Την θρυαλλίδα στις εκρήξεις αγανάκτησης, κατά της βάναυσης πλέον ξένης ανάμειξης στην πολιτική της Γερμανίας, έθεσε αυτήν την φορά ο Αμερικανός πρεσβευτής στο Βερολίνο κ. Ρίτσαρντ Γκρένελ, με επιστολή του σε γερμανικές επιχειρήσεις. Κατά ειρωνική συγκυρία, η αναστάτωση των Γερμανών για την αμερικανική επέμβαση στην πολιτική τους, συνέπεσε χρονικά με την επίσκεψη πιέσεων της κ. Μέρκελ στην Αθήνα, για την υπερψήφιση της συνθηκολόγησης των ιθαγενών υπηκόων της στο Μακεδονικό.
Οι επιστολές του Αμερικανού διπλωμάτη στάλθηκαν στις επιχειρήσεις που συμμετέχουν στην εγκατάσταση και λειτουργία του αγωγού ρωσικού φυσικού αερίου Nord Stream2, και τους προειδοποιούν για τον κίνδυνο των αμερικανικών κυρώσεων που τις απειλεί, εάν επιμείνουν στην εμπλοκή τους με τον αγωγό.
Το έργο εγκατάστασης αυτού του αγωγού, υποθαλάσσιου στην Βαλτική και συνολικού μήκους 1.250 χιλιομέτρων περίπου, που θα διπλασιάσει την γερμανική εισαγωγή αερίου από την Ρωσία, έχει από τριετίας τουλάχιστον κινήσει εκστρατεία ματαίωσης του από την Ουάσιγκτον, συνεπικουρούμενη από χώρες της ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία και η Ουκρανία, ωθούμενες από ιδιαίτερα δικά τους κίνητρα.
Η κυβέρνηση Τραμπ ανέβασε τους τόνους και την δραστικότητα αυτής της εκστρατείας, με το επιχείρημα ότι, με τον δεύτερον αυτόν αγωγό, θα αυξηθεί η ενεργειακή εξάρτηση τη Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών από την Ρωσία και θα ενισχυθούν έτσι οι ρωσικές δυνατότητες επηρεασμού της ευρωπαϊκής πολιτικής. Ο Πρόεδρος Τραμπ προειδοποίησε για την επιβολή κυρώσεων σε συμμετέχουσες (γερμανικές και αυστριακές) επιχειρήσεις.
Γερμανοί και άλλοι σχολιαστές αποδίδουν την κλιμάκωση της αμερικανικής εκστρατείας εναντίον των ρωσικών αγωγών, όχι στα συνηθισμένα στις ΗΠΑ αντιρωσικά ανακλαστικά, αλλά στην εμποροκρατική πρόθεση του Προέδρου Τραμπ να επιβάλει στις χώρες-συμμάχους στην Ευρώπη την εισαγωγή και κατανάλωση αμερικανικού υγραερίου σχιστολιθικής προέλευσης, αν και διπλάσιου κόστους από το ρωσικό, ως εκ των δαπανών μεταφοράς.
Πρόσφατη ανακοίνωση της Καγκελαρίου Μέρκελ ότι θα διαμορφωθεί ένας γερμανικός λιμένας για την εξυπηρέτηση εισαγωγών αμερικανικού υγραερίου, δεν πέτυχε να κατευνάσει την Ουάσιγκτον, όπως προκύπτει από την επιστολογραφία του πρεσβευτή Ρίτσαρντ Γκρένελ.
Οι επιστολές του στις γερμανικές επιχειρήσεις πυροδότησαν έκρηξη του βραστήρα των γερμανικών αισθημάτων για την μεγάλη υπερατλαντική σύμμαχο, με πρωτάκουστης οξύτητας φρασεολογία, περί «πρόκλησης», «απειλής» και ηγεμονισμού. Τα σχόλια χαρακτήριζαν την ενέργεια ως πρωτοφανή απειλή για την λειτουργία των γερμανικών επιχειρήσεων. Ανακοίνωση της αμερικανικής πρεσβείας δεν πέτυχε να ηρεμήσει τα πνεύματα –εάν σε αυτό απέβλεπε. Απλά διαβεβαίωσε ότι οι επιστολές δεν συνιστούσαν απειλή, αλλά απλώς υπενθύμιζαν την απόφαση της Ουάσιγκτον για την επιβολή κυρώσεων…
Σχολιαστές, Γερμανοί και φίλων χωρών, εκφράζονται με συγκρατημένη φρίκη για την «ωμή παραβίαση», από τον Αμερικανό πρεσβευτή στο Βερολίνο, της Σύμβασης της Βιέννης του 1964, που ορίζει ότι διπλωμάτες διαπιστευμένοι σε ξένη χώρα οφείλουν να τηρούν αυστηρά την υποχρέωση μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις της. Και υπενθυμίζουν ότι θεμελιώδης κανόνας ασκήσεως της αποστολής κρατικού εκπροσώπου στην αλλοδαπή είναι η διακριτική παρουσία και προσπάθεια προώθησης των θέσεων της χώρας που εκπροσωπεί. Τα σχετικά σχόλια συγκλίνουν τελικά στην διάγνωση της «διάλυσης του δι-Ατλαντικού Συνεταιρισμού», και κατηγορούν τον Πρόεδρο Τραμπ ως υπαίτιο για το τραγικό ναυάγιο.
Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση Τραμπ απέστειλε τον κ. Ρίτσαρντ Γκρένελ ως πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Βερολίνο, όπως έστειλε τον κ. Πάιατ από το Κίεβο στην Αθήνα, τον κ. Φρίντμαν και την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ, τον κ. Κουρτ Βόλκερ (ή Φόλκερ;) ειδικό αντιπρόσωπο στην Ουκρανία και τον κ. Τζέιμς Τζέφρυ στην Συρία. Είναι επίσης γεγονός ότι όλοι οι ως άνω Αμερικανοί διπλωμάτες εκφράζουν πιο απερίφραστα την αμερικανική εκδοχή της διπλωματίας –όπως εξ ίσου απροσχημάτιστη είναι η πολιτική και ο τρόπος που εκφράζεται ο Πρόεδρος Τραμπ.
Οι επιστολές του κ. Γκρένελ δεν είναι το πρώτο δείγμα διπλωματικής εκπροσώπησης αυτού του στυλ. Προηγούμενες ψυχικές ταραχές είχε προκαλέσει μήνυμά του στο Τουίτερ, που συνιστούσε στις γερμανικές επιχειρήσεις να θέσουν τέρμα στις συναλλαγές τους με το Ιράν, αν θέλουν να αποφύγουν αμερικανικές κυρώσεις. Αργότερα, εξαγρίωσε τον γνώριμό μας κ. Μάρτιν Σουλτς, τότε αρχηγό του SPD, η παραδοχή του Αμερικανού πρεσβευτή, σε συνέντευξη σε αμερικανικό όργανο ενημέρωσης, ότι θέλει να ενισχύσει και άλλους συντηρητικούς εκτός Γερμανίας. Συνολικά η όλη πολιτεία του πρεσβευτή της κυβέρνησης Τραμπ στο Βερολίνο έχει τραυματίσει βαθύτατα τις γερμανικές ευαισθησίες, με την επίδειξη έλλειψης σεβασμού στον κώδικα της μη ανάμειξης στα εσωτερικά ξένης χώρας…
Το τραύμα είναι τόσο πιο βαθύ και οδυνηρό, όσο έχει καταρρίψει το βελούδινο κάλυμμα της υποκρισίας, υπό το οποίο -και υπό τα δουλικά χαμόγελα της Καγκελαρίου στις επίσημες συναντήσεις- οι γερμανικοί μηχανισμοί, ενδεικτικότερα της ενημέρωσης, δεν έπαψαν να διεξάγουν μια λυσσώδη πολεμική εναντίον του κ. Ντόναλντ Τραμπ, ως υποψηφίου και μέχρι σήμερα -σε συγχορδία με τα βρετανικά, αμερικανικά και άλλα όργανα της ορχήστρας του υπερκράτους. Τον ακροατή των δελτίων της Ντόιτσε Βέλλε δεν παύει να εντυπωσιάζει η γερμανική αδημονία για την παραπομπή του Προέδρου Τραμπ στην διαδικασία καθαίρεσης, για την εξέλιξη της οποίας ρωτά κάθε τόσο ανταποκριτές και σχολιαστές ο Βρετανός κ. Τόμας, παρουσιαστής του πρωινού δελτίου ειδήσεων του γερμανικού εθνικού δικτύου.
Ωστόσο και προ της εκλογής του Προέδρου Τραμπ, μόνο το βελούδινο προπέτασμα απέμενε από το παλαιό -και ανεκτίμητο για το 4ο Ράιχ- διατλαντικό ειδύλλιο. Τα συντριπτικά αμερικανικά πρόστιμα πολλών δισεκατομμυρίων στην Φολκσβάγκεν και στην Ντόιτσεμπανγκ παρείχαν ρεαλιστικότερη απεικόνιση της πραγματικότητας του διατλαντικού δεσμού. Η ανακάλυψη ότι το NSA, αμερικανικό σύστημα παγκόσμιας ωτακουστικής παρακολούθησης των πάντων, δεν εξαιρούσε ούτε την ίδια την αρχισύμμαχο Καγκελάριο της Ενωμένης Ευρώπης, κατέδειξε τον τρόπο απόκτησης σκοτεινών μυστικών ενοχής και άρα πολύτιμων όπλων εκβιασμού, στο κανιβαλικό ( και ενδο-συμμαχικά) στάδιο του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού.
(Η υφαρπαγή της Άλστομ, γαλλικής βιομηχανικής κορωνίδας, (πυρηνικοί αντιδραστήρες- Υπερταχείς σιδηρόδρομοι κ.λ.π.), η απειλή κλεισίματος της Ρενώ με το σκάνδαλο Γκόζν στην Ιαπωνία, οι απειλούμενες Airbus, Sanofi, Avensis και Societe Generale, στην λίστα των ίδιων συμμαχικών επιδόσεων καταλογίζονται από τους τελικά επαληθευόμενους συνωμοσιολόγους.)
Σε πείσμα αυτής της όχι τόσο ενάρετης συμμαχικής πραγματικότητας, η κατάρριψη από τη κυβέρνηση Τραμπ του βελούδινου μανδύα ενός ακατάλυτου συμμαχικού ειδυλλίου αποτελεί συντριπτικό πλήγμα κατά της στρατηγικής του γερμανικού ιμπεριαλισμού -ο οποίος, υπό την κάλυψη αυτού του μανδύα και ως ηγετική δύναμη του ευρωπαϊκού σκέλους της συμμαχίας, αφέθηκε να κυριαρχήσει της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η οποία -ΕΟΚ-ΕΕ- πρέπει να σημειωθεί -για την αφύπνιση των αθεράπευτα και αριστερών ευρωτευμένων- είναι γέννημα χιτλερικού σχεδιασμού και αμερικανικής υπαγόρευσης, προκειμένου να αποτελέσει το πολιτικό συμπλήρωμα του ΝΑΤΟ, για την ασφαλέστερη πρόσδεση της Δυτικής Ευρώπης στο αμερικανικό άρμα, κατά τον Ψυχρό πόλεμο.
Με την ΕΕ ως βάσιν εξόρμησης, το γερμανικό Ράιχ συνέχισε από το 1991- και συνεχίζει- την πατροπαράδοτη «ντράγκ ναχ όστεν» (επέλαση στην Ανατολή), όπου στην Ουκρανία μεν την σταμάτησε η κ. Βικτώρια Νούλαντ, με την ιστορική εντολή «fuck E.U» στον κ. Πάιατ, επιμένει όμως προς την πλευρά των Βαλκανίων-Μεσογείου, μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, με Κροατία, Βοσνία, Σκόπια και Ελλάδα…
Ενώ η εξομολόγηση του Προέδρου Τραμπ δεν προαναγγέλλει την επικείμενη διάλυση του ΝΑΤΟ, και μόνη όμως η δηλωμένη επιθυμία του και το απλώς αιωρούμενο ενδεχόμενο -σε συνάρτηση με τον τερματισμό των γερμανικών ερώτων συμφέροντος με την Ουάσιγκτον και με άλλα παράλληλα πλήγματα στο εσωτερικό οικονομικό, κοινωνικό, και πολιτικό πεδίο αλλά και σε ευρωπαϊκή κλίμακα- αναγγέλλουν την επερχόμενη ερείπωση των αθεράπευτων παθολογικών αυτοκρατορικών ονείρων.
Συμπερασματικά, η απροσδόκητα άχαρη πτώση του πολιτικού άστρου της Άνγκελα Μέρκελ, μοιάζει να συνοδεύεται από εξελίξεις που τείνουν να παρουσιάζουν ταπεινωτική εικόνα του «ευρωπαϊκού ηγεμόνα», ως ενός ακόμη υποζυγίου υπό το μαστίγιο της Ουάσιγκτον.
*Πηγή: Ακτιβιστής Σάββατο, 19 Ιανουαρίου 2019
Οι επιστολές του Αμερικανού διπλωμάτη στάλθηκαν στις επιχειρήσεις που συμμετέχουν στην εγκατάσταση και λειτουργία του αγωγού ρωσικού φυσικού αερίου Nord Stream2, και τους προειδοποιούν για τον κίνδυνο των αμερικανικών κυρώσεων που τις απειλεί, εάν επιμείνουν στην εμπλοκή τους με τον αγωγό.
Το έργο εγκατάστασης αυτού του αγωγού, υποθαλάσσιου στην Βαλτική και συνολικού μήκους 1.250 χιλιομέτρων περίπου, που θα διπλασιάσει την γερμανική εισαγωγή αερίου από την Ρωσία, έχει από τριετίας τουλάχιστον κινήσει εκστρατεία ματαίωσης του από την Ουάσιγκτον, συνεπικουρούμενη από χώρες της ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία και η Ουκρανία, ωθούμενες από ιδιαίτερα δικά τους κίνητρα.
Η κυβέρνηση Τραμπ ανέβασε τους τόνους και την δραστικότητα αυτής της εκστρατείας, με το επιχείρημα ότι, με τον δεύτερον αυτόν αγωγό, θα αυξηθεί η ενεργειακή εξάρτηση τη Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών από την Ρωσία και θα ενισχυθούν έτσι οι ρωσικές δυνατότητες επηρεασμού της ευρωπαϊκής πολιτικής. Ο Πρόεδρος Τραμπ προειδοποίησε για την επιβολή κυρώσεων σε συμμετέχουσες (γερμανικές και αυστριακές) επιχειρήσεις.
Γερμανοί και άλλοι σχολιαστές αποδίδουν την κλιμάκωση της αμερικανικής εκστρατείας εναντίον των ρωσικών αγωγών, όχι στα συνηθισμένα στις ΗΠΑ αντιρωσικά ανακλαστικά, αλλά στην εμποροκρατική πρόθεση του Προέδρου Τραμπ να επιβάλει στις χώρες-συμμάχους στην Ευρώπη την εισαγωγή και κατανάλωση αμερικανικού υγραερίου σχιστολιθικής προέλευσης, αν και διπλάσιου κόστους από το ρωσικό, ως εκ των δαπανών μεταφοράς.
Πρόσφατη ανακοίνωση της Καγκελαρίου Μέρκελ ότι θα διαμορφωθεί ένας γερμανικός λιμένας για την εξυπηρέτηση εισαγωγών αμερικανικού υγραερίου, δεν πέτυχε να κατευνάσει την Ουάσιγκτον, όπως προκύπτει από την επιστολογραφία του πρεσβευτή Ρίτσαρντ Γκρένελ.
Οι επιστολές του στις γερμανικές επιχειρήσεις πυροδότησαν έκρηξη του βραστήρα των γερμανικών αισθημάτων για την μεγάλη υπερατλαντική σύμμαχο, με πρωτάκουστης οξύτητας φρασεολογία, περί «πρόκλησης», «απειλής» και ηγεμονισμού. Τα σχόλια χαρακτήριζαν την ενέργεια ως πρωτοφανή απειλή για την λειτουργία των γερμανικών επιχειρήσεων. Ανακοίνωση της αμερικανικής πρεσβείας δεν πέτυχε να ηρεμήσει τα πνεύματα –εάν σε αυτό απέβλεπε. Απλά διαβεβαίωσε ότι οι επιστολές δεν συνιστούσαν απειλή, αλλά απλώς υπενθύμιζαν την απόφαση της Ουάσιγκτον για την επιβολή κυρώσεων…
Σχολιαστές, Γερμανοί και φίλων χωρών, εκφράζονται με συγκρατημένη φρίκη για την «ωμή παραβίαση», από τον Αμερικανό πρεσβευτή στο Βερολίνο, της Σύμβασης της Βιέννης του 1964, που ορίζει ότι διπλωμάτες διαπιστευμένοι σε ξένη χώρα οφείλουν να τηρούν αυστηρά την υποχρέωση μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις της. Και υπενθυμίζουν ότι θεμελιώδης κανόνας ασκήσεως της αποστολής κρατικού εκπροσώπου στην αλλοδαπή είναι η διακριτική παρουσία και προσπάθεια προώθησης των θέσεων της χώρας που εκπροσωπεί. Τα σχετικά σχόλια συγκλίνουν τελικά στην διάγνωση της «διάλυσης του δι-Ατλαντικού Συνεταιρισμού», και κατηγορούν τον Πρόεδρο Τραμπ ως υπαίτιο για το τραγικό ναυάγιο.
Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση Τραμπ απέστειλε τον κ. Ρίτσαρντ Γκρένελ ως πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Βερολίνο, όπως έστειλε τον κ. Πάιατ από το Κίεβο στην Αθήνα, τον κ. Φρίντμαν και την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ, τον κ. Κουρτ Βόλκερ (ή Φόλκερ;) ειδικό αντιπρόσωπο στην Ουκρανία και τον κ. Τζέιμς Τζέφρυ στην Συρία. Είναι επίσης γεγονός ότι όλοι οι ως άνω Αμερικανοί διπλωμάτες εκφράζουν πιο απερίφραστα την αμερικανική εκδοχή της διπλωματίας –όπως εξ ίσου απροσχημάτιστη είναι η πολιτική και ο τρόπος που εκφράζεται ο Πρόεδρος Τραμπ.
Οι επιστολές του κ. Γκρένελ δεν είναι το πρώτο δείγμα διπλωματικής εκπροσώπησης αυτού του στυλ. Προηγούμενες ψυχικές ταραχές είχε προκαλέσει μήνυμά του στο Τουίτερ, που συνιστούσε στις γερμανικές επιχειρήσεις να θέσουν τέρμα στις συναλλαγές τους με το Ιράν, αν θέλουν να αποφύγουν αμερικανικές κυρώσεις. Αργότερα, εξαγρίωσε τον γνώριμό μας κ. Μάρτιν Σουλτς, τότε αρχηγό του SPD, η παραδοχή του Αμερικανού πρεσβευτή, σε συνέντευξη σε αμερικανικό όργανο ενημέρωσης, ότι θέλει να ενισχύσει και άλλους συντηρητικούς εκτός Γερμανίας. Συνολικά η όλη πολιτεία του πρεσβευτή της κυβέρνησης Τραμπ στο Βερολίνο έχει τραυματίσει βαθύτατα τις γερμανικές ευαισθησίες, με την επίδειξη έλλειψης σεβασμού στον κώδικα της μη ανάμειξης στα εσωτερικά ξένης χώρας…
Το τραύμα είναι τόσο πιο βαθύ και οδυνηρό, όσο έχει καταρρίψει το βελούδινο κάλυμμα της υποκρισίας, υπό το οποίο -και υπό τα δουλικά χαμόγελα της Καγκελαρίου στις επίσημες συναντήσεις- οι γερμανικοί μηχανισμοί, ενδεικτικότερα της ενημέρωσης, δεν έπαψαν να διεξάγουν μια λυσσώδη πολεμική εναντίον του κ. Ντόναλντ Τραμπ, ως υποψηφίου και μέχρι σήμερα -σε συγχορδία με τα βρετανικά, αμερικανικά και άλλα όργανα της ορχήστρας του υπερκράτους. Τον ακροατή των δελτίων της Ντόιτσε Βέλλε δεν παύει να εντυπωσιάζει η γερμανική αδημονία για την παραπομπή του Προέδρου Τραμπ στην διαδικασία καθαίρεσης, για την εξέλιξη της οποίας ρωτά κάθε τόσο ανταποκριτές και σχολιαστές ο Βρετανός κ. Τόμας, παρουσιαστής του πρωινού δελτίου ειδήσεων του γερμανικού εθνικού δικτύου.
Ωστόσο και προ της εκλογής του Προέδρου Τραμπ, μόνο το βελούδινο προπέτασμα απέμενε από το παλαιό -και ανεκτίμητο για το 4ο Ράιχ- διατλαντικό ειδύλλιο. Τα συντριπτικά αμερικανικά πρόστιμα πολλών δισεκατομμυρίων στην Φολκσβάγκεν και στην Ντόιτσεμπανγκ παρείχαν ρεαλιστικότερη απεικόνιση της πραγματικότητας του διατλαντικού δεσμού. Η ανακάλυψη ότι το NSA, αμερικανικό σύστημα παγκόσμιας ωτακουστικής παρακολούθησης των πάντων, δεν εξαιρούσε ούτε την ίδια την αρχισύμμαχο Καγκελάριο της Ενωμένης Ευρώπης, κατέδειξε τον τρόπο απόκτησης σκοτεινών μυστικών ενοχής και άρα πολύτιμων όπλων εκβιασμού, στο κανιβαλικό ( και ενδο-συμμαχικά) στάδιο του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού.
(Η υφαρπαγή της Άλστομ, γαλλικής βιομηχανικής κορωνίδας, (πυρηνικοί αντιδραστήρες- Υπερταχείς σιδηρόδρομοι κ.λ.π.), η απειλή κλεισίματος της Ρενώ με το σκάνδαλο Γκόζν στην Ιαπωνία, οι απειλούμενες Airbus, Sanofi, Avensis και Societe Generale, στην λίστα των ίδιων συμμαχικών επιδόσεων καταλογίζονται από τους τελικά επαληθευόμενους συνωμοσιολόγους.)
Σε πείσμα αυτής της όχι τόσο ενάρετης συμμαχικής πραγματικότητας, η κατάρριψη από τη κυβέρνηση Τραμπ του βελούδινου μανδύα ενός ακατάλυτου συμμαχικού ειδυλλίου αποτελεί συντριπτικό πλήγμα κατά της στρατηγικής του γερμανικού ιμπεριαλισμού -ο οποίος, υπό την κάλυψη αυτού του μανδύα και ως ηγετική δύναμη του ευρωπαϊκού σκέλους της συμμαχίας, αφέθηκε να κυριαρχήσει της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η οποία -ΕΟΚ-ΕΕ- πρέπει να σημειωθεί -για την αφύπνιση των αθεράπευτα και αριστερών ευρωτευμένων- είναι γέννημα χιτλερικού σχεδιασμού και αμερικανικής υπαγόρευσης, προκειμένου να αποτελέσει το πολιτικό συμπλήρωμα του ΝΑΤΟ, για την ασφαλέστερη πρόσδεση της Δυτικής Ευρώπης στο αμερικανικό άρμα, κατά τον Ψυχρό πόλεμο.
Με την ΕΕ ως βάσιν εξόρμησης, το γερμανικό Ράιχ συνέχισε από το 1991- και συνεχίζει- την πατροπαράδοτη «ντράγκ ναχ όστεν» (επέλαση στην Ανατολή), όπου στην Ουκρανία μεν την σταμάτησε η κ. Βικτώρια Νούλαντ, με την ιστορική εντολή «fuck E.U» στον κ. Πάιατ, επιμένει όμως προς την πλευρά των Βαλκανίων-Μεσογείου, μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, με Κροατία, Βοσνία, Σκόπια και Ελλάδα…
*****
Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης αποκάλυπταν προχτές ότι ο Πρόεδρος Τραμπ , τρομάζει επαναληπτικά τους συνεργάτες του μιλώντας για αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, ως πολυδάπανο και άχρηστο οργανισμό και το δημοσίευμα έχει ήδη κινήσει στις ΗΠΑ συζήτηση μεταξύ οπαδών και αντιπάλων του Προέδρου. Το ΝΑΤΟ, ηλικίας πλέον 70 ετών, είναι ο «αμυντικός οργανισμός» της Ατλαντικής Συμμαχίας, στον οποίο η γερμανική ηγεσία -ως η κεντρική, «ισχυρότερη και πιο υπολογίσιμη σύμμαχος»- είδε έναν ετοιμοπαράδοτο Δούρειο Ίππο για την εκπλήρωση των εθνικών της αυτοκρατορικών ονείρων, σε μελλοντική περίοδο αμερικανικής χαλάρωσης ενδιαφέροντος και στρατιωτικής σύμπτυξης από την Ευρώπη..Ενώ η εξομολόγηση του Προέδρου Τραμπ δεν προαναγγέλλει την επικείμενη διάλυση του ΝΑΤΟ, και μόνη όμως η δηλωμένη επιθυμία του και το απλώς αιωρούμενο ενδεχόμενο -σε συνάρτηση με τον τερματισμό των γερμανικών ερώτων συμφέροντος με την Ουάσιγκτον και με άλλα παράλληλα πλήγματα στο εσωτερικό οικονομικό, κοινωνικό, και πολιτικό πεδίο αλλά και σε ευρωπαϊκή κλίμακα- αναγγέλλουν την επερχόμενη ερείπωση των αθεράπευτων παθολογικών αυτοκρατορικών ονείρων.
Συμπερασματικά, η απροσδόκητα άχαρη πτώση του πολιτικού άστρου της Άνγκελα Μέρκελ, μοιάζει να συνοδεύεται από εξελίξεις που τείνουν να παρουσιάζουν ταπεινωτική εικόνα του «ευρωπαϊκού ηγεμόνα», ως ενός ακόμη υποζυγίου υπό το μαστίγιο της Ουάσιγκτον.
*Πηγή: Ακτιβιστής Σάββατο, 19 Ιανουαρίου 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου