ΟΧΙ

ΟΧΙ
ΟΧΙ και από τους Γερμανούς ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015

Το «μετά» του Σκουρλέτη ….


Με αφορμή τη δήλωση του Υπουργού  Εργασίας Π. Σκουρλέτη για την προτεραιότητα των ρυθμίσεων υπέρ των επιχειρήσεων έναντι της  επαναφοράς του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ (1.2.15), δεν μπόρεσα να αποφύγω ορισμένες δηλητηριώδεις σκέψεις όσον αφορά  τη χρησιμοποίηση του  επιρρήματος «μετά» . Λόγου χάρη στο ότι επί «Υπαρκτού Σοσιαλισμού» λεγόταν στον λαό «ζήστε μέσα στην στέρηση  προσωρινά και  ΜΕΤΑ θα έλθει το Βασίλειο της αφθονίας»… Στη προμνημονιακή περίοδο είχαμε τα δεξιά «ΜΕΤΑ» , όταν λ.χ. οι καθηγητές εκαλούντο να διδάξουν τώρα και  να συζητηθεί το θέμα τους σε εύθετο χρόνο  ή οι δασοπυροσβέστες  να  δουλέψουν το καλοκαίρι  με τις πυρκαγιές περιμένοντας  διαπραγματεύσεις με τους υπηρεσιακούς παράγοντες   όταν  πέσουν τα πρώτα χιόνια….
Παραπέρα δεν θα σχολιάσω τα αιτήματα διαφόρων προς τον υποφαινόμενο – να μιλήσει μεν  για την πολιτική εξαπάτηση του ΣΥΡΙΖΑ από τους  Οικολόγους  Πράσινους  και τον  κηδεμόνα τους Κον Μπεντίτ, αλλά «Μετά» τις εκλογές - έστω και αν στη συμβατική πολιτική ισχύει το αξίωμα : «μετά την απομάκρυνση εκ της κάλπης ουδέν λάθος αναγνωρίζεται»…
Το «μετά»  αυτού του κειμένου  είναι άλλου τύπου :  Δηλαδή αφορά τα 751 ευρώ των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, που για αρκετές επιχειρήσεις «απειλούμενες με εξαφάνιση» είναι κρίσιμα. Έχοντας εξ αρχής την άποψη ότι μόνο η παραγωγική ανασυγκρότηση μπορεί να συνεπιφέρει αύξηση της απασχόλησης,  των μισθών, των ημερομισθίων, των συντάξεων, προσέγγισα κι εγώ  μαζί με άλλους συναγωνιστές το ζήτημα των προτεραιοτήτων και των μέτρων μεγάλης κλίμακας, που θα άνοιγαν το δρόμο για την θεσμική αλλά και για την «πρωτοβουλιακή» αύξηση του κατώτατου μισθού, μέσα από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.
Τα μέτρα κατά της ανεργίας – φυσικά όχι  του είδους «κάποιοι εργάτες να σκάβουν λάκκους και κάποιοι άλλοι να τους κλείνουν» -   θα άλλαζαν σταδιακά τους συσχετισμούς δυνάμεων με την εργοδοσία και θα επέτρεπαν  αυξήσεις μισθών.
  Προς την ίδια κατεύθυνση (μείωση της ανεργίας)  θα λειτουργούσαν τα μέτρα ανάπτυξης του παραγωγικού δημόσιου τομέα αλλά   και «διέγερσης» του αυτόνομου κοινωνικού τομέα , με στόχο την παραγωγή υπηρεσιών και προϊόντων. Τα μέτρα υποστήριξης της εγχώριας παραγωγής  με στόχο την υποκατάσταση εισαγωγών θα παρήγαγαν επίσης απασχόληση και δια μέσου της αυξημένης ζήτησης εργατικού δυναμικού θα τροποποιούσαν ευνοϊκά τους συσχετισμούς με την εργοδοσία.
Κοντολογίς, για να είναι το 751 πραγματικό και όχι εικονικό, πρέπει να πατήσει  σε άλλους  συσχετισμούς κοινωνικών δυνάμεων. Καλύτερα να προσληφθούν 10 άνεργοι σε πραγματικά παραγωγικές δουλειές με ένα 500αρικο, παρά να απασχολούνται  επισφαλώς  5 εργαζόμενοι με 751…