανδρέου, τη στιγμή που στην ιστοσελίδα του δηλώνει ότι σκοπός του είναι "η αμφισβήτηση της κρατούσας αλήθειας"!

Η κοινωνική αν-Ισότητα ως ‘φιλοσοφικό’ πρόβλημα[1]

 Γράφει ο Κώστας Λάμπος

 claslessdemocracy@gmail.com, http://www.classlessdemovracy.blogspot.com,

 Η πολιτική φιλοσοφία, η κοινωνική και η οικονομική θεωρία των νεότερων χρόνων από τους θεμελιωτές τους και μέχρι σήμερα και με ελάχιστες εξαιρέσεις, αγνόησαν σε μεγάλο βαθμό τους φυσικούς νόμους που εξηγούν την ύπαρξη του Σύμπαντος και την εμφάνιση και την εξέλιξη της ζωής, αλλά και τους νόμους κίνησης των κοινωνιών. Αντ’ αυτού εστίασαν, ως φιλελευθερισμός και νεοφιλελευθερισμός, όπως και ως κλασικισμός και νεοκλασικισμός, στην υπεράσπιση της ατομικής ιδιοκτησίας, ως την πεμπτουσία, τάχα, της ατομικής ελευθερίας, γεγονός που τους ανάγκασε να αγνοήσουν, ακόμα και να αορατοποιήσουν την ανθρώπινη κοινωνία, ως υποκειμένου δημιουργίας του ανθρώπινου πολιτισμού. Το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξουν σε θρησκευόμενες, διαπλεκόμενες και αλληλοσπαρασσόμενες ιδεολογίες του κεφαλαίου. Αυτή η επιλογή τους τις οδήγησε στην στείρα υπεράσπιση της κοινωνικής ανισότητας, γεγονός που τις έφερε σε αντίθεση με τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού. Αντίθεση στρατηγικής σημασίας που γέννησε την ανάγκη νέας σύγχρονης αναζήτησης εναλλακτικής στρατηγικής για την έξοδο της ανθρωπότητας από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας αναζήτησης ξαναφέρνει στην επιφάνεια τη διαχρονική στρατηγική της εργαζόμενης ανθρωπότητας για έναν κόσμο της κοινωνικής ισότητας στη μορφή της άμεσης/αταξικής δημοκρατίας, ο οποίος στον 21ο αιώνα και χάρη στις σύγχρονες επιστήμες και τεχνολογίες υπό τον έλεγχο, βέβαια, της εργαζόμενης κοινωνίας/ανθρωπότητας, παίρνει σταδιακά το περιεχόμενο, την μορφή και τις διαστάσεις ενός Αταξικού Οικουμενικού Ουμανισμού. Ένα βιβλίο έντιμο και καθαρό που τολμά τομές στην σκέψη, στην κοινωνική και πολιτική δράση. 

 

Θα τιμούμε τους νεκρούς και θα αγωνιζόμαστε για την αναγνώριση της Γενοκτονίας κι ας διαφωνεί η Τουρκία

  Η πρόσφατη επίθεση της τουρκικής κυβερνήσεως στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου για τη χρήση του όρου Γενοκτονία μας θυμίζει ότι η γείτων χώρα ουδέποτε ζήτησε συγγνώμην για τα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεοτούρκων.

Οι φωνές και οι διαμαρτυρίες θα συνεχισθούν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους 2022, αλλά δεν πρέπει να πτοηθούμε. Θα τιμήσουμε όπως πρέπει τα θύματα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής: Με σοβαρότητα, με μελέτη των ιστορικών πηγών, με ανάδειξη της θυσιαστικής προσφοράς των κληρικών μας, χωρίς φανατισμό, χωρίς εκδικητικότητα.

Τα γεγονότα του 1922, γνωστά με τον γενικό όρο Μικρασιατική Καταστροφή, αποτελούν μία κλασική μορφή Γενοκτονίας. Οι Τούρκοι, αλλά και ορισμένοι Έλληνες αναθεωρητές, ισχυρίζονται ότι οι Τούρκοι απλώς αντέδρασαν στην παρουσία του Ελληνικού Στρατού .Όμως οι χρονολογίες τους διαψεύδουν. Ο διωγμός του Ελληνισμού αρχίζει το 1914 με τις σφαγές στη Φώκαια της Μικράς Ασίας, δηλαδή 5 χρόνια πριν από την αποβίβαση του Στρατού μας στη Σμύρνη. Για τις σφαγές του 1914 υπάρχει λεπτομερής καταγραφή στη Μαύρη Βίβλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία εκδόθηκε το 1919.Η νομική ορολογία περί Γενοκτονίας καθιερώθηκε διεθνώς με απόφαση του ΟΗΕ το 1948. Ο καθηγητής και νυν Υφυπουργός Παιδείας Άγγελος Συρίγος στο βιβλίο του “Ελληνοτουρκικές σχέσεις” χρησιμοποιεί τα στοιχεία του ορισμού του ΟΗΕ για να αποδείξει ότι πράγματι το 1922 έγινε Γενοκτονία, Δεν λησμονούμε και τη Γενοκτονία των Ποντίων, η οποία άρχισε το 1919. Τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1922, λοιπόν, τα Κεμαλικά τουρκικά στρατεύματα διέπραξαν τα εξής στις περιοχές που κατέλαβαν:

100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή και τον μεγάλο ξεριζωμό

 

του Λεωνίδα Κουμάκη 

«Εμείς που θανατωθήκαμε εδώ, μην μας ξεχνάς γιατί η λήθη του κακού είναι άδεια για την επανάληψή του» γράφει η επιγραφή του Ελληνικού μνημείουστο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης Μαουτχάουζεν – Γκούζεν της Αυστρίας για τον θάνατο3.700 Ελλήνωνκατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.

Μακάρι να υπήρχε μια ανάλογη επιγραφή σε κεντρικό σημείο της Ελληνικής πρωτεύουσας να μας θυμίζει τα εκατομμύρια των τραγικών θυμάτων της Μεγάλης Καταστροφής και του Μεγάλου Ξεριζωμού του 1922.

Τριάντα τρία χρόνια μετά την Μεγάλη Καταστροφή, στις 15/9/1955,ο Ηλίας Βενέζης(1904-1973),Ακαδημαϊκός, συγγραφέας και από τα πιο φωτεινά πνεύματα της ελληνικής διανόησης, αναφερόμενος στο φονικό πογκρόμ στον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης την νύχτα της 6^ης Σεπτεμβρίου 1955,σημείωνε απογοητευμένος:

«…Στα βιβλία που γράφαμε, όσα δένονταν με το δράμα του 22, κοιτάζαμε να βλέπουμε όσο γίνεται λιγώτερο το θηρίο της Ασίας, όσο γίνεται λιγώτερο τον «εχθρό». Ανιχνεύαμε να βρούμε τον άνθρωπο, να τα εξηγήσουμε όλα με τη μοίρα του, να βρούμε μια δικαίωση εκεί που μονάχα το ένστικτο του θηρίου και το πάθος έδιναν τη σωστή εξήγηση και ερμηνεία στα γεγονότα.

Προχωρήσαμε ακόμα πιο πολύ. Είπαμε να ξεχάσουμε την Ιστορία – εμείς, ένας λαός που έχει ανάγκη ν΄ακουμπά στην Ιστορία. Και αλλάξαμε τον τόνο των βιβλίων που δίδασκαν στα παιδιά μας. Αμβλύναμε τις σκληρές γραμμές, τα μαρτύρια του Γένους στον καιρό του 1821 και στους μετέπειτα καιρούς, φτάσαμε ακόμα να σβήνουμε περιστατικά, ονόματα, θηριωδίες. Όλα αυτά, ίσως συναντηθούμε με την αντίπερα χώρα, ίσως επιτέλους γίνουμε φίλοι.

Οι μέρες του Σεπτεμβρίου του 1955 μας γυρίζουν στις μέρες του 1922.

Με αφορμή την άφιξη των έξι γαλλικών Rafale

 

Η γεωγραφία δεν επιτρέπει ψευδαισθήσεις - Οφείλουμε να προστατέψουμε τους εαυτούς μας. Το κόστος απόκτησης αμυντικού εξοπλισμού είναι ένα κόστος αναγκαστικό

20 Ιανουαρίου 2022

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

• g.papagian3@yahoo.gr

Mε αφορμή την άφιξη των έξι πρώτων γαλλικών μαχητικών Rafale στην Τανάγρα και την ένταξή τους στην Πολεμική μας Αεροπορία, να επισημάνω:

1. – Τον διαρκή Τουρκικό Αναθεωρητισμό και επεκτατισμό, την τούρκικη φρασεολογία και επιθετικότητα εις βάρος της Ελλάδας και της εναπομείνασας Κυπριακής Δημοκρατίας., γεγονός που καθιστά τον εξοπλισμό όχι μόνο της Πολεμικής Αεροπορίας αλλά και του συνόλου των Ενόπλων δυνάμεων ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ.

Η τουρκική επιθετικότητα εκφράζεται εδώ και χρόνια, σταθερή, επαναλαμβανόμενη, αναβαθμιζόμενη κάθε φορά.Αντιγράφω – τυχαία- από ένα άρθρο μου στις 18.11.2018:” θα αναφερθώ στην ρήση του τούρκου ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου για το Αιγαίο : «Εκτός από διπλωματία και δικαστήριο, υπάρχει μια ακόμη επιλογή» (για την Τουρκία):συγκαλυμμένες απειλές κατά της Ελλάδας για το Αιγαίο μας απηύθυνε ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας.

Αναφερόμενος στις συζητήσεις για την υφαλοκρηπίδα και τα χωρικά ύδατα ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου είπε χαρακτηριστικά: «Αν θα τα λύσουμε με την Ελλάδα μέσω διπλωματίας ή αν θα πάμε στο δικαστήριο; Για εμάς υπάρχει και μια ακόμη επιλογή. Εάν η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση και το κράτος μας αξιολογήσει και εκείνη την επιλογή, θα πρόκειται για μια μονόπλευρη επιλογή».(υπαινισσόμενος το Casus Belli)

Διεμήνυσε δηλαδή ότι για τα θέματα αυτά -εκτός της διπλωματίας και το δικαστήριο της Χάγης -υπάρχει και μια τρίτη επιλογή, υπονοώντας τον πόλεμο χωρίς να τον κατονομάζει.

Όσον αφορά τις διερευνητικές συνομιλίες, υπογράμμισε ότι ξεκίνησαν πριν από την κυβέρνηση του ΑΚΡ (του κόμματος Ερντογάν) διευκρινίζοντας: «Ξεκίνησαν την εποχή του συγχωρεμένου Μπουλέντ Ετζεβίτ. Γιατί; Για το πώς θα διευθετηθούν με την Ελλάδα τα θέματα υφαλοκρηπίδας και χωρικών υδάτων τους. Αν θα τα λύσουμε με την Ελλάδα μέσω διπλωματίας ή αν θα πάμε στο δικαστήριο;

Για εμάς υπάρχει και μια ακόμη επιλογή. Εάν η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση και το κράτος μας αξιολογήσει και εκείνη την επιλογή, θα πρόκειται για μια μονόπλευρη επιλογή. Αυτό είναι άλλο πράγμα».”

Όταν κερδίζεις τον πόλεμο και χάνεις την ειρήνη

 

του Λουκά Τσούκαλη

•  
•  

Η Ιστορία διδάσκει ότι καμιά φορά είναι πιο δύσκολο να κερδίσεις την ειρήνη παρά τον πόλεμο. Ελπίζω να μην ισχύσει αυτό το δίδαγμα στην περίπτωση του Ψυχρού Πολέμου που έληξε πριν περισσότερο από 30 χρόνια με την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην ανατολική Ευρώπη, την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Ηταν το τέλος μιας αυτοκρατορίας και μια μεγάλη νίκη της δυτικής συμμαχίας με ηγέτη τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις είναι η νέα κρίση στην Ουκρανία και η απαίτηση της Μόσχας για μια συνολική διευθέτηση των σχέσεων Ρωσίας και ΝΑΤΟ. Αναφέρθηκε πρόσφατα σε αυτά τα θέματα και ο Αλέξης Παπαχελάς σε δύο τολμηρά άρθρα που δημοσίευσε. Με αλλεπάλληλες διευρύνσεις, το ΝΑΤΟ έφτασε στα σύνορα της Ρωσίας, παρά τις αρχικές υποσχέσεις που φαίνεται ότι δόθηκαν τα πρώτα χρόνια για να καθησυχάσουν την πολιτική ηγεσία στο Κρεμλίνο. Ο Πούτιν απαιτεί σήμερα να υπάρξει τέλος στη νατοϊκή διεύρυνση και αναφέρεται πρωτίστως στην Ουκρανία και τη Γεωργία. Ζητάει και την απομάκρυνση οπλικών συστημάτων που βρίσκονται κοντά στα ρωσικά σύνορα. Η δυτική συμμαχία απορρίπτει τις απαιτήσεις αυτές μετά βδελυγμίας. Πώς είναι δυνατόν να επιβληθούν περιορισμοί στις στρατηγικές επιλογές κυρίαρχων κρατών; Η πραγματικότητα όμως είναι πιο σύνθετη. Αλλο η αυτοδιάθεση μιας χώρας και άλλο η ένταξή της σε μια στρατιωτική συμμαχία που θεωρεί τη γειτονική χώρα, δηλαδή τη Ρωσία, τον βασικό εχθρό και εναντίον του οποίου στρέφονται τα όπλα της.

Εχει δει κανείς στον χάρτη πόσο απέχει η Μόσχα από τα σύνορα με την Ουκρανία; Εχει μήπως διαβάσει Ιστορία ή έχει αναλογιστεί πόσο μικρή σημασία είχαν τα σύνορα μεταξύ σοβιετικών δημοκρατιών; Γι’ αυτό άλλωστε ο ρωσικός στόλος συνέχισε να έχει ως βασικό ορμητήριο την Κριμαία μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, γι’ αυτό και τα ρωσικά διαστημόπλοια συνεχίζουν να φεύγουν από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζαχστάν.

Ποιό μήνυμα θέλησε να δώσει ο Λαβρόφ στην Ελλάδα

 του Κώστα Ράπτη

Τουλάχιστον με την Ελλάδα υπήρξε ευγενής. Γιατί ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ μπορεί, όταν θέλει, να συνδυάσει τον επαγγελματισμό της διπλωματικής γλώσσας με εξαιρετικά σαρκαστικές αποστροφές, διανθίζοντας με πολύ μπρίο τις ψυχρές του διατυπώσεις. Όπως όταν, ερωτηθείς για τις νέες κυρώσεις που εκπονούν Δημοκρατικοί γερουσιαστές των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, δήλωσε: «Θεωρώ ότι είναι ένα είδος νευρικού κλονισμού. Στην προσπάθειά τους να επιβεβαιώσουν το δικό τους μεγαλείο οι άνθρωποι αυτοί έφθασαν σε κάποιο ψυχολογικό όριο, το οποίο είναι δύσκολο να το εξηγήσουμε».

Όμως στη διπλή ερώτηση που δέχθηκε για θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας κατά τη χθεσινή μεγάλη συνέντευξη τύπου για την έναρξη του νέου έτους, τα αιχμηρά μηνύματα ήταν περιτυλιγμένα με ένα λεξιλόγιο συμπάθειας.

Πράγματι, η λειτουργία της αμερικανικής παρουσίας στην Αλεξανδρούπολη και η ανακήρυξη αυτοκέφαλης ορθόδοξης εκκλησίας στην Ουκρανία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποτελούν πράγματι για τη Μόσχα πηγές ενόχλησης πολύ μεγαλύτερης από όσο ενδεχομένως αντιλαμβανόμαστε στην ελληνική δημόσια συζήτηση. Άλλωστε, οι ελληνορωσικές σχέσεις έχουν την τελευταία δεκαετία αποστραγγισθεί από περιεχόμενο υψηλής πολιτικής, με αποτέλεσμα το παιχνίδι των συμβολισμών να απομένει κύριο πεδίο επαφής.

Σχέδια ανάκαμψης στην ΕΕ: Ούτε ένα ευρώ για στέγαση η Κύπρος !

 του Κώστα Μαυρίδη

Ο Μηχανισμός Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας αποτελεί το μεγαλύτερο χρηματοδοτικό εργαλείο στην ιστορία της ΕΕ με ποσό €724 δισ. προς τα κράτη-μέλη  (€338 δισ. με χορηγία/grants και το υπόλοιπο €386 δισ. με δάνειο, εάν το επιθυμούν), για την αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων από την πανδημία. Ο Μηχανισμός διαμορφώθηκε στην τελική του μορφή μετά από έντονες διαπραγματεύσεις, που κράτησαν πάνω από ένα χρόνο. Ως διαπραγματευτής (Επιτροπή Οικονομικών) εκ μέρους της Πολιτικής μου Ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο, των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, εκπροσωπώντας Ευρωβουλευτές από όλα τα κράτη-μέλη, είχα εμπλακεί από την αρχή μέχρι τέλους. 

Δεδομένου του ευρύτερου συμφωνημένου πλαισίου για πράσινη μετάβαση και ψηφιακό μετασχηματισμό, στις διαπραγματεύσεις υπήρχαν «εύκολα» και «δύσκολα» θέματα, αφού κάθε διαπραγματευτής λειτουργεί κανονικά βάσει των προτεραιοτήτων της Πολιτικής του Ομάδας. Για παράδειγμα, εύκολα συμφωνήθηκε ότι η κυβέρνηση κάθε κράτος θα υποβάλει προς έγκριση το δικό του ξεχωριστό κρατικό Σχέδιο Ανάκαμψης, συμπεριλαμβάνοντας επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις βάσει των δικών του αναγκών.

Καζακστάν: Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;

 

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης

 

Το Καζακστάνέχει έκταση 2.724.900 τετ
ραγωνικών χιλιομέτρων (έναντι783.562 τετ. χλμ της Τουρκίας) και αποτελεί την ένατη μεγαλύτερη χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο. Διαθέτει τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου, ουρανίου (πρώτη στον κόσμο) καθώς και πολλών άλλων πολύτιμων, έγχρωμων μετάλλων.

Με δεδομέναόσα έχουν ήδη προηγηθεί (ένταση στην Ουκρανία,στις χώρες της Βαλτικής-Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία, ταραχές σε Λευκορωσία και Γεωργία, τον πόλεμο Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν, ένταση με τη Μολδαβία,  ταραχές σε Τατζικιστάν και Κιργιζία), μπορεί κανείς λογικά να υποθέσει πως και τα γεγονότα στο Καζακστάν αποτελούν την συνέχεια ενός ευρύτερου σχεδίου της Δύσης να πλησιάσει στον γεωπολιτικό περίγυρο της Ρωσίας με στόχο τον αποσυντονισμόκαι την αποσταθεροποίηση της ίδιας της Ρωσίας μέσα στο εσωτερικό της.

Η περίπτωση όμως του Καζακστάν παρουσιάζει κάποιες σημαντικές ιδιαιτερότητες μέσα από τις οποίες ξεχωρίζει η δραστήρια ανάμειξη των παντουρκιστών*και της ίδιας της Τουρκίας.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά:

Τα γεγονότα του Καζακστάν ξεκίνησαν την δεύτερη μέρα του 2022 όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε τον διπλασιασμό της τιμής του ευρύτατα χρησιμοποιούμενου υγροποιημένου φυσικού αερίου. Οι αυθόρμητες λαϊκές κινητοποιήσεις είχαν σαν αίτημα την κατάργηση των αυξήσεων με κυρίαρχο σύνθημα «Γέρο, έξω!» (αναφορά στον επί δεκαετίες αυταρχικό κυβερνήτη της χώρας Ναζαρμπάγιεφ), αλλά πολύ σύντομα επεκτάθηκαν και σε πολιτικά θέματα (παραίτηση της κυβέρνησης,  διεξαγωγή εκλογώνκ.α).

2022: Μια δύσκολη και αποφασιστική χρονιά σε όλα τα επίπεδα …

 

του Στέφανου Σταμέλλου 

Περάσαμε ήδη στο 2022 και μπήκαμε στο ρυθμό του νέου χρόνου. Όλα δείχνουν πως μας περιμένει όχι απλώς μια δύσκολη, μα και μια αποφασιστική χρονιά! Οι εξελίξεις διαγράφονται κρίσιμες σε όλα τα επίπεδα∙ και δεν είναι μόνο ο COVID.

 

Τα οικονομικά στοιχεία λένε ότι «Το χρέος της Κεντρικής Διοίκησης εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στα 386,32 δισ. ή 218,4% ως ποσοστό του ΑΕΠ στο τέλος του 2021…. Το δε χρέος της Γενικής Κυβέρνησης -το οποίο και λαμβάνεται υπόψη για τις διεθνείς συγκρίσεις αλλά και για τις μελέτες βιωσιμότητας του χρέους- εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στα 350 δισ. ή 197,9% ως ποσοστό του ΑΕΠ στο τέλος του 2021, έναντι 341 δισ. ή 205,6% ως ποσοστό του ΑΕΠ το 2020, παρουσιάζοντας μείωση κατά 7,7 ποσοστιαίες μονάδες έναντι του 2020», το οποίο 2020, να υπογραμμίσουμε, ήταν μια ιδιαίτερα δύσκολη χρονιά λόγω της καραντίνας. Να θυμηθούμε ότι τα προηγούμενα έτη, το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης ανήλθε σε 179,5% του ΑΕΠ το 2017, σε 186,4% του ΑΕΠ το 2018 και σε 180,7% του ΑΕΠ το 2019. Επίσης να θυμηθούμε ότι το 2009 ο δείκτης χρέους ήταν 127% και λέγαμε τότε ότι βρεθήκαμε στο χείλος της χρεοκοπίας...  Στις σημερινές συνθήκες, με τον συνεχή δανεισμό της κυβέρνησης, το χρέος μεγαλώνει και είναι πολύ δύσκολο να λέμε ότι αυτό είναι διαχειρίσιμο.

 

Στους δρόμους οι Ιρλανδοί για μία ακόμα γυναικοκτονία

 

Η δολοφονία της Άσλινγκ Μέρφι από άγνωστο άνδρα έχει «ενώσει το έθνος με αλληλεγγύη και με αποστροφή» στη βία κατά των γυναικών, δήλωσε ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας.

    

Εκατοντάδες άνθρωποι κατεβαίνουν στους δρόμους, στο Δουβλίνο, για το τελευταίο αντίο στην 23χρονη Άσλινγκ Μέρφι

Την Παρασκευή χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν σε πόλεις του νησιού της Ιρλανδίας, ώστε να αποχαιρετήσουν την Άσλινγκ Μέρφι, τη γυναίκα που δολοφονήθηκε την Τετάρτη στη περιοχή Τάλαμορ από άγνωστο μέχρι στιγμής άνδρα. Με κεριά και πανό στα χέρια τους, με το χαρακτηριστικό «metoo» να ξεχωρίζει, γέμισαν ασφυκτικά τους δρόμους, όχι μόνο γύρω από το σημείο της δολοφονίας, αλλά και στις πρωτεύουσες του Δουβλίνου και του Μπέλφαστ, δίνοντας από κοινού ένα μήνυμα ενότητας απέναντι στη βία κατά των γυναικών, που παραμένει μείζον θέμα διεθνώς,

Φενάκη η Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας

του Γιαννάκη Λ.Ομήρου 

Ασφαλώς η ενταξιακή ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας είναι εδώ και χρόνια «παγωμένη» και στάσιμη. Όχι όμως τερματισμένη

Το  προ ετών ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με το οποίο ζητείται η αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, προσφέρεται για ένα ουσιαστικό προβληματισμό για ένα θεμελιώδες ζήτημα που απασχολεί Κύπρο και Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες.

Είναι προς το συμφέρον της Κύπρου και της Ελλάδας η υποστήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας;

Ήταν ορθή η αλλαγή πολιτικής των δύο χωρών, η εγκατάλειψη της αρνητικής τους θέσης έναντι της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας, εκτός εάν η τελευταία συμμορφωνόταν με το διεθνές δίκαιο στο Κυπριακό και στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο;

Κάθε πολιτική κρίνεται από το αποτέλεσμα της. Και το αποτέλεσμα της θετικής στάσης Κύπρου και Ελλάδας στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας είναι πασιφανώς αρνητικό.

Οι θάνατοι από μαγκάλια και το παράδοξο της ενεργειακής φτώχειας

 του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας έφερε πανευρωπαϊκό ρεκόρ στους απλήρωτους λογαριασμούς

Ανήμερα των Χριστουγέννων ένας 37χρονος άνδρας στο Ίλιον απανθρακώθηκε πασχίζοντας να ζεσταθεί με μια ηλεκτρική κουβέρτα. Τα κινητικά προβλήματα που αντιμετώπιζε δεν του επέτρεψαν καν να αντιδράσει όταν ξέσπασε το βραχυκύκλωμα στην παλιά και φθαρμένη πιθανότατα κουβέρτα που χρησιμοποιούσε ως θερμαντικό σώμα…

Την ίδια μέρα, ανήμερα των Χριστουγέννων, στα Βορίζια του Δήμου Φαιστού της Κρήτης ένας 95χρονος και μια 92χρονη βρέθηκαν νεκροί στο σπίτι τους. Αιτία του θανάτου τους ήταν οι αναθυμιάσεις που εξέπεμπε το μαγκάλι το οποίο είχαν αναμμένο προσπαθώντας να ζεσταθούν, ενώ νεότερες πληροφορίες τονίζουν ότι η γυναίκα πιθανά να πέθανε από το κρύο…

Τα δύο παραπάνω περιστατικά είναι μόνο τα πιο πρόσφατα σε μια μακρά σειρά θανάτων που ως αιτία έχουν την εκτόξευση του κόστους του ηλεκτρικού ρεύματος. Εκτιμήσεις φέρουν το χρόνο που έφυγε να καταγράφτηκε ρεκόρ αστικών πυρκαγιών, που ως άμεση αιτία είχαν κακοσυντηρημένα τζάκια, μαγκάλια, φθαρμένες ηλεκτρικές κουβέρτες κι ό,τι άλλο αυτοσχέδιο μέσο μπορεί να επινοήσει και να χρησιμοποιήσει κάθε άνθρωπος για να ζεσταθεί. Απώτερη αιτία ο τετραπλασιασμός της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος τον μήνα Νοέμβριο, σε σχέση με τους πρώτους μήνες του τρέχοντος έτους, όπως καταγράφεται στον παρακάτω πίνακα.

Όχι στο κλείσιμο της ΑΥΓΗΣ / Αγώνας για δουλειά και αξιοπρέπεια

Σε μία από τις μαζικότερες συνελεύσεις των τελευταίων ετών και σε ιδιαίτερα φορτισμένο κλίμα για την κρίσιμη ιστορικά στιγμή που βιώνει η εφημερίδα, η γενική συνέλευση των εργαζομένων της ΑΥΓΗΣ αποφάσισε ομόφωνα με 49 ψήφους ΥΠΕΡ τα εξής:

Δηλώνουμε απερίφραστα αντίθετοι σε κάθε σχεδιασμό για το κλείσιμο του καθημερινού φύλλου της ΑΥΓΗΣ και τη διάλυση της ιστορικής εφημερίδας της αριστεράς και του τόπου, που συμπληρώνει φέτος τα 70 χρόνια από τη γέννησή της.

Δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι μετά από 7 δεκαετίες αδιάλειπτης καθημερινής μάχης για την ενημέρωση, η οποία ανετράπη μόνο από το καθεστώς των συνταγματαρχών, οι εργαζόμενοι της ΑΥΓΗΣ παραμένουμε ακόμη εδώ και θα δώσουμε μάχη για να παραμείνει ανοιχτή η καθημερινή και κυριακάτικη έκδοση της, θα παλέψουμε για τις θέσεις εργασίας και τα δικαιώματά μας.

Καταγγέλλουμε ως απαράδεκτη και κυνική τη στάση της Διοίκησης, η οποία ενώ εξακολουθεί να μην μας ενημερώνει επίσημα για το σχέδιο καταστροφής της ΑΥΓΗΣ, έχει αρχίσει ήδη να υλοποιεί σχέδιο για το κλείσιμο του καθημερινού φύλλου και την απώλεια αγνώστου αριθμού θέσεων εργασίας, εντείνοντας την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος εθελουσίας εξόδου, το οποίο είχαμε καταγγείλει από την πρώτη στιγμή ως βόμβα στα θεμέλια του οργανισμού. Μέσα σε αυτό το κλίμα ενημερωθήκαμε και για την παραίτησή του διευθυντή της εφημερίδας Α. Τσέκερη, με αποτέλεσμα να μένει σήμερα διευθυντικά ακέφαλη.

Όμως η χρεωκοπία της εφημερίδας και η απαξίωση του δημοσιογραφικού της στίγματος έχει πρόσωπα και διευθύνσεις, και σίγουρα τα πρόσωπά αυτά δεν είναι των εργαζομένων, οι οποίοι επί σειρά ετών έχουμε βάλει πλάτη για τη διάσωση της εφημερίδας.

ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ – ΣΥΝΤΑΞΗ ΧΗΡΕΙΑΣ

 

Η ΑΓΣΕΕ παρατηρεί επί των τελευταίων ρυθμίσεων για τη σύνταξη : 

·         Είναι γνωστό ότι την περίοδο 2010-2019 οι συνταξιούχοι απώλεσαν το 45-50% του ετήσιου εισοδήματός των και ταυτόχρονα επωμίστηκαν το ηθικό χρέος της οικονομικής στήριξης των άνεργων ή υποαπασχολούμενων  παιδιών τους που ανέρχονται σε 500.000 για τους οποίους η Πολιτεία ποτέ δεν νοιάστηκε.

·        

Είναι η χρονιά της Γαλλίας να καθοδηγήσει την ΕΕ;

του Κώστα Μαυρίδη 

Η διορατικότητα είναι κορυφαίο κριτήριο στην πολιτική και έχει νόημα όταν ασκείται εκ των προτέρων σε στρατηγικά ζητήματα. Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος  (2003-2008) επιδίωξε διορατικά να συνομολογήσει αμυντική συνεργασία με τη Γαλλία, στη βάση του αμοιβαίου συμφέροντος ενόψει των εξορύξεων στην Κυπριακή ΑΟΖ. Με την αποτυχία επανεκλογής του, η επιδίωξη εγκαταλείφθηκε και επικράτησε η μονοδιάστατη πολιτική των «διακοινοτικών συνομιλιών», με την  προσδοκία (!) ότι η Τουρκία, θα επιθυμούσε λύση για επανενωμένο κράτος εντός της ΕΕ, που θα μας απάλλασσε από την ίδια…Σήμερα, η Τουρκία συνεχίζει την κατοχή μέρους της Κύπρου και επιπλέον κατέχει παράνομα έδαφος στη Συρία και στο Ιράκ. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών εξαρχής αντιλαμβανόταν τις αδυσώπητες πραγματικότητες λόγω του τουρκικού επεκτατισμού και παραμένει ως σήμερα προσγειωμένη. Ωστόσο, διάφορες ελίτ (από πολιτικούς, ακαδημαϊκούς και δημοσιογραφικούς κύκλους) συνεχίζουν να προσδοκούν «λύση» σε συνεργασία με το ισλαμοφασιστικό καθεστώς στην Τουρκία και τον εγκάθετό του στα κατεχόμενα.

 

Στο πρώτο εξάμηνο του 2022, η Γαλλία προεδρεύει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ, με προτεραιότητες σε κορυφαία για το μέλλον της Ευρώπης ζητήματα, από τη μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας για τα όρια οικονομικής ευελιξίας των κρατών, μέχρι την οικοδόμηση κοινής άμυνας και ασφάλειας της ΕΕ.  Πρόκειται για καίρια θέματα για τον ευρωπαϊκό νότο, ιδιαίτερα Κύπρο και Ελλάδα στην Αν. Μεσόγειο, όπου η Γαλλία έχει ζωτικά συμφέροντα.

Ζαχάροβα: Υπενθυμίζει στο ΝΑΤΟ πως η άμυνα Σερβίας εξαρτάται από Ρωσία

 

Από

 Β. Ζ.

 - ΙΣΚΡΑ 

 

Η αμυντική ικανότητα της Σερβίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο σύντομα ανταποκρίνεται η Ρωσία σε εξωτερικές απειλές στη χώρα, τόνισε η εκπρόσωπος Τύπου του ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα.

Η αμυντική ικανότητα της Σερβίας εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το πόσο σύντομα ανταποκρίνεται η Μόσχα σε εξωτερικές προκλήσεις που στοχοποιούν το Βελιγράδι, δήλωσε σήμερα, Τρίτη, η εκπρόσωπος του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα, σχολιάζοντας δηλώσεις του διοικητή των αμερικανικών ναυτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, Ναυάρχου Ρόμπερτ Μπερκ.

Η Ζαχάροβα επικαλέστηκε τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Μπερκ στο σερβικό μέσο ενημέρωσης Kurir, κατά την οποία είπε πως η Συμμαχία χαιρετίζει τις προσπάθειες της χώρας να τονώσουν την αμυντική τους ικανότητα.

«Θα ήθελα να υπενθυμίσω στον Μπερκ και όλους τους συναδέλφους του στο ΝΑΤΟ δύο σημαντικά γεγονότα. Η αμυντική ικανότητα της Σερβίας, τα τελευταία περίπου 200 χρόνια, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο σύντομα ανταποκρίνεται η Ρωσία σε εξωτερικές απειλές σε αυτή την νοτιοσλαβική χώρα» έγραψε στο κανάλι της στο Telegram.

Εκτός αυτού, συνέχισε η ίδια, τα τωρινά μέλη του ΝΑΤΟ είναι χώρες που έχουν επιτεθεί στη Σερβία στο παρελθόν.

Αν ο Μπερκ γνωρίζει αυτά τα γεγονότα, με τη δήλωση που έκανε στο σερβικό μέσο χαιρετίζει τον ρωσικό οπλισμό με τον οποίο προμηθεύει η Ρωσία τη Σερβία, είπε η Ζαχάροβα.

Σύμφωνα με το ΝΑΤΟ, η Σερβία, αντίθετα με οποιαδήποτε άλλη χώρα των δυτικών Βαλκανίων, δεν επιδιώκει να γίνει μέλος της Συμμαχίας.

Τι συμβαίνει στο Καζακστάν;

 

 

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Αν πιστέψουμε τα ισχυρότερα αγγλόφωνα μέσα, αυτό που διαδραματίζεται στο Καζακστάν είναι μια ακόμη “έγχρωμη επανάσταση” αθώων διαδηλωτών σε πρώην σοσιαλιστική χώρα, την οποία απειλεί να συντρίψει η πάντα επίφοβη ρωσική αρκούδα. Το μενού των δυτικών πρακτορείων καταπίνουν αμάσητα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, για να επιβεβαιώσουν άλλη μία φορά πόσο φτηνή και αναξιόπιστη έχει καταντήσει η εγχώρια δημοσιογραφία την τελευταία δεκαετία. Οι εξελίξεις στο Καζακστάν είναι όντως δραματικές και εγκυμονούν σοβαρές διεθνείς επιπτώσεις, αλλά δεν μπορούν να ερμηνευτούν με παρωχημένα, ψυχροπολεμικά στερεότυπα.

Κατ’ αρχάς, δυο λόγια για τη σημασία της υπό συζήτηση χώρας. Με έκταση λίγο μεγαλύτερη από το σύνολο της Δυτικής Ευρώπης, το Καζακστάν δεσπόζει στην Κεντρική Ασία, βασικό θέατρο που “Μεγάλου Παιχνιδιού” ανάμεσα στη Ρωσική και τη Βρετανική Αυτοκρατορία, στον 19ο αιώνα. Στη σύγχρονη εποχή, μήλο της έριδος για τις μεγάλες δυνάμεις και τις πολυεθνικές εταιρείες αποτελούν ο τεράστιος πλούτος της χώρας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αλλά και σε πλήθος μεταλλευμάτων, συμπεριλαμβανομένου του ουρανίου της, το οποίο τροφοδοτεί τους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Ιαπωνίας, της Γαλλίας, του Καναδά, της Ινδίας και άλλων χωρών.