Από όσα λέει ο Αλέκος Αλαβάνος στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της 2.5.13 , ίσως το πιο εντυπωσιακό είναι η εναντίωσή του στη λογική της «αριστερής κατήχησης» - με αμέσως επόμενα σημαντικά στοιχεία τη μείωση του αριθμού των βουλευτών, την κατάργηση κάθε κρατικής χρηματοδότησης προς τα κόμματα, την επιλογή του 5% των βουλευτών με κλήρωση ανάμεσα σε όλους τους Έλληνες που έχουν δικαίωμα του εκλέγεσθαι, την ανακλητότητα, τη λαϊκή πρωτοβουλία για δημοψήφισμα. Αλλά και ο φόρος τιμής που αποδίδει στον αείμνηστο Παπαγιαννάκη δεν είναι ασήμαντος…
Όλη η συνέντευξη Αλαβάνου
Υποστηρίζετε ότι το εγχείρημα της Ευρωζώνης είναι πια κάτι απαρχαιωμένο, αποτυχημένο, παραλυτικό. Πολλοί, όμως, αντιπροτείνουν ότι η Ευρώπη είναι ένα μεγάλο μαντρί και ότι η Ελλάδα αν βγει από την Ευρωζώνη θα τη φάει ο λύκος. Μπορεί η Ελλάδα να τα καταφέρει χωρίς την Ευρώπη;
- Οι λύκοι είναι ήδη μέσα στο μαντρί. Όχι ότι υπάρχουν κακοί (οι Γερμανοί) και καλοί (οι Έλληνες) λαοί. Τα δομικά χαρακτηριστικά της Ευρωζώνης είναι τέτοια που δημιουργούν κέντρο και περιφέρεια, χώρες εξαγωγείς-τοκογλύφους και χώρες εισαγωγείς και χρεοκοπημένες, οικονομίες με τεχνολογία και οικονομίες με διαλυμένο παραγωγικό ιστό. Και σε πολιτικό επίπεδο κράτη-αφεντικά και κράτη-αποικίες. Το ζητούμενο είναι μια χώρα που έχει φτάσει σε ακραία ύφεση, όπως η Ελλάδα, να ανοίξει δίοδο και να βγει από αυτό το στοιχειωμένο κλουβί. Από το ίδιο μονοπάτι θα βγουν και οι άλλοι. Η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη για το «Σχέδιο Β» δεν είναι μια κίνηση αυτοαπομόνωσης, αλλά η πρώτη συγκρουσιακή πράξη για τη δημιουργία μιας Ευρώπης της ισότιμης συνεργασίας, του αμοιβαίου οφέλους, της αλληλεγγύης, της διάχυσης της γνώσης και της τεχνολογίας.
Έχετε ακόμη πει ότι η κρίση που βιώνει η χώρα δεν είναι απλά μια οικονομική κρίση. Ότι είναι κρίση καθολική, υπαρξιακή. Πώς περιγράφετε τη σημερινή κατάσταση;
- Οι θεσμοί -από το Κοινοβούλιο μέχρι το δημόσιο νοσοκομείο- καταρρέουν και επιτείνουν την κρίση. Οι αξίες που επικρατούσαν -το βόλεμα, η ατομική λύση- δεν έχουν να δώσουν απολύτως τίποτε. Η γλώσσα επικοινωνίας γίνεται όλο και περισσότερο γλώσσα της βίας. Ηθικό για το αύριο, όχι απλώς χαμηλό, δεν υπάρχει. Και το χειρότερο, εργασιακή γενοκτονία της νεολαίας. Μια καθολική κρίση απαιτεί και μια καθολική ημερήσια διάταξη επαναστατικών αλλαγών. Οχι μόνο οικονομικές, κοινωνικές, αλλά και θεσμικές, πολιτιστικές, στις ιδέες, στις αξίες. Ακόμα και στις σχέσεις ανάμεσά μας. Το πιο δύσκολο εμπόδιο για το «Σχέδιο Β» δεν είναι το νόμισμα. Αλλά αν η κοινωνία μας μπορεί τελικά να βγει από το μικροαστισμό και να ανοίξει τα φτερά της σε ένα νέο πλαίσιο αλληλοστήριξης και συντροφικής δράσης.
Υπήρξατε εμπνευστής του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν σημεία που τώρα διαπιστώνετε ότι κάνατε λάθος;
- Δεν υπάρχει αναμάρτητος. Άλλο αν σε κάποιους τούς πρέπει η κόλαση και σε άλλους μόνο το καθαρτήριο. Θα μείνω στη μεγαλύτερη ευθύνη. Την πλήρη αποτυχία στο σχέδιο για μια βαθιά ανασυγκρότηση της Αριστεράς, ώστε με πλήρη διαφορετικότητα στις αντιλήψεις, στους κώδικες και στις αξίες από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να αναδειχθεί ως ορατή ελπίδα στην κρίση. Είχε καλές προθέσεις η πρωτοβουλία αυτή, αλλά μεγάλο ερασιτεχνισμό και αφέλεια.
Πώς θα ορίζατε στις σημερινές συνθήκες την Αριστερά; Πώς θα συστήνατε την Αριστερά στους σημερινούς νέους;
- Όχι με όρους αριστερού κατηχητικού. Στις εποχές κοινωνικής κρίσης η θεωρία δοκιμάζεται κάθε στιγμή στην πράξη. Αυτό που οφείλουμε στους νέους και στις νέες είναι ένα τολμηρό, συγκροτημένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα για την ταχύτατη και μαζική δημιουργία θέσεων εργασίας. Μετά, μαζί με την εργασιακή ασφάλεια, έρχεται η αυτοεκτίμηση, η οικογένεια, η αισιοδοξία, η δημιουργικότητα, η ειρήνη. Το «Σχέδιο Β» ξεκίνησε από το ερώτημα: «Πώς θα δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας;». Και σιγά σιγά αρχίσαμε να ξετυλίγουμε το κουβάρι, μέχρι να φτάσουμε και στο εθνικό νόμισμα, αλλάζοντας στην πορεία πολλοί από μας τις αρχικές τους απόψεις για την Ευρωζώνη.
Δέχεστε επιθέσεις από το ΚΚΕ ότι το «Σχέδιο Β», μαζί με άλλα, εντάσσεται σε μια προσπάθεια αναδιάταξης του παλιού πολιτικού συστήματος. Πώς το σχολιάζετε;
- Αν κάνει αυτή την παρατήρηση το ΚΚΕ για το «Σχέδιο Β», έχει κατανοήσει σωστά και την πολιτική μας αλλά και τις προθέσεις μας. Πιστεύουμε ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα, οι τελετουργίες, οι κανόνες και η νοοτροπία του έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους και πρέπει να ανατραπούν. Για αυτό και προχωρήσαμε στην επεξεργασία των προωθημένων θέσεών μας για το Κοινοβούλιο. Τη μείωση του αριθμού των βουλευτών. Την κατάργηση κάθε κρατικής χρηματοδότησης προς τα κόμματα και την αντικατάστασή της από ρυθμίσεις με μηδενικό κόστος για το φορολογούμενο -με βάση εύστοχες ιδέες του συγχωρεμένου Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Την επιλογή του 5% των βουλευτών με κλήρωση ανάμεσα σε όλους τους Έλληνες που έχουν δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Την ανακλητότητα. Τη λαϊκή πρωτοβουλία για δημοψήφισμα.
Εκτός από τις ευρωεκλογές, είστε έτοιμοι και για τις εθνικές εκλογές;
- Ξέρετε γιατί επιλέξαμε ως τίτλο τον όρο «Σχέδιο Β»; Για να δείξουμε ότι δεν είμαστε μια ομάδα επαγγελματιών, μια εταιρεία στελεχών, αλλά φορείς ενός προγράμματος που είναι σε σύγκρουση με το Σχέδιο Α. Το πρόγραμμά μας είναι το όνομά μας. Με αυτή την έννοια, ναι, στις ευρωεκλογές οφείλει να είναι παρόν το «Σχέδιο Β» ως μια συγκροτημένη εναλλακτική πρόταση για τις θέσεις εργασίας, για το κοινωνικό κράτος, για δημόσιες τράπεζες, για άμεση απαλλαγή από τις δανειακές υποχρεώσεις, για τα κοινά αγαθά, για μια σχεδιασμένη ανασυγκρότηση. Βρισκόμαστε ήδη σε μια προωθημένη διαδικασία γόνιμων συζητήσεων για συνεργασία με άλλες κινήσεις της Αριστεράς, πρωτοβουλίες ανέργων, κύκλους διανοουμένων. Αυτή θα διευρύνει τις δυνατότητες για τις ευρωεκλογές και θα διευκολύνει για τις εθνικές εκλογές.
