Ο Ανδρέας του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», ο Τσίπρας της κατάργησης των μνημονίων με ένα νόμο…….

Σε μερικούς οι ιστορικές αναφορές προκαλούν χασμουρητά ή θεωρούνται προϊόντα γεροντικής ιδιοσυγκρασίας. Άλλοι είναι «χρήστες» των ιστορικών αναφορών, δηλαδή όχι αναλυτές αλλά συγκυριακοί και επιλεκτικοί παρουσιαστές γεγονότων, κατά πως τους βολεύει. Όπως έχω δείξει παλιότερα, http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/01/blog-post_22.html

 ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει πλώρη κατά κει και θα καταπλήσσει πολλούς από αυτούς που στοιχίζονται μαζί του σήμερα, για  λόγους ευρωζώνης και για άλλα, σωτηριολογικά  και  ηχηρά παρόμοια.

Προσπαθώ να βρω μια πολιτική κολοτούμπα  ανάλογη με αυτήν της 13^ης Ιουλίου-   και με τη προσωπική μου πείρα αδυνατώ να βρω άλλη πέρα από αυτή του ΠΑΣΟΚ του 1981, όταν  δέσποζε το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» . Το ΠΑΣΟΚ απεμπόλησε ΚΑΙ το συγκεκριμένο σύνθημα ΚΑΙ τη γραμμή που αυτό εξέφραζε, οπότε επί δέκα και πάνω χρόνια  αντιμετώπιζε σφοδρή κριτική  από Αριστερά και Δεξιά: Από τους μεν για την ιδεολογικοπολιτική παρασπονδία του, από τους δε για την έλλειψη χαρακτήρα και σταθερότητας στην πολιτική του.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ελπίζει στην ίδια παραγραφή όπως στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ,  όπου η  κατακραυγή  έγινε σιγά-σιγά απλή γκρίνια και στη συνέχεια  εξοβελίστηκε από την εφαρμοσμένη πολιτική ;

ΟΧΙ βέβαια ! Γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου έστριψε απλώς το τιμόνι της χώρας σε ένα πεδίο εξωτερικών σχέσεων, όταν  υπήρχε ΚΑΙ τιμόνι και ΚΑΙ χώρα για να στρίψουν. Γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε στροφή χωρίς να θίξει άμεσα και με αιτιώδη συνάφεια, την εγχώρια οικονομία, κοινωνία, ποιότητα ζωής και ευημερία – στο βαθμό που  αυτή η τελευταία υπήρχε στις εύπορες τάξεις.