Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ σε λαϊκή ¨φυλακή" και κλοιό αποδοκιμασιών

ΠΗΓΗ : ΙΣΚΡΑ 

Η κοινωνία βρίσκει πάντα άπειρες μορφές να εκφράζει την οργή και την αντίδρασή της.

Όσοι θεωρούν ότι μπορούν να κατασκευάζουν το μέλλον με βάση τις εικόνες και τις εμπειρίες του παρελθόντος τόσο θα εκπλήσσονται με την ευρηματικότητα των κοινωνικών διεργασιών.

Μπορεί οι κλασικοί εργατικοί και λαϊκοί αγώνες να βρίσκονται σε ύφεση ή να κινούνται σε επίπεδα πολύ κάτω από τις απαιτήσεις και το μέγεθος της κυβερνητικής μνημονιακής επιθετικότητας.

Μπορεί, επίσης, η απογοήτευση να είναι αισθητή στην κοινωνία, ιδιαίτερα όταν στη μνημονιακή επιθετικότητα δίνεται, σκοπίμως από το κατεστημένο, αριστερή ετικέτα.

ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΙΝΗΜΑ

Ένα νέο, όμως, αυθόρμητο, εντελώς πρωτότυπο, ιδιόμορφο και μάλλον ανέλπιστο κίνημα απλώνεται παντού και παίρνει όλο και μεγαλύτερη έκταση στην Ελλάδα.

Το κίνημα αυτό εκφράζεται με ένα “τσουνάμι” έντονων δημόσιων αποδοκιμασιών, οι οποίες στρέφονται κατά των υπουργών, των βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ και των αναγνωρίσιμων στελεχών αυτών των κομμάτων.

Χθες μόνο (Δευτέρα 30/5) αποδοκιμάστηκαν έντονα ο Ν. Φίλης στην Καλλιθέα και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Κάρπαθο, ενώ ματαιώθηκε, μετά από κατάληψη του κινηματογράφου, η συγκέντρωση του Σκουρλέτη στον Βύρωνα. Προχθές γιουχαΐστηκαν ο Πολάκης στα Γιάννενα και ο Κατρούγκαλος στην Καλαμάτα.ΣΗΜΕΡΑ 31.5 ο Δρίτσας στο λιμάνι.

Βεβαίως, οι αποδοκιμασίες των μνημονιακών πολιτικών απατεώνων και των εραστών της μνημονιακής καρέκλας έχουν ξεκινήσει από τα πρώτα μνημονιακά χρόνια.

Θυμάμαι τον Παν. Λαφαζάνη, κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, τότε, του ΣΥΡΙΖΑ, να τον προπηλακίζουν και να τον υβρίζουν σκαιότατα εν χορώ μέσα στη Βουλή οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ, υπό την σιωπή του τότε Προέδρου της Βουλής Πετσάλνικου, ως υπεύθυνο, τάχα, των αποδοκιμασιών και των σφυριγμάτων που εδέχοντο τότε κυρίως οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Θυμάμαι, ακόμα, να καταγγέλλεται από το ΠΑΣΟΚ ο τότε ΣΥΡΙΖΑ για τακτικές αντιδημοκρατικών “αντισυγκεντρώσεων” και μεθόδους, τάχα, “καρφίτσας”, τις οποίες ακολουθούσε προχουντικά η παρακρατική δεξιά.

Φυσικά δεν ήταν ο τότε ΣΥΡΙΖΑ που οργάνωνε τις αποδοκιμασίες αλλά μάλλον αυθόρμητα οι αγανακτισμένοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και γενικότερα πολίτες όλων των αποχρώσεων.

Και βεβαίως οι σημερινές αποδοκιμασίες δεν έχουν καμία αναλογία με τις δεξιές παρακρατικές μεθόδους του μετεμφυλιακού παρελθόντος, αφού τώρα οι αυθόρμητες, μεμονωμένες ή ομαδικές, αντιδράσεις σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρεια της χώρας και τους Δήμους του Λεκανοπεδίου, έχουν στο στόχαστρο την πολιτική εξαπάτηση του λαού, την ακύρωση κάθε ίχνους δημοκρατίας και εθνικής κυριαρχίας και τα αντεργατικά αντικοινωνικά κυβερνητικά μέτρα.

ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΠΟΥ ΝΑ ΚΡΥΦΤΟΥΝ

Φυσικά, οι λαϊκές αντιδράσεις κατά των μνημονιακών αυτουργών των πρώτων μνημονιακών χρόνων μοιάζουν περίπου ως χάδια, μπροστά στα σημερινά κύματα της αποδοκιμασίας, που διαρκώς γενικεύονται.

Σε λίγο υπουργοί, βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν θα έχουν που να κρυφτούν σε αυτή τη χώρα.

Δε θα μπορούν να κινηθούν πουθενά, ενώ θα είναι πρόβλημα να πάνε ακόμα και σπίτι τους, όσες διμοιρίες ΜΑΤ και αν τους συνοδεύουν και να τους φυλάνε.

Σε λίγο, τα ίδια θα πάθουν με τους νεο – Συριζαίους πολιτικούς σαλτιμπάγκους και οι βουλευτές της μνημονιακής “αντιπολίτευσης”, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΚΕΝΤΡΩΟΙ, οι ευρώ-πληκτοι θιασώτες και πολιτικοί απατεώνες της νέας ευρώ-δικτατορίας, οι οποίοι, ενώ στήριξαν και ψήφισαν το μνημόνιο και την ίδια την κυβέρνηση Τσίπρα τον περασμένο Αύγουστο, τώρα παίρνουν ψεύτικες αποστάσεις, μόνο και μόνο για να αναρριχηθούν στη μνημονιακή καρέκλα.

Ας μην υπομειδιούν, λοιπόν, όλοι αυτοί χαιρέκακα, με τον εφιάλτη που ζουν οι κυβερνητικοί θεσιθήρες υπηρέτες του κατεστημένου.

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ

Το αίτημα μιας μεγάλης δημοκρατικής αντιμνημονιακής ανατροπής, μιας αληθινής επανάστασης, μιας πραγματικής εθνικής, οικονομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης της χώρας, είναι το μεγάλο αίτημα και η πρόκληση των καιρών.

Αυτό το επείγον άμεσο αίτημα, που ο λαός θα βρίσκει πάντα αγωνιστικούς τρόπους να το φέρνει με χίλιες μορφές στο προσκήνιο, αναζητά πρωτοπόρες δυνάμεις να το εκφράσουν.

Δυνάμεις που θα είναι αποφασισμένες και τολμηρές και όχι μεμψίμοιρες και φοβικές.

Δυνάμεις που δεν θα σκέφτονται με κουτάκια και στερεότυπα, ούτε με ακίνδυνες λογικές δογματικού περιθωρίου και αιτήματα ειδικού σκοπού.

Σήμερα μόνο μια Αριστερά που θα αποφασίσει να σκέφτεται και να δρα ριζοσπαστικά και πρωτότυπα, με απεριόριστη δημιουργική φαντασία και καινοτόμα αντίληψη και ταυτόχρονα με τον πιο πλατύ και ενωτικό εργατικό – λαϊκό πνεύμα και προσανατολισμό, μακριά από κάθε ελιτισμό και σύνδρομα περιχαράκωσης και αυτάρκειας, μπορεί να ηγεμονεύσει και να σπάσει τα τείχη. Να μετουσιώσει την λαϊκή αγανάκτηση που ψάχνει διέξοδο και σανίδα, σε ριζοσπαστικό πρόγραμμα, το οποίο θα αγκαλιάσει την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

Και ας μην ξεχνάμε αυτό το πρόγραμμα έχει σήμερα ως αφετηρία και προμετωπίδα του: το εθνικό νόμισμα, που αποτελεί τη θεμελιώδη προϋπόθεση για μια πρωτότυπη προοδευτική πρόταση διεξόδου, ανασυγκρότησης, δημοκρατίας, λαϊκής αφύπνισης, πρωτοβουλίας και αυτενέργειας και νέου σοσιαλιστικού ορίζοντα στη χώρα.

Ν.Ζ. 

Τρίτη 31 Μαΐου