Στο έργο του
Χαλ Άσμπυ με τον Πήτερ Σέλλερς « να είσαι εκεί κύριε Τσανς» ένας κάποιος κύριος Τσανς μπαίνει κατά σύμπτωση στο χώρο της Υψηλής Πολιτικής – κι αυτό το στόρυ ο
σκηνοθέτης το χρησιμοποιεί για να δείξει την ελλοχεύουσα κουταμάρα ακόμη και σ’
αυτό το κοινωνικό επίπεδο.
Είναι όμως ο
κύριος Λεβέντης κάτι αντίστοιχο με την περίπτωση του Μίστερ Τσανς;
Όχι
βέβαια, γιατί
καταλήγει στο «πολιτικό ρετιρέ» από άλλη διαδρομή. Της οποίας αφετηρία ήταν το κραυγαλέο έως εκκωφαντικό
γλύψιμο που έκανε στη κυρία Μέρκελ, τον
Αύγουστο που μας πέρασε.
Όχι βέβαια,
αλλά όταν είσαι Γερμανία και
ενδιαφέρεσαι να υπερισχύσεις κατασκευάζοντας έναν εσαεί υποτακτικό πολιτικό χώρο,
τότε δε νοιάζεσαι για το ποιόν των ανθρώπων που τον συγκροτούν.
Εξ άλλου ως
προπονημένος επικυρίαρχος λαών, ξέρεις πολύ καλά ότι κάθε κυριαρχία έχει τους υπεργολάβους
της : Στις Ινδίες τους έλεγαν Μαχαραγιάδες, στην Ελλάδα τους έλεγαν Αρματωλούς,
στη Νορβηγία τους έλεγαν Κοϋίσλιγκ, στη Γαλλία τους έλεγαν κυβέρνηση του Βισύ.
Τούτων δοθέντων, σε ενδιαφέρει ένα γενικό κάδρο συνενόχων και ιμάντων
μεταβίβασης των προσταγών σου…
Κατά τα άλλα
θαυμάστε το Λεβέντη, κλασικό ΠΟΜΕΑ (Πολιτικό με ειδικές ανάγκες) μέχρι
πρότινος, που τώρα πλέον έχει τη γενναιότητα να μιλάει (Θεσσαλονίκη, κοπή πίτας
Κεντρώων) για γενναίες μειώσεις συντάξεων : «Εγώ του είπα του Τσίπρα στη Βουλή,
αν ερχόταν τίμια και έλεγε «πτώχευσε το Ασφαλιστικό, πρέπει να μειώσουμε 30%
τις συντάξεις», ίσως ψήφιζα, όχι για να μειωθούν οι συντάξεις, αλλά για να
σωθεί η χώρα...»
Πάντως,
στοιχηματίζω ότι ο λεγάμενος θα κληθεί μια ημέρα των ημερών από τον Τσίπρα για
συνεργασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου