Παγκόσμια μέρα… σκέψης

του  Άντη Ροδίτη

Παγκόσμια μέρα… σκέψης λέει, σήμερα!

Σιγά τη σκέψη! Ποια σκέψη; Βλέπετε εσείς πολλή σκέψη να κυκλοφορεί σήμερα ή πολλή πελλάρα (εδώ Λεμεσός, εδώ Λεμεσός) ή πολλή ανευθυνότητα ή πολύ μίσος, εχθρότητα, λύσσα για εξουσία;

Πήγα σήμερα πρωί-πρωί στην Τράπεζα για λάθος εις βάρος μου εκ μέρους της Τράπεζας. Δέκα πελάτες και δύο ταμίες Η τρίτη ταμίας ’ποσκολιόταν με κάτι και δεν δεχόταν πελάτες. Ήμαστε όλοι, στο περίμενε-περίμενε. Μπαίνει άξιππα από τα πισινά, τα ενδότερα της τράπεζας μια φουριόζα τεσσαροκοντούτις νεάνις κι αρχίζει πανευτυχής, όλο γέλια, γεμάτη χαρά-γεμάτη χαρά να φωνάζει -να φωνάζει- στους ταμίες «είμαι η τάδε προσωπάρχης και τι χαρά που σας γνωρίζω, είσαι ο τάδε και είσαι η τάδε και κι εγώ η τάδε, τι χαρά, τι χαρά» -αμήχανοι, σχεδόν κόκαλο οι ταμίες- κι ύστερα γυρίζει στους πελάτες «εξυπηρετείσθε, εξυπηρετείσθε;»! Τολμά η πρώτη στην ουρά και λέει «ε, υπάρχει μια καθυστέρηση…», οπότε πετάγεται η ’ποσκολισμένη με Κύριος οίδε τι ταμίας και λέει στην πελάτισσα «έλα»! Στο μεταξύ η γεμάτη χαρά-γεμάτη χαρά είχε εξαφανιστεί. Θεέ και Κύριε, ψωνίζουν ό,τι λάχει από τες Αγγλίες και τες Αμερικές, τάχα πάμπλικ ριλέισιονς διεύθυνσης και προσωπικού, ένα φωναχτό show, μια παράσταση, ενώπιον αποσβολομένων πελατών-πολιτών, τόσο όφκαιρη ανθρώπινου περιεχομένου στο όνομα των «ανθρωπίνων σχέσεων», που σού ’ρχεται να πέσεις κάτω να σκίσεις τη κελλέ σου να τρέσιει γαίμαν, όπως ελάλεν ο θκειός μου ο Χαμπουρής, πέρκιμον τζι εν ούλλα ψέμαν τούτα που ζεις!

Ημέρα σκέψης, σου λέει ο άλλος!

Άλλο κι αυτό δεν είναι παρά ένα ακόμα εισαγόμενο φρούτο στη χώρα που οι κουφιοκεφαλάκηδες στρατηγοί της θέλοντας να δώσουν αξία στο επάγγελμά τους και στο τομάρι τους «απαιτούν» να αποτρέψει η Κύπρος πολεμικά την… Τουρκία!! Κι άμα την αποτρέψουμε (αυτό δεν το σκέφτονται) τι θα κάνουμε; Αν αυτός που θ’ ααποτρέψαμε (ο Τούρκος) θα είναι ο ηττημένος γιατί να μην του επιτεθούμε μετά και να τον ρίξουμε στη θάλασσα;

Ημέρα σκέψης, σου λέει ο άλλος, αλλά κανείς δεν τολμά να σκεφτεί γιατί άραγε όταν εμείς κρατούσαμε το καταραμένο το κλειδί της λύσης, ΔΕΝ το χρησιμοποιήσαμε από φόβο μη μας έκλεβαν οι καλαμαράδες τους μισθούς και τις θέσεις μας, χώρια που θα γ….σαν και τις γυναίκες μας!! Τώρα θέλουμε να στήσουμε… αεροναυτικές δυνάμεις αποτροπής της Τουρκίας, της Τουρκίας που Ρώσοι και Αμερικανοί ανταγωνίζονται ποιος θα την αρπάξει και γιατί να μην της παραδώσουν και την υπόλοιπη Κύπρο, αν έτσι θα την… καλάρουν;

Σκέψης, ποιας σκέψης;

Ναι, ημέρα σκέψης, λέει, ημέρα των προσκόπων, που τους έμαθε ο παγκόσμιος αρχηγός τους Σερ Μπέιντεν Πάουελ, λέει, δημοκρατία, διοίκηση, λήψη αποφάσεων, βιώσιμη ανάπτυξη του ΟΗΕ, περιβαλλοντισμό και σούπα μούπες και πώς να σφάζουν ο ένας τον άλλο και πώς να είναι ξεφτέρια στα… πάμπλικ ριλέισιονς!!

Εδώ: https://www.pio.gov.cy/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%B8%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF.html?id=12265#flat

Κούνια που σας κούναγε, αλλά αφού είναι… μέρα σκέψης, σκεφτείτε το κι αυτό:

«Ο λόρδος Ρόμπερτ Στήβενσον Σμυθ Μπέιντεν-Πάουελ τού Γκίλγουελ, ήταν ένας σπουδαίος Άγγλος στρατηγός. Ένας από τους πυλώνες τής αποικιοκρατίας. Άρχισε την καριέρα του στον στρατό των Ινδιών, υπηρέτησε στο Αφγανιστάν, στις αγγλικές Υπηρεσίες Πληροφοριών στη Μάλτα, έλαβε μέρος σε διάφορες κατακτητικές εισβολές με τη Βρετανική Εταιρία Νοτίου Αφρικής, πολέμησε εναντίον τής Ανεξαρτησίας τής Ζιμπάμπουε, εναντίον των Μπόερς για την κυριαρχία τής Αγγλίας στη Νότιο Αφρική, όπου οργάνωσε και τις πρώτες προσκοπικές ομάδες, και στη Γκάνα, όπου έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην άνευ αιματοχυσίας σύλληψη τού βασιλιά Πρέμπε. Είχε οργανώσει σε μικρές ομάδες, «ενωμοτίες», ντόπιους, εχθρικούς προς τον Πρέμπε ιθαγενείς ανιχνευτές, που άνοιξαν δρόμο από την παραλία προς την πρωτεύουσα Κουμάσι των Ασάντι, στήνοντας πολλές ξύλινες γέφυρες με κορμούς δέντρων, δεμένους με πολύπλοκους κόμβους από κληματσίδες, σημαδεύοντας μονοπάτια, προειδοποιώντας με διάφορα σήματα για κινδύνους τον Αγγλικό στρατό που ακολουθούσε. Όταν μάλιστα έφτασε νικητής στην Κουμάσι, ένας φύλαρχος πολεμιστής που τον υποδέχτηκε, πρότεινε το αριστερό του χέρι για χειραψία με τη φράση ‘οι γενναιότεροι των γενναίων χαιρετιούνται με το αριστερό’. Από τότε καθιερώθηκε να χαιρετιούνται και οι πρόσκοποι με το αριστερό, γιατί είναι, λέει, πιο κοντά στην καρδιά.

            Λέγεται, δηλαδή, τί λέγεται, συζητιέται σοβαρά, πως ο Μπέιντεν Πάουελ ήταν παιδεραστής. Βέβαια τίποτε δεν έχει αποδειχτεί. Πάντως, όταν δούλευε για την Αγγλική Υπηρεσία Πληροφοριών, κυκλοφορούσε μεταμφιεσμένος σε συλλέκτη πεταλούδων. Του άρεσαν και κάτι φωτογραφίες με γυμνά αγόρια, που τράβηξε ένας φίλος του δάσκαλος στην Αγγλία. Ο ίδιος ‘από καιρού εις καιρόν’, λέει η βιογραφία του, ‘ησθάνετο την ανάγκη να φεύγει μακριά από τα πολιτισμένα μέρη και μ’ ένα ή δύο ιθαγενή αγόρια, τραβούσε δια κάποιο ασύχναστο σημείο, όπου μπορούσε να σκιτσάρει και να παρατηρεί εις την μοναξιάν’.

            Να μην ξεχνούμε όμως πως τίποτε δεν είναι σίγουρο. Εκτός από μια καταχώρηση στο προσωπικό του ημερολόγιο το 1939. Πάει ως εξής: ‘Έμεινα στο κρεβάτι όλη την ημέρα. Διάβασα το Mein Kampf . Υπέροχο βιβλίο, πολύ καλές ιδέες περί παιδείας, υγείας, προπαγάνδας, οργάνωσης κ.λπ. – και ιδεώδη, τα οποία ο ίδιος ο Χίτλερ δεν εφαρμόζει».

            Επίσης θαύμαζε τον Μουσολίνι. Σε μερικά προσκοπικά σήματα των πρώτων χρόνων φιγούραρε και ο αγκυλωτός σταυρός. Στα σανσκριτικά σημαίνει καλή τύχη.

            Ήταν ο παγκόσμιος αρχηγός όλων των προσκόπων· και του Στέφανου».

Απόσπασμα από το βιβλίο Δέκα χιλιάδες μέλισσες, Αρμός 2010, σ. 21.

Άντης Ροδίτης