Όχι πλειοδοσίες αριστεροσύνης

Aντιγράφω από την Εφημερίδα των Συντακτών :

Στη «συγκρότηση ενός μεγάλου, δημοκρατικού, πατριωτικού, προοδευτικού μετώπου του “Όχι” για μια Ελλάδα εθνικά κυρίαρχη, χωρίς καταστροφική λιτότητα και χωρίς ταπεινωτική εποπτεία και έλεγχο, με δημοκρατία, με ανάπτυξη, με παραγωγική ανασυγκρότηση και κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη, για μια Ελλάδα με βαθιές προοδευτικές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές με ορίζοντα και κατεύθυνση το σοσιαλισμό»,  κάλεσε ο Δημήτρης Στρατούλης τις αντιμνημονιακές και αριστερές δυνάμεις, το λαό και τη νεολαία.

Ο Δημήτρης Στρατούλης όπως  και οι υπόλοιποι συναγωνιστές της «Αριστερής Πλατφόρμας», της ΚΟΕ, του «ΟΧΙ χωρίς όρια», της Κίνησης ΟΧΙ με τον Μίκη Θεοδωράκη, των αντιεξουσιαστών, των  πρόσφατων πολιτικών  φυγάδων από το θλιβερό ΑΝΕΛ, των συντηρητικών Πατριωτών,  της Σοσιαλιστικής Προοπτικής, της Σοσιαλιστικής Ανασύνθεσης,  του ΕΠΑΜ , του ΔΗΚΚΙ, του Σχεδίου Β, των Ριζοσπαστών Οικολόγων  και όλων των μεγάλων ή  μικρών συλλογικοτήτων,   που τήρησαν και τηρούν  αντιμνημονιακή και αντιαποικιακή στάση, αξίζουν συγχαρητήρια.  Μπράβο σε όλους, γι αυτό που έκαναν και που κάνουν, σε τόσο αντίξοες συνθήκες και σε ένα κατεξοχήν τοξικό-επικοινωνιακό περιβάλλον,  κρατώντας  την ελπίδα ζωντανή.

Όμως  το μέλλον αυτής της μεγάλης προσπάθειας  έχει κάποιες προδιαγραφές – αν θέλουμε να προκόψει !

Και οι προδιαγραφές αυτές, εν όψει των απειλών και καταδολιεύσεων της Νέας Τάξης, πρέπει πρωτίστως να είναι μινιμαλιστικές, ικανές να θεμελιώσουν  μια Δημοκρατική  και πανεθνική πανστρατιά,  να συνεγείρουν τον οικουμενικό Ελληνισμό σε  μεγάλο αγώνα. Ικανές να εμπνεύσουν  τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας και να την οδηγήσουν στο πλευρό άλλων κοινωνικών σχηματισμών, για κοινούς, πανευρωπαϊκούς και διεθνιστικούς  αγώνες αλληλεγγύης.

Σ αυτές τις  προδιαγραφές μπορεί να εντάξει κανείς την άμεση έξοδο από το ευρώ, την διακοπή της εξυπηρέτησης του χρέους, την επανεξέταση των διεθνών σχέσεων της χώρας, την πολιτική βαθμιαίας εξάλειψης του μνημονιακού άγους από την πολιτική και κοινωνική ζωή. Με  απευθείας προσέγγιση του  61% του ΟΧΙ και των πτοημένων ή παραπλανημένων πολιτών της χώρας,  μπορεί  αυτή η δυναμική  να σαρώσει την πολιτική γεωγραφία και να καταδείξει την απάτη των δημοσκοπήσεων. Μπορεί να συντρίψει τα μνημονιακά κόμματα  με τα εικονικά ποσοστά τους.

Εδώ δεν χρειάζεται κάτι «στ’ Αριστερά» της  ψευδεπίγραφης Αριστεράς του τρίτου Μνημονίου, εδώ χρειάζεται ένας σχηματισμός πολιτικής ευθύνης, ένα νέο ΕΑΜ.  Και κάτι τέτοιο δεν υπηρετείται από τις  πλειοδοσίες αριστεροσύνης : Ο καθένας – όπως ο Δ. Στρατούλης – μπορεί να στοχεύει οτιδήποτε προσωπικό ή συλλογικό όπως ο Σοσιαλισμός ή η Οικονομία της Αγοράς, και να κρίνεται ως Μαρξιστής, Ελευθεριακός, Φιλελεύθερος , Πολιτοικολόγος, αλλά εδώ και τώρα, πρέπει να στοιχίζεται  με κάθε άλλο που συντρέχει το λαό και τη χώρα σε αυτή τη μεγάλη δοκιμασία της ευρωκατοχής.  

Γιάννης Σχίζας