Ήττα, να φαν κι οι «κότες»

Πέρυσι τέτοιο καιρό, ο  καθιερωμένος λόγος του Τσίπρα ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης κατέληγε στη διατύπωση ενός προγράμματος που είχε καθαρά αναδιανεμητικό χαρακτήρα, που δεν εμπεριείχε ούτε συλλαβή παραγωγικής ανασυγκρότησης. Και όμως, το Συριζαϊκό πλήρωμα  θεώρησε αυτό τον λόγο ως κάτι ισοδύναμο με την επί του Όρους Ομιλία  και για κάμποσο καιρό παρέπεμπε  και ξαναπαρέπεμπε σ’ αυτόν με θρησκευτική ευλάβεια.

Η ηγετική ομάδα έταζε την κατάργηση των μνημονίων, φαντασίωνε  μέχρι και την ανάπλαση της υπαρκτής Ευρώπης, εξόντωνε τα απομεινάρια της ελληνικής ρευστότητας μέχρι τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, έκανε  το δημοψήφισμα και σχεδόν άμεσα  ξέκανε το αποτέλεσμά του .

Και όμως, ενώ όλα αυτά θα έπρεπε να συνεπιφέρουν αυστηρή πολιτική κύρωση, ο λαός σαν μ@λάκας προέβη σε  ένα είδος οιονεί πολιτικής αυτοκτονίας.

Οι θεσιθήρες του ΣΥΡΙΖΑ αναθάρρησαν, ενώ κάποιοι  καραηλίθιοι  (από αυτούς που τους  κούρεψαν  τα λεφτά το 2011) περιορίστηκαν να τα βάλουν με τον «αρχιερέα της διαπλοκής » κ. Προβόπουλο. Περί Τσίπρα ουδείς λόγος !

Έλεγε  ο Έριχ Φρομ, ότι σε ένα σύνολο,  υγιής συμπεριφορά δεν είναι  κατ΄ανάγκη η πλειοψηφική συμπεριφορά. Αυτό είναι σωστό, όμως είναι ελάχιστα παρήγορο  όταν συμβαίνει να συν-καθορίζεσαι με  ένα τρομοκρατημένο και εθελόδουλο σύνολο..  Στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορείς να πεις τίποτε περισσότερο : Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων. Ή κάτι πιο κακέντρεχές, π.χ. «Εδώ πληρώνονται όλα – ΕΝΦΙΑ και αριστερά χαράτσια» . Ή  να απολαμβάνεις  την εκδικητική ιδέα – κάπως σαν  Κόμης Μοντεχρήστος του 21^ου αιώνα –  ότι μια ημέρα των ημερών θα   εξηγείς σε κάποιους  πόσο ηλίθια και μικρόψυχα συμπεριφέρθηκαν. Πόσο βλακώδες  ήταν το κήρυγμα της αποχής , στο οποίο ηλιθιωδέστατα επιδόθηκαν.

Αυτό το διάστημα θα πούμε πολλά για την παταγώδη αποτυχία της ΛΑΕ. Θα προτάξω όμως, ως εισαγωγή στο κυρίως θέμα , το ότι η  ΛΑΕ ήταν και συμπεριφέρθηκε όχι σαν η μεγάλη, δημοκρατική, αντιαποικιακή, πατριωτική δύναμη, με απεύθυνση στη συντριπτική  πλειοψηφία του ελληνικού λαού,  σε ισότιμο διάλογο με όλους τους φιλότιμους πολίτες που με πόνο ψυχής παρακολουθούν τη διάλυση της χώρας, αλλά σαν μια  πιο συνετή ΑΝΤΑΡΣΥΑ . Όσον αφορά εμάς,  που κατανοήσαμε  αυτή την περιδίνιση  στην αριστερή μαύρη τρύπα,  κάναμε αρκετά, αλλά όχι τόσα όσα χρειάζονταν.

Είμαι υπερήφανος για τη συμμετοχή μου στον προεκλογικό αγώνα και αηδιασμένος με τους  πολιτικούς γαιοσκώληκες που έχουν αναλάβει  τα περαιτέρω, μετά το βαρύ  γερμανικό πυροβολικό .

Γιάννης Σχίζας

Υποψήφιος της ΛΑΕ στην Α Αθηνών