ΟΧΙ

ΟΧΙ
ΟΧΙ και από τους Γερμανούς ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

ΣΥΡΙΖΑ


Του Γιάννη Ποταμίτη

…….O ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύει το κόλπο της αφασικής ασάφειας, για να κοροϊδέψει όσο περισσότερους γίνεται να τον ψηφίσουν αντανακλαστικά…...



Πώς σας φάνηκε, η "πρώτη φορά αριστερά"; Σας άρεσε; Από τα 1000 πράγματα που καλείται να κάνει μια κυβέρνηση στους πρώτους επτά μήνες, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λάθος τα 999. Κι όταν έκανε σωστό το τελευταίο (υπέγραψε όπως όπως ό,τι του 'δωσαν για να μην ανατιναχτεί το σύμπαν), διαλύθηκε. Πολλοί από τους συντρόφους είναι έξαλλοι που δεν έκανε λάθος και το 1000ό.

Τα μαθήματα από αυτό το δραματικό επτάμηνο τα γράφω αναλυτικότερα αλλού, και είναι σημαντικά. Ας πούμε, αυτό το επτάμηνο είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε το G.O.B. Bluth της πολιτικής, το Γιάνη Βαρουφάκη. Δε θα ήταν οι ζωές μας φτωχότερες αν δεν τον είχαμε γνωρίσει; Βεβαίως, και τώρα που τον γνωρίσαμε, οι ζωές μας φτωχότερες έγιναν, με άλλο, τραγικότερο τρόπο. Αλλά δεν ήταν ο μόνος. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου; Ο κομμουνιστής Παναγιώτης Λαφαζάνης στο ρόλο του "υπουργού παραγωγικής ανασυγκρότησης" χώρας του 21ου αιώνα; Όλοι αυτοί και πολλοί εφάμιλλοι ακόμη ήταν προσωπικές επιλογές του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα πριν από διακόσιες μέρες μόλις. Κανένας από αυτούς δεν είναι στο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, και πίσω τους αφήσαν συντρίμια και ένα βουητό στ' αυτιά από το treble του ξεκατινιάσματος. Από τότε που ο Καλιγούλας διόρισε το άλογό του Ύπατο της Ρώμης έχουνε να γίνουν τόσο πετυχημένες επιλογές πολιτικών στελεχών, θαρρώ. Τα αποτελεσματα τα νιώσαμε έντονα όλοι μαζί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε τη χώρα για επτά μήνες και η επίδρασή του πάνω της ήταν σα την επίδραση της χλωρίνης στους λεκέδες.
Εκτός από τη διάλυση της οικονομίας, τη χρεοκοπία και τα capital controls, πέτυχε πανωλεθρίες και σε θέματα όπως η παραδοσιακή διαφθορά στη δημόσια διοίκηση, η παιδεία, τα ΜΜΕ, το προσφυγικό, και πολλα άλλα. Και μετά, τελείωσε. Αυταναφλέγη. Άρχισαν ένας ένας να φεύγουν βουλευτές, νεολαίες, στελέχη, φίλοι και συμφοιτητές, λογογράφοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρακτικά έπαψε να υπάρχει.

Αυτό που κατεβαίνει στις εκλογές σήμερα ως ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα μυστήριο. θολό πράγμα που δεν εκφράζει καμία ανάγκη του εκλογικού δυναμικού. Είναι πρακτικά ένας άνθρωπος με μια χούφτα πιστούς και μερικές εκατοντάδες αποσβολωμένους που δεν έχουν το θάρρος να φύγουν, σαν κακοποιημένες σύζυγοι που ψάχνουν να βρουν δικαιολογίες, "πιέζεται πάρα πολύ στη δουλειά του", "θα βελτιωθεί", τέτοια.

Τι ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ; Ένα συνονθύλευμα ριζοσπαστικών συνιστωσών που συμφωνούσαν σε ένα πράγμα: Το λαϊκισμό ως δρόμο προς το σοσιαλισμό. Την αέναη μπουρδολογία του αμφιθεάτρου, την επίκληση του ανέφικτου ως πολιτικής πρότασης, τον ιδεολογικό αυτισμό. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν συνηθίσει να υποστηρίζουν τη δογματική τους εθνικολαϊκιστική/σοσιαλιστική ονείρωξη στο κλειστό μικροπεριβάλλον του άκακου 4%, σε ένα μικρόκοσμο στον οποίο ο Αλέκος ο Φλαμπουράρης είναι γκουρού και ο Αλέξης Τσίπρας ένα επιδέξιο πολιτικό τσιτάχ. Μετά ήρθε η πραγματικότητα σαν ωτομοτρίς και τους ισοπέδωσε.

Κι αυτή τη στιγμή ό,τι έχει μείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει ότι έχει συνειδητοποιήσει ακόμη τι του συμβαίνει. Πάσχει από μια σχιζοειδή διαταραχή, καταγγέλει ακόμα τα μνημόνια σαν αποκεφαλισμένο κοτόπουλο που τριγυρνά στην αυλή χωρίς να ξέρει ακόμη ότι έχει πεθάνει. Ο κύριος Σπιρτζής καταγγέλει τη σύμβαση των αεροδρομίων που υπέγραψε, η κυρία Γεροβασίλη δηλώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργαστεί με όποιον θεωρεί το μνημόνιο που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ καταστροφικό. Το κόμμα αυτό στέκεται σαν αποσβωλομένο στο μεταίχμιο, θέσει αντιμνημονιακό και πράξει μνημονιακό. Είναι το κόμμα του Σρέντιγκερ.

Και, φυσικά κατεβαίνει έτσι στις εκλογές για να κάνει τι; Μόνο για να εξαπατήσει ψηφοφόρους και από τη μια και από την άλλη μεριά, όσους περισσότερους μπορεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιεί μαζί μας ότι το ποσοστό των Ελλήνων που είναι αιθεροβάμονες αντιμνημονιακοί αλλά όχι δραχμολάγνοι κομμουνιστές ή φασίστες είναι πολύ πιο κοντά στο 4% από όπου προήλθε, παρά στο 36% όπου εντυπωσιακά εκτοξεύτηκε, και επίσης ότι του φεύγουν, οπότε επιστρατεύει το κόλπο της αφασικής ασάφειας, για να κοροϊδέψει όσο περισσότερους γίνεται να τον ψηφίσουν αντανακλαστικά. Και θα τα καταφέρει. Το ερώτημα είναι: Ποιοι είναι αυτοί;

Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε τη χώρα για επτά μήνες και η επίδρασή του πάνω της ήταν σα την επίδραση της χλωρίνης στους λεκέδες.

Πριν από λίγους μήνες, είχα γράψει για δύο πολύ ενδιαφέρουσες κατηγορίες ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, τους κωλοτούμπες και τους τζόκερ, που έκρινα ότι αποτελούν την πλειοψηφία της εκλογικής του δύναμης, πολύ μεγαλύτερη από τη μικροσκοπική βάση των ριζοσπαστικών αριστερών, των "συριζαίων". Από εκείνες, οι τζόκερ πάνε, φύγανε. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε το μνημόνιο, οπότε δεν θα δούνε τη χώρα να καταρρέει και ουρές στα συσίτια. Ακόμα. Απογοητευμένοι, πήγαν στη ΛΑΕ ή στη Χρυσή Αυγή, το νέο αντιμνημονιακό μέτωπο. Οι κωλοτούμπες είδαν τον ουρανό σφοντύλι, καθώς οι μήνες περνάγαν κι ο Αλέξης Τσίπρας δεν την έκανε, τη ρημάδα, κι όταν τελικά την έκανε, συνειδητοποίησαν το μέγεθος της ασχετοσύνης και, εικάζω, υποφέρουν ακόμα τις συνέπειες του μετατραυματικού στρες. Μπορεί να υποθέσει κανείς ότι μέρος τους θα εγκαταλείψουν το ΣΥΡΙΖΑ για κόμματα συναισθηματικά σταθερότερα, ακόμα και το Λεβέντη. Οι δε μισοί συριζαίοι αποχώρησαν κι αυτοί, "προδομένοι", και το περίεργο είναι το εξής: Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται πολύ πιθανός νικητής των εκλογών. Ποιοι απαντάνε τώρα ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ;

Μετά από τα ψέματα, τα ακόμα περισσότερα ψέματα, μερικά ψέματα ακόμα και, τέλος, τα ψέματα και μετά το τέλος γκτάν και μια μνημονιάρα, ποιος θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ;

Είχα ξεχάσει μια πάρα πολύ μεγάλη κατηγορία.

Την θυμήθηκα το καλοκαίρι στις παραλίες και τις ταβέρνες και τους τουριστικούς προορισμούς και τις κανονικές πόλεις της Ελλάδας, εκεί όπου ζουν και διακοπεύουν οι κανονικοί άνθρωποι, τους είδα και είπα, ωπ, τους ξέχασα αυτούς.

Υπάρχει ανάμεσά μας μια γιγάντια ομάδα ανθρώπων (μια πλειοψηφία, πραγματικά), που δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει. Όλο αυτό εδώ το κείμενο είναι γεμάτο λέξεις που τους είναι άγνωστες, ονόματα που μπορεί κάπου να έχουν ακούσει αλλά δεν ξέρουν ακριβώς, και αναφορές που δεν καταλαβαίνουν, συμβάντα για τα οποία δεν ξέρουν και πολλά. Τους ξέρετε πολύ καλά, είμαι σίγουρος. Είναι τόσο πολλοί, που μπορείτε να κάνετε ένα πείραμα και να βγείτε στο πεζοδρόμιο και να σταματήσετε τον πρώτο τυχαίο περαστικό και να τον ρωτήσετε "τι είναι capital controls". Κάντε το τώρα. Από την απάντηση θα καταλάβετε τι εννοώ.

Είναι η ομάδα της αφασίας.

O ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύει το κόλπο της αφασικής ασάφειας, για να κοροϊδέψει όσο περισσότερους γίνεται να τον ψηφίσουν αντανακλαστικά.

Οι άνθρωποι που, αντίθετα με εσάς που κοιτάζετε εδώ τώρα, δεν διαβάζουν τα τουίτερ και τα φέησμπουκ, τι είπε ο τάδε και τι είπε ο δείνα. Οι πάρα πολλοί συμπολίτες μας που, έξι χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης, δεν έχουν ακόμα καταλάβει ακριβώς τι έχει συμβεί στην Ελλάδα. Είναι απλά άνθρωποι που δεν έχουν ασχοληθεί πάρα πολύ. Ασχολούνται με άλλα πράγματα, έχουν άλλες προτεραιότητες, οπότε σχηματίζουν την όποια γνώμη για "τα πολιτικά" έχουν από πράγματα που άκουσαν που τους είπε μια κουμπάρα, ή από κάτι που είδαν στην τηλεόραση μια μέρα, και τους έκανε εντύπωση.

Η ομάδα της αφασίας ψηφίζει διάφορα κόμματα, βεβαίως, αλλά εξ' ορισμού ψηφίζει αυτό που κάνει το μεγαλύτερο θόρυβο, αρκετό ώστε να φτάσει στα αυτιά τους, ό,τι θόρυβος κι αν είναι (δεν έχει σημασία) και το μεγαλύτερο θόρυβο από το 2011 και μετά τον κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, με μεγάλη διαφορά.

Γι' αυτό είναι πολύ πιθανό να ξανακερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές της Κυριακής, για τον ίδιο λόγο κέρδισε και το δημοψήφισμα με πολύ μεγαλύτερη διαφορά από ό,τι περίμεναν οι δημοσκόποι. Είναι η ψήφος της αφασίας, η τόσο αφηρημένη και non-chalant, αρκετά για να εξαπατηθεί με το παραμικρό, ακόμα κι από έναν Τσίπρα, και να μην τη νοιάζει κιόλας.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου