Κανακέψαμε επί μακρόν τη Τουρκία, αγνοήσαμε τις επανειλημμένες παρασπονδίες της μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης, χορέψαμε μαζί της ζεϊμπεκιές, εκτιμήσαμε ότι η είσοδός της στην ευρωπαϊκή οικογένεια θα συνεπιφέρει και την άμβλυνση των αυτοκρατορικών της ονείρων . Και τώρα, διατρέχουμε το κίνδυνο θερμού επεισοδίου που πιθανή κατάληξη θα έχει τα νησιά του Αιγαίου : Με συνέπεια την εξέλιξη της ιστορίας που για χρόνια ζήσαμε στην περίπτωση της Κύπρου ( ΔΕΝ ΞΕΧΝΏ κλπ) για την περίπτωση της Χίου ή Μυτιλήνης …
Η Τουρκία έχει την στρατιωτική υπεροπλία και επί πλέον είναι προπονημένη στον πόλεμο. Η στρατηγική της βασίζεται στην χωρική εξάπλωση, στην τουρκοποίηση παντός αντιπάλου – από το Πεκίνο μέχρι το Γιβραλτάρ και πέραν– ενώ η τακτική της έγκειται στην χρήση των αντιπάλων της στο ρόλο του εκ περιτροπής εχθρού ή φίλου. Η βασική ελπίδα μας είναι ότι οι αντικειμενικά θιγόμενοι από τους ελιγμούς της θα κατανοήσουν την Οθωμανική τακτική και θα συστρατευθούν .
Ταυτόχρονα η χώρα υποφέρει από τη μετανάστευση . Οι πρόσφυγες που κατακλύζουν την χώρα είναι - εκτός από φυγάδες ενός πολέμου - μετανάστες από το Μπάγκλαντές, από το Πακιστάν, από το Μαρόκο, από χώρες της Αφρικής, που πληρώνουν τα μαλλιά της κεφαλής τους για να μετεγκατασταθούν. Σωστά ο Αριστερός ηγέτης Όσκαρ Λαφονταν επισημαίνει : "Εάν ένα μέρος από τα δισεκατομμύρια που διαθέτουμε στη Γερμανία για τους πρόσφυγες τα δαπανούσαμε για τους καταυλισμούς προσφύγων στην Εγγύς Ανατολή και στην Αφρική, θα βελτιώναμε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων».
Κοντά στα άλλα, κινδυνεύουμε να δούμε
τους μεγάλους «αεριτζήδες» να αλώνουν το σύνολο των κορυφών των ελληνικών βουνών – απαξιώνοντας την
εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στις παράκτιες
και στις επιθαλάσσιες εκτάσεις. Ο αγώνας κατά των ανεμογεννητριών
καθυστέρησε απαράδεκτα από τρία
θεμελιώδη σφάλματα που δέσποσαν μεταξύ των συνεργαζομένων ατόμων :
Πρώτον, στην θεώρηση των ανεμογεννητριών ως απατηλών μέσων παραγωγής, δεύτερον στη θεώρηση της κλιματικής αλλαγής ως ανύπαρκτης ή ως μη ανθρωπογενούς, και τρίτον από το
λεγκαλισμο που επικράτησε, από τη βεβαιότητα ότι τα δικαστήρια θα ματαιώσουν την παραπέρα ανάπτυξη των
αιολικών εφαρμογών. Τα επιστημονικά θέματα δεν κρίνονται με πλειοψηφίες και μειοψηφίες,
όμως αρκεί η αρχή της προφύλαξης για να στηρίζουν κάποιοι την αντίθετη άποψη .
Στο μέτωπο των ερευνών για
υδρογονάνθρακες στην Ήπειρο, παίζουμε με
την καταστροφή των πιο παρθένων τοπίων : Γιατί η χώρα αυτή δεν διαθέτει μόνο
αρχαιολογικούς θησαυρούς, αλλά επί πλέον διαθέτει φύση.
Μερικοί εργάζονται για να καταλήξει ο
Ελληνισμός στα παλιά σύνορά του– θα λέγαμε αξιοποιώντας μια παλιά κουβέντα του Κύπριου αγωνιστή Βάσου Φτωχόπουλου! Δεν απομένει σ’ εμάς να αγνοήσουμε κάθε οπτική «μακροϊστορίας» - που δηλώνει ότι
κάθε τι είναι δυνατό - και να αγωνιστούμε για την εξέλιξη της τωρινής τάξης πραγμάτων προς το καλύτερο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου