Η βλακεία είναι αειφορική

O  Παζολίνι  έλεγε  κάποτε  ότι στην  Ιταλία χωρίς γυναίκα  και ΙΧ , δεν είσαι τίποτε….Στην Ελλάδα την ίδια  περίοδο, ακόμη και χωρίς γυναίκα μπορούσε κάποιος να είναι  κάτι, αρκεί να είχε ΙΧ…

Τα πράγματα ήλθαν όπως ήλθαν, στην αφετηρία  είχαμε ένα γηραλέο στόλο αυτοκινήτων ,  δια μέσου του οποίου γίνονταν πολλά, συμπεριλαμβανομένης της ερωτικής προσέγγισης υπό  το ιχθυολογικό σημαίνον «καμάκι».  Στη συνέχεια ήλθε το μεγάλο μπουμ  , ήλθε η ανανέωση του στόλου, όμως ο κύκλος επρόκειτο να κλείσει   με τις καταθέσεις πινακίδων  κυκλοφορίας και  αρκετούς   «Τζυπάνθρωπους» (πηγή : διαδίκτυο) να καταντούν  από άνθρωποι του Κάμελ  άνθρωποι του φίατ  – μικρού μάλιστα κυβισμού…

Στις αρχές του 2010 οι εισαγωγείς αυτοκινήτων διαμαρτυρήθηκαν   προς τη κυβέρνηση για την  κάθετη  πτώση  των πωλήσεων ΙΧ. Η κυβέρνηση ουδόλως αντέδρασε, όπως  ουδόλως αντέδρασαν  και οι  οικολογούντες. Ελάχιστοι τότε είπαμε,  ότι η μείωση των εισαγωγών βελτιώνει το εμπορικό ισοζύγιο , ενώ επίσης υπαγορεύει την καλύτερη συντήρηση των υπαρκτών ΙΧ και έτσι  ενισχύει τον ελληνικό επισκευαστικό κλάδο(συνεργεία). Κι ακόμη υπογραμμίσαμε   ότι ο σκληρός δίσκος της οικολογίας εμπεριέχει την μακροβιότητα και αποκρούει το φαύλο κύκλωμα   παραγωγής και εν συνεχεία σκουπιδοποίησης  καταναλωτικών αγαθών – στη προκειμένη περίπτωση αυτοκινήτων.

Η παρακμή του ΙΧδισμού υπό συνθήκες κρίσης ήταν αναπόφευκτη, όμως  δεν έκανε περιττή την επιβίωση της  κινηματικής προβληματικής που αναδύθηκε  το 1987  υπό την ετικέτα Car Free Day (Ημέρα χωρίς αυτοκίνητα) . Αυτήν  διαδέχθηκε  το μετριοπαθέστερο Car free cities,(πόλεις χωρίς αυτοκίνητα), που   κρίθηκε επίσης   ενοχλητικό από τους ευρωπαράγοντες ώστε να δώσει τη θέση του στην   συνετή «Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας»….

 Και τώρα αρχίζει  η κακοδιαχείριση του επιθέτου βιώσιμος-η-ον, που ο κομφορμισμός προτάσσει  παντός ιδεολογικού επιστητού : «Η συνετή εβδομάδα» δεν εστίασε στην ανάγκη περιστολής  της κινητικότητας  προς όφελος της ποιότητας ζωής και  της οικονομίας  καυσίμων. Αυτά τα αιτήματα  ενοχλούσαν την αυτοκινητοβιομηχανία, που ήταν  ήδη  «τσαντισμένη»   από την εποχή του Car free cities…

Εκτός από ένα σύνολο προσκοπικών ευχολογίων και  μίνι παρεμβάσεων,  η «συνετή εβδομάδα» πρόσφερε  ελάχιστα σε μια ολιστική προσέγγιση του κυκλοφοριακού προβλήματος. Μάλιστα  η έμφαση που έδωσε στις οικονομικές παραμέτρους και στην ασφάλεια, παρέκαμψε το στοιχείο της άνεσης και του ευχάριστου χαρακτήρα της μεταφορικής ενέργειας. Παρέκαμψε δηλαδή κάτι οικείο  στους ασχολούμενους με τις αερομεταφορές,  κάτι που πριν 20 χρόνια εμφιλοχώρησε στο πρόγραμμα του ΥΠΕΧΩΔΕ «Αττική SOS»,  υπό τη μορφή των πλωτών μεταφορικών μέσων (!!!) στην Αττική – κυρίως στη γραμμή Πειραιάς-Σούνιο :  Τότε, η λαλιωτική εξουσία είχε ακούσει την εισήγησή μας και είχε εντάξει στις στοχεύσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ μια μεταφορά χρονοβόρα μεν, πλην όμως αισθητική και ευχάριστη…..