ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 27.2.2016

Πρόσφατα ένα σοκολατοειδές παρασκεύασμα από αυτά που φέρνουν τον παράδεισο στα σαγόνια ευσταλών νέων με πηχιαία χαμόγελα, αποσύρθηκε  από την αγορά 55 χωρών,   λόγω  εντοπισμού  μικρού κομματιού πλαστικού μέσα στη φαγώσιμη μάζα από κάποιον Γερμανό καταναλωτή. Η ζημιά βεβαίως ήταν τεράστια για την παραγωγό    εταιρεία , που είχε   έδρα  την Ολλανδία και πολλές φιλοδοξίες στη διεθνή αγορά , όμως ταυτόχρονα  η αυτοδιαφήμισή της δεν ήταν αμελητέα : Η «κοινωνικά ευαίσθητη και εύθικτη επιχείρηση»  που θυσίαζε  τεράστιες ποσότητες  προϊόντων  λόγω μιας και μοναδικής καταγγελίας και προχωρούσε  σε επανέλεγχο των παραγωγικών της διαδικασιών, επιδείκνυε  υψηλότατα επίπεδα εταιρικής  ευθύνης….. Με τον τρόπο αυτό η Εταιρεία αντιμετώπιζε ένα μέρος του κόστους της απόσυρσης !

Η περίπτωση μιας τέτοιας συμπεριφοράς που μάλιστα δεν αποδεικνύεται θανατηφόρα στη μακροπρόθεσμη περίοδο, δεν είναι μοναδική. Πριν αρκετά χρόνια η εταιρεία Περιέ είχε αποσύρει τεράστιες ποσότητες μεταλλικού νερού, γιατί μέσα σε ορισμένες παρτίδες   είχε ανιχνευθεί βενζόλιο . Αφήνουμε βεβαίως στην άκρη την περίπτωση των τρελών αγελάδων – που οδήγησε σε μια κανονική Ηρωδιάδα  εκατομμύρια   ζώα : Όπως επίσης την περίπτωση των βελγικών κοτόπουλων, που αποσύρθηκαν από την αγορά αφού προηγουμένως βρέθηκαν να περιέχουν διοξίνες –  διότι οι εκτροφείς είχαν τη φαεινή ιδέα να «ενισχύουν» τα διατροφικά κράματα με χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια !

Το «φαίνεσθαι» των προϊόντων με την ευρύτερη έννοια, συμπεριλαμβανομένης της  διαφήμισής τους, αποτελεί βασικό παράγοντα για την πρόσληψή τους από την αγορά. Όμως υπάρχει μια δεύτερη, συγκεκαλυμένη διάσταση, που άλλοτε αποκρύπτεται και  άλλοτε μισοαποκαλύπτεται στον καταναλωτή . Η ποιότητα του προϊόντος, η διαδικασία συντήρησής του, η επαφή του με επικίνδυνες ουσίες και αρκετά άλλα, πολύ λιγότερο αποσαφηνίζονται, σε αντίθεση με  την σαφέστατη τιμή του. Η αγορά 

αυτοσυστήνεται ως διαφανής και ελευθεριακή σε σχέση με τις κρατικές δομές, όμως αυτός ο ισχυρισμός είτε δεν ισχύει είτε ακριβώς βασίζεται πάνω στις κρατικές δομές (αγορανομία, δημόσιοι έλεγχοι κλπ) που διασφαλίζουν ένα κάποιο επίπεδο ποιότητας προϊόντων.

Το κυνηγητό του  κέρδους  συχνά οδηγεί στην υποβάθμιση των ποιοτήτων κάποιων προϊόντων, που μάλιστα γίνεται με έναν εξοργιστικά θρασύ τρόπο. Υπενθυμίζω την περίπτωση του ελαιολάδου, του οποίου ζητήθηκε προ τριετίας από διεθνείς παράγοντες αυτό που μέχρι τώρα θεωρείται νοθεία – δηλαδή η ανάμιξή του  με σπορέλαια !

Το ΤΤΙΡ, οι «Διατλαντικές Συμφωνίες» σε απλά ελληνικά, είναι επικεφαλής ενός αντικινήματος «ελευθεριών» στην παραγωγή , που είναι στην πραγματικότητα «ελεύθερη δολοφονία»  ποιοτήτων και   έκθεση των καταναλωτών σε κινδύνους. Το συγκεκριμένο ερώτημα στη συγκεκριμένη κατάσταση, είναι το κατά πόσο τα κινήματα θα συμβάλουν στην πραγματική διαφάνεια παραγωγής και προϊόντων :  Δηλαδή θα αναλύουν δυσλειτουργίες και  κινδύνους, χωρίς να χάνονται  σε μιαν  αόριστη αντικαπιταλιστική ρητορική…