Άντης Ροδίτης και Ήφαιστος

 

του Άντη Ροδίτη

Μού γράφει στο F/B από την Αθήνα ο ορθοπεδικός χειρουργός κος Άριστος Χριστοδούλου:

 

«Κύριε Ροδίτη, διαβάζω αυτά που γράφετε. Καποιες φορές ήρθαμε και σε αντιπαράθεση. Διαβαζω και άλλα βιβλία ή επιστημονικές μελέτες που γράφτηκαν για το Κυπριακό. Μελετωντας τον καθηγητή κ. Ηφαιστο παρατηρώ ότι διαφωνείτε πλήρως. Ο κ Ήφαιστος ρίχνει πιο πολύ το φταίξιμο για τα δεινά της Κύπρου στις Ελλαδικές ηγεσίες παρά στις Κυπριακές. Ακομη και για το σχέδιο Ατσεσον. Η ιστορία κάποια στιγμή πρέπει να γραφτεί αντικειμενικά και αμερόληπτα. Αν όχι για μας αλλά για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας εάν θα υπάρχει ακόμη Ελληνισμός στην Κύπρο. Απο ποιες πηγές όμως αφού ο καθένας χρησιμοποιεί διαφορετικές.»

 

Ο κ. Χριστοδούλου μού δίνει την ευκαιρία να πω κάποια πράγματα.

Είναι γεγονός ότι με τον Παναγιώτη Ήφαιστο διαφωνήσαμε και διαφωνούμε ριζικά, αν και έχουμε κοινούς φίλους. Ήρθαμε και σε οξεία σύγκρουση και μου ζήτησε να τον αφαιρέσω από τη λίστα μου για να μην παίρνει τα κείμενα-σχόλια που στέλνω κατά καιρούς σε πολλών ειδών ανθρώπους, διανοούμενους, δημοσιογράφους επιστήμονες, απλούς πολίτες.

Αυτό το θεωρώ αδυναμία των δικών του θέσεων για τις οποίες δεν μπορεί να πείσει. Δεν υπάκουσα στο «αίτημά» του κι εξακολουθώ από καιρού εις καιρόν να του στέλνω τα κείμενά μου (υπάρχουν κι άλλοι, και λειτουργοί του ΡΙΚ που εκφράζουν άρνηση να διαβάσουν αυτά που γράφω, αλλά επιμένω).

Πριν καμιά δεκαετία ο κ. Ήφαιστος «απείλησε» ενώπιον των κοινών μας φίλων ότι θα έγραφε ένα βιβλίο για να διαψεύσει τα δικά μου βιβλία, κι ανακοίνωσε επίσης τη σύσταση επιστημονικής ομάδας νέων επιστημόνων που θα δούλευε για να μου αποδείξει με έγγραφα και στοιχεία ότι έχω άδικο. Ακόμα περιμένω, τίποτε από τα δυο δεν έγινε.

Πριν προχωρήσω θέλω να πω στον κ. Άριστο Χριστοδούλου ότι συμφωνώ απόλυτα ότι κάποια στιγμή η Ιστορία πρέπει να γραφτεί αντικειμενικά και αμερόληπτα. Γι’ αυτό πρέπει να μπορούν ν’ ακούγονται όλες οι απόψεις κι όχι η μια πλευρά να νομίζει ότι επιβλήθηκε και να αποκλείει τον διάλογο, όπως οι αντιδράσεις τύπου «Ήφαιστου». Ο ενδιαφερόμενος πολίτης και δη ο «μορφωμένος» -και με την έννοια του αποφοίτου ανωτάτων σχολών- μπορεί πια να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του κρίνοντας απλά και μόνο από την δι’ εγγράφων, ντοκουμέντων και μαρτυριών τεκμηρίωση που προσφέρει ο κάθε συγγραφέας.

 

Ένας άλλος συνάδελφος τού Παναγιώτη Ήφαιστου, ο κ. Μάριος Ευρυβιάδης, καθηγητής τού Πανεπιστημίου Νεαπόλεως, έχει τις ίδιες θέσεις με τον κ. Ήφαιστο: Ότι το φταίξιμο το έχει η Ελλάδα και όχι η Κύπρος.

Παρακολούθησα προχθές από την τηλεόραση του ΡΙΚ μια συζήτηση στο πρόγραμμα «ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ» με παρουσιαστή τον Χριστόδουλο Χριστοδούλου και φιλοξενούμενους τον Μάριο Ευρυβιάδη και τον Χρίστο Ιακώβου, διευθυντή του ΚΥΚΕΜ.

Θα μπορούσα να σχολιάσω αρκετά πράγματα και να διερωτηθώ γιατί μέσα στο ίδιο πρόγραμμα ήταν όλοι πάνω-κάτω της ιδίας άποψης χωρίς να υπάρχει αντίλογος. Θα περιοριστώ σε μια παρατήρηση: Σε κάποια στιγμή ο κ. Ευρυβιάδης μάς πληροφόρησε ότι τόσο νωρίς, όσο από το 1960, οι «δυτικοί» (οι ΗΠΑ σίγουρα, πρέπει να υποθέσουμε) μετάνιωσαν που επέτρεψαν στην Κύπρο να γίνει κράτος και βάλθηκαν από τότε με διάφορα σχέδια και συνωμοσίες να το εξοντώσουν!! Μια χαριτωμένη, μπορώ να πω, θεωρία που όχι μόνο δεν βασίζεται σε κανένα επίσημο έγγραφο αλλά σε συναισθήματα μάλλον, υποθέσεις και φαντασιώσεις επειδή ακριβώς  ευκολύνει πολλούς να βλέπουν και το σχέδιο Άτσεσον σαν μια τέτοια απόπειρα, ξεχνώντας ότι ο αγώνας της Κύπρου ήταν για την Ένωση και όχι για την ανεξαρτησία. Τάσσονται ανεπιφύλακτα αλλά και επιπόλαια υπέρ της διατήρησης τού κυπριακού κράτους ακόμα κι αν η κατάργησή του θα γινόταν με αντίτιμο την καθαρή Ένωση. Για να κρύψουν την προτίμησή τους στην «ανεξαρτησία» (δηλαδή τη μακαριοκρατία για προσωπικούς τους λόγους) παρουσιάζουν το σχέδιο Άτσεσον από την αρχή του ως το τέλος του ως μόνο διχοτομικό και αρνούνται αυτό που αποδεικνύω με έγγραφα, ντοκουμέντα και μαρτυρίες: ότι το σχέδιο ναι μεν ξεκίνησε με την πρόθεση να παραχωρήσει περίπου 25% του εδάφους της Κύπρου για πάντα στους Τούρκους, αλλά κατέληξε να τους προσφέρει μόνο 5% έδαφος για μόνο 50 χρόνια με ενοίκιο! Αυτό παραδέχεται και ο Διευθυντής Ιστορικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών

 

Δρ Σωτήρης Ριζάς στο βιβλίο του «Ενωση, Διχοτόμηση, Ανεξαρτησια», Βιβλιόραμα 2000.

 

Προχωρώντας πέρα και από τον κ. Ριζά ισχυρίζομαι και το αποδεικνύω με έγγραφα (βιβλίο «Κουράγιο Πηνελόπη», Αρμός 2013) ότι είναι ξεκάθαρο πως μετά την απόρριψη από τους Τούρκους τού 5% εδάφους της Κύπρου για μόνο 50 χρόνια, οι Αμερικανοί ευνόησαν και την ανακήρυξη της Ενώσεως χωρίς να πάρουν τίποτε οι Τούρκοι. Τα έγγραφα το αποδεικνύουν. Ο Μακάριος, όμως, απέρριψε την Ένωση για χάρη της «ανεξαρτησίας», για χάρη δηλαδή αυτού που δεν ήθελαν με κανένα τρόπο οι «δυτικοί», επειδή ο Μακάριος ακολουθούσε αδέσμευτη, τουτέστι φιλοσοβιετική πολιτική και το θεωρούσαν πιθανό να γίνει και η Κύπρος σοβιετική.

Τα υπόλοιπα, έτσι ή αλλιώς, είναι γνωστά, με τους Ευρυβιάδη και Ήφαιστο (και άλλους, π.χ. ΑΚΕΛ) να επιμένουν ότι καλώς έπραξε ο Μακάριος απορρίπτοντας την ανεπανάληπτη ευκαιρία Ένωσης. Τα γεγονότα, όμως, που ακολούθησαν τους διαψεύδουν. Κι όσο διαψεύδονται τόσο αδιάλλακτοι στις απόψεις τους γίνονται. Ο κ. Ήφαιστος δεν θέλει να ακούει την αντίθετη άποψη, ο δε Ευρυβιάδης παίρνει όλα τα κείμενά μου χωρίς να δοκιμάζει ποτέ να τα διαψεύσει για να μην πάρει δημοσίως απαντήσεις και να κινδυνεύσει με κατάρρευση ο μύθος του. Τα τής ιδίας νοοτροπίας ΜΜΕ τού κάνουν το χατίρι να του επιτρέπουν να μιλά μόνος του, χωρίς αντίλογο. Αργότερα ή γρηγορότερα, όμως, θα δουν όλοι πού είναι η τεκμηρίωση με επίσημα έγγραφα και πού οι φαντασιώσεις, ο φανατισμός και η απόπειρα να διατηρηθεί ένας μύθος που εξυπηρέτησε μεν πολλών τις προσωπικές ανάγκες και φιλοδοξίες, έκαμε όμως μεγάλο κακό στον ελληνισμό.