Του Γιάννη Μαύρου
Αγαπητέ Αλέξη,
Δεν θα δεχόμουν στη θέση σου την
πρόσκληση-πρόκληση της Καγκελαρίου Μέρκελ, τη στιγμή που η Γερμανική Κυβέρνηση
τηρεί απροκάλυπτα εχθρική στάση απέναντι στην Ελλάδα και κορυφαίοι επιτελείς της
επιδίδονται σε ιταμές δηλώσεις εναντίον μας, υποθάλποντας και παροξύνοντας το
ανθελληνικό κλίμα που επικρατεί στη γερμανική κοινή γνώμη. Μια παρόμοια
επίσκεψη θα απαιτούσε, εκτός από την αντιστροφή του τελευταίου, σοβαρή
προετοιμασία και διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών προκειμένου να συμβάλλει
ουσιωδώς στη γεφύρωση των μεταξύ μας διαφορών και την επίλυση των προβλημάτων
που μας χωρίζουν. Δεν αναφέρομαι στη στάση της Γερμανίας στα όργανα της
Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τις διαπραγματεύσεις για το χρέος και τη διέξοδο
από την κρίση. Αυτά είναι πολιτικά θέματα που θα ‘πρεπε να συζητούνται σε επίπεδο Συνόδου Κορυφής και όχι Eurogroup, όπως δυστυχώς έχουμε επιτρέψει. Αναφέρομαι στα διμερή και βέβαια
πρωτίστως στο μέγιστο εθνικό θέμα μνήμης και χρέους, αυτό των γερμανικών
οφειλών προς την Ελλάδα. Είμαι ευτυχής και σε συγχαίρω που ανέδειξες το θέμα
στις Προγραμματικές Δηλώσεις και επικροτώ τη στάση και τις πρωτοβουλίες της
Προέδρου της Βουλής και του Υπουργείου Άμυνας.
Με δεδομένη όμως την πάγια
απορριπτική θέση της Γερμανίας στο θέμα και ιδιαίτερα μετά τις πρόσφατες σχετικές
δηλώσεις Γερμανών κυβερνητικών αξιωματούχων, η πρόσκληση στο Βερολίνο και η από
μέρους σου αποδοχή της συνιστά πρόκληση και με την έννοια ότι (προ)καλείσαι να θέσεις
το θέμα κατά τον πιο επίσημο τρόπο, διαχωρίζοντάς το όμως ταυτόχρονα σαφώς από τα
τρέχοντα οικονομικά ζητήματα που είναι στην ατζέντα.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι
δεν πρέπει να τεθεί το θέμα στη συνάντηση του Βερολίνου γιατί αναπόφευκτα θα
υποβαθμιστεί και θα δηλητηριάσει το κλίμα της συνάντησης, δίνοντας λαβή στην
προπαγάνδα που θέλει να εμφανίσει τις ελληνικές διεκδικήσεις ως όψιμες λόγω των
οικονομικών αδιεξόδων που αντιμετωπίζει η Χώρα και πάντως στρεφόμενες κατά του
Γερμανικού Λαού. Συμφωνώ ότι αυτό είναι ένα ρίσκο αλλά είναι ένα ρίσκο που πρέπει να πάρεις γιατί αν δεν το θέσεις θα είσαι εσύ αυτός που το υποβαθμίζεις και θα δώσεις
λαβή στη μομφή ότι το ζήτημα τίθεται για εσωτερική κατανάλωση, επισύροντας την
περιφρόνηση των Γερμανών και ενισχύοντας την αλαζονεία τους. Το ζήτημα είναι πώς τίθεται το θέμα, όχι αν πρέπει να τεθεί.
Ο σαφής διαχωρισμός που προανέφερα
επιβάλλει να προταχθεί το θέμα, να αποτελέσει τη δική μας ατζέντα ή μάλλον το δικό μας «γήπεδο», αυτό της
Δικαιοσύνης και της Ηθικής, αυτό στο οποίο έχουμε το συντριπτικό πλεονέκτημα.
Αυτό το πλεονέκτημα πρέπει να το αξιοποιήσουμε όχι μόνο στη «διαπραγμάτευση» με
την Καγκελάριο αλλά επικοινωνιακά, απευθυνόμενοι στον Γερμανικό Λαό. Η επίσκεψή σου είναι μια μοναδική
ιστορική ευκαιρία να περάσουμε σε μια γενική αντεπίθεση φιλίας που θα συνδυάζει
τη σθεναρή και ανυποχώρητη απαίτηση αναγνώρισης των δικαίων μας με την έκκληση
στα υψηλότερα αισθήματα του Γερμανικού Λαού, αυτά της δικαιοσύνης και της
γενναιοφροσύνης.
Ένας εκ μέρους σου εύστοχος επικοινωνιακά χειρισμός και
αξιοποίηση της περίστασης, χωρίς φόβο και πάθος, αλλά με ψυχή, μπορεί να συγκλονίσει
τη γερμανική κοινή γνώμη και να λειτουργήσει καταλυτικά για την οικοδόμηση μιας
πραγματικής ελληνο-γερμανικής φιλίας με όρους δικαιοσύνης και ισοτιμίας,
θεμέλιο της νέας Ευρώπης των εθνών και των λαών που χρειαζόμαστε και που έχει
ωριμάσει στη συνείδηση του κόσμου.
Έχεις την εύνοια της τύχης να
βρίσκεσαι σε θέση που μπορείς να συμβάλλεις αποφασιστικά στην ιστορική στροφή
της Χώρας και της Ευρώπης. Έχεις την εντολή της ψήφου του Ελληνικού Λαού και τη
στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του. Έχεις την ευχή της Ασημίνας και των
αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.
Προχώρα!
Συντροφικά
Γιάννης Μαύρος
Ιδρυτικό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ
Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου
Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
