Ο Ερντογκάν και το νεοοθωμανικό ήθος…

Εν τάξει, ας μην υπεισέλθουμε στη γνωστή «σημειολογική» διαμάχη, σχετικά με το χαρακτηρισμό των ποντιακών διωγμών ως «εθνοκάθαρσης» ή «γενοκτονίας» :   Ας  διατυπώσουμε  απλώς την υπόθεση   ότι η «ηπιοποίηση» του χαρακτηρισμού των  διώξεων, εκφράζει τη γνωστή και διαχρονική  στάση κατευνασμού της τουρκικής πλευράς, που διαρκώς διαψεύδεται αλλά και διαρκώς επανέρχεται στο προσκήνιο, άλλοτε με τις ζεϊμπεκιές του Giorgos και άλλοτε με τις δημοσιογραφικές αποφάνσεις  του Νίκου Φίλη. Σε αντίθεση με όλα αυτά και χωρίς κανένα απολύτως  τουρκοφαγικό σύνδρομο, μπορούμε να πούμε ότι μόνο μια «πολιτική ολικής αλέσεως» είναι σε θέση  να φέρει κοντά τους λαούς : Πολιτική με  κύρια συστατικά την αποφασιστικότητα του Ελληνισμού να αντισταθεί, τη διεκδίκηση των δικαίων του, αλλά και τη φιλία προς τους Τούρκους Δημοκράτες και τα λαϊκά κινήματα…….

Μέχρι τότε όμως, αποτελεί ασυγχώρητο λάθος να παρακάμπτουμε τα ατοπήματα των νεοσουλτάνων και νεοπασάδων, νομίζοντας ότι έτσι συμβάλουμε στον ιστορικό κατευνασμό…Να παρακάμπτουμε λόγου χάρη το ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας υιοθέτησε ουσιαστικά την αποδοκιμασμένη από το Διεθνές Δίκαιο πρακτική των αντιποίνων εναντίον αμάχων, όταν ρωτήθηκε σχετικά με το καταρριφθέν ρωσικό  Airbus :

"Πώς μπορώ να καταδικάσω το Ισλαμικό Κράτος για την κατάρριψη ενός ρωσικού αεροπλάνου με επιβάτες που επέστρεφαν από διακοπές σε μια εποχή που οι ομόθρησκοί μας στη Συρία βομβαρδίζονται από τα μαχητικά αεροσκάφη του Πούτιν; Είναι το φυσικό αποτέλεσμα των ενεργειών της Μόσχας στην Συρία για την υποστήριξη στον Άσαντ ».

Ο πρώτος πολίτης της γειτονικής χώρας  αδυνατεί να καταδικάσει θανάτους αμάχων, η κυρία Τσιλέρ ως Πρωθυπουργός  εκφωνούσε προ ετών την χασαποειδή απειλή πως «θα κόψει τα χέρια» των αντιπάλων της Τουρκίας. Η Τουρκία   ουδόλως θορυβήθηκε όταν προ ετών οι Ασσύριοι κατήγγειλαν και αυτοί με τη σειρά τους την εναντίον τους γενοκτονία 

 http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/03/blog-post_0.html

ενώ αντίθετα απείλησε Αμερικανούς και Ευρωπαϊους για την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας.

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/04/to.html

 Η χώρα που έπαιξε κατά τη διάρκεια του μεγάλου αντιφασιστικού πολέμου   (Β Παγκόσμιος Πόλεμος) το ρόλο του «επιτήδειου ουδέτερου», που έβαζε χέρι στις περιουσίες των μειονοτήτων (Ελλήνων και Ισραηλιτών κυρίως) το 1942-43, ελλείψει κρατικής υπόστασης αυτών των λαών,

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/04/blog-post_16.html

δικαίωσε αμέτρητες φορές το χαρακτηρισμό που της έδωσε ο Θεόδωρος Πάγκαλος σε μια από τις «πατριωτικές» εκλάμψεις του : « Διεθνής κακοποιός»…

Στην Ιστορία βέβαια «ουδείς αναμάρτητος» -   αλλά οι συμψηφιστικές πρακτικές  κάθε άλλο παρά ωφελούν. Όποιος λοιπόν θέλει να υποστηρίξει ότι ο   serial (κατά συρροήν) killer (δολοφόνος) δεν είναι τόσο serial ή τόσο killer,  χάρισμά του. «Η αλήθεια είναι το όλο» - που έλεγε ο Χέγκελ…