Πουλάνε τα πάντα

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΙΠΕΔ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 26/9/2016

Η  υφαρπαγή   των περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Κράτους ολοκληρώνεται με την παραχώρηση στην Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών ΑΕ    (ΕΔΗΣ Α.Ε.) των Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε. ,  Ε.ΥΔ.Α.Π. Α.Ε. , ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ Α.Ε. (ΚτΥπ Α.Ε.) ,  ΕΛ.Β.Ο. Α.Β.Ε. , ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε.,  Δ.Ε.Η. Α.Ε.

Ο εθνικός / παραγωγικός / οικονομικός / κοινωνικός σχεδιασμός          παραχωρούνται στον απόλυτο έλεγχο των δανειστών.

Αντισυνταγματική η ιδιωτικοποίηση τόσο σημαντικών και δαπανηρών  έργων υποδομής.  

 Καταστρατηγείται η   1906/ 2014 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, η οποία ακύρωσε τη μεταβίβαση των μετοχών της ΕΥΔΑΠ στο ΤΑΙΠΕΔ.

Αντιστεκόμαστε στο ζοφερό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι «δανειστές»  

 Στο  συζητούμενο σήμερα  Σχέδιο Νόμου : «Επείγουσες ρυθµίσεις των Υπουργείων Οικονοµικών, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Υποδοµών, Μεταφορών και Δικτύων και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για την εφαρµογή της συµφωνίας δηµοσιονοµικών στόχων και διαρθρωτικών µεταρρυθµίσεων» άρθρο 2, παραχωρούνται στην ΕΔΗΣ Α.Ε. και οι τελευταίες ΔΕΚΟ που είχαν απομείνει στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου συγκεκριμένα οι Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε. ,  Ε.ΥΔ.Α.Π. Α.Ε. , ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ Α.Ε. (ΚτΥπ Α.Ε.) ,  ΕΛ.Β.Ο. Α.Β.Ε. , ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε.,  Δ.Ε.Η. Α.Ε.

Υπενθυμίζουμε όσον αφορά την ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΕΤΑΙΡΕΙΑ  ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ  ΚΑΙ  ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ  ΑΕ θυγατρική της οποίας είναι ηΕΔΗΣ:

 1  Δεν ανήκει στο δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα  και λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας χάριν δήθεν του δημοσίου συμφέροντος για ειδικό σκοπό, ο οποίος προσδιορίζεται α. ως αποπληρωμή του φερόμενου ως δημόσιου χρέους β. ως συνεισφορά πόρων για την επενδυτική πολιτική της χώρας η οποία ελέγχεται  πλήρως από τους ευρωπαϊκούς «θεσμούς» ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) και ΕΕ (Ευρωπαϊκή Επιτροπή). Επομένως, ακολουθεί τις κατευθύνσεις της νεοφιλελεύθερης ενιαίας οικονομικής σκέψης που ονομάζει επενδυτική πολιτική τα συμφέροντα του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, τα οποία καταργούν βάναυσα κάθε έννοια εθνικού/δημόσιου/λαϊκού συμφέροντος, υφαρπάζοντας και σπαταλώντας τον κοινό πλούτο, καταστρέφοντας την ανθρώπινη εργασία και υπονομεύοντας την επιβίωση του πλανήτη.

Η διανομή των κερδών της Εταιρείας γίνεται ως εξής : ποσοστό 50% καταβάλλεται για το χρέος, τα υπόλοιπα κέρδη χρησιμοποιούνται για τις επενδύσεις της Εταιρείας σύμφωνα με την πολιτική που αναφέρεται στα άρθρα του νόμου.  

2.  Η διάρκεια της Εταιρείας ορίζεται σε 99 έτη -   

3.  Με τη σύσταση/απόκτηση νομικής προσωπικότητας της Εταιρείας τα παρακάτω νομικά πρόσωπα θεωρούνται άμεσες θυγατρικές αυτής και ενσωματώνονται κατά πλήρη κατοχή, νομή και κυριότητα σ’ αυτή.

