Είναι ο τίτλος που επιλέγει η ΕΠΟΧΗ(9.3.2014) για μια συνέντευξη του Γιάννη
Τσιρώνη, «συντονιστή» των Οικολόγων Πρασίνων . Οι απαντήσεις είναι αποκαλυπτικές της αδυναμίας του χώρου για μια αποφασιστική ρήξη με την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικά με τις ηγεμονικές δυνάμεις στα
πλαίσιά της. Και αυτό βεβαίως δεν είναι παράδοξο – δοθέντος ότι το «αλλού τρως αλλού πίνεις αλλού πας και το
δίνεις » δεν συνηθίζεται στους Οικολόγους Πράσινους….
Κατά τα άλλα οι ελαφρολαϊκές ρήσεις του Τσιρώνη (άφρονες κυβερνήσεις της Μέρκελ,
εθνικιστικές τάσεις κλπ) ουδόλως καλύπτουν το μεγάλο μέτωπο που έχει ανοίξει ο νεοφιλελευθερισμός εναντίον
των λαών – της Ευρώπης και όχι μόνο. Εξ άλλου ο όρος αυτός απουσιάζει παντελώς
από το λόγο του …
Η δεύτερη σημαντική αδυναμία/διγλωσσία/διπροσωπεία της συνέντευξης εκδηλώνεται
σχετικά με το ζήτημα του Μνημονίου. Ο Τσιρώνης χρησιμοποιεί «πληθυντικό αντιπροσώπου» για να
πει ευθέως ότι θεωρεί το δίλημμα Μνημόνιο-αντιμνημόνιο μανιχαϊστικό. Υπογραμμίζω
αυτό το τελευταίο στοιχείο, για μερικούς οικολογίζοντες που επιμένουν να ανακατασκευάζουν το παρελθόν του χώρου – ως εξαρχής
μετόχου του αντιμνημονιακού κινήματος…
Ακολουθεί η συνέντευξη, που πήρε η Ιωάννα Δρόσου
Ποιο, κατά τη γνώμη σου, είναι το επίδικο των ευρωεκλογών;
Η κρίση ανέδειξε όλες τις αδυναμίες της Ευρώπης, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, με τελευταίο παράδειγμα την Ουκρανία, όπου αποκαλύφθηκε η παντελής αδυναμία της Ευρώπης να παίξει ειρηνευτικό ρόλο στην περιοχή. Επομένως, η Ευρώπη βρίσκεται σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, το οποίο είτε θα την οδηγήσει στη διάλυση είτε θα την οδηγήσει στην ολοκλήρωση και τον εκδημοκρατισμό. Δυστυχώς, άφρονες κυβερνήσεις, κυρίως της Μέρκελ, του Ολάντ, αλλά και του Σαμαρά, χρεώνουν στην Ευρώπη την ευθύνη των κυβερνήσεων. Αυτή η οπισθοδρόμηση της Ευρώπης σ’ ένα εθνικιστικό επίπεδο έχει αυξήσει τις εθνικιστικές τάσεις. Πιστεύουμε ότι αν η Ευρώπη διαλυθεί θα είναι τεράστια ζημιά για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, και κυρίως τις αδύναμες οικονομίες.
Γίνεται προσπάθεια να υποβιβαστούν οι ευρωεκλογές και να επικρατήσει η αποχή. Ποια η σημασία του ευρωκοινοβουλίου σήμερα;
Οι πολίτες πρέπει να κατανοήσουν ότι στο ευρωκοινοβούλιο δίνονται και πολλές φορές κερδίζονται μάχες που αφορούν άμεσα τους πολίτες. Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή δίνεται μια κρίσιμη μάχη για τους κανόνες εμπορίου με τις ΗΠΑ. Οι πολίτες, λοιπόν, πρέπει να καταλάβουν ότι χρειάζεται οι ευρωπαϊκές χώρες να παλεύουν μαζί για την αλλαγή των πολιτικών της Μέρκελ και του Ολάντ. Γι’ αυτό τονίζουμε ότι καμία ψήφος δεν πρέπει να πάει χαμένη.
Γίνεται προσπάθεια να δοθεί στις αυτοδιοικητικές εκλογές χαρακτήρας εθνικών εκλογών. Τελικά η μάχη είναι μνημόνιο-αντιμνημόνιο;
Ήδη από το 2010, είχαμε τονίσει ότι δεν αρκεί να είναι κάποιος αντιμνημονιακός για να είναι καλός δήμαρχος ή περιφερειάρχης. Γι’ αυτό και δεν κατεβαίναμε με μανιχαϊστικά διλήμματα, όπως μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Με αυτό τον τρόπο κερδίσαμε πολύ κόσμο. Στην τοπική αυτοδιοίκηση δίνουμε πολύ μεγάλη σημασία γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να εφαρμοστούν σε τοπικό επίπεδο οι ιδέες της κοινωνικής οικονομίας. Για παράδειγμα, στην Αττική υπάρχουν πολύ μεγάλες αδόμητες εκτάσεις που θα μπορούσαν να επενδυθούν στην αγροτική οικονομία. Ή θα έπρεπε να είχε συνδεθεί ο προαστιακός με όλες τις τοπικές γραμμές. Αυτά δεν τα έκανε ο κ. Σγουρός, ο οποίος διατείνεται ότι είναι πετυχημένος αττικάρχης.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι στήριξαν στις προηγούμενες εκλογές τον Γ. Καμίνη, κατά τη δημαρχία του οποίου εφαρμόστηκαν όλες οι μνημονιακές αποφάσεις της κυβέρνησης. Στη συνέχεια, αποχωρίσατε από την παράταξη. Σε αυτές τις εκλογές, τι θα κάνετε για το δήμο της Αθήνας;
Ο Γ. Καμίνης δεν χρεώνεται αυτή τη στιγμή ότι ακολούθησε «μνημονιακές πολιτικές». Δυστυχώς, εγκλωβίστηκε σ’ έναν αυταρχικό περίγυρο ανθρώπων, οι οποίοι προέρχονταν από τα κόμματα που τον στήριξαν. Κανείς δεν μπορεί να του χρεώσει ατασθαλίες, για τις οποίες εγκαλούσαμε τον Κακλαμάνη. Παρ’ όλα αυτά δεν έκανε όσα υποσχέθηκε στο πρόγραμμά του ούτε λειτούργησε δημοκρατικά στο εσωτερικό της παράταξής του. Αν το είχε κάνει πιθανότατα θα ήταν ένας πολύ καλός δήμαρχος. Δεν θα ήθελα να απαντήσω ως προς το τι θα κάνουμε στο δήμο της Αθήνας γιατί το καταστατικό μας ορίζει ρητά ότι τις αυτόνομες καθόδους τις αποφασίζουν οι τοπικές συλλογικότητες και περιμένουμε να ολοκληρωθούν οι συζητήσεις στους Οικολόγους Πράσινους Αθήνας. Προσωπικά, όμως, δεν έχω ακούσει ότι θα στηριχτεί ο Γ. Καμίνης.
Βλέπουμε ότι σε τοπικό επίπεδο γίνονται συμμαχίες με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς ή επιλέγεται η αυτόνομη κάθοδος. Με ποια κριτήρια γίνεται αυτή η επιλογή;
Η λογική των Οικολόγων Πράσινων είναι να συνεργαζόμαστε. Ο Καλλικράτης, δυστυχώς, δεν ευνοεί αυτή την κουλτούρα. Σε κάθε περίπτωση, αν υπάρχει πρόταση για αναβάθμιση των πράσινων ιδεών, ώστε να μπορούμε να τις εφαρμόσουμε σε διακυβέρνηση είναι προφανές ότι είμαστε θετικοί σε συνεργασίες. Αν η τοπική κοινωνία κρίνει ότι πρόκειται για ένωση μιας μειοψηφίας, ίσως δεν έχει νόημα και προτιμούμε την αυτόνομη κάθοδο.
Το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν εντάσεις στο εσωτερικό του κόμματος με αποχωρήσεις μελών και στελεχών. Επίκειται συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων (15-16 Μαρτίου). Θα αντιμετωπιστούν οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις;
Προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τα εσωτερικά μας προβλήματα και το συνέδριο είναι η τελευταία μας ευκαιρία για να το κάνουμε. Είμαστε αισιόδοξοι ότι την ύστατη στιγμή θα επικρατήσει η σύνεση γιατί είναι σαφές ότι δεν προκύπτει μια πραγματική πολιτική διαφορά, αλλά οι ενστάσεις είναι κυρίως διαδικαστικές. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι αποφάσεις του κόμματος, όπως η έγκριση του ευρωπαϊκού μανιφέστου, είναι ομόφωνες. Είμαι αισιόδοξος ότι θα ξεπεραστούν οι όποιες διαφορές.
