Της Αγγελίνας Μεταξάτου
Πάντα συγκινητικό το
θέαμα ενός κύματος προσφύγων.
Πόσο όμως
προοδευτικό, δημοκρατικό και βιώσιμο είναι μια χώρα σε δίωξη όπως είναι η
χώρα μας , να αποδέχεται σαν προσωπική της ευθύνη την περίθαλψη εκατοντάδων
χιλιάδων προσφύγων κάθε μήνα; Η αποδοχή της δυστυχίας των προσφύγων
ως «εξ ουρανού» και η περίθαλψη των παράπλευρων αυτών απωλειών
με τον τρόπο που προωθούν ορισμένοι «αλληλέγγυοι» είναι περίεργη
πρακτική.
Ποιοι είναι αυτοί
που προκαλούν αυτή την βίαιη μεταβολή στην πληθυσμιακή σύνθεση των κρατών
της Μέσης Ανατολής και της Ασίας και ιδίως την πληθυσμιακή εισβολή δύστυχων
στην χώρα; Μια χώρα σε διάλυση τι θα μοιραστεί με αυτούς, την φτώχεια και την
μιζέρια της ;
Γιατί κανείς δεν
μιλά για το όφελος και το κέρδος που γεννάται από αυτήν την τεράστια
επεκτατική πολεμική επιχείρηση ορισμένων κρατών με αριανή υπεροχή που
παράγουν το φαινόμενο της μετανάστευσης και το φορτώνουν στην πλάτη
αδύναμων χωρών;.
Μούγκα για τις
αιτίες και τις ευθύνες.
Η μετανάστευση δεν
αντιμετωπίζεται με θρησκευτικό τρόπο αλλά με περιορισμό της βίας και την
επιβολή του Διεθνούς Δικαίου. Ποιος μιλά γι αυτό; Ποιο κράτος τιμωρήθηκε για
την καταστροφή τόσων και τόσων χωρών μέσα σε λίγα χρόνια;
Άλλοι έχουν τα
λάφυρα, αυτοί που μας δείχνουν το ανθρωπιστικό μας καθήκον. Να κρατούν αυτοί τα
λάφυρα και να απαλύνουμε εμείς τη δυστυχία των θυμάτων τους.
Άλλοι χάνουν τη γη
τους, τα σπίτια τους , ζουν τον εφιάλτη της προσφυγιάς από τις 2 πλευρές
και η ΕΕ και ο ΟΗΕ χτενίζονται - μαζί με κάποιες πολύ
δακρύβρεχτες και ακριβοπληρωμένες ΜΚΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου