Κύπρος : Αδιάκοπη ΑΚΕΛική απειλη....

του Άντη Ροδίτη

Είναι για να διερωτάται κανείς αν η σημερινή αντιπολίτευση είναι όντως τρελή για δέσιμο ή αν πάνω στη λύσσα της για την εξουσία μόνο προσωρινά έχει χάσει τα συλλοϊκά της! Θα τα ξαναβρεί άραγε μόλις (και αν) τα καταφέρει να την αρπάξει; Ακόμα και ο Δημοκρατικός .Συναγερμός όταν ήταν στην αντιπολίτευση είχε στιγμές απώλειας της ψυχραιμίας του και παραφοράς, αλλά δεν έφτασε ποτέ τα επίπεδα ανευθυνότητας και παραφροσύνης που επιδεικνύει σήμερα η αντιπολίτευση με στραπατσαρισμένη «αιχμή του δόρατος» το εντελώς έξω φρενών ΑΚΕΛ!

Από την άλλη, διαπιστώνει κανείς ότι είναι στο χαμηλό επίπεδο σφαιρικής ενημέρωσης τόσο των «δημοσιογράφων» όσο και των «πολιτικών» (ασχέτως διπλωμάτων και δοκτοράτων), που οφείλεται η ανικανότητά τους να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους ώστε να τερματισθεί επιτέλους η αδιάκοπη ακελική απειλή, το πρώτιστο αίτιο των καταστροφικών πληγμάτων που υπέστη εξ αρχής μέχρι σήμερα η Κύπρος.

Οι κομμουνιστές της Κύπρου (το ΑΚΕΛ) αντιτάχθηκαν στον απελευθερωτικό αγώνα του 55-59. Από το 1964 και μετά συνέπραξαν με τον Μακάριο στη διαβολή και τη συκοφαντία εναντίον της Μεραρχίας, εναντίον της Ελλάδας και εναντίον της εφαρμογής της Ένωσης. Σύσσωμη τότε η Ελλάς (της αντιπολιτεύσεως Κανελλοπούλου συμπεριλαμβανομένης) αποφάσισε και μπορούσε να πραγματοποιήσει την Ένωση χωρίς εδαφικές παραχωρήσεις στην Τουρκία. Ο Μακάριος απέρριψε την πρόταση στηριζόμενος κυρίως στο ΑΚΕΛ. Χωρίς το ΑΚΕΛ δεν θα μπορούσε να το κάνει. Στη συνέχεια συνέχισαν μαζί τον «πόλεμο» κατά του ελληνικού στρατού από το 1964 (επί δημοκρατίας Γεωργίου Παπανδρέου) και μετά το 1967 ενθαρρυμένοι από την άνοδο της χούντας, που αυτοί οι ίδιοι -ο Μακάριος και το ΑΚΕΛ- στάθηκαν το αίτιο της ανόδου της με την αντιδυτική και ανθενωτική «πολιτική» τους. Αυτοί στην ουσία είναι οι ηθικοί αυτουργοί της πραξικοπηματικής βλακείας και εγκληματικότητας της χούντας. Η ομιλία Μακαρίου στον ΟΗΕ στις 19 Ιουλίου 1974 αποκαλύπτει το όλο «πνεύμα» εναντίον κάθε Ελλάδας -είτε δημοκρατικής είτε δικτατορικής-  που επέφερε την καταστροφή.

Η για μια πενταετία διακυβέρνηση της Κύπρου από το ΑΚΕΛ (2008-13) ήταν το πρώτιστο αίτιο οικονομικής της καταστροφής. Σήμερα επιμένουν να υποταχθούμε στην τουρκική εκδοχή «λύσης», ώστε να δοθεί η ευκαιρία στους τ/κυπρίους να αποτελέσουν τον βραχίονα ελέγχου της Τουρκίας επί της Κύπρου.

Για την κατ’ εξακολούθηση παραπλάνηση από το ΑΚΕΛ τού μεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων της Κύπρου στην κατεύθυνση της πλήρους καταστροφής της πρώτοι υπεύθυνοι είναι οι αξιωματούχοι και οι βουλευτές του Δη.Συ., του κόμματος που αποτελεί την πρώτη αλλά και την τελευταία ραχοκοκαλιά συνετής πολιτικής και σωτηρίας της Κύπρου. Οι «δημοσιογράφοι» είναι η δεύτερη δύναμη που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αποκάλυψη του καταστροφικού ρόλου του ΑΚΕΛ.

Οι βουλευτές και άλλοι αξιωματούχοι του Δη.Συ. μαζί με τους από δω κι από κει ατάκτως ερριμμένους «δημοσιογράφους» συγκροτούν το προχωρημένο μέτωπο αντιμετώπισης της ακελικής ασθένειας που κατατρώει την Κύπρο τουλάχιστο από το 1960. Αδιάβαστοι και απληροφόρητοι στην ιστορία, στην ανθρωπολογία, στην ιστορία των πολιτισμών, πολιτικοί και δημοσιογράφοι έχουν ανακατεμένο το νου τους με όσα δεν ξέρουν καλά, με όσα δεν καταλαβαίνουν, με όσα φαντασιώνονται και με όσα παθαίνουμε λόγω των αδυναμιών τους.

Οι «σκέψεις» που εκφράζουν, οι ερωτήσεις που διαμορφώνουν, οι απαντήσεις που διανέμουν δείχνουν απλώς ότι αγνοούν ουσιώδεις πραγματικότητες. Ότι, για παράδειγμα, μέσα στον σημερινό παγκόσμιο πολιτισμό τα έθνη-κράτη μπορεί να έχουν θεσμισμένη το καθένα την εσωτερική του ειρήνη στο μέτρο του δυνατού, αλλά στην ουσία δεν υπάρχει απολύτως καμμία αποτελεσματική θέσμιση στις διακρατικές σχέσεις. Εξακολουθεί (και θα εξακολουθήσει) να ισχύει στον πλανήτη η αρχή ότι Δίκαιον είναι η Ισχύς. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτε που να εμποδίζει ένα ισχυρό κράτος να επιτεθεί και ν’ αρπάξει ό,τι θέλει από ένα αδύνατο αν κρίνει ότι έτσι υπηρετεί τα «ζωτικά» συμφέροντα του δικού του λαού.

Τουλάχιστο ας πάψουν οι «δημοσιογράφοι» και «πολιτικοί», εξίσου αδαείς, να διερωτούνται γιατί η Κύπρος δεν συνάπτει στρατιωτικές συμφωνίες(!) αλληλοπροστασίας ώστε να προστρέξουν άλλοι να πολεμήσουν την Τουρκία για μάς. Τέτοιες συμφωνίες προϋποθέτουν ίση ισχύ μεταξύ των συνασπιζομένων κρατών. Πώς θα στηρίξει πολεμικά η Κύπρος την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τη Γαλλία, την Ιταλία… τις ΗΠΑ; Γιατί αυτά τα κράτη να διακινδυνεύσουν για μας; Αν η Τουρκία καταλάβει όλη την Κύπρο, μόνο αδαείς δεν βλέπουν ότι οι σημερινοί «φίλοι» μας δεν θ’ αργήσουν να συνασπισθούν με τους Τούρκους εφόσον θα κρίνουν ότι αυτό συμφέρει στους λαούς τους. Απλώς θ’ αφήσουν να περάσει λίγος καιρός για καταλαγιάσει η έξαψη.

Μόνο η Ελλάς θα βοηθούσε την Κύπρο, δηλαδή τον εαυτό της, διακινδυνεύοντας τη ζωή των πολιτών της και την ακεραιότητα των εδαφών της. Κι αυτήν, την Ελλάδα, διέβαλλε και διαβάλλει, συκοφαντούσε και συκοφαντεί εδώ και δεκαετίες το ΑΚΕΛ. Πότε επιτέλους θα παραγάγει ο τόπος άξιους πολιτικούς και άξιους δημοσιογράφους, τους μόνους που μπορούν να διαμορφώσουν πολιτική σωτηρίας εδραιωμένη στην ιστορική αλήθεια και όχι στη διαστρέβλωσή της; Η διαστρέβλωση της Ιστορίας έχει γίνει το οξυγόνο που αναπνέουμε, που μας δηλητηριάζει μέχρι θανάτου σβήνοντας ταυτόχρονα την Κύπρο από τον χάρτη, αργά μεν αλλά σταθερά και αμετάκλητα. Το ΑΚΕΛ θα παραμείνει πιστό μέχρι τέλους (όλων μας) στο μονοκομματικό και μονολιθικό του «ιδεώδες», το οποίο απέτυχε παταγωδώς τόσο στην Κύπρο όσο και στη Ρωσία, τη χώρα που απέρριψε τη σωτηρία της Κύπρου όταν έφτασε η ώρα της για να υποστηρίξει τα δικά της συμφέροντα προβάλλοντας, τον Ιανουάριο του 1965, την ομοσπονδία ως «λύση»!