Τουρκική τορπίλη: Σχεδιάζει νέα αλλαγή βάσης των συνομιλιών

Πώς ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ συμμαχούν εναντίον του Προέδρου και πώς συμπλέουν με την Άγκυρα - O Eρντογάν κλείνει το μάτι στον Τατάρ, αναμένει τις εκλογές στα κατεχόμενα και κλιμακώνει τις προκλήσεις

του Γιάννου Χαραλαμπίδη 

Οι Τούρκοι προχωρούν σε νέα αλλαγή της βάσης των συνομιλιών μετά τις εκλογές στα κατεχόμενα, κλιμακώνοντας στο μεσοδιάστημα τις προκλήσεις. Η εισβολή στο οικόπεδο 8 της κυπριακής ΑΟΖ θα έχει και συνέχεια. Αυτό εκτιμούν διπλωματικές πηγές, ενώ από πλευράς Κυβέρνησης θεωρείται ότι η Άγκυρα θα προωθήσει σφόδρα τον Ερσίν Τατάρ για την ηγεσία των κατεχομένων στις επικείμενες λεγόμενες «εκλογές», ώστε να προχωρήσει εν συνεχεία μέσω των Τουρκοκυπρίων στην επίσημη πρόταση προς τον ΟΗΕ για αλλαγή της βάσης των συνομιλιών. Η Άγκυρα, αφού χρησιμοποίησε τον Ακιντζί για να φτάσει ώς το Κραν Μοντανά και να κατοχυρώσει όσα πήρε στη βάση μιας ομοσπονδίας συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, τώρα θα προχωρήσει στη μελέτη και άλλων μορφών λύσης με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.

Γιατί Τουρκία, ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ είναι εναντίον του EastMed

Ποιες οι γεωπολιτικές επιπτώσεις από την εδραίωση του άξονα Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ

Πώς η βιωσιμότητα της ομοσπονδίας περνά μέσω του αφελληνισμού της Κύπρου

Αδιάλλακτη, σκληρή γραμμή…

Η τουρκική πλευρά δεν θα υπαναχωρήσει από τη θέση της: 1) Για παραμονή τουρκικών στρατευμάτων στο πλαίσιο μιας Βάσης ανάλογης με εκείνη των Βρετανών, δηλαδή με κυριαρχικά δικαιώματα. 2. Για την εκ περιτροπής Προεδρία και 3. Για τον επανακαθορισμό της κυπριακής ΑΟΖ και τον διαμελισμό της μεταξύ της ίδιας και γειτονικών χωρών.

Ακόμη και αν δεν εκλεγεί ο Τατάρ, δύσκολα η Τουρκία θα δεχθεί λύση άλλην από αυτήν που θα εντάσσει τη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου στη Γαλάζια Πατρίδα και στην πολιτική της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ακόμη και αν φύγει ο παράγοντας Ερντογάν από τη μέση, οι Κεμαλιστές, στα Ελληνοτουρκικά, και δη στο Κυπριακό υιοθετούν πιο σκληρή πολιτική γραμμή.

Οι αντιφάσεις της Λευκωσίας

Η Άγκυρα ό,τι δεν μπορεί να πάρει στις συνομιλίες, θα επιδιώξει να το επιβάλει με τετελεσμένα στη θάλασσα, γνωρίζοντας ότι Αθήνα και Λευκωσία δεν έχουν σχέδιο Β, καθώς και ότι:

Πρώτο, υπάρχει αντίφαση μεταξύ της στρατηγικής του EastMed, που δημιουργεί συνθήκες αποτροπής, και της πολιτικής που συνεχίζουν να ακολουθούν Αθήνα και Λευκωσία στη βάση του εξευμενισμού. Από τη μια η κυπριακή Κυβέρνηση αναφέρεται σε συμμαχίες και από την άλλη δεν δίνει όσα θα έπρεπε να δώσει για την άμυνα, που αποτελεί βασικό πυλώνα της κυριαρχίας ενός κράτους. Κλασικό παράδειγμα είναι ό,τι συμβαίνει σήμερα στην κυπριακή ΑΟΖ. Αποτροπή σημαίνει ότι θα έπρεπε να είχαμε τέτοια οπλικά συστήματα και συμμαχίες, ώστε η Άγκυρα να αισθάνεται το βεληνεκές των πυραύλων μας για να αντιλαμβάνεται ότι το κόστος από τη δράση της θα ήταν μεγαλύτερο από το όφελος. Σήμερα δεν έχει κανένα κόστος. Διότι η Τουρκία γνωρίζει ότι: Α) Δεν έχουμε οπλικά συστήματα, αλλά και αυτά που έχουμε δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε, διότι την επόμενη μέρα ο Αττίλας θα μας λιώσει. Και αυτό διότι η Ελλάδα, ω μητέρα πατρίδα είναι απούσα και διότι η Κύπρος δεν επένδυσε ούτε στο ναυτικό (στη θάλασσα έχουμε έντεκα φορές μεγαλύτερη έκταση απ’ ό,τι στη στεριά), ούτε στην αεροπορία, ούτε καν επί του εδάφους με τον τρόπο που θα έπρεπε. Από τα 8,5 δις ευρώ που πρόσφερε ο πολίτης για την άμυνα, ούτε τα μισά δεν δόθηκαν. Αν δίνονταν, θα ήταν ή όχι η Κύπρος αστακός; Β) Εφόσον εμείς δεν έχουμε αξιόπιστες ένοπλες δυνάμεις, κανείς δεν θα τρέξει να μας σώσει, ενώ εμείς θα καθόμαστε στον καναπέ. Εκτός και αν υπάρχει διακύβευμα συμφερόντων, το οποίο δεν δημιουργείται από τη μια μέρα στην άλλη. Γ) Ούτε η ENI, ούτε η TOTAL θα βυθίσουν τον τουρκικό στόλο. Δεν έχουν πολεμικά πλοία. Όσο, δε, για τη Γαλλία και την Ιταλία, δεν θα κηρύξουν πόλεμο στην Άγκυρα για το χατίρι μας ή επειδή οι εταιρείες τους διεξάγουν έρευνες στην ΑΟΖ, όταν, μάλιστα, ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ φλερτάρουν με τον Ερντογάν.

Χέρι-χέρι με την Άγκυρα

Δεύτερο, η κυπριακή Κυβέρνηση πιέζεται εκ των έσω επί του θέματος του EastMed. Υπάρχει μια φαινομενικά περίεργη συμμαχία μεταξύ της τουρκικής πλευράς και της ηγεσίας του ΑΚΕΛ. Προβάλλουν και οι δυο τον ισχυρισμό ότι δεν είναι συμφέρουσα η επιλογή του EastMed και ότι ο αγωγός θα πρέπει να περάσει μετά τη λύση προς Τουρκία, γιατί είναι πιο φτηνό για την Άγκυρα το φυσικό αέριο. Και καλύτερη οικονομικά επιλογή για την Κύπρο εφόσον είναι απαγορευτική, όπως το ΑΚΕΛ ισχυρίζεται, είτε άμεσα είτε μέσω τρίτων, η επιλογή του EastMed. Ερώτημα: Είναι κατανοητό να ενδιαφέρεται το ΑΚΕΛ για την επικερδή πώληση του φυσικού αερίου. Όμως, γιατί τόσο ενδιαφέρον από τον Ερντογάν εάν θα χρεοκοπήσουμε ή όχι; Η αλήθεια είναι η εξής: Α. Ο EastMed έχει δυο σκέλη. Το ενεργειακό και το γεωστρατηγικό, δηλαδή τον άξονα Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, που είναι αντίθετος με την πολιτική της Γαλάζιας Πατρίδας, αφού απαγορεύει στην Άγκυρα να κυριαρχήσει στη θάλασσα όπως επιδιώκει. Συνεπώς, εάν εμπεδωθεί ο άξονας Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ με ή χωρίς τον East Med μειώνεται η γεωπολιτική και γεωστρατηγική σημασία της Τουρκίας, την οποία η Άγκυρα θέλει να ενισχύσει για να κυριαρχήσει. Εάν το πετύχει, μειώνονται οι πιθανότητες λύσης, αλλά ακόμη και αν εξευρεθεί λύση, αυτή θα είναι όμηρος της τουρκικής παντοκρατορίας. Η βιωσιμότητά της θα στηρίζεται στην υποταγή μας και στον αφελληνισμό μας. Ταυτοχρόνως, εάν γίνει πράξει ο EastMed, αλλάζουν τα σημερινά ανισοζύγια δυνάμεων υπέρ της Κύπρου και της Ελλάδας. Ως εκ τούτου δημιουργούνται συνθήκες αποτροπής και περιορίζεται η τουρκική επιθετικότητα. Γεννιούνται καλύτερες συνθήκες λύσης και ασφάλειας. Β. Πόσο ρεαλιστικό είναι να πιστεύει κανείς ότι θα αλλάξει η τουρκική πολιτική, εάν συνεχίσουμε την υποτακτική πολιτική, όταν η αντιπολίτευση στην Άγκυρα είναι πιο ακραία από την κυβέρνηση;

Η σημασία του άξονα και ο προβληματισμός του ΑΚΕΛ

Ποιος θα πιέσει την Τουρκία και πώς; Οι ΗΠΑ που έχουν πιο μειωμένη επιρροή απ’ ό,τι είχαν στο παρελθόν ή η Ρωσία, που έχει σήμερα μεγαλύτερη επιρροή απ’ ό,τι στο παρελθόν, αλλά δεν θέλει τον EastMed διότι: α) τον θεωρεί ανταγωνιστικό ως προς τους δικούς της αγωγούς και δη τον Turkish Stream, β) αποτελεί ασπίδα στο πλαίσιο της στρατηγικής ανάσχεσης της Δύσης στην περιφέρεια της Ευρασίας και της Τουρκίας και αποτροπή έναντι του τόξου που σχηματίζει η Ρωσία, με το Ιράν και την Τουρκία, με αιχμή την τελευταία. Όσο πιο ισχυρός είναι ο αμυντικός άξονας Ελλάδας, Τουρκίας, Ισραήλ, τόσο πιο πολύ μειώνονται οι εκβιασμοί της Τουρκίας, αλλά και του Ιράν έναντι των ΗΠΑ. Γι’ αυτό οι Αμερικανοί στηρίζουν τη στρατηγική λογική του EastMed. Είναι πρόδηλον, λοιπόν, γιατί οι εκ των έσω τορπίλες σε βάρος του EastMed τυγχάνουν ενθουσιώδους υποδοχής από την Τουρκία και βοηθούν τη Μόσχα. Το ΑΚΕΛ, μάλιστα, τάσσεται εναντίον της φιλοδυτικής πολιτικής του Προέδρου, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι η Κύπρος δεν θα πρέπει να γίνει φυλάκιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Είναι κατανοητή η θέση του ΑΚΕΛ. Όμως εγείρονται τα εξής ερωτήματα: 1) Η Κύπρος δεν είναι ΝΑΤΟ όταν οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις ανήκουν στη Συμμαχία; Το ΑΚΕΛ δεν είναι αυτό που ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να ενοχλήσουμε τις Βάσεις των Βρετανών, δηλαδή το ΝΑΤΟ; Είναι ή δεν είναι ήδη η Κύπρος φυλάκιο του ΝΑΤΟ; 2) Εάν επιλυθεί το Κυπριακό στη βάση της αποστρατιωτικοποίησης και της ομοσπονδίας με εκ περιτροπής Προεδρία, ποιος θα έχει την ασφάλεια της περιοχής μας; Ή Τουρκία ή το ΝΑΤΟ; Ή και οι δυο; Το ΝΑΤΟ θα μας ελέγχει μέσω Άγκυρας και Βρετανικών Βάσεων! Πού οδηγεί η πολιτική του ΑΚΕΛ; Μήπως οδηγεί στην εξής πρακτική; Να λέμε όχι στη δική μας ενίσχυση μέσω ΝΑΤΟ αλλά να αποδεχθούμε τον έλεγχό μας από το ΝΑΤΟ μέσω Τουρκίας! Ερώτημα: Είναι τελικά το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ πιο πολύ εχθροί μας απ’ ό,τι είναι η Άγκυρα; Πρέπει ή όχι να προβληματιστεί η ηγεσία της Αριστεράς;

Η λογική της Τρίτης Κοινότητας…

Το ΑΚΕΛ δεν θέλει τον EastMed και τον άξονα Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, διότι έχει αποτύχει η δική του εξευμενιστική πολιτική και δεν θέλει το σχέδιο Β. Πιστεύει ότι πρέπει να δεθούμε στο άρμα της Τουρκίας μέσω μιας ομοσπονδιακής σχέσης. Όχι μόνο στο θέμα της ασφάλειας, αλλά και σε αυτό της ενέργειας. Πρέπει να είμαστε δίκαιοι. Δεν είναι μόνο το ΑΚΕΛ που κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση. Σε ό,τι αφορά τον αγωγό προς Τουρκία, ο Άντρος Κυπριανού πήρε τη σκυτάλη από τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Εφόσον ο Πρόεδρος υιοθετεί την πολιτική του EastMed και εφόσον ο EastMed είναι μια επιλογή και δη στρατηγική, που έχει διαφορετικούς στόχους και συμφέροντα από την πολιτική του αγωγού προς Τουρκία, τότε είναι, εκ των πραγμάτων, πρόδηλη η συμμαχία μεταξύ των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ εναντίον του Προέδρου. Διότι, η λογική της λεγόμενης ομοσπονδιακής λύσης στηρίζεται στο εξής: Εκτός της εκ περιτροπής Προεδρίας, του κατάλοιπου της εξουσίας στα κρατίδια και των χωριστών πηγών εξουσίας και κυριαρχίας, θα πρέπει να δώσουμε και το φυσικό αέριο στην Άγκυρα. Και τι λέει σήμερα η Τουρκία, αφού οι ηγεσίες του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ τα έκανα θάλασσα επί σειρά ετών στο Κυπριακό; Λέει λοιπόν η Άγκυρα ότι, όχι μόνο θα μου δώσετε τον αγωγό, αλλά θα σας αφήσω το ποσοστό του φυσικού αερίου που εγώ κρίνω ότι έχετε! Ποια λύση μάς προτείνουν για να δώσουμε ως αντάλλαγμα το φυσικό αέριο; Μια λύση, που όχι μόνο θα αναγνωρίζει το ψευδοκράτος ως ισότιμο συνιστών κράτος, αλλά, ταυτοχρόνως, θα μας παραδίδει ενεργειακά και αμυντικά στη ζώνη ευθύνης της Τουρκίας! Τώρα ποιος είναι ο σχεδιασμός του κατεστημένου; Να τορπιλίσει το ενεργειακό και στρατηγικό σκέλος του EastMed και τον άξονα Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, όπως έπραξε παλιότερα με το Δόγμα, όπως συνέβη και με την ΕΕ, για να μας πει δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Χέρια ψηλά και πόδια πάνω! Δικαιωθήκαμε... Εάν θέλετε φυσικό αέριο, θα πρέπει να τεθεί η Κύπρος κάτω από τις φτερούγες της Τουρκίας. Προωθείται, μάλιστα, αυτό που είχαμε προ καιρού εντοπίσει. Ότι, δηλαδή, η βιωσιμότητα της λύσης θα περάσει μέσα από τον τερματισμό του Ελληνισμού στην Κύπρο. Τι συνέβη, λοιπόν, την περασμένη βδομάδα στα κατεχόμενα; Στην παρουσία του ευρωβουλευτή Νιαζί Κιζίλγιουρεκ σχηματίστηκε η φεντεραλιστική, δηλαδή η ομοσπονδιακή πλατφόρμα της Τρίτης Κοινότητας. Που δεν θα στηρίζεται στην εθνική καταγωγή. Αυτήν των Κυπριλλίδων, των Νεοκυπρίων, όπως την είχε σχεδιάσει η Βρετανία από το ’60. Τονίζουμε εδώ ότι ένας από τους εκφραστές αυτής της τάσης είναι και ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκος Κοτζιάς, τον οποίον εκθείαζαν οι εν Κύπρω απορριπτικοί εθνικόφρονες και δη του ενδιάμεσου χώρου! Το ΑΚΕΛ είναι ενορχηστρωτής αυτής της ανθελληνικής πολιτικής και μερίδα της νεοφιλελεύθερης ηγεσίας του ΔΗΣΥ διαδραματίζει τον ρόλο του σιωπηρού συνένοχου και του εθελούσιου κομπάρσου. Βολεύεται έτσι. Τα φορτώνει στο ΑΚΕΛ, αφού η ίδια θα πρέπει να περάσει για την αλίευση ψήφων από τα εθνικόφρονα σωματεία και τα μνημόσυνα των ηρώων. Όσο, δε, για τον ενδιάμεσο χώρο, ενθυμείστε την πολυδιαφημισμένη εναλλακτική στρατηγική του, η οποία ήταν και αυτή ένα πυροτέχνημα. Όλα για την εξουσία. Με την ήττα στις Προεδρικές εξαφανίστηκε και η κοινή στρατηγική του ενδιάμεσου. Ως εκεί είχαν βενζίνη…

Η συμμαχία με την Άγκυρα…

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε αδιέξοδα, τα οποία δημιούργησε ο εξευμενισμός και η ομοσπονδιακή πολιτική, για την οποία οι Τούρκοι μάς εξηγούν από το 1956 ότι δεν είναι απλώς διχοτόμηση, αλλά το προηγούμενο στάδιο της τουρκοποίησης. Τώρα οι σοφοί «ρεαλιστές» αποδέχονται το πεπρωμένο. Όπως το καθόρισε η Άγκυρα. Ότι δηλαδή για να γίνει η ομοσπονδία από ουτοπική, ρεαλιστική, θα πρέπει να χάσουμε την εθνική μας ταυτότητα, δηλαδή να υποκύψουμε στον τουρκικό φασισμό. Διότι ακόμη κι εμείς αν την χάσουμε, η Τουρκία δεν θα επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο στον βορρά. Για να γίνει η ομοσπονδία από ουτοπία, ρεαλισμός, θα πρέπει να δώσουμε την εκ περιτροπής Προεδρία, το φυσικό αέριο και να τεθούμε κάτω από την τουρκική κηδεμονία. Αυτό δεν μας εισηγείται το κατεστημένο ως μοναδική οδό; Αυτή η πολιτική, δηλαδή του κατεστημένου, κινδυνεύει να χαλάσει από την εναλλακτική πρόταση του EastMed, όχι μόνο ενεργειακά αλλά και γεωστρατηγικά και αμυντικά. Είναι τυχαίο που τον πολεμούν τον East-Med με κάθε τρόπο οι Τούρκοι, αλλά και ημέτεροι, σε μια εμφανή πλέον συμμαχία;

*Δρ των Διεθνών Σχέσεων
πηγη SIGMALIVE