Μια άλλη λιτότητα είναι εφικτή

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 25.10.14

Σε ένα διήγημά του («Σχεδόν τέλειο», ΝΕΑ,1994) ο Ιάκωβος Καμπανέλης  υποστηρίζει την ανάγκη της «λογολιτότητας», της «πάταξης της  λογοδιαφυγής  και του λογοπληθωρισμού».Ο ίδιος  υπενθυμίζει ότι ο Καβάφης «εποίησε» ένα από τα πλέον διάσημα   ποιήματά του, το  «Περιμένοντας τους βαρβάρους», μόνο με 264 λέξεις…..

Χάρη  στην επιμονή του λογοτέχνη Γιάννη Πατίλη   να οργανώσει μια  εστία υποδοχής  μίνι διηγημάτων   («Μπονζάϊ»), η προδρομική αυτή συνηγορία υπέρ  της λιτότητας ήλθε στην επιφάνεια και  μπορεί να περιμένει  την εφαρμογή της από τους χρήστες του λόγου. Eίναι όμως μόνο αυτοί που χρήζουν νουθεσίας;   Όχι βέβαια ! Γιατί η χρήση διαφόρων εκφραστικών μέσων, όπως λόγου χάρη είναι τα σπρέϊ, οι μπογιές, τα αυτοκόλλητα, οι αφίσες και  οι επιφάνειες κτιρίων και τοίχων, υποδηλώνει   συνηθέστατα μιαν απίθανη φλυαρία -  όταν δεν πρόκειται για απλό βανδαλισμό. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη πρωτεύουσα στο κόσμο με τέτοιο αριθμό  μηνυμάτων ανά τετραγωνικό μέτρο τοίχων, όσο η Αθήνα. Στα Βαλκάνια οπωσδήποτε όχι.

 Σε ένα άρθρο της κυρίας Νεγρεπόντη-Δεληβάνη  («Παρατηρήσεις στο οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ») που κάθε άλλο παρά αντιπολιτεύεται τη  σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση,  σημειώνω  τον δυσμενή  σχολιασμό της για το μέγεθος του προγράμματος : Είναι  365 σελίδες και εμπεριέχει ιδέες επί παντός του επιστητού.

Βεβαίως ένα κόμμα με μια τέτοια  πολιτική  αποστολή δεν μπορεί να λειτουργεί με  πολιτικά τηλεγραφήματα , όμως δεν  μπορεί να εκδίδει εγκυκλοπαίδειες εκεί που απαιτούνται λιτά και εύχρηστα  κείμενα.

Η Ελλάδα ως γνωστόν έχει θαφτεί από διάφορα  μεγάλα κείμενα  :  Λόγου χάρη από τη Συνθήκη  του Μάαστριχτ των 42.000 λέξεων, που πέρασε ομολογημένα αδιάβαστη από τους βουλευτές. Ή από το Μνημόνιο του Φεβρουαρίου του 2012, με τις 700 σελίδες, που διανεμήθηκε στους Βουλευτές αποβραδίς για να ψηφιστεί την άλλη ημέρα (!),επίσης χωρίς να αναγνωσθεί , κατά την μαρτυρία  του ίδιου του Χρυσοχοϊδη . Όσον αφορά την Κύπρο, αυτή  τέθηκε  το 2004 ενώπιον ενός υποψηφίου Συντάγματος που είχε   μέγεθος 33.000 λέξεων- κατά πολύ μεγαλύτερο του ελληνικού συντάγματος των 24.300 λέξεων…

Στην Ελλάδα και στην Αριστερά   υπάρχουν αρκετοί  με   πληθωριστικό λόγο  που πιστεύουν  ότι είναι απλώς  πληθωρικοί. Πάνω σε αυτή την κατάσταση   πάτησε και η Σ. Βούλτεψη για να δικαιολογήσει τον αποκλεισμό της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη (13.9.14) από τα κρατικά κανάλια : Κάνοντας την τρίχα τριχιά και επιστρατεύοντας  το αρνητικό παράδειγμα του Φιντέλ Κάστρο, που έβγαζε λόγους 8ωρης διάρκειας…

Παρ’ όλα αυτά   προτιμώ  τον πληθωριστικό λόγο  με τις παιδαγωγικές επαναλήψεις νοημάτων  έναντι του σοβαροφανούς  τοιούτου των μνημονιακών «λογίων», που αυτοαπαλλάσσονται  από την υποχρέωση της τεκμηρίωσης  :  Το μη χείρον βέλτιστον, που λένε…..