α.   Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ)

β.   Το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ)

γ.   Η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ ΑΕ)

δ.   Η Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών ΑΕ (ΕΔΗΣ),

6. Την ηµεροµηνία καταχώρησης του καταστατικού της ΕΔΗΣ στο Γ.Ε.ΜΗ., το σύνολο των µετοχών κυριότητας του Ελληνικού Δηµοσίου στις δηµόσιες επιχειρήσεις που απαριθµούνται στο Παράρτηµα Δ΄ και στο Παράρτηµα Ε΄, τα οποία αποτελούν αναπόσπαστα µέρη του πα-ρόντος νόµου, µεταβιβάζονται αυτοδικαίως και χωρίς α ντάλλαγµα στην ΕΔΗΣ.

4.  Εποπτικό   Συμβούλιο της Εταιρείας

Το Εποπτικό Συμβούλιο, το οποίο ελέγχει απόλυτα την Εταιρεία, αποτελείται από 5 μέλη. 3 εξ αυτών επιλέγονται από το Ελληνικό Δημόσιο κατόπιν όμως σύμφωνης γνώμης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Ε.Ε.) και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) και 2 μέλη, μεταξύ των οποίων ο Πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου, επιλέγονται από την Ε.Ε. και τον ESM, με σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Οικονομικών.

Επομένως τα κυριαρχικά δικαιώματα  του Ελληνικού κράτους επί της περιουσίας του παραχωρούνται εξ ολοκλήρου στους «δανειστές»

 

Η ιδιωτικοποίηση όμως τόσο σημαντικών και δαπανηρών  έργων υποδομής είναι ακραία αντισυνταγματική και πιθανότατα δεν αποτελεί καν συνέπεια του ίδιου του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προσκρούει σαφέστατα  στο άρθρο 25 παρ. 1  του Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει την αρχή του κοινωνικού κράτους  δικαίου και τα δικαιώματα του ανθρώπου ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και υποχρεώνει όλα τα κρατικά όργανα να διασφαλίζουν την αποτελεσματική και ανεμπόδιστη άσκηση τους. Η διάταξη αυτή δεν αποτελεί ευχολόγιο ή μια απλή «κατευθυντήρια αρχή» αλλά δεσμεύει όλα τα όργανα του κράτους, νομοθετικά, εκτελεστικά και δικαστικά στην προστασία και στην μη αναίρεση των βασικών πτυχών του κοινωνικού κράτους σύμφωνα και με την βούληση του συντακτικού νομοθέτη του 1975 και του 2001, οπότε και εισήχθη αυτή η  διάταξη. Η δε ευθεία και σκόπιμη  παραβίαση αυτής της διάταξης όχι μόνον οδηγεί ευθέως  στην νομοθέτηση αντισυνταγματικών νόμων και στην θέση διοικητικών πράξεων κατ’ εξουσιοδότηση αντισυνταγματικής διάταξης νόμου παραβιάζοντας και το άρθρο 43 του Συντάγματος, αλλά, πιθανότατα, οδηγεί και σε ποινική ευθύνη τουλάχιστον των φορέων των εκτελεστικών/διοικητικών πράξεων για το αδίκημα της με πρόθεση παραβίασης του συντάγματος κατά τον Ποινικό Κώδικα και κατά την ειδική διάταξη του άρθρου 86 Συντάγματος περί ευθύνης υπουργών, για όσα αδικήματα τελούνται κατά την άσκηση υπουργικών καθηκόντων και σε αιτιώδη συνάφεια με αυτήν την άσκηση. 

 Σύμφωνα με την ΣτΕ 1906/2014   «σημείο  22.  . Επειδή, η παροχή υπηρεσιών κοινής ωφελείας δεν συνιστά δραστηριότητα αναπόσπαστη από τον πυρήνα της κρατικής εξουσίας. Τούτο ισχύει και προκειμένου περί των υπηρεσιών υδρεύσεως και αποχετεύσεως, τις οποίες δύναται να παρέχει μια δημόσια επιχείρηση που λειτουργεί υπό νομικό καθεστώς ιδιωτικού δικαίου ως ανώνυμη εταιρεία. Ο χαρακτήρας, όμως, της δημοσίας επιχειρήσεως αναιρείται στην περίπτωση της αποξενώσεως του Ελληνικού Δημοσίου από τον έλεγχο της ανωνύμου εταιρείας δια του μετοχικού κεφαλαίου, ήτοι της αποξενώσεώς του από εκείνο το ποσοστό των μετοχών (μεγαλύτερο του 50% σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας και το καταστατικό) που εξασφαλίζει τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα και τη δυνατότητα εκλογής, από τη Γενική Συνέλευση των μετόχων, της πλειοψηφίας των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, το οποίο είναι το ανώτατο διοικητικό όργανο της εταιρείας που διαμορφώνει τη στρατηγική και πολιτική της ανάπτυξής της και διαχειρίζεται τα περιουσιακά στοιχεία της. Στην περίπτωση αυτή η δημόσια επιχείρηση ιδιωτικοποιείται όχι μόνον τύποις, δια της υπαγωγής της στις διατάξεις του ιδιωτικού δικαίου που διέπουν τις ανώνυμες εταιρείες, αλλά και κατ’ ουσίαν, μετατρεπόμενη σε ιδιωτική επιχείρηση, διότι παρέχεται σε ιδιώτες επενδυτές η νομική δυνατότητα συγκεντρώσεως του ποσοστού του μετοχικού κεφαλαίου που εξασφαλίζει τον ιδιοκτησιακό έλεγχο και την εκλογή της πλειοψηφίας των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας. Η δε κατ’ ουσίαν μετατροπή της δημοσίας επιχειρήσεως σε ιδιωτική, που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, καθιστά αβέβαιη τη συνέχεια της εκ μέρους της παροχής προσιτών υπηρεσιών κοινής ωφελείας, και δη υψηλής ποιότητας, η οποία δεν εξασφαλίζεται πλήρως με την κρατική εποπτεία. Σύμφωνα με τα εκτεθέντα στις προηγούμενες σκέψεις, οι υπηρεσίες της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. παρέχονται μονοπωλιακώς, σε μεγάλο πληθυσμό διαβιούντα υπό δυσμενείς οικιστικές συνθήκες στον περιορισμένο χώρο της Αττικής, από δίκτυα που είναι μοναδικά στην περιοχή και ανήκουν στα πάγια περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας. Συνίστανται δε οι υπηρεσίες αυτές στην ύδρευση και στην αποχέτευση που είναι αναγκαίες για την υγιεινή διαβίωση και, ιδίως, στην παροχή του πόσιμου ύδατος, φυσικού αγαθού απαραίτητου για την επιβίωση που καθίσταται σπανιότερο συν τω χρόνω. Αβεβαιότητα ως προς τη συνέχεια της παροχής προσιτών υπηρεσιών κοινής ωφελείας με αυτόν τον βαθμό αναγκαιότητας δεν συγχωρείται από το άρθρο 5 του Συντάγματος, ειδικότερα δε από τη διάταξη της παραγράφου 5 που προσετέθη με το από 6.4.2001 Ψήφισμα της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής και κατοχυρώνει το δικαίωμα στην προστασία της υγείας, καθώς και από το άρθρο 21 παρ. 3 που ορίζει ότι το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών. Συνεπώς, η αποξένωση του Ελληνικού Δημοσίου από την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ Α.Ε., του οποίου η διατήρηση είναι αναγκαία - υπό το δεδομένο νομικό καθεστώς - για να μη μετατραπεί η δημόσια επιχείρηση σε ιδιωτική, συνιστά παράβαση των άρθρων 5 παρ. 5 και 21 παρ. 3 του Συντάγματος «22. Επειδή, η παροχή υπηρεσιών κοινής ωφελείας δεν συνιστά δραστηριότητα αναπόσπαστη από τον πυρήνα της κρατικής εξουσίας. Τούτο ισχύει και προκειμένου περί των υπηρεσιών υδρεύσεως και αποχετεύσεως, τις οποίες δύναται να παρέχει μια δημόσια επιχείρηση που λειτουργεί υπό νομικό καθεστώς ιδιωτικού δικαίου ως ανώνυμη εταιρεία. Ο χαρακτήρας, όμως, της δημοσίας επιχειρήσεως αναιρείται στην περίπτωση της αποξενώσεως του Ελληνικού Δημοσίου από τον έλεγχο της ανωνύμου εταιρείας δια του μετοχικού κεφαλαίου, ήτοι της αποξενώσεώς του από εκείνο το ποσοστό των μετοχών (μεγαλύτερο του 50% σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας και το καταστατικό) που εξασφαλίζει τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα και τη δυνατότητα εκλογής, από τη Γενική Συνέλευση των μετόχων, της πλειοψηφίας των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, το οποίο είναι το ανώτατο διοικητικό όργανο της εταιρείας που διαμορφώνει τη στρατηγική και πολιτική της ανάπτυξής της και διαχειρίζεται τα περιουσιακά στοιχεία της. Στην περίπτωση αυτή η δημόσια επιχείρηση ιδιωτικοποιείται όχι μόνον τύποις, δια της υπαγωγής της στις διατάξεις του ιδιωτικού δικαίου που διέπουν τις ανώνυμες εταιρείες, αλλά και κατ’ ουσίαν, μετατρεπόμενη σε ιδιωτική επιχείρηση, διότι παρέχεται σε ιδιώτες επενδυτές η νομική δυνατότητα συγκεντρώσεως του ποσοστού του μετοχικού κεφαλαίου που εξασφαλίζει τον ιδιοκτησιακό έλεγχο και την εκλογή της πλειοψηφίας των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας. Η δε κατ’ ουσίαν μετατροπή της δημοσίας επιχειρήσεως σε ιδιωτική, που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, καθιστά αβέβαιη τη συνέχεια της εκ μέρους της παροχής προσιτών υπηρεσιών κοινής ωφελείας, και δη υψηλής ποιότητας, η οποία δεν εξασφαλίζεται πλήρως με την κρατική εποπτεία. Σύμφωνα με τα εκτεθέντα στις προηγούμενες σκέψεις, οι υπηρεσίες της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. παρέχονται μονοπωλιακώς, σε μεγάλο πληθυσμό διαβιούντα υπό δυσμενείς οικιστικές συνθήκες στον περιορισμένο χώρο της Αττικής, από δίκτυα που είναι μοναδικά στην περιοχή και ανήκουν στα πάγια περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας. Συνίστανται δε οι υπηρεσίες αυτές στην ύδρευση και στην αποχέτευση που είναι αναγκαίες για την υγιεινή διαβίωση και, ιδίως, στην παροχή του πόσιμου ύδατος, φυσικού αγαθού απαραίτητου για την επιβίωση που καθίσταται σπανιότερο συν τω χρόνω. Αβεβαιότητα ως προς τη συνέχεια της παροχής προσιτών υπηρεσιών κοινής ωφελείας με αυτόν τον βαθμό αναγκαιότητας δεν συγχωρείται από το άρθρο 5 του Συντάγματος, ειδικότερα δε από τη διάταξη της παραγράφου 5 που προσετέθη με το από 6.4.2001 Ψήφισμα της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής και κατοχυρώνει το δικαίωμα στην προστασία της υγείας, καθώς και από το άρθρο 21 παρ. 3 που ορίζει ότι το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών. Συνεπώς, η αποξένωση του Ελληνικού Δημοσίου από την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ Α.Ε., του οποίου η διατήρηση είναι αναγκαία - υπό το δεδομένο νομικό καθεστώς - για να μη μετατραπεί η δημόσια επιχείρηση σε ιδιωτική, συνιστά παράβαση των άρθρων 5 παρ. 5 και 21 παρ. 3 του Συντάγματος».

Επικοινωνία  Μαριλένα Ιατρίδου τηλ. 9817251 , mariatrd@otenet,gr