Για περισσότερα από δύο χρόνια, ο Τούρκος αυταρχικός πρόεδρος, όπως αναφέρει το Economist, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στηρίχθηκε στον γαμπρό του, Αλμπαϊράκ, για να διευθύνει την οικονομία.
Ο (πλέον) τέως ΥΠΟΙΚ της Τουρκίας σχεδόν βύθισε την οικονομία της χώρας, ενώ η κεντρική και οι κρατικές τράπεζες έχουν σπαταλήσει τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε συναλλαγματικά αποθέματα σε αναποτελεσματικές προσπάθειες διάσωσης της τουρκικής λίρας.
Ο Ερντογάν τελικά έβαλε ένα φρένο. Στις 7 Νοεμβρίου απέλυσε τον κυβερνήτη της κεντρικής τράπεζας και τον αντικατέστησε με έναν από τους αντιπάλους του Αλμπαϊράκ. Την επόμενη μέρα, ο αγανακτισμένος γαμπρός του, που κάποτε διαφημίστηκε ως ο μελλοντικός διάδοχος του πεθερού του, παραιτήθηκε. Από τότε, η τουρκική λίρα ανταποκρίθηκε με την καλύτερη εβδομαδιαία απόδοση, με ανατίμηση της τάξης του 10%. Αυτή η άνοδος, όμως, δεν έρχεται χωρίς τίμημα.
Ο Ερντογάν είπε σε πρόσφατες δηλώσεις του ότι η Τουρκία ίσως τώρα πρέπει να καταπιεί το “πικρό φάρμακο”. Αυτό σημαίνει λιτότητα. Στις 19 Νοεμβρίου, η κεντρική τράπεζα προχώρησε σε αύξηση επιτοκίων κατά 475 μονάδες.Έχασε τον καλό του φίλο στις ΗΠΑ
Όπως συνεχίζει το περιοδικό, με αυτήν του την κίνηση ο Τούρκος πρόεδρος φαίνεται πως κέρδισε χρόνο ώστε να αντιμετωπίσει την απώλεια του καλού του φίλου στον Λευκό Οίκο. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ο Ερντογάν ήξερε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ κρατούσε το βλέμμα του μακριά, ενώ η Τουρκία ξεδίπλωνε τα σχέδιά της στην Ανατολική Μεσόγειο. Ενώ η Τουρκία προήλαυνε σε Συρία, Λιβύη και Αζερμπαϊτζάν, ο Τραμπ προστάτευε επίσης την Τουρκία από τις αμερικανικές κυρώσεις λόγω της αγοράς του ρωσικού συστήματος των S400. Μάλιστα, το Economist αναφέρει ότι ο Τραμπ προσπάθησε επίσης να αναβάλει την έρευνα για την τουρκική κρατική τράπεζα Halkbank που κατηγορείται για ξέπλυμα χρήματος στο Ιράν. Τα πράγματα, αναφέρει το περιοδικό, θα γίνουν ακόμη χειρότερα υπό τον Τζο Μπάιντεν, ο οποίος είπε, πριν εκλεγεί, ότι ο Ερντογάν “πρέπει να πληρώσει” σαν “δικτάτορας”.
Οι κυρώσεις για τους S-400 θα είναι δύσκολο να αποφευχθούν, αναφέρουν οι αναλυτές που επικαλείται το Economist, ειδικά αφού η Τουρκία δοκίμασε το σύστημα τον Οκτώβριο. Η Άγκυρα δεν έχει πλέον το είδος προστασίας που παρεχόταν από τον Τραμπ και πρέπει πολιτικά και οικονομικά να τακτοποιήσει το σπίτι της, σημειώνεται.
Ο Αλμπαϊράκ και το πραγματικό πρόβλημα
Ωστόσο, υπάρχουν περιορισμένες προοπτικές σε αυτό που μπορεί να κάνει ο Ερντογάν για να σώσει τη λίρα αλλά και να καθησυχάσει τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο Αλπαϊράκ μπορεί να είναι ένας χρήσιμος αποδιοπομπαίος τράγος, αλλά δεν ήταν το πραγματικό πρόβλημα στην Τουρκία.
Ακόμα κι αν ο Ερντογάν είναι ειλικρινής για το ότι προβάλλει την ανάγκη για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και τη συνεργασία με τους δυτικούς εταίρους του, δεν παύει να στηρίζεται στον συνασπισμό που έχει δημιουργήσει με τους υπερεθνικιστές της χώρας του, που τον υποστηρίζουν στο κοινοβούλιο και τις δυνάμεις ασφαλείας.
“Έριξε τον εαυτό του σε αυτό το μονοπάτι”, λέει ένα think tank, το Osgurunru Hisarushikuri, του Γερμανικού Ιδρύματος Marshall. “Δεν ξέρω πώς μπορεί να κάνει σημαντικές αλλαγές χωρίς να καταστρέψει τη δομή συμμαχίας που έχει δημιουργήσει”.
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου