ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ «ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ»

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 23.5.15

Ο  Γιάννης που μετονομάζεται σε Γιαννάκης  αλλάζει  όσο και η Τρόϊκα  που μετονομάζεται σε «θεσμούς». Oι διαβουλεύσεις που στη πραγματικότητα είναι   διαπραγματεύσεις  όχι σε νέα επίδικα αντικείμενα αλλά σε  κατακτημένα δικαιώματα του ενός των διαπραγματευομένων, στη καλύτερη περίπτωση δεν   αλλάζουν την κατάσταση:  Σε κάθε άλλη  περίπτωση  την κάνουν  χειρότερη.

Οι  διαπραγματεύσεις για τις Διατλαντικές συμφωνίες ΤΤΙΡ   καταγγέλλονται για την ακολουθούμενη διαδικασία αλλά και για το περιεχόμενό τους :  Οι διαπραγματεύσεις γίνονται  κάποια  χρόνια υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας, μεταξύ κάποιων αυτόκλητων εκπροσώπων της ΕΕ  αφενός και αφετέρου εκπροσώπων   των ΗΠΑ και άλλων χωρών, παρακάμπτοντας την εξουσία των εθνικών κοινοβουλίων. Κάνοντας να ταιριάζει  πρόσφατο μήνυμα του Μανώλη Γλέζου  από τις Βρυξέλλες  :  «Καμαρώστε Ευρώπη και θεσμούς» !  Ή δικαιώνοντας  τα περιποιημένα εισαγωγικά του  Παναγιώτη Λαφαζάνη  στη  λέξη «Εταίροι»…..

Η  ΕΕ  έχει  παραβιάσει εκείνο το μέγεθος των αλλαγών και «μεταρρυθμίσεων», που αντιστοιχεί στη «φέρουσα ικανότητα» των υπαρκτών πολιτικών δομών να προσλάβουν θέσεις και να διαμορφώσουν άποψη.  Αυτό παράγει   αδιαφάνεια,  αποξένωση των πολιτών, αντιευρωπαϊσμό.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να θέσει σε διαβούλευση δυο κρίσιμες οδηγίες που αφορούν την διαχείριση της ευρωπαϊκής φύσης. Για πολλούς   η φύση   είναι ένα εξωτερικό «ντεκόρ», ασύνδετο ή άσχετο με τον τρόπο ζωής. Για την βασική αυτή παρερμηνεία  υπεύθυνο εν πολλοίς είναι το ίδιο το Οικολογικό  Κίνημα, που δεν  μπήκε στον κόπο να εξηγήσει σταθερά και επίμονα ότι πραγματεύεται συνθήκες ζωής που εισπράττονται  ως κοινωνικό εισόδημα, κοινωνικός μισθός κλπ. Εξ άλλου σε αυτό το κίνημα, πριν από μερικές δεκαετίες, πρωτοευδοκίμησε  το επίθετο «ολιστικός-ή-ό», ως δήλωση ενδιαφέροντος για την ολότητα των όρων ζωής και ως  αιχμή στον μονοδιάστατο οικονομισμό :  Γι αυτό και θα έπρεπε  το  συγκεκριμένο πρωτοπόρο νόημα – χωρίς  αβανγκαρντιστικά συμπλέγματα – να τίθεται και να επεξηγείται  σε κάθε ευκαιρία. 

Να δηλώνεται παντού και παντοιοτρόπως  ότι το λεγόμενο περιβάλλον και οι λεγόμενοι οικότοποι και οι λεγόμενες προστατευόμενες περιοχές δεν είναι για να γίνεται κουβέντα, αλλά για να περιφρουρείται μια ζωτική διάσταση της ανθρώπινης κατάστασης…

Λέγαμε όμως για την κομισιόν , που «διαβουλεύεται» ( 30/4-24/7) για κρίσιμα ζητήματα ποιότητας ζωής, μέσα σε ένα πολιτικό περιβάλλον εξαιρετικά τοξικό.  Όπου  αρχίζουν να «σκάνε» όροι όπως  «μείωση της περιβαλλοντικής γραφειοκρατίας»,  «εκσυγχρονισμός», «συμμόρφωση με την επιστημονική πρόοδο» και άλλα ηχηρά παρόμοια.

Στην Ευρώπη  περισσότερες από 100  περιβαλλοντικές οργανώσεις έχουν κινητοποιηθεί για να αποτρέψουν μια προσχηματική διαβούλευση με στόχο την «επαναδιαπραγμάτευση» βασικών δεδομένων  της ποιότητας ζωής. Στην Ελλάδα το WWF, η Ορνιθολογική, η Ελληνική Εταιρεία και το Μεσόγειος, καταδεικνύουν  τις ύποπτες μεταρρυθμίσεις που κάποιοι θέλουν να εισάγουν – αντί τήρησης της υφιστάμενης και επαρκούς περιβαλλοντικής νομοθεσίας…