Μνήμη Κύπρου

Πριν λίγο καιρό αναφερόμουν στο μνημείο που έστησαν κοντά στο χωριό ΣΠΑΘΑΡΙ οι συγγενείς των Ευβοέων πεσόντων στην υπεράσπιση της Κύπρου το 1974, με δικά τους έξοδα, πάνω σε δικό τους οικόπεδο και με δική τους δουλειά. Είχα ανακαλύψει αυτό το μνημείο κατά τύχη, και στη  συνέχεια το  έδειχνα  υπερήφανα σε διάφορους  – λες και είχα κάνει κάτι κι εγώ γι αυτό !  

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2014/07/blog-post_28.html

Με τις αναρτήσεις αυτού του τύπου κάποιοι μπορούσαν να μας βρίζουν  μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ  ως εθνικιστές, όμως στη συνέχεια, όταν άρχισαν να τρώνε την πίτα , ξέχασαν το αριστερηλήκι και τα εικονικά φυσεκλίκια  και έγιναν ό,τι ήταν κατά βάθος – δηλαδή  λιγούρια της εξουσίας.

Ακολουθεί μια επιστολή  του  Ιωάννη  Ηλ. Αλεξακη – Επίτιμου αντιστρατήγου – που ανέσυρε από το kathimerini.gr ο ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ. Στην επιστολή διαπιστώνεται η καθαρή θεώρηση του ιστορικού γεγονότος ως γραφειοκρατικής λάντζας, που τελείται χωρίς τη παραμικρή συγκινησιακή φόρτιση από δημοσιοϋπαλληλικούς παράγοντες….

Γράφει μεταξύ άλλων ο κ. Αλεξάκης :

Δήμαρχος, περιφερειάρχης, υπουργοί, πρόεδρος της Βουλής, αρχηγοί κομμάτων έλαμψαν με την απουσία τους. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έστειλε κάποιον αντισμήναρχο να καταθέσει στεφάνι, οι Eνοπλες Δυνάμεις εκπροσωπήθηκαν από έναν υποστράτηγο, η ΕΛ.ΑΣ. και το Λιμενικό από ταξιάρχους και ο πρωθυπουργός με την κυβέρνηση εκπροσωπήθηκαν από τον υφυπουργό Εθνικής Aμυνας. Ενοχλήθηκα περισσότερο από την απουσία των αρχηγών (και των υπαρχηγών) των Επιτελείων, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να παρευρίσκονται προσωπικά και όχι δι’ αντιπροσώπου στο συγκεκριμένο μνημόσυνο, όχι μόνο για λόγους τιμής προς τους νεκρούς, αλλά και διότι οι κατά το 1974 ομοιόβαθμοι, ομόλογοί τους, αρχηγοί των Επιτελείων συμμετείχαν στην εκτέλεση του σχεδίου του πραξικοπηματία Ιωαννίδη για την ανατροπή του Μακάριου. Κατά συνέπεια, η προσωπική παρουσία κάθε χρόνο των αρχηγών των Επιτελείων στο μνημόσυνο των νεκρών της 15ης Ιουλίου-15ης Αυγούστου 1974 έχει την έννοια της εκ μέρους τους έκφρασης συγγνώμης για το έγκλημα των προκατόχων τους.

 ΟΛΗ  Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΛΕΞΑΚΗ 

Kύριε διευθυντά
Oπως είναι γνωστό, κατ’ έτος, τη 19η-20ή Ιουλίου τελείται στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών από τον δήμο της πρωτεύουσας μνημόσυνο για τους πεσόντες κατά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.

Με την επιστολή μου αυτή επιθυμώ να εκφράσω την αγανάκτηση, οργή και ντροπή μου για την περιφρόνηση την οποία η Πολιτεία επέδειξε προς τους νεκρούς Ελλαδίτες και Ελληνοκυπρίους που, ηρωικά μαχόμενοι κατά των πραξικοπηματιών και των Τούρκων εισβολέων, διέσωσαν την τιμή και την αξιοπρέπεια της πατρίδας.

Πέρυσι, οι εκπρόσωποι της Πολιτείας απουσίαζαν από το μνημόσυνο και με άρθρο μου που απέστειλα σε όλους τους αρμόδιους ήλπιζα ότι θα υπήρχε συμμόρφωση στο μέλλον.

Δυστυχώς όμως και φέτος στο μνημόσυνο που τελέσθηκε στον Ι. Ν. του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στο οποίο παραβρέθηκα ύστερα από πρόσκληση της κυπριακής πρεσβείας, η εικόνα υπήρξε χειρότερη του παρελθόντος, γι’ αυτό και υποχρεώνομαι να καυτηριάσω εκ νέου την απαράδεκτη στάση της Πολιτείας.

Δήμαρχος, περιφερειάρχης, υπουργοί, πρόεδρος της Βουλής, αρχηγοί κομμάτων έλαμψαν με την απουσία τους. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έστειλε κάποιον αντισμήναρχο να καταθέσει στεφάνι, οι Eνοπλες Δυνάμεις εκπροσωπήθηκαν από έναν υποστράτηγο, η ΕΛ.ΑΣ. και το Λιμενικό από ταξιάρχους και ο πρωθυπουργός με την κυβέρνηση εκπροσωπήθηκαν από τον υφυπουργό Εθνικής Aμυνας. Ενοχλήθηκα περισσότερο από την απουσία των αρχηγών (και των υπαρχηγών) των Επιτελείων, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να παρευρίσκονται προσωπικά και όχι δι’ αντιπροσώπου στο συγκεκριμένο μνημόσυνο, όχι μόνο για λόγους τιμής προς τους νεκρούς, αλλά και διότι οι κατά το 1974 ομοιόβαθμοι, ομόλογοί τους, αρχηγοί των Επιτελείων συμμετείχαν στην εκτέλεση του σχεδίου του πραξικοπηματία Ιωαννίδη για την ανατροπή του Μακάριου. Κατά συνέπεια, η προσωπική παρουσία κάθε χρόνο των αρχηγών των Επιτελείων στο μνημόσυνο των νεκρών της 15ης Ιουλίου-15ης Αυγούστου 1974 έχει την έννοια της εκ μέρους τους έκφρασης συγγνώμης για το έγκλημα των προκατόχων τους.

Oταν χαιρέτησα τον υφυπουργό, εντός του ναού, του είπα σ’ έντονο ύφος ότι «σήμερα εδώ έπρεπε να βρίσκονται όλοι οι αρχηγοί και υπαρχηγοί των Επιτελείων (ΓΕΣ, ΓΕΝ, ΓΕΑ, ΓΕΕΘΑ) διότι το 1974 συνάδελφοί τους έπεσαν μαχόμενοι ηρωικά για το μεγαλείο της πατρίδας…». Ο υφυπουργός μού απάντησε: «Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας… αλλά δεν μπορούμε να τους υποχρεώσουμε…», και η δική μου απάντηση: «Δηλαδή, τους διατάξατε και δεν υπάκουσαν; Και κατ’ αυτόν τον τρόπον, τον παρακλητικόν, ασκείτε διοίκηση; Και παραμένετε θεατής;». Λυπούμαι αλλά δεν μπορώ και να διανοηθώ ακόμη πως η τωρινή ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων διέπεται από τέτοια νοοτροπία, δηλαδή από «τέλεια αδιαφορία έναντι της τιμής των νεκρών απ’ τη θυσία των οποίων δημιουργήθηκε και υπάρχει η πατρίς». Και να σκεφθεί κανείς ότι συμμαθητές των εν ενεργεία στελεχών ίσως είναι και οι πεσόντες ήρωες στην Κύπρο.

Δεν είχα μάτια να δω τους παρευρισκόμενους γονείς των αγνοουμένων που με φωτογραφίες των χαμένων τέκνων τους περίμεναν κάποιο λόγο παρηγοριάς. Δυστυχώς οι άρχοντες ήταν απόντες. Iσως να ήταν παρόντες σε κάποια παραλία για το μπάνιο τους; Εξαίρεση, όπως και πέρυσι, αποτέλεσαν ο Κύπριος πρέσβης, τα κυπριακά σωματεία και δύο σωματεία Ελλήνων οπλιτών πολεμιστών τότε στην Κύπρο (ΕΛΔΥΚ-Κομάντος). Αντίθετα, στο μνημόσυνο που γίνεται κατ’ έτος στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ (Μαλούντα Κύπρου), την οποίαν είχα την τιμή να διοικήσω επί διετία, παρευρίσκονταν όλοι οι αρχηγοί των κομμάτων, ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, ο Eλληνας πρέσβης και οι πρόεδροι της κυπριακής Βουλής και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ας ελπίσουμε πως κάποιος αρμόδιος θα βρεθεί για να διδάξει στα σχολεία την απόδοση της οφειλόμενης προς τους νεκρούς της πατρίδας ύψιστης τιμής, ώστε να τιμώνται έτσι και οι «ήρωες των ηρώων της κυπριακής τραγωδίας», για την οποία υπεύθυνη, δυστυχώς, είναι η μητέρα πατρίδα.

Ιωαννης Ηλ. Αλεξακης – Επίτιμος αντιστράτηγος

kathimerini.gr