Ο Οτζαλάν είναι μεγάλος ηγέτης, ένα "πατρόν ΧXXL", οι Κούρδοι το ξέρουν, ο Ερντογάν επίσης. Κρίμα που οι ευρωπαίοι ηγέτες προσποιούνται ότι το αγνοούν πάλι. Χάνουν την ευκαιρία να ταχτοποιήσουν πολιτικά το κουρδικό ζήτημα προτού είναι πολύ αργά. Ο Ερντογάν κρατά στα μπουντρούμια του εδώ και 20 χρόνια εκείνον που οι φίλοι των Κούρδων αποκαλούν τον «Κούρδο Μαντέλα» αλλά δεν κατάφερε να σπάσει την αντίσταση του ή να τον αποκόψει από τον λαό του παρά την εγκαθίδρυση ενός συστήματος πλήρους απομόνωσης για 8 χρόνια (εκτός από μια επίσκεψη μισής ώρας το 2016 που επιτράπηκε στον αδελφό του). Τα τελευταία γεγονότα αποτελούν απόδειξη αυτού. Για να σταματήσουν τις απεργίες πείνας και τις «νηστείες του θανάτου», που εξαπλώνονταν συνεχώς στις τουρκικές φυλακές - όχι και μόνο (στο Στρασβούργο, στο Παρίσι, στην Αγγλία, στις Κάτω Χώρες, στη Γερμανία, Καναδά, Αυστρία, Ελβετία, ιρακινό Κουρδιστάν), σε βαθμό που να γίνουν ενοχλητικές για την εξουσία, ο Ερντογάν αναγκάστηκε να τον βγάλει από το τάφο του, επιτρέποντάς του, μέσω της φωνής των δικηγόρων του, να εκφωνήσει το κάλεσμα που μόνο εκείνος έχει την εξουσία να εκδώσει, ήτοι να ζητήσει να σταματήσει το κίνημα των απεργιών:
Αναμένω από τους φίλους που κάνουν τις απεργίες πείνας και τις νηστείες του θανάτου να τερματίσουν τη δράση τους, υπό το πρίσμα των λεπτομερών εξηγήσεων που θα δοθούν από τους δύο δικηγόρους μου. Θέλω να πω ότι οι προθέσεις σας προς εμένα έχουν επιτύχει τον στόχο τους και σας είμαι ευγνώμονας και σας εκφράζω τη βαθιά μου αγάπη. Είναι ιδιαίτερα από σήμερα που ελπίζω να σας δω στο πλευρό μου με τις απαραίτητες ένταση και θέληση. Με την αγάπη μου και τους αμέτρητους χαιρετισμούς μου. Το αποτέλεσμα ήταν άμεσο.
Απεργία πείνας: ένα τρομερό όπλο
Οι απεργίες πείνας που ξεκίνησαν τη 17 Νοέμβρη 2018 από την Λεϊλά Γκιουβέν έλαβαν ένα αδιαμφισβήτητο αποτέλεσμα, άρθηκε η απομόνωση και το αποτέλεσμα ήταν άμεσο:
Ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν συναντήθηκε με τους δικηγόρους του για δεύτερη φορά στις 22 Μαΐου. Αυτή η συνάντηση ήταν σημαντική μετά τη δήλωση του Υπουργού Δικαιοσύνης ότι η απομόνωση είχε αρθεί. Κάλεσε όλους τους απεργούς πείνας να σταματήσουν τη δράση τους. Σε αυτό το πλαίσιο, ενώ είναι ευρέως αποδεκτό ότι η απομόνωση είναι άδικη, μη νομιμοποιημένη και παράνομη, το αίτημα του Αμπντουλάχ Οτζαλάν για τερματισμό της δράσης είναι σημαντικό και πρέπει να ικανοποιηθεί.
Η έκκληση ακούστηκε και οι απεργοί πείνας, ενώ έβαλαν τέλος στο κίνημα τους, δεσμεύθηκαν να παραμείνουν σε επαγρύπνηση και απευθύνουν έκκληση στις δημοκρατικές δυνάμεις και τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων να διασφαλιστεί ο σεβασμός των δεσμεύσεις που ανέλαβε η τουρκική κυβέρνηση.
Ωστόσο, οι απεργίες πείνας είναι ένας τρόπος διαμαρτυρίας που πρέπει να χειριστεί με πολλές προφυλάξεις, η επανάληψη τους θα έθετε υπό αμφισβήτηση την ίδια την αποτελεσματικότητά τους. Οι Κούρδοι είχαν τη σοφία να ακούσουν τον χαρισματικό ηγέτη τους και να δεχθούν τον συμβιβασμό: ακόμη και αν δεν έχουν γίνει δεκτές όλες οι διεκδικήσεις, μπόρεσαν και κεφαλαιοποίησαν μια από αυτές, ουσιαστική στα μάτια τους: την άρση της απομόνωσης. Πρέπει εδώ να επαινέσουμε το θάρρος όλων αυτών των ακτιβιστών που ανέλαβαν μια επικίνδυνη δράση και τη σοφία τους να μην κλειδωθούν σε μια θανατηφόρα λογική.
Μπρα-ντε-φερ Οτζαλάν-Ερντογάν
Αλλά ποιος μπόρεσε και υπέκυψε ο Ερντογάν; Οι απεργίες πείνας υπογράμμισαν τη προσήλωση του κουρδικού λαού στον αρχηγό του και προκάλεσαν μάλλον την επίσκεψη της CPT (European Committee for the Prevention of Torture and Inhuman or Degrading Treatment or Punishment, Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων) σε 18 φυλακές στην Τουρκία ( οι εκθέσεις της CPT καθώς και οι απαντήσεις των κυβερνήσεων είναι δυστυχώς αυστηρά εμπιστευτικές):
αντιπροσωπεία της CPT του Συμβουλίου της Ευρώπης προέβη σε ad hoc επίσκεψη στην Τουρκία από 6 έως 17 Μαΐου 2019. Ο κύριος στόχος της επίσκεψης ήταν να εξετάσει το τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζονται τα άτομα με στέρηση ελευθερίας από τις δυνάμεις ασφαλείας καθώς και τις εγγυήσεις τις οποίες μπορούν να επωφεληθούν. Για το σκοπό αυτό, η αντιπροσωπεία της CPT συναντήθηκε με μερικές εκατοντάδες άτομων που είχαν τεθεί ή είχαν πρόσφατα τεθεί υπό κράτηση στους νομούς της Άγκυρας, Ντιγιαρμπακίρ, Κωνσταντινούπολης και Σανλιούρφα. Η αντιπροσωπεία ασπάστηκε επίσης της ευκαιρίας να επισκεφτεί τη φυλακή υψηλής ασφαλείας τύπου F του Ιμραλί για να αξιολογήσει τη μεταχείρηση και τις συνθήκες κράτησης των ατόμων (τέσσερις) που σήμερα φυλακίζονται εκεί και να εξετάσει τα μέτρα που έλαβαν οι τουρκικές αρχές υπό το πρίσμα των συστάσεων που διατύπωσε η CPT μετά την προηγούμενη επίσκεψή της στη φυλακή αυτή (τον Απρίλιο του 2016). Στο πλαίσιο αυτό, δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στο πρόγραμμα κοινών δραστηριοτήτων που προτείνεται στους κρατούμενους καθώς και στην πρακτική εφαρμογή του δικαιώματός τους να δέχονται επισκέψεις από συγγενείς και δικηγόρους.
Είναι αναμφισβήτητο ότι άλλοι παράγοντες έπαιξαν ρόλο για την επίτευξη αυτού του αποτελέσματος, η σημασία των οποίων δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Η εγγύτητα νέων δημοτικών εκλογών στην Κωνσταντινούπολη, των οποίων τα αποτελέσματα του περασμένου Μαρτίου ακυρώθηκαν, χωρίς αμφιβολία έπαιξε ρόλο: ο Ερντογάν γνωρίζει ότι χρειάζεται τις κουρδικές ψήφους για να ανατρέψει μια ψηφοφορία που του ήταν δυσμενής. Αλλά γενικά ο Ερντογάν βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση, τόσο στο εσωτερικό της χώρας του -ιδίως στο εσωτερικό του κόμματος του-, με μια οικονομική κρίση που προκαλεί την πτώση της τουρκικής λίρας και τη διάβρωση της αγοραστικής δύναμης, όσο και στο εξωτερικό της χώρας, στο περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. «Rien ne va plus» με το Τραμπ από τότε που προτίθεται να εγκαταστήσει το σύστημα αεράμυνας S-400 στη Τουρκία, ένα από τα κοσμήματα της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας, μια αγορά που μπορεί να προκαλέσει διπλωματική κρίση μεταξύ της Άγκυρας και της Ουάσιγκτον και να προκαλέσει προβλήματα στην Ατλαντική Συμμαχία. Από την άλλη, η επίθεση του Μπασάρ αλ-Άσσαντ, με τον μέντορα του, τον Πούτιν και τις ιρανικές πολιτοφυλακές, που αποσκοπεί στην επανάκτηση της συριακής επικράτειας, αποτελεί άμεση απειλή για την Τουρκία. Η μάχη της Ιντλίμπ είναι αποκαλυπτική για αυτό το ζήτημα και ίσως το αντικείμενο παζαρεμάτων, το αποτέλεσμα των οποίων δεν μπορεί να προβλεφθεί. Σε δήλωση που εξέδωσε στις 29 Μαΐου, η πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΚΣΣΕ), Liliane Maury Pasquier, καλεί για επανάληψη της ειρηνευτικής διαδικασίας μεταξύ της Τουρκίας και του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ; ). Μήπως θα αδράξει ο Ερντογάν την ευκαιρία και θα επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπως το 2012, με τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν, «τον Κούρδο Μαντέλα» ως κύριο συνομιλητή; Το μπρα-ντε-φερ συνεχίζεται.
Μικρή ιστορική υπενθύμιση για τον Μαντέλα
«Άρω σήμερα την απαγόρευση επί του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC) και ανακοινώνω την άνευ όρων απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων, συμπεριλαμβανομένου του Νέλσον Μαντέλα». Στις 2 Φεβρουαρίου 1990, ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, Frederik de Klerk, με αυτή τη θεμελιώδη ανακοίνωση στο κοινοβούλιο, δέσμευσε τη Νότια Αφρική για μια νέα πορεία τερματίζοντας το καθεστώς του απαρτχάιντ.
Ωστόσο τα πάντα αντέκειτο στον μελλοντικό διάδοχό του: η ιστορία του, η προέλευση του, ο αγώνας του. Αλλά αυτοί οι δύο άνδρες, εχθροί αδελφοί, κατάφεραν σταδιακά να γίνουν πράκτορες της ειρήνης και της συμφιλίωσης. Εννέα ημέρες μετά την ανακοίνωση του προέδρου της Νοτίου Αφρικής, ο Νέλσον Μαντέλα απελευθερώθηκε από τη φυλακή μετά από είκοσι επτά χρόνια κράτησης. Τρία χρόνια αργότερα, το 1993, ο Frederick de Κλερκ και ο Νέλσον Μαντέλα έλαβαν το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης για «το έργο τους για την ειρηνική κατάργηση του απαρτχάιντ και τη δημιουργία των θεμελίων μιας νέας και δημοκρατικής Νότιας Αφρικής ". Στις 27 Απριλίου 1994, ο Νέλσον Μαντέλα έγινε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου