O κύριος Σπίρτζης είναι γνωστός «αυτόμολος» του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο λεγάμενος είχε συγκριτικό
πλεονέκτημα έναντι των στελεχών και αγωνιστών που είχαν άποψη και πάλευαν γι
αυτή, επομένως ήταν επόμενο να προκριθεί
από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ως
αυλικός Υπουργός . Υπό την ιδιότητα
αυτή θέλησε να επιχειρήσει ένα rewriting του
βιογραφικού του, αυτοσυστηνόμενος ως άτομο που άλλαξε κόμμα για να συνεχίσει να
υπηρετεί την ιδεολογία του : Οπότε και
παρελήφθη από την κυρία Χριστοφιλοπούλου του ΠΑΣΟΚ που του σκάλισε την μνήμη, θυμίζοντάς του τι έλεγε λίγο καιρό πριν γίνει Υπουργός της συγκυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ….
Ο κ. Σπίρτζης έκανε ό,τι
έκανε και έγινε ό,τι έγινε, όμως τώρα γιατί επιχειρεί να αποκτήσει ένσημα κοινωνικής ευαισθησίας σαρκάζοντας
μια πρόταση του διευθύνοντος σύμβουλου του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών (ΟΑΣΑ) κ.
Γρηγόριου Δημητριάδη; Και γιατί επιτίθεται
τόσο άκομψα στον δεύτερο, νομίζοντας ότι ως Υπουργός μπορεί ατιμώρητα να βρίζει
και να δέρνει;
Η πρόταση του κ.
Δημητριάδη για αυστηροποίηση των ποινών όσων
δεν πληρώνουν εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι βέβαια απαράδεκτη, όμως
ο σαρκασμός της πρότασης από τον κ. Σπίρτζη («εγώ λέω να τους εκτελούμε κιόλας»)
συνιστά απλή επίδειξη ευαισθησίας . Που δεν μπορεί να προέρχεται από έναν άμεσο και ηθικό αυτουργό τόσων «εκτελέσεων» – ανθρώπων, δικαιωμάτων , ονείρων.
Η υπόθεση έχει κάτι από την περίπτωση Αλ Καπόνε, που ήταν
γνωστός υποστηρικτής του φιλόπτωχου ταμείου της ενορίας του. Και κατά τα άλλα , business as usual - οι συνήθεις επιχειρήσεις....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου