Οι ειδήμονες για τα θεατρικά και τα κινηματογραφικά θα έχουν να πουν πολλά γι αυτόν τον υπέροχο «πρωτογενή δημιουργό», ερμηνευτή και άνθρωπο, που έδωσε απαράμιλλες στιγμές έξαρσης στη ζωή μας. Θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να κατανοήσουμε την ποιότητα των 68 χρόνων ζωής του Βογιατζή, αλλά είναι βέβαιο ότι αξίζει το κόπο…
Εγώ προσωπικά θα ήθελα να σημειώσω δυο «εξωτερικά» σημεία από την όλη διαδρομή του :Το ένα είναι ο τίτλος της εφημερίδας ΣΤΟΧΟΣ , που αναφερόταν στον θάνατό του Βογιατζή υπό τον τίτλο «ΤΙΝΑΞΕ ΤΑ ΠΕΤΑΛΑ»…Είμαι απολύτως βέβαιος ότι εάν ο Βογιατζής έβλεπε τη κατάσταση από μια γωνιά, θα αισθανόταν ιδιαίτερα κολακευμένος από τον τίτλο των συγκεκριμένων πολιτικών αποβρασμάτων, που δεν περίμεναν ούτε καν την παρέλευση μερικών 24ωρων για να κάνουν την όποια αξιολόγησή τους για τον τεθνεώτα….
Το δεύτερο και πιο σημαντικό στοιχείο, δηλωτικό για το πώς η σοφία της ζωής αναβλύζει ακόμη και από τις πιο απροσδόκητες πηγές, σχετίζεται με τη ταινία ΑΚΡΟΠΟΛ του Παντελή Βούλγαρη….Το ΑΚΡΟΠΟΛ είναι η ιστορία ενός θιάσου που περιφέρεται στην επαρχία, και του οποίου οι ηθοποιοί τρώνε και γλεντοκοπούν σε κέντρα μετά τη παράσταση. Σε μια τέτοια φάση ο Λευτέρης Βογιατζής ρίχνει μια κατανυκτική ζεϊμπεκιά, αφοσιωμένος απόλυτα στο πνεύμα κάθε χορευτικής φιγούρας… Τότε μπαίνει στο κέντρο αυτός που θα μπορούσε να προκαλέσει μεγαλύτερη έκπληξη και από τον ίδιο τον ερχομό ενός Αρειανού (!) , δηλαδή ο Ωνάσης (!), ο γνωστός εφοπλιστής. Οι πάντες αισθάνονται εντυπωσιασμένοι, σταματάνε να τρώνε και να συζητούν, στήνουν μάτι στις κινήσεις του Έλληνα κροίσου, εκτός από τον ίδιο το Βογιατζή που δεν βλέπει τίποτε, καθώς είναι δοσμένος στη χορευτική έκστασή του… Ο Ωνάσης του ρίχνει μια ματιά, και λέει μόνο : « Τι να τα κάνεις τα λεφτά….»
Δηλαδή «τι να τα κάνεις τα λεφτά» όταν διαθέτεις τέτοιο κέφι, τέτοια ανάταση και δημιουργικότητα…Δηλαδή ένας άνθρωπος που είχε λυσσωδώς υπηρετήσει τη λογική του πλούτου σε όλη του τη ζωή, συναντούσε και αναγνώριζε κάποιες υπέρτερες αξίες…
