του Γιαννάκη Ομήρου
Γιορτάζουμε αυτές τις μέρες δύο σημαντικές εθνικές επετείους. Την 25η Μαρτίου 1821 που φέτος λαμπρύνεται με τη συμπλήρωση 200 χρόνων και την 1η Απριλίου 1955. Τις γιορτάζουμε για να αποδώσουμε καθηκόντως τιμή, σε όσους αγωνίστηκαν για ελεύθερη Ελλάδα και ελεύθερη Κύπρο, αλλά και για να εμπνεόμαστε από την προσφορά τους για να διαμορφώσουμε και να οριοθετήσουμε τη σημερινή μας πορεία. Στην Ελλάδα για να υπάρξει υπέρβαση από τη σημερινή δυσμενή συγκυρία και να οικοδομηθεί μια νέα εθνική προοπτική προκοπής και προόδου και στην Κύπρο για να επιτύχουμε την επούλωση των πληγών της προδοσίας και του εγκλήματος του 1974. Με τερματισμό της τουρκικής κατοχής και αποκατάσταση των δικαιωμάτων του λαού μας.
Οι αγώνες του Ελληνικού λαού και του Κυπριακού Ελληνισμού ήταν αγώνες ομοειδούς χαρακτήρα. Για κατάργηση της μακρόχρονης δουλείας, για εθνική αναγέννηση και ελευθερία. Και στις δύο περιπτώσεις ο αγώνας ήταν άνισος. Δύο τμήματα του έθνους είχαν να αντιμετωπίσουν υπέρτερους αντιπάλους αλλά και ένα δυσμενές διεθνές περιβάλλον.
Η εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση της 25ης Μαρτίου 1821, οδήγησε στη δημιουργία του νέου Ελληνικού κράτους που έμελλε να στερεωθεί, έστω και σε μικρότερο γεωγραφικά χώρο της ιστορικής παρουσίας του Ελληνισμού.
Στην Κύπρο ο αγώνας οδήγησε σε μια φαλκιδευμένη,- δυστυχώς εν πολλοίς ανεξαρτησία.
Εν μέσω συνωμοσιών, εξωτερικών επεμβάσεων, εσωτερικών συμπεριφορών αλυτρωτισμού και απροκάλυπτης προδοσίας οδηγηθήκαμε στο πραξικόπημα την τουρκική εισβολή και τη μέχρι σήμερα συνεχιζόμενη κατοχή και διαίρεση της Κύπρου. Όλα αυτά ωστόσο σε καμιά περίπτωση δεν αναιρούν και δεν μειώνουν είτε το νόημα του αγώνα είτε το μεγαλείο της θυσίας των αγωνιστών.Ο Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας εναντίον της αποικιοκρατικής δύναμης «εν όπλοις» αποτελούσε πράξη αναίρεσης κάθε προηγούμενης στάσης και απόρριψης της λογικής των ισορροπιών δυνάμεων και των ισοζυγίων με αποφασιστική υπέρβαση των δήθεν ρεαλιστικών εκτιμήσεων, που αν επικρατούσαν, θα οδηγούσαν αναπόφευκτα στην καθήλωση και απονέκρωση κάθε κίνησης για δυναμική αντιπαράθεση προς την αποικιοκρατική δύναμη.
Η κατάληξη του αγώνα δεν ήταν η εκπλήρωση της μεγάλης προσδοκίας , μπορούμε ωστόσο με βεβαιότητα να διαπιστώσουμε ότι η πρωτοβουλία είναι ιστορικά δικαιωμένη. Οι απόπειρες απόδοσης λάθους στην εκδήλωση της εξέγερσης του 55 είναι ιστορικά ατεκμηρίωτες.
Η σημερινή συγκυρία στην Ελλάδα, με διαρκείς τις τουρκικές προκλήσεις, όπως και το άγος της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, πρέπει να αποτελούν ασφαλώς αιτία ενός εθνικού προβληματισμού και περισυλλογής για το πως θα αντιμετωπιστούν επιτυχώς οι δυσκολίες και τα προβλήματα. Σε καμιά όμως περίπτωση δεν πρέπει να οδηγούν σε αισθήματα εθνικής μελαγχολίας, απαισιοδοξίας και παραίτησης. Τα φωτεινά παραδείγματα του 21 και του 55 πρέπει να αποτελούν φάρους και πυξίδες για τη διαγραφή της σημερινής μας πορείας. Των σημερινών μας καθηκόντων. Μακριά από τα ψευδοπροοδευτικά ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης που απειλούν το έθνος – κράτος και αποπειρώνται την εθνική και πολιτιστική αποδόμηση.
Έμπνευση, φρονηματισμός, εθνική σύνεση και περισυλλογή, διεκδίκηση, αγωνιστικό φρόνημα, επιμονή και προσήλωση στην επίτευξη του στόχου ενός ασφαλούς εθνικού μέλλοντος, αποτελούν τα σημερινά μας καθήκοντα.
Πέρα από τους πανηγυρικούς και τις επετειακές ανακοινώνεις, που συνήθως αρκούνται στην επιφάνεια, το χρέος μας είναι να μπορέσουμε, με οδηγό τις δύο κορυφαίες στιγμές του 21 και του 55, να αντιμετωπίσουμε τις σημερινές προκλήσεις.
Για να ματαιώσουμε την καραδοκούσα απειλή της παρακμής και να αποκτήσουμε τη δύναμη που απαιτείται για να υπερασπίσουμε την εθνική προοπτική.
Γιαννάκης Λ. Ομήρου
Πρώην Προέδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων
ΠΗΓΗ Sigmalive
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου