του Παναγιώτη Μαυροειδή
Τι συνδέει αλήθεια Τουρκία και Λιβύη με Ελλάδα και Ιταλία;
Μόνο η προοπτική (και η διαμάχη) για τον EastMed;
Μια αυτονόητη απάντηση είναι ο τυχοδιωκτικός ανταγωνισμός για τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων και δρόμων στην Ανατολική Μεσόγειο
Δεν είναι όμως και η μοναδική σύνδεση που υπάρχει.
Μια αυτονόητη απάντηση είναι ο τυχοδιωκτικός ανταγωνισμός για τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων και δρόμων στην Ανατολική Μεσόγειο
Δεν είναι όμως και η μοναδική σύνδεση που υπάρχει.
Κοινό στοιχείο Τουρκίας και Λιβύης, αποτελεί επίσης η λειτουργία αυτών των δύο χωρών ως αποθήκες κράτησης και οργάνωσης του δουλεμπορίου εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών, με βάση επιτελικό σχέδιο, συμφωνίες και αδρή χρηματοδότηση από μεριάς της ΕΕ.
Ας ξεκινήσουμε από τη Λιβύη.
Το 2011, κυρίως Γαλλία και Βρετανία, δήθεν για να σώσουν το λαό από το “δικτάτορα Καντάφι”, διέλυσαν μέσω πολέμου τη χώρα και την παρέδωσαν σε (χρήσιμους για αυτούς) αντιπαρατιθέμενους πολεμάρχους και συμμορίες.
Στη συνέχεια, η ΕΕ μέσω συμφωνίας με την ανύπαρκτη εδαφικά και πολιτικά κυβέρνηση της Τρίπολης (δείτε στο χάρτη την περιοχή ελέγχου της), χρηματοδοτεί σταθερά (με ενεργό ρόλο της Ιταλίας), τον εξής βάρβαρο κύκλο ανθρωπο-εμπορίου που θυμίζει δέκα μεσαίωνες μαζί:
Πρόσφυγες πολέμου και μετανάστες από την Αφρική συγκεντρώνονται σε Κέντρα Κράτησης, που λειτουργούν με ευθύνη των πολέμαρχων και με εκατομμύρια της ΕΕ μέσω ΟΗΕ. Εξασφαλίζεται έτσι η αποτροπή εισόδου στην ΕΕ, μέσω Ιταλίας. Από τις συμμορίες, μετά από βασανιστήρια, ζητείται από τους κρατούμενους να πληρώσουν υπέρογκα ποσά για να εξασφαλίσουν τη συνέχεια του ταξιδιού τους στην Ευρώπη και όταν αυτά καταβάλλονται, τα σκάφη συλλαμβάνονται από την ακτοφυλακή που ελέγχουν οι ίδιες συμμορίες, οι πρόσφυγες επιστρέφονται πίσω και η μηχανή συνεχίζεται. Επειδή η “δουλειά”, όλο και αβγαταίνει, συχνά ολόκληρες ομάδες ανθρώπων πωλούνται σε άλλες ομάδες, για να μοιραστεί η δουλειά. Όλα αυτά με τη χρηματοδότηση και την επίβλεψη της ΕΕ.
Με λίγα λόγια ΑΣΤΑΤΟ προ-καπιταλιστικό ανθρωποεμπόριο επιπέδου Β.
Διαβάστε αναλυτικότερα εδώ (https://www.aljazeera.com/…/libya-militias-rake-millions-eu…). Προσέξτε την σύγκριση που κάνει κάποιος από τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα με τη μεταχείριση των σκύλων…
Διαβάστε αναλυτικότερα εδώ (https://www.aljazeera.com/…/libya-militias-rake-millions-eu…). Προσέξτε την σύγκριση που κάνει κάποιος από τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα με τη μεταχείριση των σκύλων…
Πάμε στην Τουρκία.
Με τη συμφωνία ΕΕ και Τουρκίας (και Ελλάδας) του 2016, η Τουρκία πληρώνεται (στα 6 δις έκλεισε το deal…) να παίρνει πίσω τους πρόσφυγες που θα ξαποστέλνει η Ελλάδα και η ΕΕ από τα ελληνικά νησιά.
Για να τους κάνει τι όμως;
Η μία προοπτική είναι να αποτελέσουν μια τεράστια θάλασσα εργαζομένων χωρίς καν χαρτιά που θα δουλεύουν ως να είναι αόρατοι και ανύπαρκτοι. Σε σύνολο 6,7 εκατομμυρίων προσφύγων στην Τουρκία, πέρυσι γινόταν λόγος μόλις για 20.000 να έχουν άδεια εργασίας και άλλους 800.000 να δουλεύουν παράνομα (πέραν της ευκαιριακής εργασίας).
Ο άλλος δρόμος, είναι να ξεδιαλεχτούν “οργανωμένα” οι πρόσφυγες και να “μοιραστούν” στις χώρες της ΕΕ, ανάλογα με τις ανάγκες των αστικών τάξεων σε κάθε χώρα σε φτηνά εργατικά χέρια ανθρώπων που μεγάλωσαν και σπούδασαν με έξοδα άλλων κρατών όπως της Συρίας.
Με λίγα λόγια ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ καπιταλιστικό ανθρωποεμπόριο επιπέδου Α.
Κοινός τόπος είναι η Ευρώπη-Φρούριο ή μάλλον πιο σωστά η διασφάλιση της δυνατότητας της καπιταλιστικής δήθεν πολιτισμένης Ευρώπης να αποκλείει, να πνίγει, να πωλεί ή να διαλέγει προς αξιοποίηση ανθρώπους, κατά το δοκούν. Πάντα με τη βία όμως. Αυτούς που η ιμπεριαλιστική πολιτική κατέστησε φτωχότερους των φτωχών και πλάνητες. Κάνει τη “δουλειά” με τον ίδιο τρόπο που σε μια ζωοπανήγυρη της παλιάς εποχής διάλεγαν τα ζώα εξετάζοντας τα δόντια τους ή με τον τρόπο που οι δουλέμποροι της εποχής της πρωταρχικής καπιταλιστικής συσσώρευσης διάλεγαν τους εύρωστους, υγιείς αλλά και πρόθυμους να πειθαρχήσουν δούλους στην Αφρική.
Χαίρε Ευρώπη του ανώτερου πολιτισμού και της Χριστιανοσύνης! Οι δούλοι σου σε ευγνωμονούν.
Το κοινό της ρωμαϊκής κερκίδας, τι κάνει αλήθεια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου