του Λάζαρου Μαύρου
ΜΟΙΑΖΕΙ κάπως όμοια και παραπλήσια η εν έτει 2019 βούληση για προσφορά του «λουκουμιού στο ανοικτό στόμα της Τουρκίας» (Κατακτητή), με εκείνο το «γλυκό καρυδάκι» που προσφέρθηκε στους πραξικοπηματίες κατά την αποφράδα 15η Ιουλίου 1974 του προδοτικού χουντικού πραξικοπήματος.
ΟΜΟΙΑ και παραπλήσια με την προθυμία καθησυχασμού τού επιμένοντος στα ενταύθα κατάλοιπα της Βρετανικής Αποικιοκρατίας, εκ των Εργατικών τότε πρωθυπουργού της Her Majesty κ. Γκόρντον Μπράουν, τον Ιούνιο του 2008 στο Λονδίνο, ότι το πρόβλημα των εν Κύπρω βρετανικών βάσεων «θα το λύσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας»...
Με επαναδιατύπωση της ίδιας προεδρικής των Κυπρίων βούλησης και προθυμίας, δημοσίως πλέον, στην πρωτεύουσα κιόλας των… Αμερικανο-Νατοϊκών ιμπεριαλιστών, 27 Σεπτεμβρίου 2010 στο «The Bookings Institution», Washington, D.C. των ΗΠΑ:
«Speaking with Gordon Brown, with whom I had very friendly relations. I told him that this [sovereign bases in Cyprus] is not the time to open so many fronts. So the problem of the bases, it’s a problem which is going to be solved by our children and grandchildren together, Greek Cypriots and Turkish Cypriots, being masters of their land in the Republic of Cyprus»… (THE BROOKINGS INSTITUTION, AN ADDRESS BY DEMETRIS CHRISTOFIAS, PRESIDENT OF THE REPUBLIC OF CYPRUS, Monday, September 27, 2010).
«ΧΑΡΑΥΓΗ». Καθημερινή εφημερίδα της «αριστερονομιζόμενης» ηγεσίας του ΑΚΕΛ από το έτος 1956. Στην έκδοσή της, αντιπροχθές, την Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2019, στην 3η σελίδα, αναφερόμενη στη συνέντευξη που έδωσε ο πρώην ΠτΔ και πρώην Γ.Γρ. του ΑΚΕΛ κ. Δημήτρης Χριστόφιας στην τ/κ εφημερίδα «Κκούπρους» έγραψε και τα εξής: «Ο Δ. Χριστόφιας απάντησε: Είπα στον κ. Αναστασιάδη ότι οι υδρογονάνθρακες είναι το δικό μας λουκούμι, το οποίο κρατάς στα χέρια σου […] Κάνε την Τουρκία να ανοίξει το στόμα της και να το πάρει το λουκούμι»…
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να σταχυολογηθούν πλήθος παρόμοια και παραπλήσια από δηλώσεις και πολλών άλλων, άλλων κομμάτων, πάρα πολλών, επί πάρα πολλά έτη και δεκαετίες, ων ουκ έστι αριθμός, με την ίδια περίπου «στάση ζωής» και αντίληψης, βούλησης και προθυμίας. Κάτι σαν προαιώνιο και διαχρονικό, κολλημένο στο DNA, σημαντικής εκάστοτε μερίδας της… ηγετοκρατίας, αλλά και του διακυμαινόμενου πλήθους των ακολούθων και ψηφοφόρων της. Προς επιβεβαίωση τής επί 26 ήδη αιώνες επαληθευόμενης, σοφότατης πρόβλεψης του Θουκυδίδη (Α-22) «κατά το ανθρώπινον τοιούτων και παραπλησίων έσεσθαι»…
Διαμέσου των αιώνων, στην εκάστοτε… συγκυρία:
- Πώς οι αρχαίοι Αμαθούσιοι, παραδείγματος χάριν, αποκεφάλισαν τον θυσιασθέντα αρχηγό της αντίστασης Ονήσιλο στην πεζομαχία της Σαλαμίνας ες γην εναλίαν Κύπρον κατά των Περσών κατακτητών το 499 προ Χριστού και κρέμασαν το κεφάλι του στην πύλη της Αμαθούντας, ενώ, κατόπιν, ο αδελφός του Ονήσιλου, ο Γόργος, γιος του Χέρση, εκστράτευσε με 150 κυπριακά πλοία συμμετέχοντας στον στόλο του Ξέρξη εισβολέα - κατακτητή, ο περσόδουλος, εναντίον της Ελλάδος και υπέστησαν, ευτυχώς, την πανωλεθρία στη Ναυμαχία της Σαλαμίνος (του Σαρωνικού μας) το 480π.Χ.;
ΚΑΠΩΣ έτσι, διαχρονικά. Κι εδώ και αλλού:
- Πώς προσέφεραν λουκούμι στο ανοικτό στόμα του Αδόλφου Χίτλερ, εκείνο το Σύμφωνο του Μονάχου, 30 Σεπτεμβρίου 1938 μαζί και την προσάρτηση της Σουδητίας της Τσεχοσλοβακίας στο Τρίτο Ράιχ, οι πρωθυπουργοί Τσάμπερλεϊν της Βρετανίας και Νταλαντιέ της Γαλλίας, έχοντας την ψευδαίσθηση Κατευνασμού του Ναζιστικού Θηρίου, πρωταίτια του παγκόσμιου μακελειού και ολοκαυτώματος, που προκλήθηκε από τον επόμενο χρόνο 1939 μέχρι και το 1945, ονόματι Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος; Κάπως έτσι…
ΔΙΟΤΙ, εξίσου πάντα κι εξίσου ανέκαθεν, δύο είναι οι πρωτεύουσας σημασίας επιλογές. Με αμέτρητες παραλλαγές. Με άπειρους στον αριθμό τρόπους και μεθοδεύσεις. Και μυριάδες επινοήσεις. Σοφίας ή αφροσύνης. Στρατηγικών ή αστρατήγητων μυαλών. Έγκαιρου, επίμονου σχεδιασμού ή απελπισίας:
- Είτε αντιστέκεσαι είτε υποτάσσεσαι:
- Αντίσταση ή Υποταγή.
- Με Νικηφόρα ή με Ηττημένα Μυαλά.
- Με έναν, όμως, κοινό παρονομαστή:
Τη ΔΥΝΑΜΗ. Την εθνική ισχύ.
- Την οποία, αν σου λείπει, πρώτιστο καθήκον σου είναι να την αποκτήσεις.
- Προκειμένου να μην υποταχθείς, με τις ψευδαισθήσεις «έντιμου [δήθεν] συμβιβασμού» και τις πλύσεις εγκεφάλων, στον διαιώνιο κανόνα ότι «οι ισχυροί πράττουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι ανίσχυροι υποχωρούν και υποτάσσονται όσο τους επιβάλλει η αδυναμία τους» (Θουκυδίδη Ε-89 Μηλίων Διάλογος).
ΤΟ 2019, από τον προσεχή Ιούλιο - Αύγουστο, μετριέται επακριβώς το 45ο έτος της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής, της σκλαβωμένης από τον Αττίλα 1974 ελληνικής γης στα βόρεια εδάφη της Κύπρου: Κερύνεια, Μόρφου, Αμμόχωστος, Καρπασία, μισή Λευκωσία.
- Μέτρησε κανείς πόσα διαδοχικά, επιπρόσθετα «λουκούμια» έχουν προσφερθεί στο «ανοικτό στόμα» της Τουρκίας έκτοτε;
- Πόσα «λουκούμια», για την Τουρκία, συσσώρευσε, ματαίως άχρι τούδε, από το 1977, ο ούτω καλούμενος «έντιμος συμβιβασμός» στις ούτω καλούμενες «διακοινοτικές συνομιλίες» Μακαρίου, Κυπριανού, Βασιλείου, Κληρίδη, Τάσσου, Χριστόφια, Αναστασιάδη, της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τους Ντενκτάς, Ταλάτ, Έρογλου, Ακιντζί, του κατοχικού ψευδοκράτους του Αττίλα Κατακτητή;
ΑΠΟ την άλλη: Μετρήσιμη είναι, στην ίδια 45ετία, και πόση ΔΥΝΑΜΗ φρόντισαν να σχεδιάσουν, να μεθοδεύσουν, να πληρώσουν, να εκπαιδεύσουν (εκπαιδευόμενοι) και ν’ αποκτήσουν οι αδύναμοι, που υποφέρουν από το 1974 την τουρκική κατοχή, τη συνεχιζόμενη τουρκική επιδρομή και τις προστιθέμενες τουρκικές απειλές;
ΟΛΑ βεβαίως είναι μετρήσιμα. Προπάντων το γεγονός ότι, στην ίδια διάρκεια των 45 χρόνων, ο μετρημένος και με τις ψήφους του την 24η Απριλίου 2004 σε Δημοψήφισμα λαός, δεν επέτρεψε, δεν άφησε, τους ανέκαθεν πρόθυμους να «προσφέρουν λουκούμι στο ανοικτό στόμα της Τουρκίας», να το πράξουν τελειωτικά και τελεσίδικα.
ΕΧΟΥΜΕ, λοιπόν, ακόμη καιρό ενάντια στα κάθε λουκούμια προς τους κάθε Αδόλφους Χίτλερ…
ΜΟΙΑΖΕΙ κάπως όμοια και παραπλήσια η εν έτει 2019 βούληση για προσφορά του «λουκουμιού στο ανοικτό στόμα της Τουρκίας» (Κατακτητή), με εκείνο το «γλυκό καρυδάκι» που προσφέρθηκε στους πραξικοπηματίες κατά την αποφράδα 15η Ιουλίου 1974 του προδοτικού χουντικού πραξικοπήματος.
ΟΜΟΙΑ και παραπλήσια με την προθυμία καθησυχασμού τού επιμένοντος στα ενταύθα κατάλοιπα της Βρετανικής Αποικιοκρατίας, εκ των Εργατικών τότε πρωθυπουργού της Her Majesty κ. Γκόρντον Μπράουν, τον Ιούνιο του 2008 στο Λονδίνο, ότι το πρόβλημα των εν Κύπρω βρετανικών βάσεων «θα το λύσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας»...
Με επαναδιατύπωση της ίδιας προεδρικής των Κυπρίων βούλησης και προθυμίας, δημοσίως πλέον, στην πρωτεύουσα κιόλας των… Αμερικανο-Νατοϊκών ιμπεριαλιστών, 27 Σεπτεμβρίου 2010 στο «The Bookings Institution», Washington, D.C. των ΗΠΑ:
«Speaking with Gordon Brown, with whom I had very friendly relations. I told him that this [sovereign bases in Cyprus] is not the time to open so many fronts. So the problem of the bases, it’s a problem which is going to be solved by our children and grandchildren together, Greek Cypriots and Turkish Cypriots, being masters of their land in the Republic of Cyprus»… (THE BROOKINGS INSTITUTION, AN ADDRESS BY DEMETRIS CHRISTOFIAS, PRESIDENT OF THE REPUBLIC OF CYPRUS, Monday, September 27, 2010).
«ΧΑΡΑΥΓΗ». Καθημερινή εφημερίδα της «αριστερονομιζόμενης» ηγεσίας του ΑΚΕΛ από το έτος 1956. Στην έκδοσή της, αντιπροχθές, την Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2019, στην 3η σελίδα, αναφερόμενη στη συνέντευξη που έδωσε ο πρώην ΠτΔ και πρώην Γ.Γρ. του ΑΚΕΛ κ. Δημήτρης Χριστόφιας στην τ/κ εφημερίδα «Κκούπρους» έγραψε και τα εξής: «Ο Δ. Χριστόφιας απάντησε: Είπα στον κ. Αναστασιάδη ότι οι υδρογονάνθρακες είναι το δικό μας λουκούμι, το οποίο κρατάς στα χέρια σου […] Κάνε την Τουρκία να ανοίξει το στόμα της και να το πάρει το λουκούμι»…
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να σταχυολογηθούν πλήθος παρόμοια και παραπλήσια από δηλώσεις και πολλών άλλων, άλλων κομμάτων, πάρα πολλών, επί πάρα πολλά έτη και δεκαετίες, ων ουκ έστι αριθμός, με την ίδια περίπου «στάση ζωής» και αντίληψης, βούλησης και προθυμίας. Κάτι σαν προαιώνιο και διαχρονικό, κολλημένο στο DNA, σημαντικής εκάστοτε μερίδας της… ηγετοκρατίας, αλλά και του διακυμαινόμενου πλήθους των ακολούθων και ψηφοφόρων της. Προς επιβεβαίωση τής επί 26 ήδη αιώνες επαληθευόμενης, σοφότατης πρόβλεψης του Θουκυδίδη (Α-22) «κατά το ανθρώπινον τοιούτων και παραπλησίων έσεσθαι»…
Διαμέσου των αιώνων, στην εκάστοτε… συγκυρία:
- Πώς οι αρχαίοι Αμαθούσιοι, παραδείγματος χάριν, αποκεφάλισαν τον θυσιασθέντα αρχηγό της αντίστασης Ονήσιλο στην πεζομαχία της Σαλαμίνας ες γην εναλίαν Κύπρον κατά των Περσών κατακτητών το 499 προ Χριστού και κρέμασαν το κεφάλι του στην πύλη της Αμαθούντας, ενώ, κατόπιν, ο αδελφός του Ονήσιλου, ο Γόργος, γιος του Χέρση, εκστράτευσε με 150 κυπριακά πλοία συμμετέχοντας στον στόλο του Ξέρξη εισβολέα - κατακτητή, ο περσόδουλος, εναντίον της Ελλάδος και υπέστησαν, ευτυχώς, την πανωλεθρία στη Ναυμαχία της Σαλαμίνος (του Σαρωνικού μας) το 480π.Χ.;
ΚΑΠΩΣ έτσι, διαχρονικά. Κι εδώ και αλλού:
- Πώς προσέφεραν λουκούμι στο ανοικτό στόμα του Αδόλφου Χίτλερ, εκείνο το Σύμφωνο του Μονάχου, 30 Σεπτεμβρίου 1938 μαζί και την προσάρτηση της Σουδητίας της Τσεχοσλοβακίας στο Τρίτο Ράιχ, οι πρωθυπουργοί Τσάμπερλεϊν της Βρετανίας και Νταλαντιέ της Γαλλίας, έχοντας την ψευδαίσθηση Κατευνασμού του Ναζιστικού Θηρίου, πρωταίτια του παγκόσμιου μακελειού και ολοκαυτώματος, που προκλήθηκε από τον επόμενο χρόνο 1939 μέχρι και το 1945, ονόματι Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος; Κάπως έτσι…
ΔΙΟΤΙ, εξίσου πάντα κι εξίσου ανέκαθεν, δύο είναι οι πρωτεύουσας σημασίας επιλογές. Με αμέτρητες παραλλαγές. Με άπειρους στον αριθμό τρόπους και μεθοδεύσεις. Και μυριάδες επινοήσεις. Σοφίας ή αφροσύνης. Στρατηγικών ή αστρατήγητων μυαλών. Έγκαιρου, επίμονου σχεδιασμού ή απελπισίας:
- Είτε αντιστέκεσαι είτε υποτάσσεσαι:
- Αντίσταση ή Υποταγή.
- Με Νικηφόρα ή με Ηττημένα Μυαλά.
- Με έναν, όμως, κοινό παρονομαστή:
Τη ΔΥΝΑΜΗ. Την εθνική ισχύ.
- Την οποία, αν σου λείπει, πρώτιστο καθήκον σου είναι να την αποκτήσεις.
- Προκειμένου να μην υποταχθείς, με τις ψευδαισθήσεις «έντιμου [δήθεν] συμβιβασμού» και τις πλύσεις εγκεφάλων, στον διαιώνιο κανόνα ότι «οι ισχυροί πράττουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι ανίσχυροι υποχωρούν και υποτάσσονται όσο τους επιβάλλει η αδυναμία τους» (Θουκυδίδη Ε-89 Μηλίων Διάλογος).
ΤΟ 2019, από τον προσεχή Ιούλιο - Αύγουστο, μετριέται επακριβώς το 45ο έτος της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής, της σκλαβωμένης από τον Αττίλα 1974 ελληνικής γης στα βόρεια εδάφη της Κύπρου: Κερύνεια, Μόρφου, Αμμόχωστος, Καρπασία, μισή Λευκωσία.
- Μέτρησε κανείς πόσα διαδοχικά, επιπρόσθετα «λουκούμια» έχουν προσφερθεί στο «ανοικτό στόμα» της Τουρκίας έκτοτε;
- Πόσα «λουκούμια», για την Τουρκία, συσσώρευσε, ματαίως άχρι τούδε, από το 1977, ο ούτω καλούμενος «έντιμος συμβιβασμός» στις ούτω καλούμενες «διακοινοτικές συνομιλίες» Μακαρίου, Κυπριανού, Βασιλείου, Κληρίδη, Τάσσου, Χριστόφια, Αναστασιάδη, της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τους Ντενκτάς, Ταλάτ, Έρογλου, Ακιντζί, του κατοχικού ψευδοκράτους του Αττίλα Κατακτητή;
ΑΠΟ την άλλη: Μετρήσιμη είναι, στην ίδια 45ετία, και πόση ΔΥΝΑΜΗ φρόντισαν να σχεδιάσουν, να μεθοδεύσουν, να πληρώσουν, να εκπαιδεύσουν (εκπαιδευόμενοι) και ν’ αποκτήσουν οι αδύναμοι, που υποφέρουν από το 1974 την τουρκική κατοχή, τη συνεχιζόμενη τουρκική επιδρομή και τις προστιθέμενες τουρκικές απειλές;
ΟΛΑ βεβαίως είναι μετρήσιμα. Προπάντων το γεγονός ότι, στην ίδια διάρκεια των 45 χρόνων, ο μετρημένος και με τις ψήφους του την 24η Απριλίου 2004 σε Δημοψήφισμα λαός, δεν επέτρεψε, δεν άφησε, τους ανέκαθεν πρόθυμους να «προσφέρουν λουκούμι στο ανοικτό στόμα της Τουρκίας», να το πράξουν τελειωτικά και τελεσίδικα.
ΕΧΟΥΜΕ, λοιπόν, ακόμη καιρό ενάντια στα κάθε λουκούμια προς τους κάθε Αδόλφους Χίτλερ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου