Πλάκα έχουν συχνά οι ανακοινώσεις διπλωματικών υπηρεσιών….Είναι αυτές που
σου θυμίζουν κάποια στερεότυπα του «εγχώριου» πολιτικού λόγου, όπως λόγου χάρη εκείνο
το χιλιοειπωμένο προοίμιο επίσημων πολιτικών εκδηλώσεων : «ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΣΕΜΝΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ κλπ.κλπ»….
Τώρα λοιπόν, στα πλαίσια της έκφρασης
συγγνώμης για την κατάρριψη του Ρωσσικού αεροπλάνου , γίνεται επίκληση των «παραδοσιακά φιλικών σχέσεων
(!!!) Ρωσσίας-Τουρκίας» από τον Πρόεδρο Ερντογκάν : Ενός ατόμου με το
αδιαμφισβήτητο προσόν να κάνει πίσω εκεί που δεν τον παίρνει…
Αυτές οι «παραδοσιακές σχέσεις φιλίας» προκαλούν θυμηδία ακόμη και στο
παρδαλό κατσίκι, δεδομένου ότι η μόνη ουσιαστικά συμπόρευση Τουρκίας- Ρωσσίας
(τότε ΕΣΣΔ) έγινε το 1945, με την προσχώρηση της πρώτης στο αντιφασιστικό
στρατόπεδο και την κήρυξη πολέμου στην (παραδοσιακή φίλη της) Γερμανία.
Η πράξη ουδόλως συνέβαλε στον αντιφασιστικό αγώνα που είχε κριθεί και η μόνη στόχευσή της ήταν η συμμετοχή της Τουρκίας στη συνδιάσκεψη ειρήνης και στην άντληση ωφελημάτων, όμως επιβεβαίωσε τον παλιοχαρακτήρα μιας χώρας και μιας πολιτικής : Μιας χώρας που πούλαγε έτσι «στη ψύχρα» τις παραδοσιακές φιλικές της σχέσεις για τα συμφέροντα της στιγμής….
Η πράξη ουδόλως συνέβαλε στον αντιφασιστικό αγώνα που είχε κριθεί και η μόνη στόχευσή της ήταν η συμμετοχή της Τουρκίας στη συνδιάσκεψη ειρήνης και στην άντληση ωφελημάτων, όμως επιβεβαίωσε τον παλιοχαρακτήρα μιας χώρας και μιας πολιτικής : Μιας χώρας που πούλαγε έτσι «στη ψύχρα» τις παραδοσιακές φιλικές της σχέσεις για τα συμφέροντα της στιγμής….
Γι αυτό ακριβώς η συγκεκριμένη χώρα πήρε τον χαρακτηρισμό «επιτήδειος
ουδέτερος». Γι αυτό ακριβώς και οι τρέχουσες φιλειρηνικές της διευθετήσεις –
πρωτίστως με το Ισραήλ – κάθε άλλο παρά εμπνέουν εμπιστοσύνη στους νουνεχείς
ανθρώπους για τα μελλοντικά της βήματα. Η σημαντικότερη ερμηνευτική υπόθεση που μπορεί να
τεθεί από τους πολίτες με στοιχειώδη γεωπολιτική αντίληψη είναι ότι η Τουρκία
απλώς κλείνει ορισμένα μέτωπα, για να συνεχίσει την ίδια πολιτική αλλού. Για να
ασχοληθεί με την Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη, για να αναχαιτίσει το κίνημα για
τη δημιουργία κουρδικού κράτους. Η «Μεγάλη ιδέα» αυτής της χώρας παραμένει
ζωντανή και δεν κατασιγάζεται με τις ζεϊμπεκιές του Παπανδρέου-Τσολάκογλου ή με
τις «διεθνικιστικές» σαχλαμάρες του ανιστόρητου
αριστερισμού…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου