Η Δραχμή και το Ενιαίο Αντιμνημονιακό Μέτωπο, από την αριστερά έως τη δημοκρατική δεξιά, είναι το ζητούμενο,

τoυ Θεόδωρου Κατσανέβα

Επιμείναμε πάντα στην άποψη ότι το μνημόνιο και το ευρώ είναι αδιαχώρητοι Σιαμαίοι αδερφοί. Και ότι διαπραγμάτευση χωρίς εναλλακτική λύση και σχέδιο είναι προδιαγεγραμμένη να αποτύχει παταγωδώς. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιάνης Βαρουφάκης έπαιζαν πόκερ με ανοιχτά χαρτιά. Και ας λέει τώρα εκ των υστέρων ο τελευταίος ότι, είχε ετοιμάσει σχέδιο Grexit για διπλό νόμισμα. Ποτέ δεν πρόβαλλε κάτι τέτοιο. Επέμενε φορτικά στην επιλογή της παραμονή μας στον «ευρωπαράδεισο». Λέγοντας μια το ένα και μια το άλλο, σε ατέλειωτες ασύνδετες, ασυνάρτητες συνεντεύξεις και δηλώσεις του, έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι,, η επιστροφή στη δραχμή θα μας φέρει στη ...λίθινη εποχή. Οι Βαρουφάκειες παλινοδίες, τα ναρκιστικά καμώματα, οι ατέρμονες ανίερες και αδιέξοδες πολυλογίες δεν είχαν τέλος.

Ο Αλέξης Τσίπρας χρειάστηκε 5-6 μήνες για να καταλάβει το μέγεθος της μπουρδολογίας του Γιάνη. Αλλά στο μεταξύ η ελληνική οικονομία μπήκε στο γύψο. Η κυβερνητική παιδική χαρά μέσα σε μόλις 6 μήνες επέφερε πολύ μεγαλύτερη καταστροφή στην οικονομία απ’ ότι όλες μαζί οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Και αυτοί οι τύποι της καταστροφής που αυτοαποκαλούνται αριστεροί, που έθαψαν τη χώρα και την καταδίκασαν με το τρίτο τρισχειρότερο μνημόνιο, έχουν τώρα το θράσος να επιζητούν την ψήφο του ελληνικού λαού.

Ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του, με περίσσια αυτοπεποίθηση στα όρια του θράσους , της αφέλειας ή και ανοησίας, υποστήριζαν ότι, θα ανατρέψουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές  του νεογερμανικού ιμπεριαλισμού.  Ο Αλέξης, θα  προσέφερε ανθούς τριανταφυλλιάς στην Αγγέλα Δωροθέα Μέρκελ και εκείνη θα υπέκυπτε στην απαράμιλλη Μεσογειακή γοητεία του!  Και θα του έκανε τα χατίρια. Αν αυτή η συνταγή δεν έπιανε, ε τότε, δεν είχαμε άλλο τρόπο από το να εισβάλλουμε με τα ελληνικά πάντζερ-τάνκς στο Βερολίνο και να καθυποτάξουμε Μέρκελ και Σόϊμπλε και όλους τους νεοφιλελεύθερους Ευρωπαίους  και Αμερικάνους μαζί.

Ειλικρινά τέτοια αφέλεια,  πολύ δύσκολα μπορεί να  συναντήσει κανείς στην πολιτική σκηνή. Παιδικού τύπου εικασίες, οι οποίες δυστυχώς υπήρξαν το κύρια αφήγημα της ψευτοαριστερής κυβέρνησης, που καθησύχασε προσωρινά τον ελληνικό λαό, τον πάντα αφελή και προδομένο, με το εμπόριο της ελπίδας.

Ύστερα από την επαίσχυντη συμφωνία που υπέγραψε  ο Αλέξης,  δυστυχώς δικαιωθήκαμε. Με μισή καρδιά  είχαμε στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένη την ισχυρή  απήχηση και υποστήριξη του Grexit μέσα στους κόλπους του. Ελπίζαμε ότι, η  «πρώτη φορά αριστερά», αντιμέτωπη με το ευρωμνημονιακό αδιέξοδο, θα προσχωρούσε στη μοναδική εναλλακτική λύση της συγκροτημένης  μετάβασης στη δραχμή. Η ισχυροποίηση της θέσης αυτής επιβεβαιώθηκε με το συγκλονιστικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Όμως, η ψευτοαριστερή κυβέρνηση, αντί να επιλέξει το μονόδρομο του εθνικού νομίσματος, επέλεξε το μονόδρομο της ευρωυποταγής. Φοβήθηκε τη σύγκρουση, γιατί  βολεύτηκε με την υποταγή.

Παραθέτουμε ποιο κάτω ένα από τα πολλά κείμενά μας  με τίτλο « Το ευρω και το Μνημόνιο είναι αδιαχώρητοι Σιαμαίοι αδερφοί», που δημοσιεύτηκε στο προσωπικό μου blog αυτό στις 28/12/2014 και αναπαράχθηκε σε διάφορα άλλα μέσα.

"Η χώρα συνεχίζει να κατολισθαίνει στα Τάρταρα της φτώχειας και της ανεργίας  που είναι αλυσοδεμένες με το Μνημόνιο και τον ευρωραγιαδισμό. Το κατεστημένο και το βαρύτατα καταχρεωμένο σύστημα του στρατού κατοχής με εμπροσθοφυλακή τα κεντρικά ΜΜΕ, τους Ναιναίκους, τους Φιρφιρίκους, τους Ντερμπεντέρηδες, τους Μπάμπηδες και ΣΙΑ, συνεχίζουν να κατατρομοκρατούν το ζαλισμένο πλήθος για τις καταστροφές που επέρχονται αν η χώρα βγει από την ευρωζώνη. 

Το δολοφονικό ευρώ αναγορεύεται σε ιερό δισκοπότηρο, σε δόγμα του πίστευε και μη ερεύνα. Ενάντια στην κοινή λογική και στη απλή μνήμη που θα έπρεπε να θυμίζει πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε τώρα με το ευρώ. Αλλά όση φτώχεια, ανεργία, δυστυχία, αυτοκτονίες, τραγωδίες, αδιέξοδα και αν βιώνουμε, αυτοί εκεί, πιστοί στο δόγμα: «ευρώ, ξερό ψωμί και δόξα τω Θεώ». Κάτι σαν το «ελιά –ελιά και Κώτσο Βασιλιά».

Η φτώχεια, η ανεργία, η δυστυχία, η καταστροφή, το Μνημόνιο και το ευρώ είναι απόλυτα αδιαίρετες έννοιες. Το Μνημόνιο και το ευρώ είναι κάτι περισσότερο από δίδυμα αδέρφια, είναι Σιαμαίοι αδελφοί και τίποτα δεν μπορεί να τα διαχωρίσει. Είναι αστείες οι υποθέσεις ότι με μια ποιο σκληρή διαπραγματευτική στάση, η Ανκέλα Δωροθέα Μέρκελ θα υποστείλει τη σημαία της άτεγκτης Μνημονιακής λιτότητας. Η ληστρική επιδρομή της ευρωζώνης στη μαρτυρική Κύπρο, αποτελεί ένα καυτό παράδειγμα για το τι είναι σε θέση να μας κάνει αυτός που κρατάει τον μαστίγιο, το ζουρνά και τον κουμπαρά.

Ας είμαστε σοβαροί. Το φοβερό δίδυμο Μέρκελ και Σόϊμπλε, μπορεί να κάνει μια μπουκιά, όποιον μικρούλη του νότου παριστάνει τον τσαμπουκά. Όχι μόνο γιατί η παραδοσιακή πρωσική αναλγησία είναι δεύτερη φύση τους. Αλλά γιατί, στον πυρήνα του συστημικού οικοδομήματος της ευρωζώνης, όπως έχει στηθεί από τους νεοκατακτητές, το Μνημόνιο είναι αλυσοδεμένο με το ευρώ. Για όλα τα παραπάνω η μάχη ενάντια στην ευρωζώνη, εκτός των άλλων, έχει το χαρακτήρα και εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.

Ο καταγγελτικός λόγος ενάντια στον όλεθρο του Μνημονίου είναι αναγκαίος. Ορθό είναι επίσης να αναζητούνται ευθύνες για τους υπεύθυνους της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας. Όμως, ο καταγγελτικός λόγος δεν μπορεί να μην συνοδεύεται από ολοκληρωμένες πολιτικές προτάσεις. Μια τεράστια αυτονόητη αντίφαση, στην ουσία μια μη-πρόταση, είναι η επιθετική επαιτεία,η άρνηση του Μνημονίου με ταυτόχρονη επαιτεία των δανεικών σε ευρώ. Γιατί δεν μπορεί να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.

Αν μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να ανατρέψει τη μνημονιακή τραγωδία της χώρας μέσα στο ευρώ όπως διατείνεται, τότε και εμείς, οι σημαιοφόροι της δραχμής, θα το χαιρετίσουμε. Αλλά κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο, γιατί όπως ειπώθηκε και πιο πάνω, το Μνημόνιο και το ευρώ είναι αυτοκόλλητοι Σιαμαίοι αδερφοί.

Η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι, η τελευταία επιλέγει ως αδιαπραγμάτευτη πορεία για τη χώρα την ένταξή μας στην ευρωζώνη, με το όποιο κόστος. Αποδέχεται τα μνημονιακά συνακόλουθα, υπολογίζοντας και διακηρύσσοντας μια διαρκώς αναβαλλόμενη αισιόδοξη πορεία για το μέλλον.

Αντίθετα, το 70% των ψηφοφόρων και ένα μεγάλο μέρος των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, πιστεύουν στην ανάγκη απαλλαγής από την ευρωζώνη, έστω και αν οι εκλογικές σκοπιμότητες έχουν θέσει την άποψη αυτή στο περιθώριο. 

Όλα θα κριθούν μετά το Μάρτιο, όταν μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έρθει αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα που σηματοδοτεί το απόλυτο γεγονός ότι το Μνημόνιο και το ευρώ είναι Σιαμαίοι αδερφοί. Εμείς ελπίζουμε και θα κάνουμε ότι μπορούμε γι' αυτό, οι Σιαμαίοι να διαχωριστούν και να παρθούν οι πρέπουσες αποφάσεις για τη σωτηρία της χώρας"

Ατυχώς για τη χώρα, η «πρώτη φορά αριστερά», επέλεξε μια μεγαλειώδη κολοτούμπα. Διεκδικεί και τώρα ύστερα απ’ όλα αυτά την ψήφο του ελληνικού λαού, ο οποίος ζαλισμένος από τον ορυμαγδό της παραπλάνησης από τα εξωνημένα ΜΜΕ, παραπαίει ανάμεσα  στον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και  στον Τρελο-Λεβέντη. Τα εναπομείναντα αντιμνημονιακά κόμματα, με μεγαλύτερη η μικρότερη προμετωπίδα τη δραχμή, παραμένουν εγωιστικά περιχαρακωμένα στο καβούκι  εγωιστικών ιδεοληψιών και  αδιέξοδης εσωστρέφειας. Το ελπιδοφόρο μήνυμα είναι ότι, ο Ελληνικός λαός έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι , η  μετάβαση στο εθνικό μας νόμισμα μέσα από ένα Ενιαίο Αντιμνημονιακό Μέτωπο από την αριστερά μέχρι τη δημοκρατική δεξιά, είναι η μόνη διέξοδος για το μέλλον της χώρας. Και αυτό είναι το ζητούμενο, αυτό είναι που δε θα αργήσει να έρθει.