"Το Παρίσι εν καιρώ ειρήνης"....

Ποιό είναι το κόστος  της  πολυπολιτιστικότητας;

Θέλουν τον τρίτο κόσμο εντός του πρώτου,  σε ένα τεράστιο ιστορικό εγχείρημα καταβύθισης αμοιβών, προνοιακών και πολιτικών δικαιωμάτων. Θέλουν αυτή τη συμβίωση, που είναι προβληματική εξ αρχής, που φέρνει σε επαφή ασύμβατους τρόπους ζωής : Όπου το ελευθεριακό- ερωτικό  ζεύγος της Δύσης συναντιέται με το καθεστώς του  άνδρα-αφέντη, όπου η  σχετικά αντιαυταρχική αγωγή της νέας γενιάς συναντιέται με το παιδί res που διαχειρίζεται ο αφέντης κατά το δοκούν, όπου η σωματική ελευθεριότητα συναντιέται με τη σωματοφοβία και την απόκρυψη, όπου η αποδοχή του σεξουαλικά διαφορετικού συγκρούεται με την ομοφοβία, όπου ο κριτικός λόγος- στο βαθμό που είναι εμπεδωμένος – συγκρούεται με την θεο«λογική» αντίληψη   των αληθειών εξ αποκαλύψεως…

Τα θέλουν όλα δικά τους, θέλουν ακόμη  να πουλάνε «φιλανθρωπία»  σε αυτούς που προσφυγοποιούν οι ίδιοι,  με τους πολέμους που προκαλούν. Όμως αυτή η  συμβίωση  έχει κόστη, είναι προβληματική  άμεσα και μεσοπρόθεσμα : Άμεσα, όταν το μίσος που έχουν εξάγει, επανεισάγει, αναζωπυρώσει, οδηγεί σε τρομοκρατικές ενέργειες γαλλικού τύπου, προκαλώντας θανάτους αλλά και ανασφάλεια στην ολότητα της κοινωνίας.  Μεσοπρόθεσμα, όταν η συμβίωση εθνικών ομάδων και γηγενών  αποβαίνει ένας διαρκής πόλεμος, με συγκρούσεις πολύ περισσότερες από τις οσμώσεις που επιτρέπει η συγκατοίκηση σε προβληματικές περιοχές των πόλεων. Όποιος θέλει να μάθει κάτι για το θέμα – έχοντας μάλιστα έφεση στη λογοτεχνία και απώθηση για την εξεζητημένη φαντασιοπληξία – ας διαβάσει «ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΕΙΡΗΝΗΣ», του  Gilles Martin-Chauffier, σε μετάφραση  Γιάννη Στρίγκου. Εκεί θα  πάρει μια αίσθηση των συγκρουσιακών σχέσεων που δημιουργεί η μη αφομοίωση του «ξένου» και η αναγκαστική ένταξή του σε συλλογικότητες με βάση τη χώρα προέλευσης.

Υπάρχει βέβαια και η μακροπρόθεσμη οπτική των πραγμάτων : Όμως η ιδέα μιας ομογενοποίησης μέσα από το καπιταλιστικό  καθαρτήριο της παγκοσμιοποίησης συνιστά προεξόφληση του μέλλοντος. Ας το σκεφτούν καλύτερα οι χαζοχαρούμενοι που εγκαταλείπουν  την πολιτική σκέψη  και μας την πέφτουν ασυστόλως ως πλειοδότες ανθρωπισμού…