Ο Νικολόπουλος βάλλει εναντίον των ΠΑΣΟΚοειδών….

 Ο Ηλίας Νικολόπουλος, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του ΔΗΚΚΙ, δεν χαρίζεται στο χαμαιλεοντικό ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και στον εικονικό αντιφασισμό του….Αντίθετα εξωτερικεύει μια άποψη, που δείχνει ότι ο πολιτικός σκοπός πρέπει να ενσωματώνεται στο πολιτικό μέσο, ότι ο «προοδευτικός μακιαβελισμός» αδυνατεί να αντιμετωπίσει ριζικά  την αντιδημοκρατική πανούκλα. Λέει ο υποψήφιος Ευρωβουλευτής : « ... η δημοκρατία δεν πρέπει και δε μπορεί να χρησιμοποιεί μέτρα ολοκληρωτισμού για να αντιμετωπίζει τον ίδιο τον ολοκληρωτισμό και τους πυρήνες του….»

Όλο το κείμενο της απάντησης του Νικολόπουλου σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΠΑΣΟΚ :

 Ο κ. Βενιζέλος αφού κατάφερε σε χρόνο ρεκόρ να αποτελειώσει και να μετατρέψει σε πολιτικό φάντασμα – υποζύγιο του κ. Σαμαρά και της Αβερωφικής δεξιάς, το κόμμα που ίδρυσε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου, έχασε πλέον κάθε έλεγχο. Απορροφημένος στο πώς θα καμουφλάρει πίσω από αλλότριους τίτλους ( ΕΛΙΑ κλπ) τα υπολείμματα του πάλαι - ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ, απώλεσε κάθε επαφή με την πραγματικότητα.

    Ο φασισμός αντιμετωπίζεται πρωτίστως ιδεολογικά και με το βάθεμα της δημοκρατίας και όχι με τον παραμερισμό και την απαξίωση του Εθνικού Κοινοβουλίου

Τα πάντα για τη Σαμπιχά, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ασκός του Αιόλου

Της Βασιλικής Σιούτη

Το θέμα, αναμφισβήτητα άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους χειρισμούς του και τώρα επιχειρεί να το κλείσει. Πρωταγωνίστρια εξίσου απροσδόκητα και μάλλον παρά τη θέλησή της , καθώς στοχοποιήθηκε άγρια, μία νέα γυναίκα Ρομά, η Σαμπιχά Σουλειμάν. Και από δίπλα, ο άλλος υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Χριστόπουλος, που δήλωσε ότι δύσκολα θα μπορούσε να είναι μαζί της στο ίδιο ψηφοδέλτιο και του οποίου οι θέσεις για τα μειονοτικά και εθνικά ζητήματα προκαλούν νέες αναταράξεις στο εσωτερικό του κόμματος.

Η Κουμουνδούρου επισήμως δηλώνει ότι θέμα αυτό έχει κλείσει, παρά τους κλυδωνισμούς που προκαλούσε μέχρι χθες.

Δεν είναι ωστόσο καθόλου σίγουρο ότι το θέμα αυτό θα υποχωρήσει, ή αν υποχωρήσει , ότι δεν θα ξαναεμφανιστεί πάλι μέχρι τις 25 Μαΐου. Κι αυτό γιατί άνοιξε ο ασκός του Αιόλου, φανερώνοντας την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ στα εθνικά θέματα, για τα οποία δεν υπάρχουν με σαφήνεια διατυπωμένες θέσεις για πολλά κρίσιμα ζητήματα. Είναι γνωστό ότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δύο (τουλάχιστον) πλευρές με αντικρουόμενες απόψεις. Με την είσοδο των «προσφύγων» του ΠΑΣΟΚ, η πλάστιγγα έγειρε πιο πολύ στη μια πλευρά, καθώς τα περισσότερα στελέχη και οι ψηφοφόροι που πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ ανήκουν κυρίως στην πάλαι ποτέ αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ (Σακοράφα, Κουρουπλής, Νέος Αγωνιστής κ.α) που έχει ψηλά στην ατζέντα της τα θέματα εθνικής ανεξαρτησίας. Η άλλη πλευρά, του πάλαι ποτέ Συνασπισμού όμως, (που ενισχύθηκε με στελέχη σαν τον Χριστόπουλο, της εκσυγχρονιστικής κεντροαριστεράς) και παθαίνει αλλεργία με τον προσδιορισμό «εθνικό», έχει μικρή επιρροή αριθμητικά, αλλά διαθέτει μεγάλη ισχύ στην κομματική γραφειοκρατία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφύγει να ξεκαθαρίσει τις θέσεις του στα θέματα αυτά, ακριβώς επειδή διχάζουν το εσωτερικό του.

Αυτό όμως καθόλου δεν καθησυχάζει τους ψηφοφόρους του 2012, που διαπιστώνουν αυτές τις μέρες την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ στο συγκεκριμένο ζήτημα, ενώ η Ν.Δ δείχνει διατεθειμένη να αξιοποιήσει το αναπάντεχο δώρο που της έκανε ο αντίπαλος.

ΚΡΗΤΗ: Αλυσίδα σκαφών για τα χημικά της Συρίας

Αλυσίδα  σκαφών βρίσκεται σε εξέλιξη  από τα Σφακιά μέχρι και τη Γαύδο, αποτελούμενη  από φουσκωτά, αλιευτικά σκάφη και επιβατικά. Η κίνηση αυτή ξεκίνησε  την Κυριακή του Θωμά στις 27 Απριλίου, ημέρα δηλαδή που άρχισε  η πρώτη  υδρόλυση  των χημικών της Συρίας εν πλω. Η αλυσίδα εκτείνεται σε  απόσταση περίπου 20 ναυτικών μιλίων, με στόχο την απαγόρευση  διέλευσης στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στα Σφακιά και τη Γαύδο.

Την αλυσίδα οργανώνουν τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Χανίων σε συνεργασία των κατοίκων των Σφακίων και του Παγκρήτιου Όμιλου Φουσκωτών Σκαφών, καθώς και ψαράδων.

H «Mακεδονία» με το όνομά της, η Νότια (Ελληνική) Μακεδονία ψάχνει για όνομα…

Έχουμε πει επανειλημμένα για την υπόθεση της Βόρειας Μακεδονίας(Σκόπια):  Οι άνθρωποι  αυτοί είναι αναπόφευκτο να ονοματίζονται με βάση το όνομα της περιοχής, χωρίς αυτό να τους επιτρέπει να «καπελώνουν» τους άλλους κατοίκους της ευρείας Μακεδονίας  (Έλληνες και Βούλγαρους) και χωρίς να λένε εκείνες τις απίθανες κοτσάνες  για την ιστορία τους, που έκαναν τον αείμνηστο Κύρο Γκληγκόρωφ(πρώτο Πρόεδρο της FYROM ) να τους παίρνει στο ψιλό…

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/01/blog-post_2472.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/01/blog-post_03.html

Τα πράγματα είναι τόσο καθαρά !

 Και όμως, ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου, παρά την (ορθή) κομματική γραμμή υπέρ της γεωγραφικής ονομασίας, βγήκε να πει «Σας αποκαλώ Μακεδονία», σε αυτούς που ολοφάνερα περιμένουν πατήματα για να ανοίξουν ιστορίες, αλυτρωτισμούς  και νέα μίση…

Η  στάση του Κούλογλου ήταν προφανώς Ηροστράτεια, φιγουρατζίδικη, ευτελής. Ήταν όμως και κάτι άλλο- δηλαδή δειλή : Ενώ το επίμαχο σημείο των δηλώσεών του ήταν το «Σας αποκαλώ Μακεδονία», η ανταπάντησή του στις έξωθεν βολές  αναφερόταν σε άλλα θέματα, π.χ. στο ρόλο του Σαμαρά…..

Ο άνθρωπος έκανε τη δουλίτσα του, ακούστηκε όπως επιθυμούσε   και επανέκαμψε στη φωλιά του…

Περιφέρεια και ΣΥΡΙΖΑ

Στις 28.2.14 έστειλα μήνυμα  SMS στους συναγωνιστές της Περιφερειακής Παράταξης  «Αττική συνεργασία –ΟΧΙ στο Μνημόνιο»  ζητώντας  σύγκληση της Παράταξης για την αντιμετώπιση των επειγόντων θεμάτων της συγκυρίας, φυσικά και των εκλογών.

 Πήρα  δυο αλλά «λεόντιες» απαντήσεις, από τη Ρένα Δούρου και τον Αλέξη Μητρόπουλο,  φιλικές προς  το αίτημά μου. 

Τα πράγματα όμως έδειξαν    «φίλη μεν η Δημοκρατία, φιλτέρα δε  η εξουσία των παραγόντων ».  Ο διορισμός   των «περιφερειακών υποψηφίων»  + η μετονομασία της παράταξης σε  «Δύναμη ζωής» ,   ακολούθησαν  διαδρομές   αδιαφάνειας, τις οποίες ο υποφαινόμενος  ουδόλως είχε διάθεση να διανύσει .

Φυσικά η  χρήση παλαιοκομματικών μεθόδων  και η άνωθεν επιλογή προσώπων για αυτοδιοικητικά πόστα , δεν αγγίζει   ανθρώπους που αξιοποιούν κινηματικά  το χρόνο τους, όμως   εμπνέει ανησυχία για την έκβαση του  αντιμνημονιακού αγώνα. Όντας σταθερά  μέτοχος αυτού του αγώνα,  ισχυρίζομαι  ό,τι και ο αείμνηστος Κάρολος ισχυρίστηκε  τσιτάροντας  το Δάντη : «Είπα κι έσωσα την ψυχή μου». Δηλαδή,  δεν έκρυψα το χάλι κάτω από το χαλί μιας   παράταξης με φωτογένεια….

Γιάννης  Σχίζας

*Υποψήφιος  Αντιπεριφερειάρχης  της «Αττικής Συνεργασίας – όχι στο μνημόνιο» στις εκλογές του 2010

 Σχετικά

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2010/11/blog-post_5731.html

Το ευρωπαϊκό χαλί στον Ερντογάν και η σιωπή της Αθήνας

Του ΣΩΤΗΡΗ ΣΙΔΕΡΗ

Η πολύχρονη δυσλειτουργική σχέση Τουρκίας -Ευρωπαικής Ενωσης,  που πολλές φορές προκαλεί αμηχανία ακόμη και στους φιλότουρκους της γηραιάς ηπείρου και στους ευρωπαιστές της Αγκυρας, εισέρχεται σε κρίσιμη περίοδο, άγνωστο όμως προς ποιά κατεύθυνση, λόγω των τεράστιων γεωπολιτικών αλλαγών που συντελούνται και της στήριξης που παραδοσιακά είχε η Άγκυρα από ισχυρούς κύκλους στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

Αυτή την στιγμή στις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας δεν λειτουργεί κανένας δημοκρατικός και θεσμικός κανόνας. Τίποτα δεν υπάρχει που να μπορεί κάποιος να υποστηρίξει , χωρίς να γίνει γραφικός,  για το ότι συντρέχουν λόγοι για την συνέχιση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Για παράδειγμα, η ΕΕ και το Συμβούλιο της Ευρώπης επέβαλλαν κυρώσεις στη Μόσχα για την κρίση της Κριμαίας, αλλά , ιδιαίτερα το Συμβούλιο της Ευρώπης, που γίνεται όλο και πιό επιλεκτικό στις ευαισθησίες του, δεν έχει θέσει ζήτημα Τουρκίας για την παραβίαση όλων των δημοκρατικών κανόνων από τον Ερντογάν που εξελίσσεται σε κλασικό μεσανατολικό δικτάτορα, πέραν κάποιων υποκριτικών δηλώσεων περί «ανησυχιών».

Αυτό είναι το απόλυτο πολιτικό θέατρο.

Ρωσία, «Μνημόνια», ελληνική-κυπριακή εξωτερική πολιτική

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου 

«Οι Αμερικανοί μας κατέστρεψαν στα πιο ζωτικά εθνικά θέματα, κυπριακό και Αιγαίο. Οι Ευρωπαίοι κατέστρεψαν την οικονομία μας. Εμείς γιατί πάμε και ψηφίζουμε στον ΟΗΕ υπέρ αυτών και εναντίον της Ρωσίας;»

Το ερώτημα θέτει υψηλά ιστάμενος κρατικός παράγων, γνωστός για τη δραστήρια θέση του, διαχρονικά, υπέρ της ανάπτυξης των ελληνορωσικών σχέσεων,αναφερόμενος στην πρόσφατη ελληνική και κυπριακή απόφαση να ψηφίσουν το αντιρωσικό ψήφισμα γα την Κριμαία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Το ερώτημα είναι ακόμα σημαντικότερο στο μέτρο που η Μόσχα παραμένει το σημαντικότερο ίσως δυνητικό «χαρτί» που μπορεί να παίξουν Αθήνα/Λευκωσία αν θελήσουν/αναγκαστούν, να δώσουν τη «μεγάλη μάχη», διακόπτοντας τις πολιτικές που υπαγορεύουν οι Πιστωτές και ανακτώντας την ανεξαρτησία τους, αλλά και ξεφεύγοντας από «γεωπολιτικές τρόικες» που επιδιώκουν, καθώς «βρήκανε παπά, να θάψουνε πεντέξι» στα ελληνικά εθνικά θέματα, ξεκινώντας από το κυπριακό και εκμεταλλευόμενες την οικονομική θέση Ελλάδας-Κύπρου, για να επιβάλλουν ιδιαιτέρως επαχθείς «λύσεις».

«Δεν μπορεί», συνέχισε ο ίδιος παράγων, «να πηγαίνουμε πενήντα χρόνια στη Μόσχα, να μας υποστηρίξει για το κυπριακό στο Συμβούλιο Ασφαλείας, και τώρα, στο πιο ζωτικό θέμα για τους Ρώσους, να ψηφίζουμε εναντίον τους για να μη δυσαρεστήσουμε Βερολίνο και Ουάσιγκτων, από τους οποίους εισπράττουμε μόνο καρπαζιές και περιφρόνηση!».

Λύση για την Κύπρο με βάση τις Διαπραγματεύσεις;

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

 Συζητάμε από καιρού εις καιρόν ,  για το Κυπριακόν, εν Αθήναις.. συνήθως – σχεδόν πάντα- όταν τα πράγματα ζορίζουν.. όπως το 2004 κατά του «Σχεδίου Aνάν», όπως τώρα που σερβίρεται πάλι  ένα  νέο κατασκεύασμα «λύσης» τύπου «Σχεδίου Ανάν» . ‘Όπου, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, έχουμε το «άτοπον» ενός υπό κατασκευήν Ομοσπονδιακού «Συντάγματος»,  μιας «Ομοσπονδίας» ή Συνομοσπονδίας,  με άνισα τα δύο Εθνοτικά μέρη.. 

  Ως συνήθως, πριν την (επαν)έναρξη των όποιων διαπραγματεύσεων, προκύπτει  σκλήρυνση της Τουρκοκυπριακής πλευράς, βοηθούμενη και από την αιώνια  εμμονή του ΑΚΕΛ να φαντάζεται πράγματα για τους Τουρκοκυπρίους που απλά δεν υφίστανται (Σήμερα το ΑΚΕΛ, για να ευλογήσει τα γένια του, ζητά η διαπραγμάτευση των δύο πλευρών να επανεκκινήσει από το σημείο όπου σταμάτησε το 2012 μεταξύ Ταλατ-Χριστόφια).

 Επιστρατεύονται στη λογική αυτή , κυρίως από την Τ/Κ πλευρά, διάφορα, μεταξύ των οποίων και τα  Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), για τα οποία γίνεται λόγος και στο κοινό ανακοινωθέν. Σε συνέχεια μιας άλλης (πολλοστής) ελληνικής υποχωρήσεως, προβάλλεται ως θέμα ΜΟΕ η επιστροφή της περίκλειστης πόλεως της Αμμοχώστου. Η επιστροφή της Αμμοχώστου όμως, ήταν μέρος της Συμφωνίας Κυπριανού - Ντενκτάς το 1979 και περιελήφθη σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η απόδοσή της στην ελληνική πλευρά θα έπρεπε να γίνει ως χειρονομία καλής θελήσεως,  χωρίς οποιοδήποτε αντάλλαγμα.

ΚΥΡΤΣΕ ΚΥΡΤΣΕ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ;

Εδώ ο Κύρτσος, εκεί ο Κύρτσος, που είναι ο Κύρτσος;  Κάποτε με τον Καρατζαφέρη, κάποτε σοβαρός αναλυτής και επικριτής της κυβέρνησης, τώρα  υμνητής και υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ…Θλιβερή πραγματικά εξέλιξη, εσωτερικό τσαλάκωμα πρωτοφανές, ανάλογο με αυτό της κ. Βούλτεψη…

Μόλις πριν τρείς μήνες,  αυτός ο ίδιος έγραφε στην εφημερίδα FREE SUNDAY (21/1/2014) για να δηλώσει  ότι το «πρωτογενές πλεόνασμα είναι ανύπαρκτο».

Οπότε  δικαίως τον παρέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ τσιτάροντάς του κατάμουτρα  τα δικά του λόγια . Να τι έλεγε ο Κύρτσος :

«Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο εφόσον δεν βασίζεται στις οικονομικές και δημοσιονομικές επιδόσεις της χώρας. Προκύπτει μέσα από μία πολιτική συμφωνία της κυβέρνησης Σαμαρά και της τρόικας για τον τρόπο υπολογισμού της λεγόμενης «άσπρης τρύπας» των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης, των ΟΤΑ και ορισμένων ΔΕΚΟ. Η κυβέρνηση ζήτησε να υπολογιστεί η «άσπρη τρύπα» με ένα τρόπο που εγγυάται την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος το 2013 για να μπορεί να επιχειρηματολογεί υπέρ του ελληνικού success story.»...

«Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η βελτίωση της δημοσιονομικής διαχείρισης είναι σε μεγάλο βαθμό θεωρητική. Κατασκευάστηκε με την αλλαγή των κανόνων υπολογισμού της λεγόμενης «άσπρης τρύπας» και δεν έχει σχέση με τις πραγματικές δημοσιονομικές επιδόσεις που παραμένουν εξαιρετικά προβληματικές.»....

«Το ουσιαστικά ανύπαρκτο πρωτογενές πλεόνασμα αξιοποιείται από όλες τις πλευρές για να αναπτυχθεί μία ενδιαφέρουσα πολιτική μυθολογία…...

Εκδήλωση Μνήμης στις 7 Μαΐου 2014

Πρόσφατα, ο ηλεκτρονικός τύπος έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην προσέλευση χιλιάδων Τούρκων στην (προφανώς…) χριστιανική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, στη νήσο Πρίγκηπο, στις 23 Απριλίου. Αυτή η ιδιόμορφη σχέση Μουσουλμάνων με έναν άγιο της Χριστιανικής Εκκλησίας, θα φαινόταν σε πολλούς ακατανόητη ή δείγμα θρησκευτικής ανεκτικότητας, εάν δεν υπήρχε η εμμονή στη δεισιδαιμονική θαυματοποιϊα, που χαρακτηρίζει πολλούς θρησκευόμενους. Οι Τούρκοι πήγαιναν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου «παρακαλώντας » και περιμένοντας ανταποδοτικά οφέλη από τα τάματα προς τον Άγιο. 
 Το θέμα προκάλεσε προ ετών την παραγωγή ενός ειδικού ντοκυμαντέρ, που προβλήθηκε εκτός διαγωνισμού στο φεστιβάλ Ecofilms, στη Ρόδο του 2010. Όμως το ντοκυμαντέρ δεν αναφερόταν μόνο στο περίεργο θρησκευτικό υβρίδιο των Τούρκων επισκεπτών της πριγκήπου, αλλά και στην ιστορική πορεία του νησιού, ιδιαίτερα στις αρχές της δεκαετίας του 60 : Όταν μια ωραία ημέρα οι Έλληνες κάτοικοί του ειδοποιήθηκαν να ετοιμάσουν τη βαλίτζα με τα προσωπικά τους αντικείμενα και την επομένη να εγκαταλείψουν το νησί… 
 Κάποιοι τείνουν να ξεχάσουν ή να παραγράψουν ή να συμψηφίσουν αυτές τις ιστορίες, ή ακόμη να πετάξουν τη μπάλα «αλλού», σε διαφορετικές αφηγήσεις….Όμως ευτυχώς υπάρχουν κι αυτοί που επιμένουν να τις διατηρούν ζωντανές… Εφέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από τις από τις απελάσεις του Ελληνισμού από την Κωνσταντινούπολη (1964-2014), και το «Σωματείο Ελλήνων Υπηκόων Απελαθέντων εκ Τουρκίας» (μέλος της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών – ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ.) παρουσιάζει σε πρώτη προβολή το ντοκυμαντέρ «Οι απελάσεις Ελλήνων υπηκόων από την Τουρκία το 1964» (Αφήγηση Μάνια Ζούση, Σενάριο Λεωνίδας Κουμάκης, Σκηνοθεσία Γιώργος Κουρμούζας) σε ειδική εκδήλωση μνήμης που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 7 Μαΐου 2014 και ώρα 19:00 στο Πνευματικό Κέντρο Κωνσταντινουπολιτών (στάση Μετρό Αμπελόκηποι), με ελεύθερη είσοδο. 
 Πληροφορίες για την εκδήλωση τηλέφωνα: 210 6433750, 210 6424826, e-mail: apelathentes@yahoo.gr

Η λιτότητα σκοτώνει, οι πλούσιοι μακροημερεύουν

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 26.4.14

Ντίνος Χριστιανόπουλος : «Ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους….»

Οι  «συνευρέσεις» διαφόρων κοινωνικών παραμέτρων  στον ίδιο χώρο και χρόνο– όπως είναι οι μνημονιακές περικοπές των κοινωνικών  δαπανών και ο αριθμός των αυτοκτονιών – προφανώς υποδαυλίζουν  την αναζήτηση αιτιωδών σχέσεων.  Ο κοινός νους αντιλαμβάνεται   ότι η απόγνωση  εκμαιεύει  αυτοκαταστροφικές τάσεις, όμως χρειάζονται και κάποιοι επιστήμονες για να παραχθεί το «φορμαλιστικό» συμπέρασμα πως κάθε μείωση των δημοσίων δαπανών κατά 1%, συνεπιφέρει 0.43% αύξηση των ανδρικών αυτοκτονιών !

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ  που κοινοποίησαν  αυτό το συμπέρασμα, εξέτασαν  εκατοντάδες περιπτώσεις στην Ελλάδα της περιόδου 2009-2010. Το  προϊόν της εργασίας τους αναφερόταν σε μια ειδική  αιτιώδη συνάρτηση  , όμως αν έκαναν μια συνολική αποτίμηση των «απωλειών» στον τομέα της ψυχικής και σωματικής υγείας ,  θα είχαν να πουν  περισσότερα….

Πρόσφατα ο δημοσιογράφος Josh Zumbrun παρουσίασε την εργασία δυο  επιστημόνων του Ινστιτούτου Brookings, προλογίζοντάς την  με το ευφυές γνωμικό : «το χρήμα  μπορεί να μην αγοράζει την αγάπη, αλλά φαίνεται πως αγοράζει χρόνια»

Όποιος καεί από τη Σαμπιχά, φυσάει και το Γλέζο…

Τελικά ο  Αλέξης Τσίπρας ακροάστηκε το αίτημα του «Νέου Αγωνιστή-Δίκτυο Αριστερών Σοσιαλιστών», που ζητούσε την επιλογή του Μανώλη Γλέζου στο ευρωψηφοδέλτιο. Η πρόταση είχε κατατεθεί στη Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ από τις 15/4, είχε μάλλον παρακαμφθεί λόγω των εξελίξεων και δεν είχε δημοσιευθεί στην ΑΥΓΗ, παρά το γεγονός ότι είχε μορφή ευανάγνωστου  άρθρου. Έλεγε το κείμενο του Νέου Αγωνιστή κ.ά, που αποτελούσαν συνιστώσα του παλιού προσυνεδριακού ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ :
 Είναι απαραίτητο στο επίπεδο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να τεθεί το θέμα των γερμανικών οφειλών με τη μεγαλύτερη δυνατή έμφαση, ως το πρώτο κεφάλαιο μιας Ευρώπης των λαών. Στον αγώνα αυτό για δικαιοσύνη και αποζημίωση, ο συμβολισμός και η παρουσία του-  κατά Ντε Γκωλ - «πρώτου παρτιζάνου της Ευρώπης», του Μανώλη Γλέζου, πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητη.
Η παρουσία του Γλέζου στο Ευρωκοινοβούλιο, σε συνδυασμό με την πατριωτική απεύθυνση του Αλέξη Τσίπρα προς τους ψηφοφόρους, στοιχειοθετούν ένα μέτωπο διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών καθόλου ευκαταφρόνητο. Σε επίπεδο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να ωριμάζει η αυτογνωσία, ότι το  εγχείρημά του (επί του παρόντος και επ’ αόριστο) δεν βασίζεται κυρίως σε αριστερούς ή έστω οπαδούς, αλλά σε καθημαγμένους ψηφοφόρους. 
Είπε ο Τσίπρας :
«Καλούμε όλους του Έλληνες και τις Ελληνίδες, όλους τους Έλληνες πατριώτες ανεξάρτητα από το αν βρέθηκαν ποτέ στην κάλπη της Αριστεράς ή αν πιστεύουν στις ιδέες της Αριστεράς να ενισχύσουν το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ για να μπει ένα τέρμα σε αυτήν την καταστροφή που βιώνει ο τόπος μας τα 4 τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις του μνημονίου».
Ο ΣΥΡΙΖΑ «φυσάει» το Γλέζο στην Ευρώπη, κι αυτό δεν συνιστά «δυσμενή μετάθεση» ή «φύσημα»  δημοσιοϋπαλληλικού τύπου, αλλά τοποθέτηση σε ένα νευραλγικό πόστο για τη δημοσιοποίηση της ελληνικής υπόθεσης.  Απομένει βεβαίως η «σκιά» από την υπόθεση της Σαμπιχά, δηλωτική (σε τελική –τελική ανάλυση)της «κατευναστικής» έως ενδοτικής στάσης ,που υιοθετεί μεγάλο μέρος του κόμματος  για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Και το κρίσιμο ερώτημα σε αυτή τη κρίσιμη συγκυρία στο Αιγαίο και στη Κύπρο , είναι αν ο «βαθύς» ΣΥΡΙΖΑ μπει σε νέες σκέψεις, ή αφεθεί στις αδράνειες του παρελθόντος….